spot_img
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΚυνήγιΗ φέρμα του σκύλου και η θέση του κυνηγού

Η φέρμα του σκύλου και η θέση του κυνηγού

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Καθώς η στιγμή της πολυπόθητης φέρμας έχει φτάσει και ο σκύλος έχει μπλοκάρει τη μακρομύτα, ο κυνηγός καλείται να αποφασίσει για το τι είναι καλύτερο: Να επιχειρήσει να πάρει θέση κοντά στο σκύλο; Ή να καθίσει μακριά, στην περίπτωση που το μέρος δεν του επιτρέπει να φτάσει κοντά με ευκολία;

Ασφαλώς ο παραπάνω προβληματισμός ταλανίζει τους μπεκατσοκυνηγούς καθώς η απάντηση κάθε άλλο παρά εύκολη ή απλή είναι, ενώ ο κάθε κυνηγός, με βάση την εμπειρία που έχει αποκομίσει από το συγκεκριμένο κυνήγι, ακολουθεί τη δική του τακτική. Όμως, όπως και να έχει το ζήτημα, η αλήθεια είναι ότι στο κυνήγι της μπεκάτσας υπάρχουν κάποια δεδομένα που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη.
Καταρχάς, και μόνο το γεγονός ότι γίνεται στο πυκνό, το κάνει διαφέρει απ’ όλα τα υπόλοιπα κυνήγια με σκύλο φέρμας, καθώς δεν είναι πάντα εφικτό το πλησίασμα του σκύλου. Παράλληλα, σε πολλά σημεία αυτή η προσέγγιση είναι κάτι… ανέφικτο, τη στιγμή που σε άλλα κυνήγια ο κυνηγός μπορεί να επιλέξει ακόμη και τη γωνία απ’ όπου θα τουφεκίσει. Δεύτερον, η πορεία που θα διαγράψει το πουλί, αφού θα σηκωθεί, δεν είναι προβλέψιμη. Ακόμα κι αν βλέπουμε το σκύλο μας και τοποθετηθούμε απέναντί του, δεν είναι δεδομένο ότι η μπεκάτσα θα έρθει πάνω μας. Τρίτον, τις περισσότερες φορές η θέση που παίρνουμε δεν είναι αυτή που επιλέγουμε, αλλά αυτή που μας επιτρέπεται λόγω της μορφολογίας του εδάφους και της υπάρχουσας βλάστησης. Οπότε, είτε κοντά, είτε μακριά από το σκύλο, είναι η θέση αυτή, κατά κάποιο τρόπο είναι τυχαία, και ως τέτοια δεν είναι και η καλύτερη δυνατή. Τέταρτον, ακόμα κι αν η θέση μας είναι καλή, κάποιο εμπόδιο μπορεί να μη μας επιτρέψει να τουφεκίσουμε.

Πηγαίνοντας δύο

Τα πράγματα διαφέρουν κάπως όταν κυνηγάμε με παρέα. Όταν λοιπόν είμαστε δύο έχουμε περισσότερες επιλογές. Μπορεί, για παράδειγμα, ο ένας να μείνει σε κάποιο πιο ανοιχτό σημείο, από όπου μπορεί να ελέγχει την κατάσταση, και ο άλλος να προσπαθήσει να πλησιάσει το σκύλο και να πάρει θέση κοντά του. Έτσι, ακόμα κι αν σηκωθεί η μπεκάτσα, καθώς ο ένας είναι μέσα στο λόγκο και προσπαθεί να βρει μία δίοδο για να φτάσει κοντά στη φέρμα κάνοντας αναπόφευκτα θόρυβο, ο άλλος ίσως έχει την ευκαιρία να τουφεκίσει. Υπάρχει και η επιλογή να μείνουν και οι δύο εκτός της “καυτής ζώνης” και να πάρουν θέση σε κάποιο άνοιγμα, απέναντι ο ένας από τον άλλο, ελπίζοντας πως το πουλί θα περάσει από κάποιον από τους δύο. Η τρίτη εναλλακτική είναι να προσπαθήσουν και οι δύο να πάνε κοντά στο σκύλο. Σ’ αυτήν τη περίπτωση αυτός που φτάνει πρώτος παίρνει θέση και περιμένει τον άλλο να φτάσει και να τοποθετηθεί. Σε όλα τα παραπάνω σενάρια χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή την ώρα που σηκώνεται η μπεκάτσα για να μην έχουμε κάποιο ατύχημα. Φυσικά το πορτοκαλί γιλέκο είναι των ουκ άνευ.

Μόνος, κυνηγάω… μόνος

Στην περίπτωση που κυνηγάμε μόνοι μας, οι εναλλακτικές είναι είτε να κάτσουμε σε κάποια απόσταση, είτε να πάμε πάνω στο σκύλο. Βέβαια, μιλάμε πάντα για πυκνά και δύσβατα μέρη όπου πραγματικά τίθεται το δίλημμα, διότι διαφορετικά θεωρώ δεδομένο ότι όλοι προτιμούμε να καθόμαστε κοντά στο σκύλο.
Προσωπικά, προτιμώ πάντα να πηγαίνω πάνω στο σκύλο, οπουδήποτε κι αν βρίσκεστε αυτός, για δύο λόγους. Πρώτον διότι πιστεύω ότι η πεμπτουσία του μπεκατσοκυνηγίου είναι η φέρμα του σκύλου και το ξεπέταγμα της βελουδομάτας και αυτή τη στιγμή θέλω να την απολαύσω σε πρώτο πλάνο, από όσο το δυνατόν πιο κοντά γίνεται. Άλλωστε κυνηγώντας με σκύλο ανοιχτής έρευνας η φέρμα είναι από τις λίγες στιγμές όπου ερχόμαστε κοντά με το σκύλο μας και που μπορούμε να μοιραζόμαστε μαζί του την ένταση, το πάθος, τη λαχτάρα, την αδρεναλίνη που κρύβει η επαφή με τη μπεκάτσα.
Δεύτερον, διότι τη στιγμή της φέρμας και παρότι σε όλες τις προηγούμενες φάσεις, δηλαδή έρευνα, εντοπισμό, διαπραγμάτευση, μπλοκάρισμα, προτιμώ να βρίσκομαι μακριά από το σκύλο και να έχω ένα πιο παθητικό ρόλο, όταν φερμάρει ο σκύλος θέλω να παίρνω τη κατάσταση στα χέρια μου και να προκαλώ την τύχη μου. Προσπαθώ να πλησιάσω όσο πιο πολύ γίνεται, να δω προς τα που κοιτάει ο σκύλος και να τοποθετηθώ αναλόγως. Μπορεί να ακούγεται εύκολο, αλλά τις περισσότερες φορές κάθε άλλο παρά εύκολο είναι. Σκύβω, κάνω έρπην, πιάνομαι σε βάτα και σε παλιούρια, σκίζω τα χέρια μου και τα ρούχα μου, αλλά αν καταφέρω να φτάσω κοντά, το θέαμα το οποίο αντικρίζω αξίζει κάθε σταγόνα ιδρώτα και αίματος που χύνω.

Τα απαραίτητα ρίσκα

Αναμφίβολα προτιμώ να ρισκάρω και να προσπαθήσω να φτάσω κοντά στο σκυλί, παρά να κάθομαι μακριά και να περιμένω να μου χαμογελάσει η τύχη και να έρθει πάνω μου η μπεκάτσα. Δεν μου αρέσει να περιμένω παθητικά την εξέλιξη των γεγονότων και να ακούω τη βασίλισσα του δάσους να σηκώνεται χωρίς να τη βλέπω. Όσες φορές το έχω κάνει, το έχω μετανιώσει. Ανεξάρτητα από την κάρπωση. Διότι κάνεις δε σου εγγυάται, ακόμα κι αν βρίσκεσαι κοντά στο σκύλο, ότι θα καταφέρεις να δεις και να τουφεκίσεις το πουλί (πόσο μάλλον να το πάρεις). Μέσα στο πυκνό, ακόμα και 1-2 μέτρα μακριά από το τετράποδο συγκυνηγό μας, είναι αρκετά για να παρεμβληθεί ένας κορμός ή ένας θάμνος και να μας κλείσει το οπτικό πεδίο.

Μερικοί φοβούνται να πλησιάσουν κοντά στη φέρμα πιστεύοντας, ότι ο θόρυβος που θα κάνουν θα τρομάξει και θα διώξει τη μπεκάτσα. Και όντως, όταν έχουμε να κάνουμε με πονηρεμένα πουλιά κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί. Ο θόρυβος από τα σπασμένα κλαδιά και τα ξερά φύλλα είναι πολύ πιθανό να προκαλέσει την πρόωρη φυγή τους. Προσωπικά, όμως, προτιμώ να χάσω μία μπεκάτσα έτσι, παρά γιατί έμεινα σε απόσταση και δεν την είδα ή δεν την άκουσα να σηκώνεται. Για μεγαλύτερη επιτυχία, η τακτική που εφαρμόζω προσπαθώντας να πλησιάσω και να σερβίρω το σκύλο μου, αφού τον εντοπίσω και δω προς τα που κοιτάει, είναι στα τελευταία μέτρα να είμαι όσο πιο αθόρυβος και σιωπηλός γίνεται, ειδικά αν κυνηγάω με παρέα. Μόνο όταν πάρω θέση θα σφυρίξω για να δώσω το στίγμα μου στο συγκυνηγό μου. Οι περισσότερες μπεκάτσες είναι απορροφημένες από την αναμέτρηση με το σκύλο και θα κρατήσουν τη φέρμα.

Η ικανότητα του σκύλου

Τον πιο σπουδαίο ρόλο βέβαια τον παίζει η ικανότητα του σκύλου μας να καθηλώνει το θήραμα, να του δίνει την αίσθηση ότι δεν έχει άλλη επιλογή από το να παραμείνει ακίνητο στο έδαφος. Αυτό είναι που κάνει τη διαφορά. Αρκετοί σκύλοι είναι πολύ καλοί στο να βρίσκουν μπεκάτσες, αλλά δεν είναι το ίδιο καλοί στο να τις …καρφώνουν, να τις …βιδώνουν στη γη και να μας τις προσφέρουν στο πιάτο. Έτσι, ενώ παίρνουν πολλές φέρμες, τις περισσότερες φορές η μακρομύτα έχει σηκωθεί πριν φτάσουμε ή έχει ποδαρώσει και σηκώνεται εκτός βολής.

Η φέρμα του σκύλου μέσα στο δάσος, μπροστά στη βασίλισσα του, είναι μια μαγική στιγμή και κατά τη γνώμη μου πρέπει να τη ζούμε από κοντά!

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Αρκούδα «ρήμαξε» πτηνοτροφική μονάδα στην Καστοριά – Θανάτωσε 140 κότες, επιτέθηκε και σε ζώα

Αρκούδα «ρήμαξε» πτηνοτροφική μονάδα στην Καστοριά - Θανάτωσε 140 κότες, επιτέθηκε και σε ζώα Τα άγρια θηρία περιφέρονται στην κοινότητα της Κλεισούρας, αναζητώντας τροφή και...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ