Τα θηραματικά δεδομένα με… καλοκαιρινά Χριστούγεννα στο Νότο – Ένας ολόκληρος μήνας με μούχλες, βροχές, νοτιάδες και ζέστες
Πέρασε σχεδόν ένας ολόκληρος μήνας για την Πελοπόννησο με μούχλες, βροχές, νοτιάδες και ζέστες, ένα σκηνικό που σε τίποτα δεν θύμιζε χειμώνα και το οποίο επηρέασε τις εμφανίσεις και τη συμπεριφορά των θηραμάτων.
Δεκαεπτά βαθμούς έδειχνε το θερμόμετρο καθώς κατέβαινα το βουνό και ο ιδρώτας που έτρεχε θύμιζε περισσότερο περπατητό στην Μάνη, παρά καρτέρι φάσσας στα τέλη του Δεκέμβρη.
- Με τον καιρό κανείς δεν μπορεί να τα βάλει και ο κυνηγός το μόνο που μπορεί είναι να προσπαθήσει.
Τσίχλες στα ορεινά
Πέρασε σχεδόν ένας ολόκληρος μήνας για την Πελοπόννησο με μούχλες, βροχές, νοτιάδες και ζέστες σε μία εποχή που ελπίζαμε ότι επιτέλους θα δούμε μία αλλαγή. Το όλο σκηνικό, που σε τίποτα δεν θύμιζε χειμώνα, επηρέασε το δίχως άλλο τις εμφανίσεις και την συμπεριφορά των θηραμάτων.
Αν κάτι θα μου μείνει από αυτές τις μέρες είναι πως επιτέλους είδα περισσότερες τσίχλες στα ορεινά. Σε μέρη που πριν είκοσι μέρες τα πουλιά μετριούνταν στα δάχτυλα του ενός χεριού, τώρα είναι αισθητά περισσότερα.
Σε αντίθεση με τις κοινές, οι δενδρότσιχλες είναι άφαντες. Μόνο μερικές τοπιάρες στους ελατιάδες της Αρκαδίας, υπάρχουν.
Αυτή η αύξηση δεν συνοδεύεται από αντίστοιχη εικόνα και στα πεδινά. Εκεί που οι λίγες σχετικά τσίχλες ήταν μαζεμένες στις ρεματιές και τα ποτάμια με την υγρασία, τώρα που ο τόπος μούλιασε για τα καλά “έσπασαν” παντού.
Ο αριθμός τους προβληματίζει
Ο αριθμός τους, ωστόσο, συνεχίζει να προβληματίζει τόσο στην Μεσσηνία όσο και στην Αργολίδα, καθώς τα πουλιά είναι λίγα με βάση τα πρωτύτερα χρόνια. Αν καταφέρεις και βρεις κάποιο καρτέρι που θα σου δώσει μερικά πουλιά στο τέλος της μέρας, έστω και αν αυτά είναι αρκετά, δύσκολα σου δίνει και δεύτερη ευκαιρία.
Τα περπατητά δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα καθώς ο κόσμος είναι στην ελαιομάζωξη αυτή την περίοδο.
Το γεγονός όμως ότι τόσο εγώ όσο και φίλοι και γνωστοί είδαμε αρκετά αυξημένες τις τσίχλες στα ορεινά, δημιουργεί μία αισιοδοξία. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές βλέπουμε επιτέλους λίγο κρύο, και ευελπιστούμε ότι κάποια στιγμή θα κατέβουν στα λιοστάσια.
Παρόμοια η εικόνα και με τις φάσσες στην Πελοπόννησο. Παρά το γεγονός ότι πριν περίπου 20 μέρες φάνηκαν μερικά “φρέσκα” πουλιά, το μπάσιμο δεν είχε συνέχεια.
Οι λίγες “γαλάζιες” έχουν “σπάσει” στα ρέματα σε μικρά κοπαδάκια , και περισσότερο αποτελούν πόλο έλξης για νέες αφίξεις παρά για κυνηγετική εξόρμηση. Ακόμα και στο απαγορευμένο της Μεγαλόπολης στην Αρκαδία, τα κοπάδια είναι πολύ λίγα.
Δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο μπορεί να αλλάξει σημαντικά η εικόνα αυτή ακόμα και με λίγα κρύα. Μάλλον χρειαζόμαστε αρκετές χιονοπτώσεις στα Βόρεια για να ελπίζουμε σε κάτι καλό εμείς στο Νότο.
Οι μπεκατσάδες
Οι μπεκατσάδες ήταν οι μόνοι που είχαν λίγες χαρές τις προηγούμενες μέρες, καθώς είχαν συναντήσεις και με νέα πουλιά σε κάτι μικρά γυρίσματα του καιρού σε βοριάδες.
Το χώμα όμως δέχθηκε πολύ βροχή, όλες οι πλαγιές λάσπωσαν και οι βελουδομάτες έσπασαν πλέον σε κάθε πιθανό και απίθανο σημείο του δάσους. Στους κλασικούς μπεκατσότοπους δεν έχουν μπει καινούργια πουλιά και αυτοί που έχουν κάποιες συναντήσεις είναι όσοι επιλέγουν άλλα, πιο ήσυχα κυνηγοτόπια.
Πάντως, σε ότι αφορά τις μπεκάτσες συνεχίζω να διατηρώ μία αισιοδοξία. Σε αντίθεση με τις φάσσες και τις τσίχλες που τον Οκτώβρη διάλεξαν γαλλικούς, ισπανικούς και ανατολικούς μεταναστευτικούς διαδρόμους, οι μπεκάτσες είναι σίγουρα πίσω. Λίγο… χειμώνα και πιο νότια από τη Ρουμανία χρειαζόμαστε.
Μπεκάτσες, από τις πληροφορίες που κατάφερα να συλλέξω, είχε αρκετές και η Τουρκία, τουλάχιστον ως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές.
Υδρόβια, λαγός και αγριογούρουνα
Όσο ο Δεκέμβρης “σβήνει”, τα πράγματα για τα υδρόβια δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο. Αν και είναι τα μόνα που φέτος έχουν πάει καλά, η παρατεταμένη καλοκαιρία και τα πολλά νερά τα έχουν “σπάσει” βορειότερα.
Λίγα μικρά και μερικά ψαλίδια που υπήρχαν στον Νότο χτυπήθηκαν όσο τα νερά ήταν λιγότερα και στη συνέχεια με τις πλημμύρες “έσπασαν” παντού. Μπεκατσίνια συναντάς ελάχιστα, ενώ καινούργια έχουν να μπουν από τις αρχές του Δεκέμβρη, περίπου.
Ένα μεγάλο πέρασμα παπιών έγινε στη Βόρεια Ελλάδα από τις 15 μέχρι τις 17 του μήνα, αλλά χρειάζεται πλέον πραγματικός χειμώνας για να έρθουν στα Νότια. Τα πράσινα δεν φαίνεται να “χαμπαριάζουν” από δυο, μέρες πάγου. Η περίοδος της εκτεταμένης αποδημίας σβήνει, τα παπιά είναι ακόμα στα πιο Βόρεια.
Λαγάδες και γουρουνάδες τέλος, δεν χάνουν το ενδιαφέρον τους. Μπορεί η ζέστη και οι πολλές βροχές να δυσκολεύουν την κατάσταση αλλά οι συναντήσεις είναι πολλές.
Ο βοριάς που έπιασε από τις 18 έριξε επιτέλους λίγο τη θερμοκρασία, θυμηθήκαμε κάπως την εποχή που διανύουμε αλλά δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος για το αν μία πτώση κοντά στα φυσιολογικά για την εποχή επίπεδα, αρκεί για να γίνει η αλλαγή που περιμένουμε στα θηραματικά δεδομένα.
