Κυνήγι λαγού με μονόκαννο! Λίγοι -μετρημένοι στα δάχτυλα- βάζουν στον εαυτό τους δύσκολα, γιατί εκεί βρίσκουν την μεγαλύτερη ικανοποίηση. Είναι οι «εραστές» της μίας τουφεκιάς!
H «σφυγμομέτρηση» που διενήργησε η διαδικτυακή Ομάδα Εκπαίδευσης Λαγοκυνηγών (Ο.Ε.Λ) αναζητούσε το προφίλ των μελών της ως προς την επιλογή του όπλου τους.
–«Με τί όπλο θηρεύετε το λαγό; Με καραμπίνα, δίκαννο ή μονόκαννο;», ήταν το ερώτημα. Οι απαντήσεις έφεραν στο πρώτο σκαλί τους «καραμπινιέρος», στη δεύτερη θέση εκείνους που προτιμούν τις δύο κάννες. Ωστόσο, υπήρξαν και ελάχιστοι που είναι οπαδοί του ενός φυσιγγίου!
Για την ακρίβεια στη δημοσκόπηση πήραν μέρος 837 άτομα. Από αυτά, έδωσαν «ψήφο» στην καραμπίνα 569, στο δίκαννο 260 και στο μονόκαννο μόλις 8!
Από μία πρώτη ματιά φαίνεται το αυτονόητο: οι περισσότεροι (ποσοστό 68%) επιδιώκουν την μεγαλύτερη πιθανότητα για να θηρεύσουν το λαγό, με τα τρία φυσίγγια στη θαλάμη, που επιτρέπει η νομοθεσία. (Αυτή είναι μία επιλογή και μάλιστα με διαφορά, κυρίως στους γουρουνοκυνηγούς και τους «πουλιατζήδες», όπου οι χρήστες καραμπίνας αποτελούν τον κανόνα).
Ωστόσο, μία πιο προσεκτική εξέταση των δεδομένων φανερώνει πως οι λαγοκυνηγοί σε σύγκριση με τις άλλες κατηγορίες, σε σημαντικό ποσοστό (31%) δεν υποτιμούν το δίκαννο, ενώ υπάρχουν και εκείνοι οι… ρομαντικοί (ποσοστό μόλις και μετά βίας αγγίζει το 1%) που ακολουθούν τους ιχνηλάτες τους με μονόκαννο!
Είναι άραγε βετεράνοι; Παλιοί κυνηγοί που «δέθηκαν» με το ένα και μοναδικό όπλο που είχαν ποτέ στην ζωή τους; Οι τελευταίοι των… Μοϊκανών; Πρόκειται για… τσιγκούνηδες, που μετρούν και το τελευταίο τους σεντς; Ούτε το ένα συμβαίνει ούτε το άλλο!
Όπως προκύπτει από το προφίλ των οκτώ λαγοκυνηγών που απάντησαν στη σφυγμομέτρηση, είναι μέσης ηλικίας (μεταξύ 40 και 60 ετών), ενώ στην κατοχή τους έχουν και δίκαννο ή καραμπίνα. Άρα, η προτίμησή τους στο μονόκαννο υπαγορεύεται από άλλους λόγους.
Δεν χωράνε βιασύνες & λάθη
Ένας απ’ αυτούς, τους λίγους είναι και ο 56χρονος Φώτης Βασιλόπουλος, από το Μέγαρο Γρεβενών, συνταξιούχος αστυνομικός.
-«Έχω και δίκαννο και καραμπίνα. Το μονόκαννο είναι το πρώτο μου όπλο από τα 18 μου χρόνια, όταν και έβγαλα την πρώτη μου άδεια. Με αυτό ξεκίνησα το κυνήγι και συνεχίζω να το χρησιμοποιώ στον λαγό. Είμαι δεμένος και συναισθηματικά μαζί του», αναφέρει.
Ο ίδιος, όμως, το προτιμά για το κυνήγι του «αφτιά», επειδή είναι βολικό και ελαφρύ. «Ζυγίζει 2,5 κιλά, παίρνω μερικά φυσίγγια στην τσέπη μου και μπορώ να ακολουθώ με περισσότερη άνεση τα σκυλιά μου», είναι μία πρώτη ανάγνωση της προτίμησής του.
Ωστόσο, εκείνο που τον ωθεί προς το μονόκαννο είναι η κορύφωση της συγκίνησης που προσφέρει η αίσθηση της μιας τουφεκιάς. «Έχω ένα φυσίγγι και πρέπει να είναι απόλυτα συγκεντρωμένος. Να σκοπεύσω σταθερά και να πατήσω την σκανδάλη την κατάλληλη στιγμή. Δοκιμάζω και το μάτι μου και την ψυχραιμία και την υπομονή μου. Στη μία ευκαιρία, δεν χωράνε βιασύνες και λάθη», εξηγεί.
Το ένα φυσίγγι υποσυνείδητα αυξάνει την ετοιμότητα, την αυτοσυγκέντρωση και την αυτοπειθαρχία, σύμφωνα με τον κ. Βασιλόπουλο, που προσαρμόζει την τακτική του στον κυνηγότοπο πάνω στην μία και καίρια βολή!
-«Δεν ρίχνω βιαστικά. Σχεδόν ποτέ στα πρώτα πηδήματα του λαγού, όταν τον ξεπετάνε τα σκυλιά από το γιατάκι. Τον αφήνω να «στρώσει» και τότε πατάω τη σκανδάλη. Αν δεν τον πετύχω με τη μία, εφόσον έχω περιθώριο, έχω εξασκηθεί και προλαβαίνω να ξαναγεμίσω και να κάνω και δεύτερη τουφεκιά.
Θυμάμαι μία περίπτωση, που ήμουν με ένα φίλο, έναν λαγό τον πήρα με την τρίτη. Είχα γεμίσει τόσο γρήγορα, που εκείνος νόμισε ότι είχε πυροβολήσει κάποιος άλλος». Στη συνέχεια ρωτήθηκε αν έτυχε κάποια στιγμή που να μετάνιωσε στο βουνό, επειδή δεν είχε πάρει μαζί του το δίκαννο ή την καραμπίνα…
-«Νομίζω, μία-δύο φορές, το είπα μέσα μου. Ήταν κάποιες περιπτώσεις που ο λαγός χάθηκε στα πυκνά και σίγουρα αν είχα δίκαννο ή καραμπίνα θα προλάβαινα να δοκιμάσω μία δεύτερη τουφεκιά! Όμως, δεν το πολυσκέφτηκα.
Είναι κι αυτά μέσα στο παιχνίδι. Το θήραμα είχε την ευκαιρία του να ξεφύγει. Έτσι κι αλλιώς, υπάρχει πάντα η επόμενη έξοδος! Εξάλλου, πάμε στο κυνήγι για τη διαδικασία κι όχι μόνο για τη… σακούλα».
Η µία τουφεκιά σε κάνει καλύτερο…
Ο 56χρονος Γρεβενιώτης κυνηγάει το λαγό με «τριάρια» και «δυάρια»!
-«Παίρνω χοντρά σκάγια, γιατί τα μέρη που κυνηγάω είναι ανοικτά και με το μονόκαννο πρέπει να τον κρατήσω με τη μία τουφεκιά». Πώς τον αντιμετωπίζουν οι φίλοι του, όταν τον βλέπουν στο βουνό με μονόκαννο; Την απάντηση την δίνει με παραδείγματα:
–«Στην έναρξη του κυνηγιού, την πρώτη μέρα πήγαμε παρέα για ορτύκια. Τα πειράγματα ήταν πολλά, κόπηκαν όμως όταν αυτοί άδειαζαν τις καραμπίνες κι εγώ με μία τουφεκιά έπαιρνα το πουλί. Το ίδιο έγινε ύστερα από ένα λαγοκυνήγι. Είχαμε συναντηθεί εγώ και άλλες δύο παρέες των δύο ατόμων.
Συμφωνήσαμε να κάνουμε μία παγάνα για αγριογούρουνα. Τα σηκώσαμε. Εκείνοι ήταν τέσσερις κι έριξαν δέκα τουφεκιές. Πήραν ένα. Όταν ήρθαν στο καρτέρι μου είδαν άλλο ένα. Είχα ρίξει κι εγώ: μία τουφεκιά…».
