spot_img
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΚυνήγιΠέρδικες: Μία εξόρμηση στις γραφικές Κυκλάδες

Πέρδικες: Μία εξόρμηση στις γραφικές Κυκλάδες

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Οκτώ με δέκα νησιώτικες πετάχτηκαν πολύ μπροστά και χωρίς να ακουστεί φτεροκόπημα βούτηξαν ατουφέκιστες στον γκρεμό…

Τρία χρόνια είχαν περάσει από το προηγούμενο αντάμωμα με νησιώτικες θαλασσοπέρδικες, κι όσο τα σχέδια παρέμεναν όνειρα, μεγάλος παρέμενε και ο καημός… Τελικά το ταξίδι έγινε αλλά με ανέλπιστη αφορμή, αφού στο νησί μας έφερε μία ευκαιρία για αγορά φουσκωτού από τον Βασίλη. Εμπειρία όμορφη, με πολλές γνωριμίες κι ένα υπέροχο κυνήγι που έμεινε βαθιά χαραγμένο στη μνήμη μου.

Να κοντοζυγώνει ο Οκτώβρης

Έπρεπε όμως και να κοντοζυγώνει Οκτώβρης για να ολοκληρωθεί η συμφωνία, αφού το “πακέτο” εκτός των άλλων περιελάμβανε και κυνήγι πέρδικας, μιας και το παλικάρι που το πουλούσε είχε φήμη στις κοκκινοπόδαρες και μας είχε υποσχεθεί “ξενάγηση”… Στο λιμάνι μας περίμεναν ο Κυριάκος μαζί με τον πατέρα του, τον κύριο Ανέστη, και λίγο μετά βρισκόμαστε στην αυλή του πετρόχτιστου σπιτιού τους με τις τεράστιες κληματαριές και την πανοραμική θέα του Κυκλαδίτικου κόλπου. Από μεζεκλίκια παιδιά τώρα τι να λέμε, δίκαια έχουν την φήμη της φιλοξενίας οι νησιώτες… Τρεις φορές γέμισε καλούδια σπιτικά και πεντανόστιμα το τραπέζι, δυόμιση όμως άδειασε ώσπου γίναμε όπως λέμε τούμπανο… Είπαμε κάμποσα εκείνο το βράδυ στη βεράντα, βλέποντας και τα ψαροκάικα να αρμενίζουν στο γαληνεμένο Αιγαίο, ήπιαμε όμως κάμποσο παραπάνω ούζο και ξεραθήκαμε στον ύπνο…

Ο κυνηγότοπος στον “Χάρακα”…

Με έντονο πονοκέφαλο, καλή όμως διάθεση και χορτάτοι από ύπνο, ξεκινήσαμε νωρίς να δούμε το φουσκωτό, η πρώτη εικόνα του οποίου διαβεβαίωνε για την άριστη κατάστασή του. Από εκείνο το πρωινό της Παρασκευής ξεκίνησαν τα όμορφα στο νησί, ιδίως όταν πήγαμε και στο κτήμα… Ένα μικρό χαμηλοτάβανο σπιτάκι στο κέντρο, κάμποσες ελιές τριγύρω, το αμπέλι τρυγημένο στην άκρη, ενδιάμεσα διάφορα κηπευτικά, και στα δυό υπόστεγα τα τρία σέττερ και το κοτέτσι. Πάνω στη στέγη απλωμένες οι λιαστές ντομάτες, και μέσα στο δροσερό καμαράκι ο μούστος που έβραζε, και τα κρεμασμένα ματσάκια αρωματικών βοτάνων πάνω από τα πήλινα πιθάρια του λαδιού, έδιναν ξεχωριστό άρωμα στο χώρο. Γρήγορα ήρθαν από διπλανά σπίτια δυό φίλοι συντοπίτες του Κυριάκου και η επιμονή τους για κέρασμα έφερε “δεύτερο γύρο”…

Στην αυλή τους, αντίκρυ από το εγκαταλειμμένο δημοτικό και με θέα τον περίτεχνο περιστερώνα, οι προτιμήσεις έφεραν στο τραπέζι ντόπιο δροσερό κοκκινέλι, μεζέδες, αλλά και πολύ κουβέντα για κυνήγι, σκυλιά, λαγούς, κουνέλια και πέρδικες. Τους άκουγα να μιλάνε και παρακολουθούσα σιωπηλός. Την ώρα που εμείς οι στεριανοί αναρωτιόμαστε αν θα βρούμε θηράματα, αυτοί, ειδικά τις πέρδικες “τις είχαν δεμένες” …

Είχαν τέτοια σιγουριά, που ο Κυριάκος αντιλαμβανόμενος την ανυπομονησία μου είπε:

-“Άσε να χαμηλώσει λίγο ο ήλιος και θα πάμε στον Χάρακα να δεις το μέρος. Δεν θα πάρουμε όμως τα σκυλιά για να μην αγριέψουμε τα πουλιά…”.

Τελικά, μετά από τόσο φαγοπότι μάλλον δεν ήταν καλή ιδέα η προσέγγιση της περιοχής, γιατί απαιτούσε εξαντλητικό περπάτημα με γεμάτο στομάχι… Γυμνός τόπος ήταν, μία παραλλαγή αλπικού τοπίου, με διάφορους ανεμοδαρμένους θάμνους και κάποια ελάχιστη υποτυπώδη βλάστηση με λίγα κέδρα, φρύγανα, ασφάκες και θυμάρια. Βατός και προσεγγίσιμος από την νοτιοδυτική πλευρά, γινόταν τραχύς και δυσκολότερος από την βορεινή και εντελώς απροσπέλαστος, με χαράδρες κι επικίνδυνα γκρέμια στα ανατολικά. Βλέπεις το μέρος κι αναρωτιέσαι τι τρώνε εκεί τα πουλιά και πως επιβιώνουν. Κι όμως πάνε πολύ καλά παντού οι νησιώτικες κι ολοένα αυγατίζουν…

Σε πλακόστρωτα “ξυράφια”…

Το επόμενο χάραμα φτάσαμε στο τέλος του χωματόδρομου με το ξωκκλήσι του προφήτη Ηλία κι από εκεί ξεκινήσαμε. Βέβαια, το κατά πόσο εύκολο είναι το περπάτημα πάνω σε “λεπίδια”, μόνο πατούσες σκύλων και σόλες από άρβυλα μπορούν να το περιγράψουν. Το ανάγλυφο της περιοχής ήταν ακόμη πιο φτωχό και άγριο από την πλευρά που το έβλεπα. Λιγοστό χώμα και ασθενικοί θάμνοι υπήρχαν μόνο σε σημεία που η βροχή το παρέσυρε, το μετέφερε και το άφησε εκεί. Δύο τουφεκιές στην αρχή και μία αργότερα έδειχναν πως τα παιδιά βρήκαν πουλιά. Κόντευε 11 χωρίς να έχω “συνάντηση”, και στο μεταξύ ανησυχούσα επειδή το νερό μου τελείωνε από συνεχή δίψα σκύλων και αφεντικού. Στην πρώτη επαφή με τις πέρδικες, πήραν τον αέρα “οδηγό” και πονταριστά πλησίασαν μέχρι τη στενή ψευτοσάρα όπου καρφώθηκαν μαρμαρωμένα… Οκτώ με δέκα νησιώτικες πετάχτηκαν πολύ μπροστά και χωρίς να ακουστεί φτεροκόπημα βούτηξαν ατουφέκιστες στον γκρεμό. Συνηθισμένος από κοντινότερα πλησιάσματα στις ορεινές, αναρωτιόμουν τι είχε συμβεί. Τα πουλιά περπάτησαν τόσο ή τα σκυλιά είχαν κάνει λάθος εκτίμηση της θέσης τους;

Η επιβράβευση μετά την επιτυχία

Δύο ακόμη ταυτόχρονοι σχεδόν ντουμπλέδες ακούστηκαν κάτω και αριστερά. Βγήκα στις άκρες και είδα τα παιδιά να χαϊδεύουν τα σκυλιά, σαν επιβράβευση μετά την επιτυχία. Η σειρά μου ήρθε δύο ώρες μετά, όταν  ήλιος και πέτρες “έψηναν”. Επίδειξη άριστης συνεργασίας από τα σκυλιά που στήθηκαν μπροστά από ασφάκες και φρύγανα. Παραπίσω έδαφος καραφλό και στο τελείωμα κοφτός βράχος. Κινήθηκα πλάι, βγαίνοντας μπροστά από την δική τους ευθεία, και σαν το βλέμμα μου να ακολούθησε το δικό τους, είχα την αίσθηση πως κοιτούσαν μακρύτερα από το σημείο με την ξερή βλάστηση. Έκανα ακόμη τρία βήματα προς τον βράχο και στο επόμενο εφτά πέρδικες πετάχτηκαν, αναγκαστικά με κατακόρυφο σήκωμα… Δύο έμειναν στο σημείο και η τρίτη θα θυμάται την τύχη της. Ακολούθησαν τα εθιμοτυπικά χάδια και όταν ακούμπησαν με τα πόδια στο γιλέκο, είδα ματωμένα τα πέλματά τους. Δεν είχαν “γερό” σκίσιμο, αλλά ήταν ένα κλικ πριν…

Περασμένες 4 ανταμώσαμε πάνω στο πλάτωμα και ξεκινήσαμε επιστροφή. Στη θέα των σκυλιών μου ο Κυριάκος στεναχωρήθηκε ίσως περισσότερο από εμένα. Τα δικά του είναι συνηθισμένα στον τόπο και τραυματισμούς σε πέλματα έχει πάψει να βλέπει. Επιστρέφοντας, τα ντόπια γιατροσόφια της κυρά Ελένης έκαναν θαύματα. Επάλειψη στην αρχή με μία άσπρη κρέμα, μετά συχνότερες με βοτανόλαδο και τα σκυλιά το βράδυ έστεκαν όρθια… 

Όταν επανήλθε το κέφι και η διάθεση

Όταν τα γιατροσόφια της κυρά Ελένης είχαν κάνει το θαύμα τους, τότε επανήλθε το κέφι και η διάθεση να αναλύσουμε την κυνηγετική μας εξόρμηση. Και το κάναμε κάτω από την κληματαριά, γύρω από το τσιμεντένιο τραπέζι, συντροφιά με ουζάκι, χταπόδι, τηγανιτή παλαμίδα σε φέτες, αλλά και λακέρδα. Τα σκυλιά μου απόλυτα ανακουφισμένα από τους πόνους, χορτάτα και ξαπλωμένα στο πλακόστρωτο, ανάμεσα στα πόδια μου και το πηγάδι.

Πολλά κυνήγια μένουν χαραγμένα στη μνήμη με όλες τους τις λεπτομέρειες. Αυτό όμως που με κάνει να θυμάμαι πάντα αυτό το νησιώτικο, είναι ότι ακριβώς δύο εβδομάδες μετά κυνήγι και μετακινήσεις απαγορεύτηκαν δια στόματος Χαρδαλιά… 

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

«Κυνηγεσία 2024»: 8 πράγματα που αφορούν όσους πρόκειται να επισκεφθούν την έκθεση

«Κυνηγεσία 2024»: 8 πράγματα που αφορούν όσους πρόκειται να επισκεφθούν την έκθεση 1. Εισιτήριο θα βρεις στην είσοδο του εκθεσιακού κέντρου MEC Παιανίας (6 ευρώ)....
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ