Όσοι βλασφημούν το θήραμα απέχουν από το κυνήγι όσο ο ήλιος με το φεγγάρι
Κάθε φορά που ένας αγριόχοιρος εκ φύσεως θανατώνει έναν σκύλο, βλέπουμε να εκφράζονται ύβρεις για τον πρώτο, μίσος και αίσθημα αντεκδίκησης. Βαρύγδουπες απειλές και σενάρια έκτακτης επιχείρησης για ευσπευσμένη «λίστα θανάτου», για το ζώο που εύλογα υπερασπίστηκε τον εαυτό του.
Αυτομάτως αυτό καθιστά ανωριμότητα και ελλιπής κριτική ικανότητα για όποιον κυνηγό εκφράζει τα παραπάνω. Ο συνειδοποιημένος κυνηγός με πλήρη συνείδηση αυτού που κάνει, γνωρίζει ότι «πολεμά» ένα ζώο στο φυσικό του περιβάλλον με όποια επακόλουθα κι αν αυτό σηματοδοτεί.
Σεβόμενος την φυσική του υπεροχή του θαυμάζει την εξυπνάδα, την μαχητικότητα και την ανωτερότητα που πολλές φορές τον κατατροπώνει.
Πριν επτά έτη, ένας μεγάλος κάπρος σκόρπισε τον θάνατο σε τρία σκυλιά μου και είχα διατυπώσει το εξής: «Ετούτη την χρονιά «τελείωσες», στην ουσία, τρία σκυλιά μου. Όμως, ούτε να θυμώσω μαζί σου μπορώ, ούτε και να σε μισήσω δικαιούμαι. Αν τύχει και βρεθούμε δεν θα σου “χαριστώ”, αλλά… υποκλίνομαι στην αξία σου»!
ΥΓ. Κύριοι, αγαπήστε αυτό που σας εκτοπίζει από την μιζέρια και την καθημερινότητα και σας προσφέρει απλόχερα όμορφες συγκινήσεις!
