Παρατεταμένη ανομβρία άνευ προηγουμένου και δεκάδες αγριογούρουνα με αλλόκοτη συμπεριφορά στα δάση ήταν κάποια από τα κύρια χαρακτηριστικά που συνόδευσαν το πρώτο διάστημα της κυνηγετικής χρονιάς.
Έχουν περάσει χρονιές και χρονιές που ως θυμούμαι, η καθεμιά είχε τη δική της «πινελιά» κατά την αρχή της. Τούτη όμως μπορώ να πω ότι υπήρξε από πολλές απόψεις η πιο ιδιαίτερη. Η παρατεταμένη ανομβρία τεσσάρων μηνών που ακολούθησε σε συνδυασμό με τις υψηλές σε διάρκεια θερμοκρασίες, διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο τόσο για τα ίδια τα αγριογούρουνα όσο και για το κυνήγι τους.
Η διαθεσιμότητα της τροφής γρήγορα συρρικνώθηκε αφού ακόμη και το χορτάρι «κάηκε» αρκετά νωρίς από τους μεγάλους καύσωνες και την απώλεια της βροχής που σημάδεψαν τη χώρα μας τη φετινή χρονιά. Τα στάσιμα νερά συσσωρεύτηκαν κατά πολύ όπως και πηγές τρεχούμενου νερού στέρεψαν. Το νερό το οποίο αποτελεί κύριο ζητούμενο και πηγή ζωής κατά τους καλοκαιρινούς μήνες για τα αγριογούρουνα, συντέλεσε σε μεγάλο βαθμό στις πρόωρες και μαζικές μετακινήσεις τους προς τα πεδινά και τις αστικές περιοχές που θα μπορούσαν να καλύψουν την επιτακτική ανάγκη τους.
Διάφορα δέντρα που κατά καιρούς προσφέρουν καρπούς για τα αγριογούρουνα όπως γκορτσιές και βελανιδιές σε μεγάλο βαθμό υπήρξαν «άδεια». Κάτι που ήρθε να προστεθεί ως ένας ακόμη παράγοντας δυσκολίας στην ήδη σκληρή δοκιμασία που οι αγριόχοιροι υπέστησαν όλο το καλοκαίρι. Πληροφορίες λίγο πριν την έναρξη θέλανε τους αγριόχοιρους σε κάποιες περιοχές ως αδύνατους και υποσιτισμένους. Οι μαρτυρίες αναφέρονταν περισσότερο για εκείνα τα ζώα που παρέμειναν σε περιοχές με ανεπάρκεια τροφής και δεν μετακινήθηκαν χαμηλότερα και σε ανθρωπογενείς εκμεταλλεύσεις.
Στοιχεία που τελικά η έναρξη του κυνηγίου δυστυχώς ήρθε να επιβεβαιώσει αφού θηρεύτηκαν ζώα στην προαναφερόμενη κατάσταση. Ωστόσο τα στοιχεία αυτά δεν θα τα παρατηρήσει κανείς άλλος με όποιες ιδιότητες και ειδικότητες πέριξ του περιβάλλοντος κι αν φέρει, πέρα από τον άμεσο παρατηρητή της φύσεως που δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον κυνηγό.
Ταλαιπωρία και υποσιτισμός
Τα αγριογούρουνα λόγω των δυσμενών συνθηκών οδηγήθηκαν επιπλέον και σε μια αναγκαστική αλλαγή της ίδιας της συμπεριφοράς τους. Λόγω της ταλαιπωρίας τους περιπλανιόνταν για μεγάλο διάστημα της ημέρας για αναζήτηση τροφής. Η παρουσία τους τόσο σε ανοιχτά σημεία όσο και η νωχελικότητά τους ήταν αισθητά εμφανής. Ακόμη και κατά την έναρξη του κυνηγίου τις πρωινές ώρες που οι κυνηγοί κινούνταν για τα πόστα τους, τα έβλεπαν να περιφέρονται ακόμη κι αν το φως της ημέρας είχε προ πολλού ανατείλει. Οι θηλυκές με τα μικρά τους που βρίσκονταν σε κατάσταση γαλουχίας υπέστησαν την μεγαλύτερη εξαθλίωση.
Το σκληρό σαν τσιμέντο έδαφος ήταν αδύνατο να «τρυπηθεί» από το ζουρνά τους με συνέπεια να δυσκολεύονται περαιτέρω ώστε να τραφούν ικανοποιητικώς και σε επαρκή επίπεδο. Έτσι, βρίσκονταν σε μια διαρκή και πολύωρη κίνηση και αυτό συνέβαλε στο να παραμένουν ατροφικά.
Η έναρξη του κυνηγίου υπό τις αντίξοες αυτές συνθήκες τόσο για τους κυνηγούς όσο και για τους σκύλους ήταν επίσης μια σκληρή δοκιμασία. Το έδαφος στο μεγαλύτερο μέρος του ήταν «μπαρούτι». Τα πατήματα των αγριόχοιρων πολύ δύσκολα μπορούσαν να γίνουν αντιληπτά με συνέπεια να μην υπάρχει ούτε μια σχετική εκτίμηση για την ύπαρξη ζώων αλλά και των αριθμό τους.
Το έργο των σκύλων δε, δυσκολότερο, καθώς οι μυρωδιές γρήγορα εξασθενούσαν με συνέπεια την δυσκολία εύρεσης αλλά και καταδίωξης των αγριογούρουνων. Αυτό ωστόσο περισσότερο για εκείνους τους κυνηγούς που τα μέρη που κυνηγούν παρουσιάζουν κάποιο εκ φύσεως βαθμό δυσκολίας. Οι σκύλοι εργάστηκαν κάτω από άνευ προηγουμένου δοκιμασίες των τελευταίων ετών. Η έλλειψη νερού ήταν ένα από τα στοιχεία που εμπόδισε κατά πολύ το έργο τους. Κατά την καταδίωξη δεν υπήρχε ούτε σταγόνα δροσιάς για να ρίξει τη θερμοκρασία τους με αποτέλεσμα γρήγορα να παραδίδονται. Και καλά για εκείνους που είχαν εκ των προτέρων προπονηθεί…αλλά για όσους είχαν αρκετό καιρό, τα πράγματα ήταν πολύ πιο απελπιστικά.
Επιπροσθέτως η συμπεριφορά των αγριόχοιρων κατά το κυνήγι τους ήταν πιο επιθετική. Κάτι το αναμενόμενο αφού προτιμούσαν την αντίσταση αντί τη φυγή λόγω της υψηλής θερμοκρασίας που αναπτύσσει το πυκνό τρίχωμά τους. Παράγοντας που είχε σαν συνέπεια να πραγματοποιηθούν αρκετοί τραυματισμοί κυνηγόσκυλων κατά το πρώτο διάστημα. Στον αντίποδα όσα αγριογούρουνα υπήρξαν μικρού μεγέθους όπως σκρόφες και μπίμια ήταν ευάλωτα για τα σαγόνια των σκύλων. Αρκετά μικρά αγριογούρουνα λόγω των συνθηκών που αναφέρθηκαν πιάστηκαν από τα κυνηγόσκυλα.
Μπορεί οι καιρικές συνθήκες ωστόσο να άλλαξαν…Όμως, το μόνο σίγουρο είναι πως αυτή περίοδος θα μείνει χαραγμένη ως μια από τις πιο ιδιαίτερες στη μνήμη αρκετών κυνηγών.
