Οι γαζέλες είναι πρότυπο χάρης και κάλους. Άλλωστε, μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι αυτή τη λέξη χρησιμοποιούμε συχνά- πυκνά για να καταδείξουμε μία όμορφη και λυγερόκορμη γυναίκα. Η οικογένεια περιλαμβάνει πολλά είδη (και υποείδη) από τα οποία τα περισσότερα συναντώνται στη Βόρεια Αφρική, όπου τις έχω κυνηγήσει επανειλημμένα, θηρεύοντας 7 διαφορετικά είδη.
Κείμενο Νίκος Οικονομίδης
Φυσικά υπάρχουν και στην Ασία, από το Σινά ως την Κίνα. Στην Αραβική Χερσόνησο υπάρχουν δύο είδη και το κυνήγι τους επιτρέπεται μόνο στα Η.Α.Ε. (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), οπότε στα μέσα του Νοέμβρη, κάποια χρόνια πριν, πήρα την πτήση για το Ντουμπάι.
Κοιμήθηκα στο ξενοδοχείο του αεροδρομίου και το επόμενο μεσημέρι ήρθε ένας οδηγός και με πήρε και, ύστερα από μία δίωρη διαδρομή φτάσαμε στο Telal Hunting Resort, όπου με περίμενε ο Hans Einslin ο συνοδός μου. Ήπιαμε έναν καφέ και μου εξήγησε την κατάσταση.
Όπως προανέφερα στην Αραβία ζουν δύο είδη γαζέλας που μαζί με τα Όρυξ (γένος αντιλόπης το οποίο περιλαμβάνει τέσσερα είδη) της ερήμου αποτελούν τα μόνα θηράματα της περιοχής. Κυνηγήθηκαν όλα ανηλεώς με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν πριν 60 χρόνια, ενώ ελάχιστες ήταν και οι γαζέλες που έμειναν, εξ αιτίας του κυνηγίου.
Βλέπετε, αν και οι Άραβες αγαπούν πολύ το κυνήγι, στερούνται αθλητικής νοοτροπίας, οπότε η καθιερωμένη μέθοδος που εφαρμόζουν είναι να καταδιώκουν τα ζώα με τετρακίνητα οχήματα μέχρι να τα «σκάσουν». Φυσικά στην έρημο δεν υπάρχει σωτηρία.
Κυβερνητικές παρεμβάσεις
Οι κυβερνήσεις, βλέποντας τη ζημία, έθεσαν τα παραπάνω ζώα σε καθεστώς προστασίας και σταδιακά οι πληθυσμοί άρχισαν να αυξάνονται. Επίσης δημιούργησαν ρεζέρβες με περίφραξη, όπου τα πλεονάζοντα ζώα, απελευθερώνονται στην έρημο (ανά διαστήματα). Με τα Όρυξ έγινε ένα από τα καταπληκτικότερα προγράμματα ανασύστασης παγκοσμίως. Χρησιμοποιώντας άτομα από ζωολογικούς κήπους και πάρκα, μπόρεσαν να ξαναφτιάξουν υγιείς πληθυσμούς και σήμερα τα μέχρι πρότινος «εξαφανισμένα» ζώα, αριθμούν γύρω στις 7.000. Έτσι, πριν δύο χρόνια, ξεκίνησαν πιλοτικά το κυνήγι στη ρεζέρβα Telal -έχει έκταση 80.000 στρέμματα- με απώτερο σκοπό αν πάει καλά να δώσουν και άλλες περιοχές και αργότερα και ελεύθερες.
Βόλτα εξοικείωσης
Το πρώτο απόγευμα βγήκαμε και μια βόλτα εξοικείωσης, αλλά και για να δοκιμάσω το όπλο σε στόχο. Αποδείχθηκε καλή ιδέα καθώς ήταν ένα Merkel σε διαμέτρημα 308 Winchester που είχε κινητό ουραίο με ευθεία (!!!) όπλιση, αλλά και μία ιδιόρρυθμη ασφάλεια που δυσκόλεψε. Η πανάκριβη διόπτρα της Swarofski ήθελε ρύθμιση οπότε μετά από αρκετές δοκιμές, είχαμε καλές βολές στο στόχο. Επιστρέψαμε στο resort, όπου μας περίμενε ένα δείπνο με αραβικούς μεζέδες και μετά με οδήγησαν στο πολυτελές δωμάτιό μου. Πετρέλαια και λιτότητα δεν συνδυάζονται!
Το πρωί ξεκινήσαμε νωρίς και σύντομα είδαμε τις πρώτες γαζέλες. Ήταν οι κλασικές της Παλαιστίνης που ορίζουν και το είδος (gazela gazela). Αφήσαμε το όχημα και αρχίσαμε να περπατάμε ανάμεσα στους αμμόλοφους μέχρι που εντοπίσαμε ένα καλό αρσενικό να στέκεται μόνο του, δίπλα σε ένα θάμνο. Δεν μας είχε δει, οπότε έπεσα μπρούμυτα και περίμενα να μετακινηθεί. Στα 100 μέτρα η βολή δε με δυσκόλεψε και σύντομα ακολούθησαν οι φωτογραφίες. Τα κέρατα των σχεδόν 25 cm. μπαίνουν στο Rowland World. Άρχισε να ζεσταίνει (30°C) και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε για να τη βάλουμε στο ψυγείο, ώστε να μη χαλάσει το δέρμα.
Άπρακτοι το απόγευμα
Το απόγευμα ξαναβγήκαμε αναζητώντας πλέον τη γαζέλα με την βρογχοκήλη (gazela …), που φέρει αυτή την ονομασία, λόγω του αφύσικου πρηξίματος που εμφανίζεται στο λαιμό των αρσενικών την περίοδο της αναπαραγωγής. Είναι το είδος με την ευρύτερη κατανομή, καθώς τη συναντάμε στο Ιράν, το Καζακστάν, την Μογγολία κ.ά. Είδαμε αρκετές και μελετήσαμε τα κέρατά τους, ώσπου βρήκαμε ένα γέρικο αρσενικό, που ξεχώριζε. Όμως, ο άνεμος όμως πρόδωσε και γυρίσαμε άπρακτοι, έχοντας αποφασίσει να προσπαθήσουμε να τον ξαναβρούμε την επόμενη. Η γυναίκα του Hans είχε μαρινάρει τα φιλέτα και τα μπούτια της πρωινής γαζέλας, οπότε στήσαμε ένα πρόχειρο BBQ και τα απολαύσαμε με συνοδεία Coca Cola (τα οινοπνευματώδη απαγορεύονται αυστηρά!).
Το πρωί την ψάχναμε πάνω από δύο ώρες, όταν την εντόπισα στο πλάι ενός αμμόλοφου να βόσκει συντροφιά με άλλες. Μας κατάλαβαν και απομακρύνθηκαν, ενώ εμείς κάναμε μια ημικυκλική πορεία και αφήνοντας το Jeep τις καρτερέψαμε, έχοντας για κάλυψη κάτι θάμνους, σε ένα μέρος όπου ο Hans πίστευε ότι θα κατευθυνόταν. Πέρασαν περίπου 20’ και η πρώτη εμφανίστηκε ακολουθούμενη από άλλες πέντε με τελευταίο το μεγάλο αρσενικό. Σύντομα είχα βολή στα 150 μέτρα που τη βρήκε στη σπονδυλική στήλη. Τα όμορφα κέρατα μέτρησαν 35cm. και μπαίνουν σε οποιοδήποτε βιβλίο.
Επιστρέψαμε, την τακτοποιήσαμε στο ψυγείο, και ξαναβγήκαμε, ώστε να φωτογραφίσω με την ησυχία μου κάποια από τα Όρυξ της περιοχής. Δεν με ενδιέφερε να τουφεκίσω, αφενός διότι είναι πανάκριβα, και αφετέρου διότι η παγκόσμια οργάνωση CITES τα έχει στην κατηγορία Ι, οπότε δε δίνει άδεια εξαγωγής του τροπαίου. Η φαιδρή αυτή άρνηση παρά το επιτυχημένο πρόγραμμα που προανέφερα είναι τυπικό παράδειγμα του πόσο δυσκίνητοι και αρτηριοσκληρωτικοί έχουν γίνει αυτοί οι παγκόσμιοι οργανισμοί που είναι ταχύτατοι στην επιβολή απαγορεύσεων, αλλά βρίσκουν ένα σωρό προσκόμματα και δικαιολογίες όταν έρθει η ώρα για την άρση τους.
Φυσικά έχω πλήρη επίγνωση ότι το κυνήγι που περιέγραφα δεν αποτελεί κάποια μεγάλη περιπέτεια, αλλά χάρηκα που πρόσθεσα και αυτή την περιοχή του πλανήτη στις κυνηγετικές μου εμπειρίες, αλλά και που συνέβαλα τον οβολό μου σε αυτή την προσπάθεια επανέναρξης της θήρας αυτών των ειδών.
