spot_img
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΚυνήγιΚυνηγετικές ΙστορίεςΑκολουθώντας τα ίχνη ενός «ζόρικου» αγριόχοιρου...

Ακολουθώντας τα ίχνη ενός «ζόρικου» αγριόχοιρου…

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Στο κυνήγι αγριόχοιρου πρέπει να υπάρχουν αυτοί που διαβάζουν άριστα τα ίχνη και οπωσδήποτε εκείνος ο ένας που χαρισματικά έχει το ταλέντο και την ικανότητα να ορμηνεύει, να καθοδηγεί και να παίρνει ταχύτατα σωστές αποφάσεις.

Ψυχραιμία και σκοπευτική ικανότητα ακολουθούν μετά. Όλα μαζί, είναι απαραίτητα για μια ομάδα γουρουνοκυνηγών.

Βραδάκι Παρασκευής στον μικρό καφενέ του Πόντιου ενώ έξω βροχή κι αέρας λυσσομανούσαν. Γύρω από την ξυλόσομπα, η παρέα μισή, σκόρπια και αμίλητη κοιτούσε με απογοήτευση τον καιρό που άξαφνα πήρε άσχημη τροπή. Τρεις είχαν φύγει πολύ νωρίτερα για να αναζητήσουν πατήματα, τρεις ακόμα τους περιμέναμε και ώσπου να μαζευτούν όλοι στο μόνιμο γιατάκι, οι υπόλοιποι λέγαμε καμιά κουβέντα, κοιτάγανε έξω και ξανά σιωπή. Μέσα στην σκοτεινιά, το “μονόφθαλμο” από φώτα αγροτικό που κατηφόριζε στην πλατεία ήταν γνώριμο και με μιας όλοι όρθιοι σταθήκαμε στης πόρτας το κατώφλι.

Πρώτος μπήκε ο Ανέστης, πίσω ο Κοσμάς με τον Ηλία. Μουσκεμένοι ως το κόκκαλο, αλλά με πρόσωπα που μαρτυρούσαν ικανοποίηση. Την ψυχή μας έβγαλαν μέχρι να ανοίξουν στόμα. Έφυγαν τα τσίπουρα, ήρθαν δεύτερα, τρίτα, χάθηκαν κι οι μεζέδες και αυτοί μιλιά. Έντεκα χρόνια με τα ίδια πρόσωπα, στην ίδια ομάδα, ξέρουν καλά πλέον ο καθένας τα χούγια του άλλου, οπότε περιμέναμε όλοι, μαζί τους “τσόντα” και εγώ.

Καταλάβαμε πως βρήκαν πατήματα και όπως πάντα περίμεναν τους υπόλοιπους για να απλωθεί το σχέδιο. Στο μεταξύ οι καρέκλες που είχαν γίνει απλώστρες γύρω από την ξυλόσομπα, άχνιζαν από τα πανωφόρια που στέγνωναν πάνω τους.

Όταν και ο παπά-Γιάννης μπήκε στο μαγαζί μαζί με τους “μετανάστες”, στον τοίχο το διαφημιστικό ρολόι της Μαλαματίνας έδειχνε 8 και η παρέα ήταν σε πλήρη απαρτία. Ανέστης, Κοσμάς, Ηλίας, Λάζαρος, Γιώργος, Βάιος οι παλαιότεροι, Πέτρος, Βλάσης, Κυριάκος οι νεότεροι και οι δυο δάσκαλοι, ο Χρήστος με τον Αντώνη που μεταπήδησαν κατηγορία από το φτερό, ήταν τα μονιμότερα στελέχη της ομάδας του “Σκεπαστού”.

Γουρούνια ο τόπος έχει πολλά και που δεν έχει άλλωστε. Ακριβώς 56 ήταν ο απολογισμός της περσινής χρονιάς, λίγο καλύτερα λένε πως θα πάνε φέτος. Τα ζώα δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλα, στα 60-80 κιλά τα περισσότερα. Όμως στα λημέρια μας πάτησε ένα θεριό, ένα καπρί πανέξυπνο, που σέρνει πίσω από σκρόφα, μετακινείται διαρκώς και ως τώρα δυο φορές πέρασε ατουφέκιστο από τον κλοιό. Τα παιδιά το βρήκαν πάλι πριν αρχίσει η καταιγίδα και τώρα το σχέδιο ήταν σε πλήρη ανάπτυξη, με τον Ανέστη να μοιράζει ευθύνες και αρμοδιότητες.

Όσο μπόι και μαλλί του λείπει του “Σκεπαστού”, τόσο μυαλό και εμπειρία έχει σε τούτο το κυνήγι. Ποτέ δεν λάθεψε, ποτέ δεν αδίκησε, ποτέ δεν αμφισβητήθηκε…

Όλα κανονίστηκαν με λεπτομέρειες και καθώς πρέπει και μόνο το ρέμα έμεινε η μόνη μας έννοια. Στραγγίσαμε τα ποτήρια και σηκωθήκαμε να φύγουμε δίνοντας συνάντηση πάλι στον καφενέ του Πόντιου, στις 4 το πρωί.
“Που θα πάτε βρε ευλογημένοι από την άγρια νύχτα” ήταν τα λόγια του παπά- Γιάννη.

Τρίτη και φαρμακερή

Η διαδρομή ως τις οξιές του Παλιόμυλου ήταν μιας ώρας δρόμος. Όμως, αν το ρέμα ήταν φουσκωμένο και αδιάβατο στην τσιμεντόστρωση, έπρεπε να κάνουμε τεράστιο κύκλο και περνώντας από Χουλιαρά, θέλαμε περισσότερο από τρεις ώρες ως τον τόπο με τα πατήματα. Γι αυτό και φύγαμε έτσι νυχτωπά και καλά έκανε ο Ανέστης που το πρόβλεψε, αφού τώρα με τα φώτα μπροστά από το ρέμα, βλέπαμε πως και φορτηγό θα μπορούσε να παρασύρει.

Η βροχή είχε σταματήσει, αστέρι πουθενά και ο νοτιάς έκανε ζεστό το περιβάλλον του βουνού.

Στο παλιό μαντρί σταματήσαμε και έφυγαν οι ιχνηλάτες. Γύρισαν γρήγορα και ενθουσιασμένοι. Τα σκυλιά στις καρότσες είχαν αρχίσει εκείνο το σιγανό κλαψούρισμα, δείγμα της υπομονής τους που τελείωνε. Όλα ήταν έτοιμα. Ο καθένας ήξερε τον ρόλο του και πήρε τον δρόμο του, άλλοι με τα πόδια, άλλοι με αυτοκίνητα κι άλλοι με τα ζαγάρια στο λουρί. Με έβαλαν στο καρτέρι με τα αγριοκλήματα. Μπροστά μου ο Βάιος και πίσω μου στην στροφή ο δάσκαλος Αντώνης. Ένα πυκνό πούσι είχε σκεπάσει την ανατολική αγκάλη της πλαγιάς και μόνο κάποιες κορατζίνες έσπαγαν την απόλυτη ησυχία. Ο αντίλαλος από τα σκυλιά ήρθε ταυτόχρονα με τις εντολές από ασύρματο. Πέντε ζώα είχε δει ο Κοσμάς και ειδοποιούσε πως τραβούσαν πλαγιαρό προς τα γαύρα. Ακολούθησαν εντολές για αλλαγή καρτεριών σε Κυριάκο και Βλάση.

Πίστευα πως το κυνήγι θα γινόταν μακριά μας, από την άλλη πλευρά, αφού τα σκυλιά χάθηκαν πίσω και οι αγριόχοιροι θα επιχειρούσαν έξοδο από το δάσος με τις οξιές και τα γαύρα, όμως σε λίγα λεπτά τα ακούγαμε πολύ κοντά μας.

Ήταν αδύνατον να είχαν καλύψει τόσο γρήγορα την διαδρομή. Προσπαθούσα να δώσω εξηγήσεις, ώσπου το κάλεσμα του Ανέστη με πρόλαβε. Τα σκυλιά χώρισαν στα δυο. Κάποια πήγαιναν τα γουρούνια που είδε ο Κοσμάς στο πλαγιαρό, ενώ άλλα είχαν πάρει άλλους ντορούς και τώρα τους ξεφώλιασαν.

patimata\-agriogourounou1

Δάχτυλο με σκανδάλη και παλάμη με πάπια είχαν γίνει ένα. Μια μονή τουφεκιά και μια τριάρα, μαρτυρούσαν πως τα γουρούνια “έπεσαν” σε καρτέρια. Η πρώτη ήταν του Βλάση και γκρέμισε ένα. Οι άλλες αστόχησαν και τα ζώα πέρασαν. Από την γενικευμένη φασαρία της καταδίωξης, γινόταν αντιληπτό πως η συνέχεια ερχόταν κοντά μας. Ότι ακολούθησε δεν ξέρω αν ήταν δείγμα εξυπνάδας ή πανικού από τον μοναχικό κάπρο, ξέρω όμως γιατί για μια ακόμα φορά αποδείχθηκε περίτρανα η αρχηγική ικανότητα του “ Σκεπαστού”.

Τρεις φορές το μεγάλο καπρί ήρθε προς το ρέμα, τρεις έκανε κύκλο και γύρισε πάλι πίσω, σχεδόν πάνω στα ίδια πατήματα και τράβηξε στη χαράδρα για να βγει από το στένεμα με τα βράχια στα ντούσκα. Γρήγορα είχαν αποκόψει εκείνη την διαφυγή ο Βάιος με τον Αντώνη. Για παραπάνω από ώρα συνεχιζόταν εκεί μέσα η καταδίωξη. Κάπου κάπου ήταν φανερό πως σταματούσε για ανάσες, οπότε τα κυκλωτικά γαυγητά των σκύλων πύκνωναν, όμως λες και ήξερε πως σ’ όλο το δυτικό τμήμα περίμεναν τουφέκια επέμενε να ξεφύγει εκεί ή από το στένεμα. Ίσως αυτή η καθυστέρηση να ήταν μοιραίο λάθος. Γιατί τώρα ήταν κουρασμένο και τα σκυλιά είχαν πέσει όλα στο κατόπι του, αφού ο Κοσμάς έφερε και τα υπόλοιπα εκεί. Έκανε την τελευταία του προσπάθεια, αλλά τούτη τη φορά δεν κατάφερε να βγει νικητής. Ο Βάιος με δυο μονόβολα το ξάπλωσε καταγής. Τον βρήκαμε τροπαιούχο να λάμπει από χαρά και ικανοποίηση. Το κορμί του κάτω από τις φυλλωσιές ακόμη άχνιζε, όπως τα βρεγμένα πανωφόρια δίπλα στην ξυλόσομπα. Ενθουσιασμός στη παρέα, με τον Χρήστο να κερνάει τσιπουράκια μονογουλιά σ’ όλους απ’ το ίδιο παγούρι. Φτιάξαμε λαιμαριές με ξύλα και φέραμε τριχιές να δέσουμε τα ζώα ώσπου να κατέβουν σε προσβάσιμα σημεία.

Στον καφενέ του Πόντιου τα μεζεκλίκια στρώθηκαν για όλους. Έξω κάποιοι τεμάχιζαν, μέσα άλλοι σερβίριζαν, άλλοι τηγάνιζαν κι άλλοι έπιναν και σιγοτραγουδούσαν. Αυτή είναι η παρέα του φίλου μου του “Σκεπαστού” και μακάρι πάντα έτσι ενωμένη να παραμείνει.

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

«Κυνηγεσία 2024»: 8 πράγματα που αφορούν όσους πρόκειται να επισκεφθούν την έκθεση

«Κυνηγεσία 2024»: 8 πράγματα που αφορούν όσους πρόκειται να επισκεφθούν την έκθεση 1. Εισιτήριο θα βρεις στην είσοδο του εκθεσιακού κέντρου MEC Παιανίας (6 ευρώ)....
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ