Μπορεί ο τίτλος να είναι λίγο… τραβηγμένος, όμως, μην βιάζεστε να τον ακυρώσετε. Διαβάστε πρώτα το παρακάτω κείμενο. Πρόκειται για μια ξεχωριστή ιστορία, με πρωταγωνίστρια μια «μαύρη καλλονή»: την Ήρα, ένα θηλυκό λαμπραντόρ, που στα τρία της χρόνια, κάνει όσους τη βλέπουν να τρίβουν τα μάτια τους με τα απίστευτα κατορθώματά της! Αμ’ έπος, αμ’ έργον, λοιπόν και ξεκινάμε να αναφέρουμε μερικά από τα… πεπραγμένα της.
Η τρίχρονη σκυλίτσα, το μαύρο καναδέζικο λαμπραντόρ, ζυγίσει 34 κιλά, τώρα που είμαστε εκτός περιόδου θήρας. Στις καθημερινές εξόδους της για παπιά, ζύγιζε 3 κιλά λιγότερο.
Το κυνήγι είναι το πάθος της και η ενέργεια που βγάζει σε αυτό είναι μοναδική. Και στη φάση της παύσης του όμως, η Ήρα δεν μένει ξαπλωμένη, τεμπελιάζοντας. Αντίθετα μάλιστα! Συνεχίζει να βγάζει το φαγητό της, τίμια και με τον… ιδρώτα της! Τι κάνει; Πιάνει… «δουλειά» στο συνεργείο αυτοκινήτων του ιδιοκτήτη της, Μιχάλη Πολυτάνου, στην Θεσσαλονίκη.
Το ωράριό της μάλιστα δεν είναι καθόλου περιορισμένο. Αρχίζει στις 8:30′ το πρωί και τελειώνει στις 18:00′ το απόγευμα, όπως και το αφεντικό της. Μαζί σηκώνουν τα ρολά και μαζί τα κατεβάζουν!
Όσο ο Μιχάλης πίνει τον καφέ του, εκείνη στέκει δίπλα του και τον κοιτάει στα μάτια, περιμένοντας τις εντολές του. « Ήρα, ήρθε ο πρώτος πελάτης!», ακούει τη φωνή του κι αυτή κουνώντας την ουρά, αναλαμβάνει τα καθήκοντά της, ως… κυρία επί της υποδοχής!
Ο απόλυτος συνεργάτης…
Το αυτοκίνητο μπαίνει μέσα, ανοίγει το καπό και αρχίζει ο έλεγχος, από τον Μιχάλη και τον συνάδελφό του, Κώστα Κακουλίδη, με την τετράποδη συνεργάτιδά τους, καθισμένη στα πίσω πόδια της, να είναι σε στάση αναμονής. «Ήρα, φέρε ένα φακό!». Χωρίς δεύτερη κουβέντα, εκείνη φεύγει… σφαίρα, στην εργαλειοθήκη. Σηκώνεται στα πίσω πόδια της, ψάχνει στο συρτάρι και σε δευτερόλεπτα βρίσκεται σε θέση απόρτ για να αφήσει το φακό στο χέρι όποιου της το ζήτησε.
– «Ήρα, φέρε το κατσαβίδι!», της λέει ο Κώστας και εκείνη ξαναφεύγει… σφεντόνα. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ακουμπά στο χέρι του το εργαλείο που της ζήτησε.
Το αυτοκίνητο έχει σηκωθεί στη ράμπα. Οι δύο μηχανικοί ξεβιδώνουν τους τροχούς για να ελέγξουν τα φρένα. Ένα μπουλόνι πέφτει, κάνοντας το χαρακτηριστικό θόρυβο στο πάτωμα. «Ήρα, έπεσε η βίδα. Βρες την!». Πριν αποδώσει την εντολή του ο Μιχάλης, την έχει ήδη στα χέρια του!
Ο Αλέκος, πατέρας του Μιχάλη, της λέει να καθίσει στο γραφείο και εκείνη παίρνει τη θέση στην πολυθρόνα. Αυτός, αφήνει ένα χαρτονόμισμα σε ένα σταχτοδοχείο και της αναθέτει τη φύλαξή του: «Πρόσεχε, μην το πάρει κανείς!». Η εντολή ελήφθη! Ο Αλέκος στέλνει ένα φίλο του να πάρει το χαρτονόμισμα. Αμ δε! Η τετράποδη… γραμματέας είναι πολύ πειθαρχημένη και δεν παρεκκλίνει καθόλου από τα καθήκοντά της. Δείχνει τα δόντια της και γρυλλίζει απειλητικά στον «ξένο», στέλνοντας το μήνυμά της: «Μην το αγγίζεις! Είναι του αφεντικού μου!». Ο επίδοξος «κλέφτης», απομακρύνεται.
Η Ήρα δεν χάνει από τα μάτια της το χαρτονόμισμα. Δεν εγκαταλείπει τη θέση της, ώσπου να της δοθεί παράγγελμα: «Εντάξει Ήρα, πήγαινε να βοηθήσεις τα παιδιά με το αυτοκίνητο!». Κι αυτή σε χρόνο ρεκόρ έχει σταθεί εκεί δίπλα τους έτοιμη να βοηθήσει!
Τρέλα με το κυνήγι…
Όταν είναι τα πράγματα χαλαρά, η Ήρα, φθάνει μέχρι την είσοδο. Αν και είναι ελεύθερη, δεν βγάζει ούτε… νύχι έξω από την οριοθετημένη γραμμή, που χωρίζει το δικό της χώρο από το πεζόδρομο, όπου κινούνται οι περαστικοί!
Εκείνο, όμως, που πραγματικά… «μεθάει» την Ήρα, είναι το κυνήγι: Ο Μιχάλης είναι στο κρεβάτι. Το κινητό χτυπάει στον ήχο της αφύπνισης, η Ήρα ανασηκώνεται από το πάτωμα και γρυλλίζει ελαφρά. Το αφεντικό της κάνει ότι δεν άκουσε.
Εκείνη πλησιάζει και τον γλείφει στο πρόσωπο, περιμένοντάς τον να την καλημερίσει. Τίποτα! Το σκυλί ανυπομονεί. Γαυγίζει κοφτά: «Ξύπνα!», του λέει στη γλώσσα της. Δεν παίρνει ανταπόκριση και αναλαμβάνει πιο δραστικά μέτρα. Πιάνει την κουβέρτα με τα δόντια της και τον ξεσκεπάζει!
Ο Μιχάλης είναι στο πόδι! «Καλημέρα Ήρα! Πάμε κυνήγι;», την ρωτάει, κι εκείνη όλο χαρά τρέχει και του φέρνει το κυνηγετικό παντελόνι. Μετά πιάνει τη φυσιγγιοθήκη και του πηγαίνει και τη θήκη για το όπλο! Οι κινήσεις της αστραπιαίες, φανερώνουν την προσμονή της. Όλο το βράδυ δεν έκλεισε μάτι… Είχε δει το αφεντικό της να τακτοποιεί τα κυνηγετικά του ρούχα για την πρωινή έξοδο.
Την Ήρα, ο Μιχάλης την έχει μέσα στο σπίτι του, από την ηλικία των 40 ημερών που ήρθε στη ζωή του. «Είναι μέλος της οικογένειάς μας!», λέει. «Όπου πάμε είναι μαζί μας!».
Το βάπτισμα του… πυρός στο κυνήγι, το πήρε στα τρυγόνια. Ο Μιχάλης ήταν στην έναρξη, με τον πατέρα του και φίλους τους. Το λαμπραντόρ ήταν 3,5 μηνών και το είχε στα πόδια του. «Τουφέκισα ένα τρυγόνι κι έπεσε. Πήγε και μου το έφερε. Αυτό ήταν! Ό, τι έριχνα το έκανε απόρτ. Το μεσημέρι, κάποιοι δίπλα έψαχναν πουλιά που δεν είχαν βρει, μέσα στα λιόσπορα. Έτριβαν τα μάτια τους όταν έστειλα το κουτάβι και τα έφερνε ένα-ένα. Βρήκε καμιά δεκαριά!», εξιστορεί.
Εκεί που δίνει ρεσιτάλ η Ήρα είναι τα παπιά. Καθισμένη πίσω από το αφεντικό της έχει τεντωμένες όλες τις αισθήσεις της. Ακούει το φτερούγισμα και με ένα κοφτό γρύλλισμα, προειδοποιεί: «Έρχονται!». Πέφτουν οι τουφεκιές… Εξαφανίζεται και φέρνει το πρώτο πουλί, φεύγει και παίρνει μέχρι και το τελευταίο.
– «Είναι φορές που έχω χάσει πουλιά εξαιτίας της. Γρυλλίζει πριν φτάσουν σε ακτίνα βολής. Είναι όμως και στιγμές, που μου έχει μαρτυρήσει άλλα που εγώ δεν τα είχα αντιληφθεί κι ενώ έχω πάρει ήδη το δρόμο προς το αυτοκίνητο. Κοντοστέκεται και με κοφτό γάβγισμα μου δείχνει να την ακολουθήσω. Και με πάει καρφί στα παπιά!», τονίζει ο Μιχάλης.
Το απόρτ της είναι μυθικό. Έχει πιάσει παπί και ζωντανό! «Ήταν πάνω στην όχθη και ακριβώς από κάτω ήταν μια πάπια. Εκείνη, δεν προλάβαινε να σηκωθεί και βούτηξε. Την ακολούθησε με μακροβούτι και η Ήρα. Μόνο την ουρά της έβλεπα. Σιγά, μην την πιάσεις τρελή, μονολόγησα. Το παπί θα έχει εξαφανιστεί κάτω από το νερό για να βγει μέτρα μακριά. Διαψεύστηκα! Μετά από λίγο την είδα να βγαίνει στην επιφάνεια, έχοντας το πουλί στο στόμα. Μου την έφερε ζωντανή!», θυμάται ο Μιχάλης.
Οι επιδόσεις της είναι ανάλογες και στο κυνήγι της μπεκάτσας, την οποία «φερμάρει» και απορτάρει, όπως και στον λαγό, τον οποίο όταν πέφτει κοντά τον ιχνηλατεί, τον ξεφωλιάζει και τον διώκει για μικρή απόσταση με κλαφουνητά.
Λίγο πριν κλείσει το κυνήγι, λόγω του κορωνοϊού, ο Μιχάλης πήρε την Ήρα και για τσίχλες. «Τουφέκισα μία κι έπεσε μέσα σε πυκνά πουρνάρια. Πήγε την βρήκε, αλλά δεν την έφερνε. Της φαινόταν κάτι παράξενο και την κοίταζε με απορία. Την ενθάρρυνα και την έβαλε στο χέρι μου. Σε λίγη ώρα, είχε συνηθίσει και τα καινούργιο για αυτήν θήραμα. Περίμενε να τουφεκίσω και να μου φέρει την τσίχλα!», περιγράφει.
Η Ήρα έχει γοητεύσει και τον συνάδελφο του Μιχάλη, τον Κώστα. «Είμαι έτοιμος να πάρω κι εγώ τουφέκι! Εμένα, κυνηγό θα με κάνει η Ήρα!», είναι η δική του ατάκα.
Το επόμενο βήμα στον κύκλο της ζωής της τετράποδης… «μάγισσας» είναι η μητρότητα. Εξάλλου, είναι κρίμα να πάει χαμένο τέτοιο… DNA. «Έχω βρει τον γαμπρό. Όμως περιμένω την κατάλληλη στιγμή για να τη ζευγαρώσω. Θέλω να έχω χρόνο, για να μπορώ να την φροντίσω όσο γίνεται καλύτερα, όταν θα κάνει κουτάβια!», σχεδιάζει ο Μιχάλης.
Όσοι θέλετε να δείτε δια… ζώσης αυτά που σας περιγράφουμε δεν έχετε παρά να περάσετε από το συνεργείο του Μιχάλη. Βρίσκεται επί της οδού Διδ. Βασ. Παπαθανασίου 38, στην Ξηροκρήνη.
