Μετά την άνοδο των Ναζί στην εξουσία, οι αδελφοί Χεκ προχώρησαν στην αναπαραγωγή μεταλλαγμένων προϊστορικών βοδιών, τα οποία ικανοποιούσαν τις κυνηγετικές ανησυχίες του Γκέρινγκ και άλλων υψηλόβαθμων στελεχών του καθεστώτος…

Τα αδέρφια Λουτζ και Χανς Χεκ, ήταν διευθυντές των ζωολογικών κήπων του Βερολίνου και του Μονάχου αντίστοιχα, πριν οι Ναζί αναλάβουν τα ηνία της Γερμανίας. Είχαν μάθει τη δουλειά από τον πατέρα τους, που ήταν για πολλές δεκαετίες διευθυντής ζωολογικών κήπων. Το όνειρό τους ήταν να μπορέσουν κάποτε να επαναφέρουν στη ζωή το μεγάλο άγριο βόδι με την ονομασία άουροχ, με τα μακριά και αιχμηρά κέρατα που θύμιζαν τους μινωικούς ταύρους. 

Τα πρώτα πειράματα

Το βάρος του ζώου κυμαινόταν από 800 έως 1.000 κιλά, το μήκος του έφτανε περίπου τα τρία μέτρα και το ύψος σχεδόν τα δύο. Τα άουροχ εξαφανίστηκαν από την Ασία κατά τους ιστορικούς χρόνους, ενώ εμφανίστηκαν για τελευταία φορά στα πολωνικά δάση το 1627. Τα δύο αδέρφια έβλεπαν και θαύμαζαν τα μεγάλα ζώα στους ζωγραφικούς πίνακες με θέμα τον μυθικό ήρωα Ζίγκφριντ, όπου απεικονιζόταν να τα σκοτώνει. Η πρωτόγονη αγριότητα των άουροχ, που είχε περιγραφεί σε κείμενα ακόμη και από τον Ιούλιο Καίσαρα, τους κινούσε την περιέργεια. Η αναπαραγωγή τους έγινε σκοπός της ζωής τους.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’20, οι Χεκ άρχισαν να κάνουν τα πρώτα πειράματα παίρνοντας και αναλύοντας δείγματα από ταύρους και βόδια. Επίσης, μελετούσαν όλο και περισσότερo διάφορες πηγές από βιβλία, εξετάζοντας προσεκτικά τους πίνακες με τον Ζίγκφριντ, που είχε ήδη βαφτιστεί από τους Ναζί, ως το αρχέγονο μοντέλο του άριου Γερμανού. Προσπαθούσαν μέσα από τους πίνακες, αρχαία ή νεότερα κείμενα, να πάρουν πληροφορίες για τα χαρακτηριστικά των ζώων, όπως το τρίχωμα, τα κέρατα ή την επιθετική τους συμπεριφορά. Χρήσιμες ήταν ακόμη και οι πληροφορίες από τον πατέρα τους, επίσης ζωολόγου, που δούλευε για χρόνια με βίσωνες.

“Πράσινο φώς”

Εκείνη την περίοδο, βρισκόταν στο προσκήνιο ο Γκέρινγκ, νούμερο “2” στην ιεραρχία της Γερμανίας, ένα άτομο με πάθος για το κυνήγι. Ο υπαρχηγός του Χίτλερ πάντα έλεγε ότι θα ήθελε να κυνηγάει τα αγριότερα θηράματα που υπήρχαν στα δάση. Ο Γκέρινγκ είχε ασπαστεί πλήρως μία από τις θεωρίες των Ναζί, που έλεγε ότι προέρχονταν από τη φύση και τα πρωτόγονα δάση.

Πίστευαν επίσης ότι οι πνευματικές και σωματικές τους δυνάμεις, ήταν συνδεδεμένες με τους άριους προγόνους τους και γι’ αυτό έπρεπε να κυριαρχήσουν ως λαός, έναντι των άλλων και κυρίως των υπανθρώπων, όπως οι Εβραίοι, σύμφωνα με τη σχετική κλίμακα των Ναζί. Όταν το κόμμα του Χίτλερ πήρε την εξουσία το 1933, τα αδέρφια Χεκ έγιναν μέλη των Ες-Ες και γνωρίστηκαν με τον Χέρμαν Γκέρινγκ. Τον συνόδευαν σε διεθνείς εκθέσεις σχετικές με ζώα και κυνήγι. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα έστελναν στο εξοχικό του Γκέρινγκ νεογέννητα τιγράκια ή λιονταράκια, για να παίζει ή να βιντεοσκοπείται μαζί τους, ως ένας ακαταμάχητος στρατιωτικός και κυνηγός.

Φυσικά, όταν τα άγρια ζωάκια μεγάλωναν και άρχιζαν να δείχνουν τα… δόντια τους, τα δύο αδέρφια τα έπαιρναν πίσω στους ζωολογικούς τους κήπους και του έστελναν άλλα. Η σχέση του Γκέρινγκ με τους αδερφούς Χεκ γινόταν όλο και καλύτερη κι έτσι του μίλησαν για το πρόγραμμα αναπαραγωγής των άουροχ. Ο Γκέρινγκ ενθουσιάστηκε και χωρίς χρονοτριβές έδωσε το “πράσινο φως”, κονδύλια και διευκολύνσεις στους Χεκ, για ν’ αρχίσουν την αναπαραγωγή των ιστορικών ζώων. 

Από την Λατινική Αμερική

Σύντομα έφταναν στο Βερολίνο από χώρες της Λατινικής Αμερικής βίσωνες και άγριες άλκες, καθώς επίσης άγριοι ταύροι από την Κορσική, τις αρένες της Σεβίλλης, τη βόρεια Γαλλία, την Ουγγαρία και τη Σκωτία.

Με τα τεχνολογικά μέσα της εποχής, οι Χεκ έπαιρναν γενετικά δείγματα από τα ζώα και έκαναν τα απαραίτητα πειράματα για την αναγέννηση των άουροχ. Μετά από πολλές προσπάθειες και πειράματα, στα μέσα της δεκαετίας του ’30, τα αδέρφια ήταν σε θέση να ανακοινώσουν ότι το πρόγραμμα αναπαραγωγής των άουροχ, είχε ολοκληρωθεί με επιτυχία. Με εντολή του Γκέρινγκ τα ζώα αμολήθηκαν σε δάση ανατολικά της Γερμανίας και οι ζωολόγοι παρακολουθούσαν τη συμπεριφορά τους. Οι χωρικοί που πήγαιναν στο δάσος, έκαναν παράπονα για επιθέσεις των άουροχ εναντίον τους, γεγονός που ενθουσίασε τους Χεκ. Έβλεπαν όμως ότι τα ζώα εξαρτώνταν ακόμη από το ανθρώπινο χέρι για να φάνε και γι’ αυτό δεν ανέπτυσσαν κυνηγετικά ένστικτα. 

Σε προϊστορικά δάση

Για να καταφέρουν να επιβιώσουν τα άουροχ και να γίνουν όπως τα είχαν ονειρευτεί οι Ναζί, θα έπρεπε να μεταφερθούν σε μεγάλα προϊστορικά δάση εκτός Γερμανίας. Όπως ήταν αυτό της Μπιαλοβίτσα, στα σύνορα Πολωνίας και Λευκορωσίας, στο οποίο ο Γκέρινγκ πήγαινε συχνά για κυνήγι ως καλεσμένος της πολωνικής κυβέρνησης. Το κρυφό σχέδιο των Ναζί ήταν να μετατρέψουν το δάσος σε έναν ιδανικό κυνηγότοπο για την γερμανική ελίτ.

Μετά την εισβολή των Ναζί στην Πολωνία και πριν από την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, τα ζώα των ζωολογικών κήπων κλάπηκαν και μεταφέρθηκαν στο Βερολίνο και στο Μόναχο.

Κατά τη διάρκεια της εισβολής η εντολή του Γκέρινγκ ήταν σαφής: “Κατακτήστε το δάσος και καθαρίστε το από χωρικούς, Εβραίους και αντάρτες”. Ταυτόχρονα, τα άουροχ των αδερφών Χεκ αιχμαλωτίζονταν και με τρένα μεταφέρονταν από τη Γερμανία στη Μπιαλοβίτσα για να επιζήσουν και να αναπαραχθούν πλέον μόνα τους στο προϊστορικό δάσος. Για να μπορούν να βόσκουν ανενόχλητα και να γίνουν ακόμη πιο επιθετικά, ένα γερμανικό τάγμα ανέλαβε να “καθαρίσει” την Μπιαλοβίτσα.

H κατάλληλη κρυψώνα

Μέσα σε λίγες ημέρες αμέτρητοι Πολωνοί συνελήφθησαν και στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή δολοφονήθηκαν και τάφηκαν μαζικά. Το “κυνήγι” των Ναζί ήταν ασταμάτητο και ανελέητο. Μόνο τον Αύγουστο του 1941, το τάγμα έκαψε περισσότερα από 30 χωριά και έδιωξε από την ευρύτερη περιοχή 7 χιλιάδες ανθρώπους. Το δάσος όμως ήταν η κατάλληλη κρυψώνα για όσους αντιστέκονταν στους Ναζί ή είχαν γλιτώσει από τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις τους.

Παρά τις προσπάθειες του Γκέρινγκ και τη στρατιωτική – με επίλεκτες δυνάμεις – βοήθεια που του παρείχε ο Χίμλερ, η Μπιαλοβίτσα δεν κατακτήθηκε ποτέ ολοκληρωτικά. Τα άουροχ ήταν ένα καλό κυνήγι και για τους πεινασμένους αντάρτες που φιλοξενούσε και “πονοκέφαλος” για τους Ναζί που έπρεπε να τα προστατεύουν.

Έχουν απομείνει ελάχιστα

Όταν τελείωσε ο πόλεμος, τα άουροχ που είχαν επιζήσει ήταν πλέον λίγα. Τα αδέρφια Χεκ πέθαναν στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 χωρίς ποτέ να καταδικαστούν ως εγκληματίες πολέμου, παρά μόνο ως υποστηρικτές των Ναζί. Σήμερα ελάχιστοι απόγονοι των ζώων που αναπαρήγαγαν οι Ναζί ζουν ακόμη. Μεταπολεμικές μελέτες επιστημόνων που πήραν δείγμα τους και “ξεσκόνισαν” το πρόγραμμα αναπαραγωγής τους, διαπιστώθηκε ότι τα άουροχ δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα άλλα βοοειδή. Μερικές φάρμες τα φιλοξενούν ακόμη, αλλά πλέον είναι γνωστά ως τα βοοειδή Χεκ ή οι αγελάδες του Χίτλερ…