Τα είχαμε προβλέψει, τα είχαμε προμηνύσει, τα είχαμε κατ’ επανάληψη γράψει και όλα πλέον μετατράπηκαν σε βεβαιότητα.
Ο λόγος για το μεγάλο θήραμα όπου για την κυβέρνηση από την μία, πρέπει πάση θυσία να μειωθεί ο πληθυσμός του και από την άλλη λειτουργεί με αντίστροφους ρυθμούς. Είναι πασιφανές και πασίδηλο το γεγονός αυτό κι από την στιγμή που οι ιδεοληπτικές αντιφάσεις τους δεν τους ενοχλούν, αναρωτιέται κανείς εάν υπάρχει έστω και η στοιχειώδη σοβαρότητα σε ζητήματα τουλάχιστον που αφορούν το περιβάλλον και δη την πανίδα. Ωστόσο, εμείς οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε τις ιδέες και τις θέσεις μας πάντοτε με εξηγήσεις, τεκμηριώσεις και τις αέναες ανησυχίες μας.
Τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα της απαγόρευσης (μετακίνησης) του κυνηγίου που επιβλήθηκε κατά την περασμένη κυνηγετική περίοδο, παίρνουν σάρκα και οστά. Οι χιλιάδες αγριόχοιροι που έπρεπε να θηρευτούν -τόσο για την ευρυθμία του ίδιου του οικοσυστήματος όσο και περί υγειονομικού ενδιαφέροντος σχετικά με την εξάπλωση της Αφρικανικής Πανώλης- παρέμειναν, πολλαπλασιάστηκαν και πλέον ξεχύνονται κατά τόπους.
Θα παρακολουθήσαμε λίγο-πολύ τις συχνές εμφανίσεις τους σε περιοχές της πρωτεύουσας όπως της Εκάλης και πλήθος άλλων σημείων της χώρας, αλλά και την κωμικοτραγική κατάσταση που για μέρες συνέβαινε σε κεντρικά σημεία της πόλεως της Θεσσαλονίκης. Κάτι που επίσης ανέδειξε και την άγνοια των περισσότερων αρμοδίων φορέων τόσο σχετικά με τους κινδύνους που συντρέχουν απ’ αυτά τα φαινόμενα, όσο και για την αντιμετώπισή τους.
Στη δεύτερη περίπτωση αναδείχτηκε επιπλέον το κοινωνικό έργο των κυνηγών αφού κλήθηκαν να συμμετάσχουν ώστε να δώσουν τέλος στο «σήριαλ» που επί ημέρες «έπαιζε» στα μέσα ενημέρωσης, με τους αγριόχοιρους-υβρίδια να παρελαύνουν μέσα στον αστικό ιστό της Θεσσαλονίκης. Ένας αγριόχοιρος μάλιστα προσέγγισε δημοτικό σχολείο στη περιοχή Νεάπολη και καθώς έγινε αντιληπτός από τους μικρούς μαθητές που φοβήθηκαν, άμεσα σήμανε συναγερμός. Σε μια αντίστοιχη περίπτωση προ λίγου καιρού σε μια περιοχή της Ιταλίας όπου ένας αγριόχοιρος πλησίασε νηπιαγωγείο, υπήρξε άμεση θανάτωση του ζώου από τους κρατικούς φορείς.
Στο εγχώριο εν λόγω περιστατικό και ενώ ο Κυνηγετικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης συνέβαλε επιτυχώς στην παγίδευση του αγριόχοιρου, αντί αυτός τόσο του έκδηλου υβριδισμού του να θανατωθεί, μεταφέρθηκε με τις ευλογίες της πολιτείας μόλις λίγα χιλιόμετρα παραπέρα στην περιοχή του Ωραιόκαστρου. Προφανώς για να συμβάλλει και σε μια περαιτέρω γενετική νόθευση πέρα από το να διασχίσει κάποιον άλλο επαρχιακό δρόμο με τον κίνδυνο ενός τροχαίου ατυχήματος είτε κάποιας ζημίας αγροτικής καλλιέργειας. Και εδώ μιλάμε για τον ορισμό της τραγελαφικότητας!
Από τη μία έχουν (επιτέλους) όλοι εμπεδώσει πως η κύρια αιτία τόσο του υπερπληθυσμού του είδους όσο και των επακόλουθων αυτού είναι ο «υβριδισμός». Ωστόσο, αντί να «πολεμηθεί», διαφυλάσσεται. Επιπλέον, λαμβάνονται μέτρα για επιτακτική μείωση του πληθυσμού όπως ο απεριόριστος αριθμός καρπώσεως, παράταση θήρας, συγκρότηση ειδικών συνεργείων δίωξης που μπορούν να δρουν καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου και οπουδήποτε απαιτηθεί, και στον αντίποδα «μη τα καημένα τα ζωάκια!». Είναι εντελώς παράλογο και οξύμωρο αυτό που συμβαίνει.
Ωστόσο απορίας άξιο αλλά και στοιχείο που αποδεικνύει την αδιαφορία των αρμοδίων είναι το εξής: από τη στιγμή που ο αγριόχοιρος στη Θεσσαλονίκη παγιδεύτηκε και που πράγματι παρέπεμπε σε ένα δείγμα υβριδίου (δεν θα μπορούσε άλλωστε γνήσιος αγριόχοιρος να βρίσκεται εκεί), γιατί δεν προηγήθηκε δειγματοληπτικός έλεγχος (DNA) αφότου αφεθεί ελεύθερος και πάλι στο περιβάλλον; Ούτως ώστε να υπάρχουν δεδομένα και επιστημονικές τεκμηριώσεις σχετικά με τον υβριδισμό και το ποσοστό αυτού ανά περιοχές. Το ερώτημα που γεννάται στην τελική είναι: ενδιαφέρεται κανείς για το περιβάλλον και την πανίδα;
Η κορύφωση της αναπαραγωγικής περιόδου του αγριόχοιρου ολοκληρώθηκε. Από δω και στο εξής παλιές και νέες γενιές θα κατακλύζουν μαζί όλο και περισσότερο την ύπαιθρο όσο και αστικά περιβάλλοντα. Όσο διανύουμε το καλοκαίρι και η τροφή στα μέχρι πρότινος σημεία των αγριόχοιρων θα συσσωρεύεται, τόσο εκείνοι θα προσεγγίζουν ανθρωπογενείς πηγές τροφής. Αυτή τη χρονιά οι μαρτυρίες πολλών κυνηγών είτε απλών πολιτών που ζουν στην φύση κάνουν λόγο για πάμπολλες εμφανίσεις και μεγάλων μάλιστα κοπαδιών.
Από καιρού καταγράφουν σε βίντεο με τα κινητά τους τηλέφωνα και τα διανέμουν στο διαδίκτυο: αγριόχοιρους να εμφανίζονται την ημέρα σε «ανοιχτά» σημεία και δίπλα σε δρόμους να βόσκουν ανέμελοι. Τροχαία ατυχήματα σημειώνονται συχνά σε επαρχιακούς δρόμους διαφόρων περιοχών και το φαινόμενο αυτό τείνει να αυξηθεί. Συνίσταται μεγάλη προσοχή σε όλους τους οδηγούς που κινούνται σε περιοχές που φιλοξενούν αγριόχοιρους είτε τα υβρίδια αυτών. Ας ευχηθούμε να μην ακολουθήσει κάτι πιο μοιραίο από τα όσα μέχρι τώρα έχουν συμβεί.
Αρκετοί αγρότες, μάλιστα, βλέποντας αυτό το γεγονός δεν προέβησαν σε τόσο μεγάλες καλλιέργειες σιτηρών όπως άλλοτε, καθώς όπως αναφέρουν οι ίδιοι «ξέρουν τι τους περιμένει το καλοκαίρι». Κάποιοι άλλοι δε, ζημιώνονται από τις καταδρομές των αγριόχοιρων στα σιτηρά τους, έχοντας οι ίδιοι κυριολεκτικώς απηυδήσει.
Πέρα από τα παραπάνω, οι ευνοϊκές συνθήκες που ωφέλησαν την επανάκαμψη των μεγάλων πληθυσμών όπου σε κάποιες περιοχές τα τελευταία χρόνια είχε επέλθει μια σχετική ισορροπία, έχουν να κάνουν και με το ήπιο κλίμα του καιρού. Οι τελευταίοι δύο τουλάχιστον χειμώνες υπήρξαν αρκετά ομαλοί, οπότε αυτό ευνόησε τόσο την αναπαραγωγική περίοδο αλλά και ελαχιστοποίησε τα ποσοστά θνησιμότητας των μικρών.
Επίσης, η οικονομική κρίση που μαστίζει τα τελευταία χρόνια τη χώρα μας έχει ως συνέπεια οι κυνηγοί να επικεντρώνονται σε συγκεκριμένα σημεία που είναι κοντινά στη περιοχή που διαβιούν και στα πέριξ των λεκανοπεδίων των πόλεων, ούτως ώστε πολλές περιοχές και δη ακριτικές, να παραμένουν ακυνήγητες και εκεί να «αυγατίζουν» ανέπαφοι οι πληθυσμοί.
Όλα τα παραπάνω σε συνάρτηση πάντα με την άδικη απαγόρευση που όπως είπαμε προηγήθηκε την περασμένη κυνηγετική περίοδο, εκτόξευσαν κυριολεκτικά τους αριθμούς των αγριόχοιρων σε υψηλά επίπεδα. Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά ο μέσος κοινός νους, μπορεί να αναλογιστεί το τί μπορεί να συμβεί σε περίπτωση που για διαφόρους λόγους επέλθει μια εκ νέου καθολική απαγόρευση του κυνηγίου.
