«Ο ιδανικός τύπος όπλου», «το ιδανικό τσοκ», «το κατάλληλο νούμερο σκαγιού», κ.λπ. είναι μερικοί, μόνο, από τους τίτλους δεκάδων εκατοντάδων κειμένων που έχουν γραφτεί για τις τουφεκιές στα φτερωτά θηράματα της έναρξης, το ορτύκι και το τρυγόνι.
Κείμενο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΜΗΤΣΙΑΛΗΣ
Αν και «επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως», αντί να κάνω τον… δάσκαλο λέγοντάς σας τι να χρησιμοποιήσετε και πως, αποφάσισα να ξεφύγω από την πεπατημένη και να καταγράψω ποιες είναι οι προσωπικές επιλογές μου.
Κατ’ αρχάς δηλώνω φίλος των μικρών διαμετρημάτων. Το σουλούπι τους, το βάρος τους, το ζύγισμά τους, οι… σέξι αναλογίες τους, τα κάνουν πιο διασκεδαστικά στη χρήση αλλά και πιο αποδοτικά από τα 12άρια ξαδέρφια τους στο κυνήγι των μικρών θηραμάτων. Και όταν αναφέρομαι στο μικρό διαμέτρημα, δεν έχω ως κριτήριο μόνο το χαμηλό βάρος. Αυτό εξάλλου είναι κάτι που εμένα προσωπικά με μπερδεύει σε συνδυασμό με το μεγάλο βάρος των σκοπευτικών μου όπλων, τα οποία πρέπει διαρκώς να τα εναλλάσσω με τα κυνηγετικά μου μέσα στη χρονιά. Χαμηλό βάρος μπορεί να έχει και ένα 12άρι όπλο, όταν αντικαταστήσουμε το ατσάλι με το αλουμίνιο, αφαιρέσουμε 10 εκατοστά μήκος κάννης, πετάξουμε την «περιττή» ρίγα, προσθέσουμε πλαστικά και άλλες ψευτιές όπου μπορούμε και κοτσάρουμε και μία grade 0 βρασμένη καρυδιά για κοντακόπαπια. Το αποτέλεσμα είναι ένα πανάλαφρο, αζύγιστο και αδιάφορο όπλο που δεν κουράζει μεν τα χέρια μας αλλά δεν μας κάνει και να χαμογελάμε. Το ξέρω ότι είναι λόγια «βοώντος εν τη ερήμω» και το ξέρω ότι εγώ τα γράφω κι εγώ τα ακούω, ή μάλλον ούτε καν εγώ, αφού δήλωσα ήδη ότι συχνά απαρνιέμαι το εικοσαράκι μου στο βωμό της τυποποίησης βάρους ανάμεσα στα κυνηγετικά και τα σκοπευτικά μου όπλα.
Ελαφρύ για το τρυγόνια
Στο τρυγόνι προτιμώ όπλα μακριά και σχετικά ελαφριά. Μακριά για την ακριβέστερη σκόπευση που μου προσφέρει η μακριά σκοπευτική γραμμή και ελαφριά για την ταχύτητα αντίδρασης, η οποία είναι απαραίτητη σε αυτό το θήραμα, που συνήθως μας ξαφνιάζει με την εμφάνισή του. Ιδανικός υποψήφιος είναι φυσικά η καραμπίνα, όπου δηλώνω οπαδός των αερίων και όχι της αδράνειας. Βάρος 3 έως 3,2 κιλά και ζύγισμα όσο το δυνατόν πιο ουδέτερο, το οποίο σε καραμπίνα μεταφράζεται ως «λίγο μπροστόβαρο». Από τσοκ χρησιμοποιώ τα πάντα από κύλινδρο μέχρι φουλ τσοκ αλλά αν με υποχρεώνατε να επιλέξω ένα μόνο, αυτό θα ήταν το «Light Modified», το ελαφρύ ντεμί δηλαδή, με σύσφιξη 3,5/10. Αυτό το τσοκ που συνήθως βρίσκουμε μόνο ως εξωεργοστασιακή επιλογή, συνδυάζει συνήθως πολύ ποιοτικές κατανομές στις μεσαίες αποστάσεις και «κρατάει» την τουφεκιά δομημένη και σε μεγάλες αποστάσεις.
Με σκοπευτικά φυσίγγια
Από φυσίγγια, έχοντας δοκιμάσει τα πάντα, έχω κατασταλάξει πλέον – σχεδόν εμμονικά- στα σκοπευτικά φυσίγγια του sporting με 28 γραμμάρια σκάγια νο 8. Όταν μου αντιπαραθέτουν ότι το κάνω επειδή είμαι καλός στο σημάδι και θέλω απλά να προσθέσω δυσκολία στο κυνήγι μου για «σπορτίβικους» λόγους εγώ απαντώ ότι το κάνω για τον αντίθετο λόγο: Για ευκολία και μεγαλύτερη κάρπωση. Τα 28 γραμμάρια έχουν χαμηλότερο λάκτισμα χωρίς να θυσιάζουν την ταχύτητα, εξαιρετικές κατανομές, υψηλή συνήθως ποιότητα υλικών και κατασκευής και γενικά καλύτερη απόδοση σε όλες τις αποστάσεις, ειδικά με την ζέστη του καλοκαιριού όπου κυνηγάμε τα τρυγόνια της έναρξης. Το λέω συχνά και το έχω γράψει πολλές φορές σε άρθρα μου «αν δεν μπορεί να σκοτωθεί με 28 γραμμάρια, δεν μπορεί να σκοτωθεί με τίποτα». Το μόνο που με κρατάει από το να χρησιμοποιώ φυσίγγια 28 γραμμαρίων και σε μεγαλύτερα θηράματα είναι η δέσμευση του νούμερου 7½ που αποτελεί την πιο χοντρή επιλογή σκαγιού σ’ αυτόν τον τύπο φυσιγγίου.
Η τουφεκιά του τρυγονιού στην αρχή της κυνηγετικής μου καριέρας με ζόριζε πολύ. Το γρήγορο πέταγμα σε συνδυασμό με τα «τσαλίμια» του στον αέρα με έκαναν να βιάζομαι να επωμίσω, να βιάζομαι να βγω μπροστά απ’ το πουλί και να βιάζομαι να πατήσω τη σκανδάλη. Αργότερα κατάλαβα ότι η βιασύνη είναι πολύ κακός σύμβουλος στην κυνηγετική σκόπευση και ότι ειδικά το τρυγόνι απαιτούσε να πάω κόντρα στο ένστικτο και της βιασύνης και να πειθαρχήσω τον εαυτό μου σε μαλακές και αρμονικές κινήσεις. Το σκοπευτήριο με βοήθησε φυσικά πάρα πολύ, αφού εκεί έμαθα τα οφέλη της ψυχραιμίας πάνω απ’ όλα. Όλα άλλαξαν για μένα όταν ανακάλυψα το ρυθμό της τουφεκιάς του τρυγονιού: Την ιδανική ταχύτητα της επώμισης, την ισορροπία και την αρμονική κίνηση του σώματος και το κυριότερο να μην φοβάμαι τις μεγάλες προσκοπεύσεις ακόμα και σε μικρές ή μεσαίες αποστάσεις. Βλέπετε, όταν το όπλο κινείται αρμονικά με το θήραμα και όχι με σπασμωδικές επιθέσεις, τότε η προσκόπευση που βλέπουμε είναι πολύ κοντά στην πραγματική. Θα σας συμβούλευα, εφ’ όσον έχετε την δυνατότητα, να επισκεφτείτε το σκοπευτήριο μερικές φορές πριν βρεθείτε στον κυνηγότοπο. Εάν είναι εφοδιασμένο με γήπεδο του sporting, να επιλέξετε μόνο τις βολές που θα σας ωφελήσουν πραγματικά. Ρίξτε τα γρήγορα πιάτα από διάφορες γωνίες και εξοικειωθείτε με τις γενναίες προσκοπεύσεις ενώ ταυτόχρονα εξασκείστε στις ήρεμες επωμίσεις και τις αρμονικές κινήσεις με το στόχο. Εξαιρετική εξάσκηση είναι και το γήπεδο του skeet, αρκεί να αγνοήσετε τους ντουμπλέδες και να επικεντρωθείτε στα μονά πιάτα. Καταπολεμήστε την βιασύνη και προσπαθήστε να τα σπάσετε με ήρεμες και αρχοντικές κινήσεις. Η ψυχραιμία που θα εξασκήσετε εκεί θα είναι πολύτιμος σύμμαχός σας στον κυνηγότοπο.
Ποτέ κοντόκαννο στο ορτύκι
Για το κυνήγι του ορτυκιού δεν έχω να πω πολλά μιας και δεν το εξασκώ συχνά. Δεν είμαι λάτρης του κυνηγίου φέρμας, αλλά δυο τρία πραγματάκια που έχω να πω θα τα γράψω εδώ για όποιον ενδιαφέρεται. Όπως σε όλα τα κυνήγια, έτσι και στο ορτύκι δεν επιλέγω ποτέ κοντόκαννο όπλο. Δεν θυσιάζω τη σκοπευτική γραμμή για κέρδος λίγων γραμμαρίων βάρους, ειδικά δε στο ορτύκι όπου δεν υπάρχει πυκνό για να μπλεχτεί η μακριά κάννη. Για τον συνδυασμό αυτόν, μικρού βάρους και μεγάλου μήκους, επιλέγω πάλι την καραμπίνα αερίων μου, αφού ένα ελαφρύ και μακρύ δίκαννο, εκτός από αντικείμενο επιστημονικής φαντασίας (12άρι δεν υπάρχει και αυτά που υπάρχουν κοστίζουν μικρές περιουσίες) θα πρέπει εξ’ ορισμού να είναι μικρότερου διαμετρήματος ώστε να συνδυάσει ελαφρύ βάρος, ικανό μήκος και σωστό ζύγισμα. Το τσοκ για το ορτύκι είναι ο κύλινδρος ή άντε βαριά βαριά ο βελτιωμένος κύλινδρος (****).
Οι ελαφριές γομώσεις
Κατά την προσωπική μου άποψη, ιδανικό φυσίγγι είναι το σκοπευτικό φυσίγγι του skeet, με 24 γραμμάρια νο 9½, αρκεί φυσικά να τα δουλεύει η καραμπίνα που θα χρησιμοποιήσω. Εναλλακτικά, το νο 9 ή 9½ στα 28 γραμμάρια είναι υπεραρκετά για αυτό το ευαίσθητο στα τραύματα θήραμα. Ακόμα και αυτές οι ελαφριές γομώσεις όμως είναι ικανές να καταστρέψουν αυτό το πολύ νόστιμο θήραμα σε κοντινές βολές, οπότε αυτό που πάντα προσπαθώ είναι να πειθαρχήσω τον εαυτό μου να μην αντιδράσει ακαριαία με την εμφάνισή του. Επωμίζω με την ησυχία μου, το αφήνω να φτάσει σε μία απόσταση τουλάχιστον 18-20 μέτρων και έχοντας ήδη ελέγξει το φόντο και τον ορίζοντα για σκυλιά και άλλους κυνηγούς ή ανθρώπους της φύσης τραβάω τη σκανδάλη.
Μία εύκολη τουφεκιά
Από άποψη τεχνικής ή προσκόπευσης δεν νομίζω ότι χρειάζεται να ειπωθεί κάτι εξεζητημένο. Είναι μία εύκολη τουφεκιά όπου εάν ακολουθήσει κανείς λίγο την πορεία του πουλιού σαρώνοντάς το με το όπλο από πίσω προς τα εμπρός και πυροβολώντας τη στιγμή που το προσπερνάει δεν νομίζω ότι θα έχει ποτέ πρόβλημα αστοχίας. Αυτό που πρέπει όμως να ειπωθεί είναι μία αναφορά στην ασφάλεια αφού είναι γεγονός ότι τα πιο πολλά κυνηγετικά ατυχήματα συμβαίνουν στο κυνήγι του ορτυκιού και ότι απλά δεν φτάνουν στην δημοσιότητα λόγω των επιπόλαιων συνήθως τραυματισμών που προκαλούν τα ψιλά σκάγια. Οποιοδήποτε όμως ατύχημα με όπλο αμαυρώνει τον κυνηγετικό κύκλο μας και η αποφυγή του οφείλει να αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα όλων μας.
Πορτοκαλί γιλέκο, προστατευτικά γυαλιά και διαρκής επαγρύπνηση και τήρηση των κανόνων ασφαλείας στην χρήση του όπλου πρέπει να μας χαρακτηρίζουν λοιπόν και να είμαστε πάντα πρόθυμοι να αφήσουμε κάποια πουλιά να φύγουν ατουφέκιστα από το να ρισκάρουμε έναν τραυματισμό ανθρώπου ή σκύλου.
