Τι συγκροτεί τον «γουρουνοκυνηγό»
Εάν σήμερα στο άκουσμα της λέξεως «γουρουνοκυνηγός» κλίνουν ευλαβικά την κεφαλή τους αρκετοί κυνηγοί, καλά θα κάνουμε να επαναφέρουμε την μνήμη και το γνώθι σ’ αυτόν, ώστε να ακριβολογούμε με εκείνα τα στοιχεία που συγκροτούν μία αυθεντία του είδους, διότι η εικόνα που έχει σχηματιστεί από το ποιόν που απαρτίζουν τις εκατοντάδες ομάδες εν Ελλάδι σήμερα δεν είναι αντάξια όπως άλλοτε.
Η κυνηγετική συνείδηση των Ελλήνων συοθήρων όσο και αν δεν αρέσει σήμερα τόσο στους νεοσύστατους κυνηγούς της ιδίας κατηγορίας όσο και των υπολοίπων, προέκυψε από την πολυδιάστατη ζύμωση πολλών χιλιετιών και κορυφώθηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε ό,τι υπήρξε έξω από αυτήν, ήταν και κυνηγετικώς αδιάφορο.
Πλήθος αναφορών για το κυνήγι απαντώνται στα έπη του Ομήρου με αντίστοιχες παρομοιώσεις περιγράφοντας τόσο τα συναισθήματα όσο και την γενναιότητα των Ελλήνων Ηρώων. Όπως επί παραδείγματι στην ενδέκατη ραψωδία της Ιλιάδος όπου ο Όμηρος χρησιμοποιεί σε τέσσερα σημεία σχετικούς παραλληλισμούς θέλοντας να αποδώσει γλαφυρά την πορεία της μάχης. Όπου, αρχικά, ο Έκτορας παρακινεί τους Τρώες να καταδιώξουν τον Αγαμέμνονα, ο οποίος παρομοιάζεται με κυνηγό όπου αντίστοιχα παρακινεί τους σκύλους του να καταδιώξουν κάποιο κάπρο.
Μια ακόμη ενδιαφέρουσα (από τις πολλές) αναφορά σχετικά με κυνήγι αγριόχοιρου εντοπίζεται και στο άλλο έπος του Ομήρου, την Οδύσσεια. Συγκεκριμένα όπως ιστορείται στους σχετικούς στίχους της δεκάτης ενάτης ραψωδίας του έπους, ο Οδυσσέας, όταν ήταν δεκαπέντε χρόνων είχε πάει στον παππού του, για να μυηθεί στη ζωή του κούρου κι από παιδί να γίνει άντρας.
Το αγόρι οπλισμένο με ένα δόρυ, έπρεπε να αντιμετωπίσει ολομόναχο και υπό την επιτήρηση των εξαδέλφων του και να θηρεύσει ένα μεγάλο αγριογούρουνο και τα κατάφερε. Ωστόσο το αγριογούρουνο του όρμησε και του έσκισε το πόδι στο γόνατο.
Γύρισε λοιπόν πίσω περιχαρής αλλά με την ουλή την οποία έδειξε σε όλον τον κόσμο και διηγήθηκε με κάθε λεπτομέρεια τι έγινε, πώς τον περιποιήθηκαν και πώς τον γέμισαν δώρα. Η ουλή αυτή στο πόδι του αποτέλεσε μετέπειτα και το στοιχείο της αναγνώρισης του Οδυσσέα από την παραμάνα του Ευρύκλεια, κατά την επιστροφή του από τον Τρωικό πόλεμο, στην Ιθάκη.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η διεξαγωγή του πιο ιδιαίτερου κυνηγιού από αρχαιότατων χρόνων απαιτούσε άτομα προικισμένα με αρετές και αξίες. Το να μη διακρίνει ένας νεοφερμένος κυνηγός αυτή την ρωμαλέα συνείδηση μέσα από τόσα παραδείγματα αλλά μόνο και μόνο από την φύση του ίδιου του θηράματος που καλείται ο κυνηγός να αντιμετωπίσει, σημαίνει ότι εθελοτυφλεί ένεκα εμπάθειας είτε είναι απλούστατα ανόητος.
Δυστυχώς, όμως, στις ημέρες μας προσπαθούν αρκετοί με υστερόβουλες απόψεις να υποβαθμίσουν το λεβέντικο κυνήγι του αγριόχοιρου.
Επηρεαζόμενοι λόγω των σημερινών συνθηκών που φαντάζει στα μάτια κάτι το ποταπό και εύκολο, κρίνοντας από τα δικά τους -περιστασιακά- βιώματα και συγκυρίες, έχουν συνδυάσει και το κυνήγι αυτό ως «χόμπι» που πολύ πρόχειρα και απλοϊκά αποκαλούν. Λόγω του ότι πολλοί πέρασαν (και περνούν) σαν φευγαλέο όνειρο από αυτό το κυνήγι, είτε το ασκήσανε για να «σκοτώσουν» την αραχνιασμένη τους ώρα, είτε επειδή το επιβάλλει η «μόδα» της εποχής… νόμισαν και πως το κυνήγι αυτό είναι κάτι εύκολο και πρόχειρο. Και είναι πράγματι γεγονός ότι οι διαβαθμίσεις του τίτλου παραπέμπουν σε μια ψευδαίσθηση.
Γουρουνοκυνηγός δεν είναι αυτός που στράφηκε στο κυνήγι του από σπόντα γιατί απέτυχε στα άλλα είδη ή γιατί η ποσότητα των ημερών του γέννησε την πρόκληση.
Γουρουνοκυνηγός δεν είναι αυτός που συναντάς στο δρόμο με το καρεκλάκι και με υπέρβαρα κιλά που τον καθιστούν ακούνητο.
Γουρουνοκυνηγός δεν είναι αυτός που επιλέγει τις κυνηγετικές μέρες για το εάν λόγω συνθηκών θα κυνηγήσει.
Γουρουνοκυνηγός δεν είναι αυτός που πρέπει το μεσημέρι να επιστρέψει σπίτι γιατί δεν πήρε πολύωρη έξοδο από την κυρά.
Γουρουνοκυνηγός δεν είναι αυτός με το σακίδιο στη πλάτη.
Γουρουνοκυνηγός δεν είναι αυτός που περπατάει όρθιος στα βουνά.
Γουρουνοκυνηγός δεν είναι αυτός που φωτογραφήθηκε μια φορά κι ένα καιρό μ’ έναν κάπρο δίπλα του για να δείξει το αντριλίκι του.
Γουρουνοκυνηγός δεν είναι αυτός που πνίγεται μέσα στον εγωισμό και την ιδιωτεία του μη θέλοντας άλλους κυνηγούς τριγύρω του.
Γουρουνοκυνηγός δεν είναι αυτό που νομίζουν οι περισσότεροι ότι είναι.
Και θα ήταν φρόνιμο, όσοι δεν διεκδικούν με τις πράξεις τους τον τίτλο, όσοι είναι ανίδεοι του αντικειμένου και όσοι δεν μπορούν να αντιληφθούν το μεγαλείο αυτού του κυνηγίου όσο και να χαλά την συνείδηση ή την αισθητική τους, ας διατηρήσουν την σιωπή τους ώστε να κρατήσουν στο ελάχιστο και την αξιοπρέπεια τους.
Ο γουρουνοκυνηγός ξεκινά για το βουνό πριν το χάραμα και επιστρέφει (άλλοτε ναι, άλλοτε όχι) σπίτι του το βράδυ. Έχει αφοσιωθεί στο σκοπό και όχι στα «πρέπει». Πολλές φορές μένει άγρυπνος παρά την ολοήμερη ταλαιπωρία του εκεί έξω, στην άγρια φύση, αγκαλιάζοντας την φωτιά και περιμένει την επιστροφή των σκύλων που θα επιστρέψουν από την μακρινή καταδίωξη.
Ο γουρουνοκυνηγός είτε με βροχή είτε με ήλιο, είτε με ζέστη είτε με κρύο, είτε με παγωνιά είτε με ξέρα στέκεται απέναντι στη φύση και προσπαθεί να την δαμάσει. Προσπαθεί από την ανατολή έως τη δύση του ηλίου να βάλει στο τουφέκι του, το ζώο που ολημερίς κυνηγά. Δεν κουβαλά πάνω του ούτε νερό που θα τον βαραίνει στο ολοήμερο περπάτημα που διεξάγει στα απροσπέλαστα εδάφη που κατοικούν τα θηρία. Γυρνά στο σπίτι να ξαπλώσει και το κορμί του πονά ολόκληρο. Βγάζει τ’ αγκάθια από τα πόδια του ένα-ένα και οι πληγές χαρακώνουν εσαεί το κορμί του.
Ο γουρουνοκυνηγός έχει αποβάλλει από μέσα του το αίσθημα της «δειλίας» και ξέρει πολύ καλά πως έχει να αντιμετωπίσει έναν αντίπαλο.
Έχει έρθει σε απόσταση αναπνοής με τον θάνατο, έχει δεχθεί επιθέσεις από το ζώο που κυνηγά, έχει δει αιματοβαμμένα και διαμελισμένα τα σκυλιά (που από κουτάβια μεγάλωσε) από τα δόντια των κάπρων…Τα έχει κλάψει, τα έχει θάψει και ξανά τα έχει φτιάξει…με τα ίδια του τα χέρια!
Όσο και να αποκαρδιώθηκε από τις δυσμενείς συνθήκες του αντικειμένου σηκώθηκε και πάλι να παραστεί αγέρωχος. Έχει πολλάκις υπερβεί τα όρια της ανθρώπινης φύσης.
Διαθέτει γνώσεις οικολογίας, κυνοφιλίας, κυναγωγίας, οπλοχρησίας, θηραματολογίας αλλά και τρέφει αγάπη και σεβασμό προς το θήραμα που κυνηγά και όχι μόνο. Γίνεται ο ίδιος «ιχνηλάτης» όταν απαιτείται ώστε να είναι σε θέση να αξιολογεί και να ακολουθεί τα ίχνη των αγριόχοιρων με σκοπό την καλύτερη προσέγγιση τους.
Είναι αυτός που θα μεσολαβήσει όταν τα σκυλιά χρειάζονται βοήθεια έναντι σε ένα δύσκολο καπρί που αντιστέκεται επίμονα λόγω φύσης του ή λόγω τραυματισμού.
Ο γουρουνοκυνηγός διατηρείται σε άριστη φυσική κατάσταση.
Είναι ο άριστος γνώστης του αντικειμένου και της περιοχής και η γνώση του αυτή είναι καθοριστική για την επιτυχή διεξαγωγή ολόκληρης της διαδικασίας του κυνηγιού.
Μια ομάδα πολλές φορές στηρίζεται σε εκείνον.
Ωστόσο, το να μην μπορεί κανείς να κάνει τις απλές αυτές επαγωγές από την αρχαιότητα έως σήμερα και ότι αυτές οι αρετές και αξίες ουδέποτε εξαλείφθηκαν αλλά ενυπάρχουν παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις και υποδιαιρέσεις που καθιστούν σήμερα πολλούς κατώτερους του τίτλου, απλούστατα δηλώνει την πνευματική του ανεπάρκεια.
Τα βουνά, φίλοι, πονάνε όταν τα πατά ένας πραγματικός γουρουνοκυνηγός.
