spot_img
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΚυνήγιΠαγάνες για κάπρους...στην Ιαπωνία

Παγάνες για κάπρους…στην Ιαπωνία

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Παγάνες για κάπρους…στην Ιαπωνία

Τόσο μακρινή, αλλά τόσα κοντά στην κυνηγετική Ευρώπη η χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου

Στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, που για τους Δυτικούς φαντάζει αλλά και είναι τόσο μακρινή και διαφορετική, η κουλτούρα και ο τρόπος ζωής των ανθρώπων είναι πραγματικά σαν τη μέρα με τη νύχτα σε σύγκριση με τα ευρωπαϊκά στάνταρ. Όμως, όπως φαίνεται, και οι Ιάπωνες διακατέχονται από βαθιά αγάπη για το κυνήγι, το οποίο μάλιστα δεν εξασκείται και τόσο διαφορετικά απ’ ότι στα μέρη μας.

Μπορεί ο λαός της Ιαπωνίας να έχει γίνει γνωστός για πολλά πράγματα, όπως το σούσι, το χαρακίρι, το αίσθημα της αξιοπρέπειας, τις ανθισμένες κερασιές και τα χαϊκού, τα παραδοσιακά ποιήματα της ιαπωνικής γλώσσας.

Αυτό που αγνοούν όμως οι περισσότεροι στην Δύση είναι πως ειδικά έξω από τα μεγάλα αστικά κέντρα, η ζωή των Ιαπώνων είναι συνυφασμένη με το κυνήγι.

Ζωή συνδεδεμένη με τη θήρα

Η κυνηγετική περίοδος της Ιαπωνίας διαρκεί από τις 15 Νοεμβρίου έως τις 15 Φεβρουαρίου -ή από 1 Οκτωβρίου έως 31 Ιανουαρίου στο Χοκάιντο που ορίζει την δική του σεζόν κάθε χρόνο. Η καθημερινή ζωή των ορεινών χωριών είναι τόσο στενά συνδεδεμένη με τη θήρα όσο είναι και σε ένα ορεινό χωριό της Ελλάδας και τα άγρια θηράματα αποτελούν ουσιαστικό μέρος της παραδοσιακής διατροφικής κουλτούρας κάθε περιοχής.

Ταυτόχρονα, ακριβώς όπως και οπουδήποτε αλλού, κάθε χρόνο υπάρχουν τραυματισμοί ακόμα και θάνατοι που προκύπτουν πάνω στο κυνήγι. Για την ακρίβεια, ορειβάτες και οι πεζοπόροι λαμβάνουν πρόσθετες προφυλάξεις κατά τη διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου, όπως η αποφυγή πεζοπορίας σε διαδρομές πέρα από τις χαραγμένες.

Όποιος ενδιαφέρεται να κυνηγήσει στην Ιαπωνία, θα κληθεί να εκδώσει μία άδεια η οποία διαφέρει ανάλογα το όπλο που χρησιμοποιεί.

Τέσσερα είδη αδειών

Υπάρχουν τέσσερα είδη αδειών: για καραμπίνα ή τουφέκι, για αεροβόλο, για παγίδες ή για δίχτυα. Οι κυνηγοί επίσης εκδίδουν την άδειά τους αλλά και εγγράφονται στα μητρώα του νομού που σκοπεύουν να κυνηγήσουν.

Ο αριθμός των κατόχων κυνηγετικών αδειών στη δεκαετία του 1970 ξεπερνούσε τις 500.000, αλλά περίπου το 2000 ο αριθμός αυτός είχε μειωθεί σε περίπου 200.000 κι από τότε έχει μείνει σταθερός. Ωστόσο ο πληθυσμός των κυνηγών γερνάει τα τελευταία χρόνια, έτσι ώστε σήμερα, σχεδόν το 60% των κατόχων κυνηγετικής άδειας είναι πλέον άνω των 60 ετών.

Στον αντίποδα των όσων ξέρουμε από την Ελλάδα βέβαια, η κυβέρνηση της Ιαπωνίας επενδύει πολύ στην εκπαίδευση των νέων ώστε να στραφούν στο κυνήγι ενώ παρέχει και οικονομικές διευκολύνσεις ώστε η νεολαία να βρει κίνητρα και ευκολίες για να ασχοληθεί με τη συγκεκριμένη δραστηριότητα.

Ο λόγος είναι πως τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και σε τοπικό, το κυνήγι αντιμετωπίζεται ως μέσο ελέγχου των πληθυσμών πτηνών και θηλαστικών ώστε να μειώνονται οι ζημιές στις καλλιέργειες και να συντηρούνται σε θεμιτά επίπεδα οι πληθυσμοί.

Αγαπημένα θηράματα

Τα αγαπημένα θηράματα των Ιαπώνων επίσης δεν διαφέρουν πολύ από τα αντίστοιχα των Ευρωπαίων και δη των Ελλήνων. Παρά το γεγονός πως στο συλλογικό συνειδητό οι Ιάπωνες τρώνε σούσι και ρύζι, αγαπούν πολύ να κυνηγούν φασιανούς, ορτύκια, μπεκατσίνια, πάπιες και αρκετά ακόμα φτερωτά, ενώ τα τελευταία χρόνια τα αγριογούρουνα και τα ελάφια τείνουν να γίνουν τα δημοφιλέστερα θηράματα.

Οι λαγοί έχουν κι αυτοί παραδοσιακά το κοινό τους. Σύμφωνα με το Υπουργείο Περιβάλλοντος, 528.600 αγριογούρουνα και 725.000 ελάφια μπήκαν στον ντορβά την κυνηγετική σεζόν του 2021. Οι αριθμοί αυτοί μπορεί να φαντάζουν μεγάλοι σε κάποιους, όμως δεν είναι έτσι, αφού η κυβέρνηση, για την σεζόν που λήγει τον Ιανουάριο του

2023, έχει θέσει ως στόχο τη μείωση του πληθυσμού των αγριόχοιρων και των ελαφιών στο μισό και για αυτό έχει ζητήσει τη συμβολή των κυνηγών. Δίνει μάλιστα και το ποσό των 20.000 ¥ (134 ευρώ) ανά αγριογούρουνο και 25.000 ¥ (περίπου 170 ευρώ) ανά θανατωμένο ελάφι.

Την προηγούμενη σεζόν, επιπλέον, αιχμαλωτίστηκαν ή θηρεύτηκαν 4.500 αρκούδες, τις οποίες κατά τόπους συνηθίζεται να τις κάνουν στιφάδο.

Εξορμήσεις σε ομάδες

Οι Ιάπωνες για το κυνήγι των μεγάλων θηραμάτων αλλά και των φτερωτών εξορμούν σε ομάδες και φυσικά μαζί με τα σκυλιά τους.

Από τις δημοφιλέστερες ράτσες είναι τα Αγγλικά Πόιντερ και τα Σέτερ όμως συχνά θα δει κανείς στους κυνηγότοπους Ιρλανδικά Σέτερ, Βεϊμαράνερ, Ουγγρικά πόιντερ και σπάνιελς.

Ευρέως διαδεδομένα είναι και τα Κούρτσχααρ -που προϋπήρχαν των υπόλοιπων φυλών στη χώρα- καθώς ταιριάζουν ιδιαίτερα στις συνθήκες του κυνηγιού, όμως οι αγγλικοί δείκτες είναι το “καινούργιο κοσκινάκι” των Ιαπώνων. Στα ιαπωνικά κυνηγοτόπια δεν αποκλείεται να συναντήσει κανείς και τα χαριτωμένα μπιγκλς, τα οποία χρησιμοποιούνται συνήθως από τους λαγοκυνηγούς.

Μέσα κοινωνικής δικτύωσης και κόμικς

Καθώς οι νεότεροι Ιάπωνες τείνουν να είναι πιο αστικοποιημένοι από τους γονείς τους, η δημοφιλία του κυνηγιού σημειώνει πτωτική πορεία στην Ιαπωνία. Οι 200.000 κυνηγοί που έχουν μείνει με έγκυρες άδειες κυνηγιού ισούνται με πτώση κατά 2/3 μέσα σε 35 χρόνια και η συντριπτική τους πλειονότητα είναι ηλικιωμένοι. Ως αποτέλεσμα, οι πληθυσμοί ελαφιών και κάπρων… εκρήγνυνται και προκαλούν μεγάλες ζημιές στη γεωργία και τη δασική γη.

Τα ελάφια είναι μακράν το μεγαλύτερο πρόβλημα (μία πιο μικρόσωμη από τα κόκκινα ελάφια, τοπική φυλή γνωστή ως ελάφια σίκα -sika), που τώρα αριθμεί πάνω από 2,6 εκατομμύρια άτομα στη χώρα. Με τα δύο είδη αυτοχθόνων λύκων να έχουν εξαφανιστεί από την Ιαπωνία εδώ και 100 χρόνια τουλάχιστον, τα φαγανά οπληφόρα δεν έχουν φυσικούς θηρευτές και αυξάνονται δραματικά.

Αντιμετωπίζοντας αυτές τις προκλήσεις, οι τοπικές κυβερνήσεις προσπαθούν να κάνουν περισσότερους νέους να ενδιαφερθούν για το κυνήγι. Διοργανώνουν εκδηλώσεις κυνηγετικού ενδιαφέροντος, ανοιχτές ομιλίες και σεμινάρια ενώ έχουν αξιοποιήσει και το διαδίκτυο με διάφορες καμπάνιες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Με το βλέμμα στραμμένο στους νέους, απήχηση είχε και το μάνγκα (ιαπωνικό κόμικ) Sanzoku Diary του Κεντάρου Οκαμότο που προκάλεσε κάποιο ενδιαφέρον στο νεανικό κοινό. Στο κόμικ αυτό, ο νεαρός Κεντάρου ζει στην εξοχή και γαλουχείται από έναν σοφό και γηραιό κυνηγό.

Μεγαλώνοντας φεύγει και ζει στην πρωτεύουσα, όμως βλέποντας πώς εξελίσσεται η ζωή του αποφασίζει να αφήσει το Τόκιο και να επιστρέψει στην επαρχιακή πόλη Οκαγιάμα όπου γίνεται κυνηγός, επεξεργάζεται και μαγειρεύει μόνος τα ζώα που πιάνει μην αφήνοντας τίποτα να πάει χαμένο.

Το κόμικ περιγράφει με πολλές λεπτομέρειες τα κυνηγετικά κατορθώματα του Κεντάρου δίνοντας μία νέα πνοή στην αρχέγονη δραστηριότητα.

Η γραφειοκρατία

Οι υποψήφιοι κυνηγοί άνω των 18 ετών πρέπει να κάνουν αίτηση για άδεια στον νομό τους προτού τους επιτραπεί να κυνηγήσουν κι ενώ έχουν να επιλέξουν μεταξύ του όπλου που προτιμούν, για τους κάτω των 20 μόνο τα αεροβόλα και οι παγίδες είναι διαθέσιμες επιλογές.

Οι αιτούντες περνάνε αυστηρές εξετάσεις από ψυχίατρο ενώ δεν πρόκειται να πάρουν ποτέ άδεια εάν πάσχουν από ψυχική ασθένεια ή έχουν εθισμό σε αλκοόλ ή ουσίες.

Εν συνεχεία ελέγχεται η όραση, η ακοή και η γενική φυσική κατάστασή τους ενώ διενεργούνται και έλεγχοι ποινικού μητρώου. Τέλος, πραγματοποιείται γραπτή εξέταση που καλύπτει τους νόμους για το κυνήγι, τα διάφορα είδη θηραμάτων και τις κυνηγετικές μεθόδους.

Η άδεια που θα εκδώσουν έχει τριετή ισχύ και για την ανανέωσή της ακολουθείται ξανά η ίδια διαδικασία.

Στην περίπτωση της άδειας για καραμπίνα, στα παραπάνω προστίθεται η παρακολούθηση συγκεκριμένων ωρών μαθημάτων, εν συνεχεία η εξέταση σε αυτά αλλά και η πρακτική εξάσκηση και εξέταση η οποία γίνεται υπό την επίβλεψη της αστυνομίας.

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Αγριoγούρουνα: Μείωση στα σημεία εντατικής θήρας

Αγριoγούρουνα: Μείωση στα σημεία εντατικής θήρας Το κυνήγι ως ο ακρογωνιαίος λίθος αντιστάθμισης στο πρόβλημα των αγριόχοιρων Η κυνηγετική περίοδος που μεσολάβησε υπήρξε για ακόμη μια...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ