Δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μία νέα κοπέλα που αγάπησε το κυνήγι. Όμως κατάφερε να γίνει πολλά περισσότερα από αυτό, αφού μέσα από την δική της αγάπη για τη δραστηριότητα, πέτυχε να κάνει εν τέλει λειτούργημα, βοηθώντας χιλιάδες γυναίκες στη χώρα της.

Το όνομά της είναι Πάνια Τεπάιχο Μαρς και ζει στη Νέα Ζηλανδία. Ανήκει στη φυλή των Μαορί, ζει στο Βόρειο Νησί, εκεί όπου υπάρχει η μεγαλύτερη κοινότητα της φυλής ως σήμερα.
Αποτελεί κοινό τόπο πως οι περισσότεροι συμπατριώτες της βγάζουν τα προς το ζην “πουλώντας” στους τουρίστες φολκλορικά συμβάντα και παραστάσεις, αναπαράγοντας στην ουσία τον γνήσιο τρόπο ζωής της γνωστής σε όλο τον κόσμο φυλής τους.

Λίστα αναμονής 3.500 γυναικών

Ωστόσο τη φετινή χρονιά η πανδημία δυσκόλεψε πολύ τα πράγματα για τους γηγενείς Νεοζηλανδούς. Οι ροές των τουριστών ήταν κατά πολύ μειωμένες, όπως άλλωστε και στη χώρα μας, και πολλοί άνθρωποι βρέθηκαν στη δύσκολη θέση να μην μπορούν να συντηρήσουν το σπιτικό τους. Επιπλέον είναι γνωστό πως παρά τις σημαντικές κοινωνικές και οικονομικές προόδους κατά τον 20ό αιώνα, οι Μαορί έχουν ακόμα “κακές επιδόσεις” στις περισσότερες στατιστικές υγείας και εκπαίδευσης και στην εργατική συμμετοχή και η Πάνια θέλοντας να βοηθήσει το λαό της, αποφάσισε να κάνει κάτι γι’ αυτό.

Έτσι, αποφάσισε να κάνει μαθήματα κυνηγίου σε γυναίκες που βασίζονταν στις τράπεζες τροφίμων για να συντηρήσουν το σπίτι τους, ώστε να μπορούν να διασφαλίσουν μόνες την τροφή τους. Αυτό που ξεκίνησε ως μία συνήθεια που έγινε γνωστή στόμα με στόμα, έχει φτάσει σήμερα να είναι σχεδόν μία πλήρης απασχόληση αφού η Πάνια έχει λίστα αναμονής 3.500 γυναικών στις οποίες μαθαίνει δωρεάν να κυνηγούν κάθε Σαββατοκύριακο.
Η ιστορία της είναι εξίσου ενδιαφέρουσα με την τωρινή της δράση. Η Πάνια δεν κυνηγούσε ανέκαθεν, έμαθε σε μεγάλη ηλικία και μάλιστα επειδή το επεδίωξε έντονα. Είναι κάτι που μόνη της αποφάσισε να δοκιμάσει, όταν η δική της ζωή την έκανε να θυμώσει που εξαρτάται τόσο από τους άλλους. Όπως εξιστορεί, την πρώτη φορά που βγήκε να κυνηγήσει, παραλίγο να τα παρατήσει. Είδε πως δεν είναι εύκολη δουλειά να αδειάσεις το μυαλό σου και να συγκεντρωθείς στο θήραμα και στο δάσος.

– “Ήμουν πολύ έξω από την ζώνη ασφαλείας μου, κρύωνα και είχα κουραστεί, όμως ήμουν επίσης ενθουσιασμένη”, λέει. Και προσθέτει:
– “Κατάλαβα πως για να κυνηγήσεις πρέπει να επικεντρωθείς στους ήχους γύρω σου και στη δουλειά που πρέπει να κάνεις. Δεν γίνεται να σε αποσπούν 20.000 άσχετα πράγματα. Στο κάτω κάτω αυτό εκτός από αναποτελεσματικό είναι και πραγματικά επικίνδυνο”.

Κυνήγι για δυνατές γυναίκες

Αυτή η ηρεμία δεν ήταν εύκολη για την 38χρονη, η οποία τώρα μαθαίνει άλλες γυναίκες να κυνηγούν τα Σαββατοκύριακα, ενώ το μάθημά της το έχει ονομάσει Wahine Toa Hunting, που στη γλώσσα των Μαορί σημαίνει “κυνήγι για δυνατές, γενναίες γυναίκες”.

Ερωτηθείσα σχετικά για τη δημοφιλία που έχει κερδίσει, απαντά πως και η ίδια δεν το περίμενε. Ωστόσο έχοντας μία λίστα αναμονής 3.500 ατόμων δίνει απαρέγκλιτα προτεραιότητα στις γυναίκες Μαορί που έχουν οικονομική ανάγκη, στις μητέρες που μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους και σε όσες παλεύουν με κάποιο τραύμα ή ασθένεια.
– “Οι γυναίκες αυτές δεν κυνηγούν για διασκέδαση. Κυνηγούν για να ταΐσουν τις οικογένειές τους”, λέει, ωστόσο τον τελευταίο καιρό στη λίστα της υπάρχουν και γυναίκες που απλά επιθυμούν να μάθουν να κυνηγούν και προτιμούν να το μάθουν από μία άλλη γυναίκα.

– “Η κοινωνία μας είναι κάπως άδικη. Τις γυναίκες δεν μας διδάσκουν πώς να αλλάζουμε λάστιχα στο αυτοκίνητο, πώς να χρησιμοποιούμε εργαλεία κι άλλα πολλά μικρά αλλά βασικά πράγματα για να μπορεί κανείς να είναι αυτάρκης”, εξηγεί.

– “Έτσι είμαστε πάντα εξαρτημένες από έναν άνδρα. Είτε αυτός είναι ο πατέρας μας, είτε ο άνδρας μας. Κι εγώ πήρα απόφαση να σπάσω αυτή την εξάρτηση. Όταν οι οικογένειες διαλύονται, τα παιδιά καταλήγουν με την μητέρα και κανείς δεν διασφαλίζει πως αυτή η μητέρα μπορεί να ταΐσει τα παιδιά της”, λέει και προσθέτει πως ιδίως φέτος εν μέσω της πανδημίας του νέου κοροναϊού και της οικονομικής κρίσης που έχει προκαλέσει, η κατάσταση έχει δυσκολέψει για πολλές γυναίκες.

Η ίδια ως νεαρή μητέρα δύο μικρών παιδιών σε μία “πολύ άσχημη σχέση” -όπως περιέγραψε το γάμο της- βρέθηκε να εξαρτάται από τον άντρα της και στη συνέχεια από το κράτος.
Κοιτάζοντας πίσω θυμάται την εξάρτησή της αυτή με τρόμο.

– “Η δύναμη και η αυτοεκτίμησή μου ήταν ανύπαρκτες εκείνα τα χρόνια. Ένιωθα πως δεν είχα διέξοδο. Ήταν η περίοδος που τώρα βλέπω πως είχα πιάσει πάτο. Εάν εξαρτάστε από την πολιτεία ή έναν σύντροφο για να σας ταΐσει, έχετε παραδώσει την ανεξαρτησία σας σε κάποιον άλλο, και αυτό είναι πολύ τρομακτικό”, θυμάται.

Τελικά η Πάνια άλλαξε τη ζωή της, έφυγε από το σπίτι της και έζησε μόνη. Στη συνέχεια γνώρισε τον δεύτερο άνδρα της με τον οποίο τώρα μεγαλώνουν μαζί πέντε παιδιά.
Είναι κι ο ίδιος κυνηγός και τρέφει μεγάλο σεβασμό για αυτό που κάνει η σύντροφός του για να βοηθήσει άλλες γυναίκες σε ανάγκη.

Μαθήματα το Σαββατοκύριακο

Τα Σαββατοκύριακα μαθήματα της Πάνια πάνε υπέροχα, ενώ η ίδια πληρώνει και τα έξοδα των γυναικών που έρχονται να μάθουν όταν οι ίδιες δεν είναι σε θέση να καλύψουν το έξοδο. Κυρίως καρπώνονται κατσίκια και ελάφια. Και τα δύο είναι είδη που θεωρούνται παρασιτικά στη Νέα Ζηλανδία καθώς εισήχθησαν από τους εποίκους και έχουν υπερπληθυστεί σε τέτοιο βαθμό που απειλούν το τοπικό οικοσύστημα.
– “Πλέον νιώθω πως έχω μία ανεκτίμητη ικανότητα”, λέει, “δεν θα εξαρτώμαι ποτέ ξανά από κάποιον άλλον. Και έχει τεράστια σημασία για εμένα να ξέρω πως δεν έχει σημασία αν θα απολυθώ αύριο από τη δουλειά μου. Μπορώ πάντα να βγω εκεί έξω και να φέρω φαγητό στα παιδιά μου”.

Πώς ξεκίνησαν όλα…

Δύο χρόνια πριν, η Πάνια βρέθηκε να παρατηρεί την ουρά των ανθρώπων που περίμεναν στην τράπεζα τροφίμων για να πάρουν κάποια πράγματα για το σπίτι τους.
Θυμάται την απόγνωση κάποιων όταν τους έλεγαν πως δεν είναι δικαιούχοι:

– “Ανύπαντρες, άνεργες μητέρες, φώναζαν όταν τις απέρριπταν από το πρόγραμμα. Θυμήθηκα τον εαυτό μου όταν ήμουν στην ίδια κατάσταση με εκείνες”.

Λίγες μέρες μετά αποφάσισε να ανεβάσει ένα βίντεο στο Facebook, με το οποίο ρωτούσε αν θα ήθελε κάποια γυναίκα να πάει μαζί της για κυνήγι. Το βίντεο συγκέντρωσε περισσότερες από 250.000 προβολές και εκατοντάδες γυναίκες από όλη τη Νέα Ζηλανδία επικοινώνησαν μαζί της για να δηλώσουν το ενδιαφέρον τους.
– “Τότε ήταν που βρήκα το σκοπό μου”, λέει.

Μάλιστα πλέον έχει και βοηθό.

Η Σαντέ Μιντγουίντερ είναι μία γυναίκα 31 ετών, ανύπαντρη με δύο παιδιά.
– “Πέρσι, αυτή η γυναίκα με τα παιδιά της έμειναν άστεγοι για οκτώ μήνες. Στις αρχές του 2020 ήρθε μαζί μου για κυνήγι και πλέον με συνοδεύει τακτικά στις εξορμήσεις με άλλες γυναίκες, ενώ έχει τακτοποιήσει και σε σημαντικό βαθμό τη ζωή της”, αναφέρει η Πάνια.

– “Ένιωθα τόσο μόνη για τόσο πολύ καιρό, με τόσα προβλήματα. Κι έπειτα έμαθα πως μπορείς κάποιες φορές να εστιάζεις τη σκέψη σου στο πώς θα “πάρεις” ένα ελάφι.
Και τίποτε άλλο δεν έχει σημασία εκτός από το ότι μπορώ να το κάνω αυτό”, λέει η Μιντγουίντερ.