spot_img
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΚυνήγιΤριχωτάΟι πέντε λόγοι για… “μεταγραφή” στο καπρί

Οι πέντε λόγοι για… “μεταγραφή” στο καπρί

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

 

Η κυνηγετική περίοδος συνέπεσε με τη συμπλήρωση μιας 12ετίας από τότε που άρχισε η οικονομική κρίση. Στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων, καμία κατηγορία κυνηγών δεν δήλωσε τόσο ικανοποιημένη από την παρουσία θηραμάτων, όσο οι γουρουνάδες. Προφανώς είναι οι μόνοι που το γνωστό “κάθε πέρυσι και καλύτερα” δεν θα το πουν ποτέ…

 

Του Χάρη Αρχοντάκη

 

Διαφωνώ με όσους επιμένουν πως το κυνήγι αγριόχοιρου προσφέρει την μεγαλύτερη απόλαυση, αφού κάθε θήραμα προκαλεί ιδιαίτερες συγκινήσεις και κάθε τρόπος κυνηγιού έχει την δική του ξεχωριστή ομορφιά. Συμφωνώ όμως ότι προσφέρει εγγυημένη απόδοση με σχετικά χαμηλό κόστος…
Από στατιστικές μελέτες που δημοσιεύθηκαν κατά καιρούς σε διάφορα περιοδικά του χώρου, βλέπουμε πως οι Έλληνες κυνηγοί αγριόχοιρου κατείχαν ποσοστά κυμαινόμενα μεταξύ 5,4 και 7%, την 10ετία του 1990, ενώ συνολικά για τα τριχωτά το ποσοστό αυτό έφτανε το 12%. Στο διάστημα εκείνο οι περισσότεροι γουρουνοκυνηγοί του Ελλαδικού χώρου εντοπίζονταν κυρίως σε Μακεδονία, Ήπειρο και Θράκη.
Βλέπουμε επίσης ότι ακόμα και στην διάρκεια της “χρυσής εποχής”, όταν οι άδειες στη χώρα μας ξεπέρασαν ακόμα και τις 230 χιλιάδες, τα ποσοστά αυτά δεν άλλαξαν σε πολύ σημαντικό βαθμό.

 

Η ουσιαστική μεταβολή

 

Η ουσιαστική μεταβολή άρχισε να εμφανίζεται στα τέλη του αιώνα, για να καταλήξει θεαματική στα τέλη δεκαετίας του 2010. Είναι όμως ολοφάνερο πως δεν ολοκληρώθηκε, αφού οι μεταγραφές προς τους γουρουνάδες συνεχίζονται αθρόες…
Παράλληλα, άρχισαν να καταγράφονται αρκετά σημαντικές διαφοροποιήσεις στο θηραματικό χάρτη, από διάφορες κατηγορίες κυνηγών που άλλαζαν “στρατόπεδο”…
Οι αλυσιδωτές απαγορεύσεις και οι τοπικοί περιορισμοί στους υδροβιότοπους, ήταν σίγουρα μία από τις βασικότερες αιτίες που οδήγησαν σε απόλυτη σειρίκνωση το ποσοστό των βαλτοκυνηγών.
Ταυτόχρονα η παρατεταμένη οικονομική κρίση ανάγκασε πολλούς από τους κυνηγούς έρευνας, να εγκαταλείψουν τις επιλογές τους και να στραφούν κυρίως προς το κυνήγι καρτεριού.
Όλες αυτές οι αλλαγές είχαν ως αποτέλεσμα, να ενισχυθούν σε αφάνταστο βαθμό κάποιες κατηγορίες κυνηγών και σήμερα να παραμένουν ως οι μόνες κυρίαρχες.
Γουρουνοκυνηγοί και τσιχλοκυνηγοί συναγωνίζονται για τα “πρωτεία” και με το μέλλον να προδιαγράφεται γκριζομαύρο δεν μπορώ να φανταστώ πως αυτή η πραγματικότητα μπορεί να αλλάξει σύντομα.
Ο μπεκατσάς ή ο περδικάρης που έγινε καρτερατζής επειδή δεν μπορεί πλέον να διατηρεί κυνηγόσκυλα, αλλά και να καλύπτει τα έξοδα για απανωτά μεσαία και μακρινά ταξίδια, έστω και με αλλαγή τρόπου κυνηγιού και θηράματος, πάλι στα πουλιά παρέμεινε.

 

Από το φτερωτό στο τριχωτό

 

Το άκρως εντυπωσιακό όμως αυτής της υπόθεσης, είναι η μεταπήδηση πολλών συναδέλφων από το φτερωτό θήραμα στο τριχωτό, ιδιαίτερα στον αγριόχοιρο. Στη διάρκεια της τελευταίας επταετίας, έχω να απαριθμήσω ίσως και περισσότερες από τρεις δεκάδες κυνηγών, γνωστών και φίλων που άλλαξαν επιλογές.
Αντίθετα δεν γνωρίζω ούτε έναν που να εγκατέλειψε τον αγριόχοιρο και να επανήλθε για κυνήγι στους χαλιάδες, στα ντούσκα και στα καμποχώραφα.
Ειδικά για μερικούς από αυτούς, ανθρώπους κυρίως μεσήλικες, που κυνήγησα μαζί τους πολλές φορές και διαπίστωσα το πάθος, τις ικανότητες και την εμπειρία των ίδιων και των σκυλιών τους σε κυνήγια έρευνας, μου φαινόταν αδιανόητη αυτή η αλλαγή.
Το γεγονός της ομαδικής μετακίνησης από την μία με εντυπωσίαζε, από την άλλη όμως με γέμιζε ερωτηματικά. Συνομιλώντας με πολλούς πήρα τις απαντήσεις που ζητούσα.

 

Οι λόγοι της… αλλαγής

 

Ο βασικότερος λόγος ήταν καθαρά “λογιστικός”, είχε δηλαδή να κάνει με κέρδη, ζημιές, έσοδα και έξοδα. Να πως μου δικαιολόγησαν σχεδόν συνολικά την απόφασή τους, αφού λίγο πολύ οι περισσότεροι τα ίδια είπαν.
Μειώθηκαν σημαντικά τα χιλιόμετρα, οπότε τα έξοδα ουσιαστικά μηδενίστηκαν. Ο περιορισμός κυνηγιού σε Τετάρτη Σαββατοκύριακο λειτούργησε ευεργετικά για την τσέπη όλων.
Ακόμη και όταν η ομάδα είναι πλήρης, οι μετακινήσεις γίνονται το πολύ με 3-4 αυτοκίνητα και σε σχετικά κοντινές αποστάσεις. Για το μεγαλύτερο πρόβλημα που ήταν το οικονομικό βρέθηκε λύση.

 

Διαμονή και φαγητό

 

Έξοδα διαμονής και φαγητού πήραν οριστική διαγραφή. Στο παρελθόν πολλοί ήταν αναγκασμένοι να φεύγουν εκτός τόπου διαμονής, συχνά και εκτός ορίων περιφέρειας, με το οικονομικό κόστος στέγης και σίτισης να είχε εξελιχθεί σε μόνιμα αξεπέραστο εμπόδιο.

 

Φυσίγγια και εξοπλισμός

 

Σαν κυνηγοί φτερωτών ήθελαν κατά μέσο όρο και ανά κατηγορία, περίπου 150-600 τουλάχιστον φυσίγγια ετησίως. Περισσότερο σπάταλοι ήταν βέβαια πρώτα οι τσιχλάδες, και μετά όσοι πήγαιναν σε τρυγόνι, ορτύκι, φάσσα και υδρόβια. Το κέρδος βέβαια δεν είναι τεράστιο, δεν παύει όμως να θεωρείται σημαντικό. Τώρα με 2-3 κουτιά των 10 η χρονιά βγαίνει…

 

Έλλειψη θηραμάτων

 

Εκτός όλων των άλλων, δύο επιπλέον σοβαροί λόγοι που οδήγησαν πολλούς στη μεταγραφή, ήταν οι συνεχώς αυξανόμενες απαγορεύσεις κυνηγότοπων, σε συνδυασμό με την ολοένα και εντονότερη θηραματική “φτώχεια”… Με αγριόχοιρους τέτοια προβλήματα δεν υπάρχουν και με συνεχή αύξηση του πληθυσμού, μάλλον δεν θα προκύψουν ποτέ…
Μερτικό σε κρέας
Δίκαια θα μπορούσε να θεωρηθεί ως επιλεγμένη σκοπιμότητα, το να μην συμπεριληφθούν ανάμεσα στους λόγους, και τα οφέλη που προκύπτουν επίσης για όλους, από την σχεδόν εξασφαλισμένη ποσότητα καθαρού και ποιοτικού κρέατος. Βέβαια αρκετοί για ευνόητους λόγους θα προτιμούσαν τούτη η παράμετρος να μην αναφερθεί καθόλου, ωστόσο δεν παύει να αποτελεί ένα πρόσθετο, ίσως και το πλέον σημαντικό κίνητρο για όλους αυτούς τους συναδέλφους. Βέβαια όλα αυτά σε τίποτα δεν μειώνουν την ιδιαίτερη αξία του αγριόχοιρου ως θήραμα, κυρίως όμως τη μοναδικότητά του σαν τρόπος κυνηγιού. Θηραματικά παραμένει το μεγαλύτερο σαν είδος και κυνηγετικά το επικινδυνότερο σαν διαδικασία. Πολλοί θέλησαν να γίνουν γουρουνάδες, τα κατάφεραν όμως μόνο εκείνοι που το είχαν και που έγιναν αποδεκτοί από τις ομάδες των παλαιότερων… Τόσο από στατιστικά όσο και από ιστορικά αρχεία, προκύπτει ότι ως θήραμα, ο αγριόχοιρος ανέκαθεν αφορούσε κυρίως λαούς της ανατολικής και νότιας Ευρώπης. Στις χώρες αυτές, πάντα οι κυνηγοί του τριχωτού θηράματος υπερτερούσαν αριθμητικά, και ειδικά αυτοί του αγριόχοιρου αποτελούσαν την συντριπτική πλειοψηφία μεταξύ όλων των υπολοίπων.
Τα ίδια στοιχεία αναφέρουν, πως από την άλλη πλευρά της Γηραιάς Ηπείρου, οι περισσότεροι θιασώτες του είδους είναι κυρίως Γάλλοι και Ισπανοί, χωρίς όμως εκεί να έχουν καταγράψει ποτέ παρόμοια μεγάλη ποσοστιαία διαφορά.
Ως και τη δεκαετία του 1990 με την πτώση του ανατολικού μπλοκ, οι συνθήκες ελεύθερου κυνηγιού, αλλά και βιοτικού επιπέδου μεταξύ των λαών της τότε μοιρασμένης Ευρώπης, παρουσίαζαν χαοτικές διαφορές.
Τρεις περίπου δεκαετίες μετά, παρά το γεγονός ότι οι “αποστάσεις” έχουν μειωθεί πολύ, οι ίδιες κυνηγετικές επιλογές παραμένουν κυρίαρχες. Μέχρι σήμερα, ιδίως ανάμεσα στα Βαλκανικά κράτη, όσοι προτιμούν φτερωτά θηράματα συνεχίζουν να αποτελούν την απόλυτη μειοψηφία.

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Το χιούμορ στο κυνήγι

Το χιούμορ στο κυνήγι Οι δεισιδαιμονίες των κυνηγών Η επιρροή των κακοποιών πνευμάτων, οι αντιεπιστημονικές δοξασίες και ο παράλογος φόβος για το υπερφυσικό, δεν λείπουν από...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ