Ψάχνοντας συνεχώς νέους τρόπους να γίνονται αυτάρκεις, οι γυναίκες, στον Καναδά έχουν στραφεί στο κυνήγι με φρενήρεις ρυθμούς.
Τα τελευταία δύο χρόνια ειδικά, οι αριθμοί των γυναικών που ξεκινάνε να ασχολούνται με τη θήρα, έχουν αυξηθεί τόσο πολύ που σημειώνουν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο!
Σε ένα τραπέζι πικνίκ με προσεγμένο τραπεζομάντηλο, σε έναν χώρο κατασκηνωτών στην Βρετανική Κολομβία (επαρχία του Καναδά), βρίσκονται τα φρεσκοθηρευμένα ζώα και γύρω, μία δεκάδα γυναίκες που ετοιμάζονται να καθαρίσουν τα κρέατα για να ακολουθήσει ένα πραγματικό φαγοπότι.
Δεν είναι όλες γνώστριες της τέχνης και των μυστικών της εκδοράς. Είναι όμως όλες νέες ή και εμπειρότερες κυνηγοί.
Κρατούν σημειώσεις
Καθώς η Κρίστι Άρσενολτ αρχίζει προσεκτικά να κόβει έναν μυ ακριβώς κάτω από το στέρνο του κάστορα, προκειμένου να αφαιρέσει τα όργανά του, η Νίνα Άρμιταζ, εξηγεί στις υπόλοιπες τις κινήσεις αλλά και πώς αυτές διαφοροποιούνται -στις λεπτομέρειες- ανάλογα το θήραμα.
Όσο εξηγεί τι συμβαίνει με τα σπλάχνα και πώς πρέπει να γίνουν οι κοπές, η Άρσενολτ κάνει ένα βήμα πίσω και αφήνει χώρο στις νέες να δουν. Οι γυναίκες δείχνουν ενδιαφέρον, βγάζουν φωτογραφίες, κρατούν σημειώσεις, δεν παραλείπουν να βγάλουν και τις απαραίτητες… σέλφις.
–“Είναι αδιανόητο πως καταναλώνουμε κρέας τόσα χρόνια και μέχρι τώρα δεν ξέραμε κάτι τόσο βασικό, όσο το πώς πρέπει να καθαριστεί ένα ζώο για να φαγωθεί”, λέει χαρακτηριστικά μία από αυτές.
Προϋπόθεση για την άδεια θήρας
Το πώς συγκεντρώθηκαν αυτές οι γυναίκες για να εξασκήσουν και να μάθουν κάτι που τις ενδιαφέρει είναι πιο απλό απ’ ότι φαντάζει. Κάθε χρόνο, από το 2017, περίπου 2.000 γυναίκες ετησίως στην Βρετανική Κολομβία του Καναδά, συμμετέχουν στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της επαρχίας “Εκπαίδευση και Διαχείριση” (“Conservation and Outdoor Recreation Education -CORE”), η παρακολούθηση του οποίου αποτελεί προϋπόθεση για την απόκτηση κυνηγετικής άδειας.
Με δεδομένο, λοιπόν, πως το 2004 υπήρχαν στην περιοχή μόλις 791 γυναίκες εγγεγραμμένες κυνηγοί, το ποσοστό σήμερα έχει εκτοξευτεί.
Ένας στους τέσσερις κυνηγούς σήμερα στην Βρετανική Κολομβία είναι γυναίκα. Τα στοιχεία έχει δώσει στη δημοσιότητα η Ομοσπονδία Άγριας Ζωής της Βρετανικής Κολομβίας, η οποία διαχειρίζεται το πρόγραμμα για λογαριασμό του Υπουργείου Δασών, Γης, Επιχειρήσεων Φυσικών Πόρων και Αγροτικής Ανάπτυξης του Καναδά.
Ο συνολικός αριθμός των αδειοδοτημένων γυναικών κυνηγών ξεπέρασε τις 12.000 πέρυσι, αριθμός που έχει διπλασιαστεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Μαθήματα για αρχάριους
Για τις γυναίκες που είναι περίεργες για το κυνήγι ή απλά θέλουν να εξελίξουν τις δεξιότητές τους στην ύπαιθρο, κάτι στο οποίο επενδύει το κράτος στον Καναδά, η Ομοσπονδία εφαρμόζει ένα ευρύτερο πρόγραμμα (εδώ και 25 χρόνια) που ονομάζεται “Πώς να γίνεις γυναίκα της υπαίθρου” (“Becoming an Outdoors Woman -BOW”).
Πλέον, στα χρόνια λειτουργίας του, το πρόγραμμα -που λειτουργεί αποκλειστικά με εθελοντές- προσφέρει μαθήματα για αρχάριους στη σκόπευση, στο κυνήγι, στην παγίδευση, στη φροντίδα και διαχείριση των θηραμάτων, στην επιβίωση στη φύση, στις πρώτες βοήθειες αλλά και στις τεχνικές ψαρέματος.
Τα μαθήματα, που δέχονται κάθε φορά έως και 80 γυναίκες, είχαν ανασταλεί δύο χρόνια λόγω της πανδημίας.
Όμως πλέον που οι περιορισμοί σταμάτησαν, το ενδιαφέρον των γυναικών δεν φαίνεται να υποχώρησε αλλά αντίθετα φούντωσε.
Η Τζόαν Μπος άρχισε να προσφέρει εθελοντική εργασία τον πρώτο χρόνο του προγράμματος ως “συντονίστρια και υπεύθυνη συγκέντρωσης κεφαλαίων”.
Έχοντας μία μεγάλη και καθαρή εικόνα εδώ και 25 χρόνια λέει πως το πρόγραμμα έχει προσελκύσει ένα ευρύ φάσμα γυναικών, διαφόρων ηλικιών, μορφωτικών και κοινωνικών επιπέδων.
-“‘Εχουν έρθει σε εμάς δικηγόροι, νοσοκόμες, φοιτητές, βετεράνοι κυνηγοί, αλλά και γυναίκες που δεν έχει τύχει ποτέ να κάτσουν ένα βράδυ γύρω από τη φωτιά. Έχω δει γυναίκες 19 ετών και γυναίκες που στα 82 τους ήρθαν για να αποκτήσουν μία νέα γνώση και ασχολία. Υπάρχουν ανάμεσά τους πολλές ανύπαντρες μητέρες που θέλουν να πάνε τα παιδιά τους για κυνήγι και ψάρεμα χωρίς να βασίζονται σε κάποιον άλλο”, λέει η Μπος.
–“Το μάθημα τοξοβολίας δε, έγινε πολύ δημοφιλές μετά την κυκλοφορία της ταινίας Hunger Games. Και υπάρχουν πολλές γυναίκες που έρχονται εδώ μόνες τους επειδή οι φίλοι τους ή οι οικογένειές τους δεν ενδιαφέρονται για τα δικά τους ενδιαφέροντα”.
Τα κίνητρα
Τα πράγματα κάπως άλλαξαν την τελευταία διετία εξαιτίας του κορονοϊού σε ό,τι αφορά στα κίνητρα. Σημειώθηκε εν μέσω πανδημίας μία αυξανόμενη ευαισθητοποίηση για την ευθραυστότητα των αλυσίδων εφοδιασμού τροφίμων αλλά και την προέλευση της τροφής.
Υπάρχει επίσης μία τάση προς την προσεγμένη διατροφή και τα βιολογικά. Και πράγματι, δεν υπάρχει κάτι πιο βιολογικό από το άγριο θήραμα.
Τα μαθήματα κυνηγιού και φροντίδας θηραμάτων διδάσκουν όχι μόνο τεχνικές δεξιότητες απαραίτητες στον κυνηγό αλλά και ηθική – σεβασμό για τα ζώα, αναγνώριση και νοηματοδότηση του λόγου για τον οποίον θηρεύονται.
Η Χόλι Γουάιζ, εκπαιδεύτρια για το πρόγραμμα CORE που διδάσκει επίσης παγίδευση για το πρόγραμμα BOW, εκτιμά ότι τουλάχιστον το 65% των ατόμων που παρακολούθησαν το μάθημα CORE την περασμένη χρονιά ήταν είτε γυναίκες είτε άτομα κάτω των 19 ετών.
–“Ήταν μία πραγματικά μεγάλη αλλαγή”, είπε, αποδίδοντάς την στην αυξανόμενη ευαισθητοποίηση. “Οι άνθρωποι κοιτάζουν πώς μπορούν να βγουν σε εξωτερικούς χώρους και να έρθουν λίγο πιο κοντά με τη φύση”.
Στην εκδήλωση της BOW, στα μέσα του Μαΐου, μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο γυναίκες από 20 – 70 ετών συναντήθηκαν, συζήτησαν, έμαθαν και διασκέδασαν κι όλα αυτά με επίκεντρο το κυνήγι.
–“Ο καταναλωτισμός με ενοχλεί πραγματικά… Απλώς κινούμαστε στον κόσμο χωρίς να σκεφτόμαστε τον αντίκτυπό μας σε αυτόν”, λέει η Άρσενολτ.
–“Το να γνωρίζω πώς να κάνω όλα αυτά με το κρέας που έχω πιάσει μόνη μου, παρόλο που θα μπορούσα απλά να το ψωνίσω, είναι πολύ σημαντικό για εμένα”.
Με το βλέμμα στραμμένο στα παιδιά
Λίγο πιο πέρα από τις συγκεντρωμένες γυναίκες, η Φέιθ Μπαντ, πατάει τη σκανδάλη του ημιαυτόματου πυροβόλου της, σημαδεύοντας ένα πήλινο πιατίνι που έχει μόλις εκτοξευτεί.
Το πιατίνι γίνεται κομμάτια και οι υπόλοιπες ζητωκραυγάζουν, καθώς είναι η πρώτη φορά που η Φέιθ κρατά όπλο. Η κα. Μπαντ είναι δασκάλα προσχολικής ηλικίας και έχει στόχο να ανοίξει ένα κέντρο παιδικής φροντίδας που θα επικεντρώνεται στη φύση, σε δραστηριότητες της φάρμας και του δάσους. Απευθύνθηκε στο πρόγραμμα BOW για να μάθει αυτά που πίστευε πως θα της χρειάζονταν μετέπειτα, όμως εν τέλει έμαθε άλλα τόσα για τα οποία δεν είχε ιδέα πως θα ενδιαφερόταν.
–“Παρακολούθησα ακόμα και το μάθημα της ιχνηλασίας και δεν πίστευα πως θα είχε τόσο ενδιαφέρον. Βγήκα εντελώς από τη ζώνη ασφαλείας μου με αυτές τις δραστηριότητες όμως είναι αναμφίβολα ό,τι καλύτερο έχω κάνει ποτέ μου”, λέει.
