Ο λαγός είναι ένα ζώο το οποίο προσαρμόζεται εύκολα σε πολλά είδη βιοτόπων. Αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε εύκολα, αφού σε όλη τη χώρα βρίσκουμε λαγούς, από τα νησιά μας, μέχρι τους μεγάλους ορεινούς όγκους στους ελατιάδες και από την αλπική ζώνη στους κάμπους της Μακεδονίας, μέχρι τα ελαιοπερίβολα και τους βατόνες της Πελοποννήσου, από κάποιο ακαλλιέργητο χωράφι, μέχρι το πρώτο σπίτι του χωριού.
Του Στάθη Καβαθούλη
Σ’ αυτό το άρθρο θα αναφερθώ σε κάποιους λαγούς που είδα σε διάφορα περίεργα σημεία, ενώ κυνηγούσα. Πριν 20 χρόνια περίπου, επιστρέφοντας ένα βράδυ μετά τη δουλειά, στη καρδιά της Κωπαΐδας, είδα ακριβώς έξω από το πρώτο σπίτι ένα λαγό. Ήταν μαζί μου και δύο παλιοί κυνηγοί, οι οποίοι μόλις φώναξα «λαγός», έβαλαν τα γέλια, λέγοντας πως είναι κουνέλι. Αμέσως όμως ο λαγός, για καλή μου τύχη, άλλαξε κατεύθυνση και βγήκε στην άσφαλτο μπροστά μας. Έτσι τον είδαν κι αυτοί και πείστηκαν. Αυτός ήταν ο πρώτος λαγός που είδα στην Κωπαΐδα.
Στην συνέχεια είδα κι άλλους, με αποκορύφωμα τους λαγούς που συνάντησα πέρσι σε αρκετά χωράφια, καθώς και τις πρώτες γέννες στις οποίες έγινα μάρτυρας. Όσοι από την περιοχή διαβάσουν το άρθρο μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Γύρω στο 2000, τις μέρες των Χριστουγέννων, κυνηγούσαμε λαγό σ’ ένα βουνό, σε υψόμετρο 1.000 μέτρων. Ξεφωλιάσαμε έναν στην κορυφή του βουνού, τον οποίο τουφέκισε ο Σωτήρης. Ο λαγός «πήρε» σκάγια και κυνηγώντας τον τα σκυλιά, έφτασε μέσα σ’ένα χωριό (με ελάχιστους κατοίκους), και μπήκε μέσα σε μια αυλή. Τα σκυλιά τον έχασαν οριστικά, αφού τον εντόπισε ένας πιτσιρίκος και μας τον πήρε. Το μαρτύρησε ο ίδιος έπειτα από λίγες ημέρες, λέγοντας ότι εμείς είχαμε πιάσει κι άλλους, ενώ αυτός δεν είχε πιάσει κανέναν.
Οι λαγοί του παρελθόντος…
Μια άλλη χρονιά κυνηγούσαμε λαγό σε αλπική ζώνη στα 2.500 μέτρα. Ψάχναμε έναν μεγάλο λαγό όλη την ημέρα και τελικά τον ξεφωλιάσαμε κάτω από την κολώνα του τελεφερίκ. Φέτος κυνηγήσαμε ένα λαγό δυο – τρεις φορές χωρίς τελικά να τον χτυπήσουμε, παρόλο που τον καταδίωξαν πολύ τα σκυλιά. Κάπως έτσι έγινε και μια άλλη μέρα, που μετά από πολύ κυνήγι δεν είχαμε ακόμα κατορθώσει να τον θηρεύσουμε, μέχρι που ο Κώστας τον είδε από ψηλά να μπαίνει μέσα σε ένα μαντρί, που λίγα λεπτά πριν ο τσομπάνης έβγαλε τα ζώα του έξω. Κοίταξε γύρω από το μαντρί μήπως είχε διαφύγει, αλλά τίποτα. Μπήκε μέσα και τελικά είδε τον λαγό σε μια γωνιά και τον πήρε.
Επίσης φέτος ξεφωλιάσαμε κι έναν άλλο λαγό. Ήμουν ακριβώς πάνω από τα σκυλιά, άκουσα το ξεφώλιασμα, αλλά δεν είδα λαγό να βγαίνει απέναντι. Μόνο το μεγάλο σκυλί γαύγιζε περίεργα. Κατέβηκα κάτω και είδα το σκυλί να γαυγίζει επίμονα σε μια τρύπα, λίγα μέτρα από εκεί που άκουσα το βγάλσιμο. Τελικά ο λαγός ήταν μέσα στην τρύπα και έπειτα από πολύ σκάψιμο τον βγάλαμε. Ήταν αρσενικός και μάλιστα πολύ μεγάλος. Δεν είχε τουφεκιστεί, αλλά προφανώς είχε ξανακάνει το ίδιο κόλπο. Άλλες δύο φορές έχω βγάλει λαγό από την τρύπα, αλλά ήταν τουφεκισμένος και τις δύο φορές. Πολλές φορές ακούμε κυνηγούς να λένε, ότι ο λαγός δεν απομακρύνεται από τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Κι εγώ το πιστεύω αυτό, αλλά όχι απόλυτα, αφού έχω δει λαγούς να αλλάζουν βουνό κατά την διάρκεια της καταδίωξης, καθώς και λαγούς που, παρ’ολο που τα σκυλιά που τους καταδίωκαν εξαντλήθηκαν και έπαψαν να τους ακολουθούν, δεν γύριζαν πίσω. Σίγουρα αυτοί οι λαγοί ήξεραν που πήγαιναν.
Οι λαγοί που θα ‘χω να θυμάμαι…
Μόνο μια φορά μου έχει τύχει λαγός να στριμωχτεί από τα σκυλιά και να ακολουθήσει κατεύθυνση ανάμεσα από βράχια απ’ όπου δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω. Όπως ήμουν ψηλά στα βράχια, είδα το λαγό στην κυριολεξία να μην ξέρει προς τα πού να πάει, γιατί προφανώς δεν είχε ξαναπάει σε εκείνη την περιοχή. Οι λαγοί στα ψηλά βουνά, όταν πιάσει χιόνι, χαμηλώνουν τόσο πολύ ώσπου να βρουν ξεχιόνιστο για να γεννήσουν. Πολλές φορές όμως οι λαγίνες, αν το μέρος τους αρέσει, μένουν εκεί και κάνουν κι άλλες γέννες. Άρα πως ένας λαγός που ζει στην αλπική ζώνη, κατηφορίζει χαμηλά και προσαρμόζεται; Γιατί τον αναγκάζουν οι καιρικές συνθήκες. Κάποιος παλιός κυνηγός μου έλεγε, ότι οι λαγοί προσαρμόζονται εύκολα στο περιβάλλον γιατί αγαπάνε την φασαρία και τον άνθρωπο. Ίσως είναι και το μοναδικό ζώο που προσαρμόζεται τόσο εύκολα, σε διαφορετικά είδη βιότοπων. Κανένα άλλο ζώο δεν μου έρχεται στο μυαλό. Γι’ αυτό άλλωστε παίρνουν το χρώμα τους ανάλογα με την περιοχή και το είδος του εδάφους που ζουν. Επίσης διαφοροποιείται και το μέγεθος ανάλογα τον βιότοπο στον οποίο κατοικεί. Βλέπουμε στην ηπειρωτική Ελλάδα τον λαγό να είναι μεγαλύτερος από αυτόν της νησιωτικής Ελλάδας. Στα ελατοδάση είναι πιο μακρύς και με πιο ψηλά πόδια απ’ ότι στα πετρώδη εδάφη με πουρνάρια, στα οποία είναι πιο μαζεμένος και χοντρός.
Παρ’ όλο που τον κυνηγάνε οι πάντες, εξακολουθούμε να τον συναντάμε σε ικανοποιητικούς αριθμούς στην χώρα μας, εξαιτίας της προσαρμοστικότητάς του και των πολλών γεννών που κάνει.
