“Ξεφυλλίζοντας” το Facebook, το μάτι μου σταμάτησε σε μία είδηση που έρχεται από την Ομοσπονδιακή θηροφυλακή της Ε΄ Κυνηγετικής Ομοσπονδίας. Μέσα σε δέκα μόλις ημέρες, οι θηροφύλακες κατέσχεσαν στην Νότια Κέρκυρα, τουλάχιστον 15 κασετόφωνα, τα οποία είχαν τοποθετήσει κάποιοι δολοφόνοι ορτυκιών, οι οποίοι θεωρούν εαυτούς κυνηγούς.Το φαινόμενο δεν είναι καθόλου καινούργιο και δεν παρατηρείται μόνο στην Κέρκυρα.
Το “σπορ” της δολοφονίας των ορτυκιών με ηχομιμητικές συσκευές, είναι γνωστό εδώ και πολλά χρόνια. Τα πρώτα κασετόφωνα με φωνές πουλιών, εμφανίστηκαν στη χώρα μας τη δεκαετία του ’70 και έκτοτε η χρήση τους συνεχίζεται χωρίς μείωση και χωρίς αναστολές. Μάταια οι θηροφύλακες τα κατάσχουν και στέλνουν όσους τα χρησιμοποιούν στα δικαστήρια. Κάθε χρόνο, ιδιαίτερα τέτοια εποχή που η αποδημία των ορτυκιών είναι στην κορύφωσή της, η χρήση των δολοφονικών αυτών συσκευών εντείνεται και εξαπλώνεται σε όλη την Ελλάδα.
Κάποτε (τη δεκαετία του ’90) έτυχε να βρεθώ στην Θράκη σε ένα τόπο, όπου κάποιοι κασετοφονιάδες είχαν τοποθετήσει από βραδύς, ένα τέτοιο μαραφέτι για να προσελκύσουν τα ορτύκια που περνούσαν τη νύχτα, ή διανυκτέρευαν εκεί κοντά.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή την εικόνα. Δεκάδες ταλαιπωρημένα ορτύκια, συγκεντρωμένα σε μερικά τετραγωνικά μέτρα, με κοιτούσαν με περιέργεια, ή πετούσαν λίγα μέτρα μακρύτερα από το σκύλο μου, ο οποίος αλλόφρων δεν ήξερε τι να κάνει.
Τον έδεσα και έφυγα ντροπιασμένος, χωρίς να διανοηθώ να σηκώσω το όπλο. Αν αυτό λέγεται κυνήγι, προτιμώ να κρεμάσω το τουφέκι και να αλλάξω ασχολία. Δεν είναι όμως μόνο τα ορτύκια, τα οποία αποδεκατίζονται από τα κασετόφωνα. Είναι και οι τσίχλες, τα υδρόβια και άλλα ακόμη άγρια είδη. Αν θέλει κανείς να ξεγελάσει τα αγρίμια, υπάρχουν δεκάδες τρόποι για να το κάνει. Ακόμη και με το κινητό τους τηλέφωνο, μερικοί μπορούν να προσελκύσουν τα θηράματα για να τα δολοφονήσουν. Το ζητούμενο όμως στο κυνήγι, είναι να δώσεις στο θήραμα τη δυνατότητα να προστατευτεί και να το ανταγωνιστείς με τρόπο και μέσα, που του δίνουν τη δυνατότητα να ξεφύγει. Δυστυχώς μερικοί έχουν παρεξηγήσει την έννοια του κυνηγίου και θεωρούν ότι η επίδειξη ποσοτήτων τους καταξιώνει. Πριν από μερικές ημέρες επίσης, είδα μία ανάρτηση “κυνηγού”, ο οποίος είχε “ποστάρει” ένα σκοτωμένο γουρουνόπουλο, το οποίο δεν ήταν πάνω από τέσσερα κιλά.
Έβαλε μάλιστα και λεζάντα που έλεγε : Για να μη νομίζετε ότι εμείς δεν “βαράμε” γουρούνια. Εκείνο που έπρεπε να βαράει ο τύπος, είναι το κεφάλι του στον τοίχο, από την ντροπή. Με τι σθένος σηκώνει το τουφέκι και πυροβολεί ένα ζωάκι που δεν ξέρει τι να κάνει, που να πάει και ψάχνει μόνο τη μάνα του για να προστατευτεί; Αν αυτοί είναι κυνηγοί, καλύτερα να το σταματήσουμε οι υπόλοιποι, διότι όλοι εμείς που ανήκουμε στην πλειοψηφία, τιμούμε το θήραμα και κυρίως τον εαυτό μας.
