Αγριόχοιρος: Τα γιατάκια του Ιουλίου
Διανύοντας τον Ιούλιο και συνάμα την «καρδιά» του καλοκαιριού, η άνοδο της θερμοκρασίας αλλάζει κατά συνέπεια και τις τοποθεσίες που συχνάζουν οι αγριόχοιροι.
Είναι γεγονός πως οι εποχιακές αλλαγές έχουν μεγάλη σημασία για τα αγριογούρουνα και καθορίζουν τη συμπεριφορά τους. Τόσο για την αναζήτηση των διατροφικών τους συνηθειών όσο και για τα σημεία διαμονής τους με τις αντίστοιχες συνθήκες που επικρατούν. Αυτή την εποχή μεταβαίνουν κυρίως σε ελώδεις εκτάσεις και πεδινές περιοχές όπου υπάρχουν γεωργικές καλλιέργειες.
Οι υψηλές -συνήθως- θερμοκρασίες του Ιούλη, συσσωρεύουν κατά κύριο λόγο τα νερά που μέχρι πρότινος υπήρχαν σε αφθονία. Το καλοκαίρι, το νερό, αποτελεί ένα από τα πιο κύρια ζητούμενά τους, καθώς τα αναγκαία λασπόλουτρα όπου πέρα από το δρόσισμα που προσφέρουν στο τριχωτό τους σώμα, αποστρέφουν και τα εξωπαράσιτα που «ταλαιπωρούν» τα αγριογούρουνα. Θα έχουμε παρατηρήσει άλλωστε αυτά τα παράσιτα πάνω σε θηρευμένα ζώα κατά το πρώτο διάστημα της κυνηγετικής περιόδου.
Τα γιατάκια του Ιουλίου
Επισκέπτοντας αυτή την εποχή τα κυνηγοτόπια θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει πιο έντονη κινητικότητα στα χαμηλά υψόμετρα. Δηλαδή στις χωραφιές και τις ποταμιές που προσφέρονται για τις ανάγκες τους. Τα εναπομείναντα υγρά εδάφη είναι περισσότερο αναγκαία για τα μικρά αγριογούρουνα. Η σκληρότητα του εδάφους που διαμορφώνεται στα περισσότερα σημεία από τις υψηλές θερμοκρασίες, στέκεται ως εμπόδιο στον αδύναμο ζουρνά τους, καθώς η φύση τον προστάζει να «δουλέψει» στο χώμα. Εκεί θα βρούνε διάφορα είδη χόρτων που παραμένουν χλωρά αλλά και πλήθος από ζωύφια να τραφούνε. Έτσι λοιπόν, οι θηλυκές με τα μικρά τους είναι εκείνες που πρώτες μετοικούν σε τέτοια εδάφη, ακολουθώντας και τα υπόλοιπα «άτομα».
Όσο η ζέστη αυξάνεται κατά την διάρκεια του μήνα, τόσο περισσότερο τα αγριογούρουνα διαβιούν κοντά σε νερά και βαλτώδεις περιοχές. Αυτόν το μήνα επίσης, υφίσταται η καρποφορία διαφόρων καρποφόρων δέντρων όπως: κουμπουλιές, μηλιές, αχλαδιές κερασιές κ.λπ. στα οποία τρέφουν ιδιαίτερη αδυναμία. Είναι ένας λόγος που τα αγριογούρουνα κάνουν καταδρομές σε αυλές σπιτιών που βρίσκονται κοντά σε δασώδεις και υπαίθρια σημεία, τόσο για τα καρποφόρα δέντρα που συντηρούν όσο και για τα κηπάρια τους.
Επίσης, από δω και στο εξής μεταβαίνουν όλο και περισσότερο στις καλλιέργειες των σιτηρών προξενώντας επομένως και αρκετές ζημιές. Συνήθως παραμένουν περιμετρικά σ’ αυτούς τους πόρους τροφής δίχως να διανύουν μεγάλες αποστάσεις. Τα γιατάκια τους μπορεί να φτιάχνονται ακόμα και σε απίθανα σημεία, αρκεί να προσφέρουν μια σχετική κάλυψη. Πολλές φορές εντοπίζονται ακόμα και μέσα στις καλλιέργειες καλαμποκιών παραμένοντας εκεί όλη την ημέρα, ώστε να βρίσκονται στο επίκεντρο της πολυαγαπημένης τους τροφής. Ένας ακόμη λόγος που γιατακιάζουν μέσα στις καλαμποκιές είναι διότι το χώμα λόγω του ποτίσματος παραμένει δροσερό και αυτό εξυπηρετεί και τις υπόλοιπες ανάγκες τους. Οι χωραφιές που διατηρούν σημεία με βατσούνια είναι επίσης ιδανικές για τα γιατάκια τους καθώς στο εσωτερικό τους επικρατεί δροσιά.
Στον αντίποδα κάποια αγριογούρουνα επιλέγουν πιο μεγάλα υψόμετρα αυτή την εποχή ακόμα και αλπικών ζωνών, έναντι αυτών που μετοικούν στα χαμηλά. Τα μεγάλα υψόμετρα αυτή την εποχή παρέχουν ιδανικές θερμοκρασίες για τα αγριογούρουνα αλλά και διατηρούν διάφορα είδη τροφής. Το χορτάρι στις περιοχές εκείνες παραμένει «ζωντανό» όπως και διάφορα είδη εξ αυτών που φυτρώνουν μόνον εκεί. Το νερό επίσης διατηρείται σε αρκετά σημεία τόσο από πηγές που αναβλύζουν μέσα από τα βουνά, αλλά και σε σημεία που έχει συσσωρευτεί από τα λιωμένα χιόνια της άνοιξης. Τα μεγάλα υψόμετρα απαλλάσσουν τους αγριόχοιρους και από διάφορα έντομα που γίνονται αρκετά ενοχλητικά με τη ζέστη και που συνήθως υπάρχουν στα πεδινά.
Τα ανήλια και δροσερά καθόλα το διάστημα της ημέρας σημεία μαζί με την διαθεσιμότητα τροφής, είναι εκείνα που φιλοξενούν τις ζεστές ημέρες τους αγριόχοιρους.
