Ο ακρωτηριασμός και των δύο ποδιών του θα τσάκιζε τον οποιονδήποτε, όχι, όμως, έναν κυνηγό από το Πλαγιάρι της Θεσσαλονίκης, που συνεχίζει να ανεβαίνει στα βουνά που λατρεύει!
Ζούσε και κυνηγούσε για αρκετά χρόνια με ένα πόδι. Έχασε και το άλλο, αλλά ο Κώστας Γκουτζουμπάρος από το Πλαγιάρι της Θεσσαλονίκης, δεν έχει σκοπό ούτε να αφεθεί στη μοίρα του, ούτε να τα παρατήσει, ούτε και να σταματήσει να ανεβαίνει στα βουνά που λατρεύει!
Ο ακρωτηριασμός και των δύο ποδιών του, θα τσάκιζε τον οποιονδήποτε…
Όχι, όμως, αυτόν. Το πάθος του για το κυνήγι του δίνει τη δύναμη να κρατιέται “όρθιος”, στηριγμένος στα προσθετικά μέλη που αντικατέστησαν τα πόδια του.
-“Αν δεν ήταν το κυνήγι θα είχα τελειώσει. Αυτό είναι το κίνητρό μου. Η ζωή μου κρέμεται από μία κλωστή. Και η κλωστή αυτή είναι το κυνήγι!”, λέει ο ίδιος.
O χειρότερος εφιάλτης
Λόγω ζαχαρώδους διαβήτη, οι χειρούργοι ακρωτηρίασαν και το δεύτερο πόδι του.
Ο γιατρός που τον παρακολουθούσε, ήταν κατηγορηματικός στη διάγνωση που είχε κάνει:
-“Είναι δύσκολο αυτό που θα σου πω, αλλά είναι η αλήθεια: αν θες να γλιτώσεις τη ζωή σου, και αυτό το πόδι πρέπει να κοπεί!”
Ο Κ. Γκατζουμπάρος ήρθε αντιμέτωπος με τον χειρότερο εφιάλτη του, αλλά δεν άφησε τη σκληρή του μοίρα να τον λυγίσει… Βγαίνοντας από το νοσοκομείο, μετρούσε τις δυνάμεις του μέρα με τη μέρα.
Και έπειτα άλλαξε αυτοκίνητο, έβαλε άλλο χειριστήριο, οι φίλοι του τον βοήθησαν να φτιάξει ειδικές ράμπες, και… ξαναβγήκε στο βουνό πριν ακόμα τελειώσει η κυνηγετική σεζόν για το λαγό!
-“Πρόλαβα δέκα εξόδους τότε! Η βόλτα στο βουνό με τα σκυλάκια και τους φίλους μου, μου ξανάφεραν την ελπίδα. Και κατάλαβα πως αξίζει να παλέψω για να κρατηθώ στη ζωή”, λέει.
Με τα τεχνητά μέλη που παρήγγειλε για να αντικαταστήσουν τα πόδια του, ακολουθεί κατά γράμμα τις συμβουλές των ειδικών.
Ξεπερνώντας τις δοκιμασίες
Όμως, όλο αυτό το διάστημα ο Κώστας, δεν σταμάτησε να βγαίνει με τα σκυλιά του, είτε στο βουνό, είτε στο περιφραγμένο εκπαιδευτήριο της περιοχής του…
Η περιπέτεια του Κώστα Γκατζουμπάρου ξεκίνησε πριν από αρκετά χρόνια, όταν χτυπήθηκε από σακχαρώδη διαβήτη! Ο Κώστας έμεινε με ένα πόδι, αλλά αυτό δεν κατάφερε να τον κρατήσει στο σπίτι.
-“Χειρουργήθηκα για πρώτη φορά τον Αύγουστο, αλλά στην έναρξη του λαγού ήμουν στο βουνό για κυνήγι, χωρίς πόδι”, διηγείται.
Στο βουνό άφηνε πίσω όλες τις έγνοιες και τα βάσανά του. Αλλά η πρώτη χρονιά ήταν γι’ αυτόν μία ιδιαίτερα σκληρή δοκιμασία.
-“Καθόμουν πίσω στη καρότσα και περίμενα στο καρτέρι. Τουφέκισα λαγούς και δεν πήρα κανένα! Μου ερχόταν να κλάψω γιατί… αδικούσα τα σκυλιά μου, αλλά ήταν δύσκολο να ισορροπήσω τη στιγμή της τουφεκιάς. Την επόμενη χρονιά όλα ήταν διαφορετικά. Έβαλα το ψεύτικο πόδι, συνήθισα να ζυγιάζω το τουφέκι και πήρα οκτώ λαγούς”, θυμάται για την πρώτη φάση της “Οδύσσειάς” του.
Συμπαραστάτες οι φίλοι του
Ευτυχώς, είχε φίλους που στάθηκαν δίπλα του, σύντροφοι και συμπαραστάτες στα κυνηγοτόπια: ο Αιμίλιος, ο Θανάσης, ο Νίκος και ο Χρήστος, μοιράστηκαν τον αγώνα και τις αγωνίες του. Όσο για τα σκυλιά του, αποτελούν μέρος των κινήτρων του για να παλέψει και να αγωνιστεί…
-“Δεν τα βλέπω σαν σκυλιά. Τα έχω όλα σαν παιδιά μου! Ακόμα και τώρα, συνεχίζω να τα βγάζω έξω, για να ξεδίνουν. Όλον τον ελεύθερο χρόνο τον περνάω μαζί τους”, εξηγεί.
Την ίδια αγάπη τρέφουν γι’ αυτά και όλα τα μέλη της οικογένειάς του, που μοιράζονται την φροντίδα τους, ξέροντας ότι έτσι… φροντίζουν και συντηρούν την δίψα για ζωή και του ίδιου του Κώστα!
Το όνειρό του…
Ο Κώστας Γκουτζουμπάρος είναι η ζωντανή απόδειξη πως η θέληση μετακινεί …βουνά! Με τη στάση ζωής του δίνει ένα μήνυμα: “επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς”!
Και όνειρό του είναι να πετάξουν γρήγορα μπόι τα δύο μικρά εγγονάκια του, για να μπορεί να τα παίρνει μαζί του…
