Η ιδέα το 28άρι της έναρξης να είναι μονό φαινόταν μια αρκετά «αντισυμβατική» πρόκληση. Μόλις λοιπόν μου δόθηκε η ευκαιρία δίπλωσα το ιταλικό μικρό, πακέταρα τα κουτάκια με τα φυσίγγια και αποφάσισα να δοκιμάσω τις δυνατότητές του στις αυγουστιάτικες σταριές.
Δεν πήρα μαζί μου άλλο όπλο ως εναλλακτική, για να μην έχω το μυαλό μου να το αντικαταστήσω στην πρώτη «στραβή». Για να ολοκληρώσεις την εμπειρία και να καταλάβεις τη γλώσσα του, πρέπει να το κυνηγήσεις σταθερά από την αρχή ως το τέλος, αφήνοντας να σου μιλήσει με την ησυχία του.
Πώς το τουφεκάς…
Στην αρχή ένιωσα τη στέρηση της δεύτερης τουφεκιάς και μου κακοφάνηκε να κοιτώ το πουλί να φεύγει μετά την πρώτη άστοχη. Τότε άρχισα να θυμάμαι τα πρώτα μου χρόνια, όταν κυνηγούσα με ένα ρωσικό μονό και τον πρώτο κανόνα που είναι: όχι βιασύνη. Συγκεντρώνεσαι στην πορεία του πουλιού και διαλέγεις την καταλληλότερη στιγμή να του ρίξεις, με άλλα λόγια το αφήνεις να «στρώσει».
Έτσι προσπάθησα να κάνω πιο ψύχραιμες τουφεκιές και τα πήγα πολύ καλύτερα, κρατώντας όσα πουλιά έμπαιναν στη μπούκα. Ένιωσα δηλαδή την επάρκειά και το γερό του κόψιμο, που δεν επέτρεπε άσκοπους τραυματισμούς. Εξάλλου, την μακρινή τουφεκιά του 28αριού την έχω διαπιστώσει ήδη στα χειμωνιάτικα τσιχλοκυνήγια με πάγο και χιόνι, δεν είχα καμία αμφιβολία για την αποτελεσματικότητά του.
Το ζητούμενο στα μικρά διαμετρήματα δεν είναι τόσο η δύναμη, όσο να τα κάνεις δικά σου χωρίς να χρειαστεί να αλλάξεις τίποτα στον αέρα της τουφεκιάς σου. Να το κυνηγάς άνετα χωρίς κάποια «ειδική μεταχείριση», όρους και προϋποθέσεις, παραβλέποντας τους αντικειμενικούς περιορισμούς της ελαφριάς του γόμωσης που όταν αστοχείς περνά συνήθως ξυστά στα πουλιά.
Τα φυσίγγια που χρησιμοποιώ στα καρτέρια με οριακό πέρασμα κουβαλούν 21 γραμμάρια οχτάρια στον συγκεντρωτήρα τους, ενώ σε φυλάχτρες με πιο κοντινό πέρασμα τα αλλάζω σε μαλλινόταπα των 18 γραμμαρίων, για 
να χαλαρώσω λίγο τη σφιχτή μπούκα. Αυτό με βοηθά να πάρω και κάποια σφαιράτα πουλιά, στα οποία ο συγκεντρωτήρας είναι ή όλα ή τίποτα. Και τα μικρά όπλα χρειάζονται αυτή την άνεση στα λίγα γραμμάρια που στέλνουν πάνω στο πουλί, ιδιαίτερα στις κοντινές αποστάσεις.
Το ιταλικό μονόκαννο είναι λίγο οπισθόβαρο και στην αρχή μου δημιουργεί ένα θέμα στο σήκωμα του όπλου, αλλά η ημιπιστολοειδής λαβή του, η απουσία ρίγας και γενικά η σκοπευτική του γραμμή βοηθά να ζεσταθείς γρήγορα.
Εκτιμήσεις…
Με το 28άρι έχουμε βέβαια κάποια χρόνια που «συστηθήκαμε», αλλά δεν τολμώ ακόμη να πω ότι γνωριστήκαμε καλά. Δεν είναι εύκολο να ολοκληρώσεις την άποψή σου για ένα διαμέτρημα και είναι βέβαιο ότι κάτι τέτοιο θέλει πίστωση χρόνου. Η ως τώρα εμπειρία μου πάντως, λέει ότι το 28άρι τα καταφέρνει στο γρήγορο φτερό και με πείθει να συνεχίσουμε να κάνουμε παρέα.
