Βαρόμετρο ο Νοέμβρης για τα θηράματα – Ελπίδες για μία ακόμη καλύτερη σεζόν στο γύρισμα καιρού
O Νοέμβρης είναι το βαρόμετρο για το πώς θα εξελιχθεί η κυνηγετική περίοδος και οι κυνηγοί περιμένουν πως και πως το πολυαναμενόμενο γύρισμα του καιρού
Το φετινό φθινόπωρο βάλθηκε να μας “βγάλει ”από τα ρούχα μας. Από τους κυνηγαραίους κανείς δεν θυμάται συνθήκες καλοσύνης με τόσο παρατεταμένη διάρκεια.
Ουσιαστικά όλος ο Οκτώβρης αλλά και ο Νοέμβρης στις αρχές του, ήταν σαν να μην πέρασαν ποτέ πάνω από τους Ελληνικούς κυνηγότοπους…
Η πλέον ζεστή
Το γενικότερο συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν οι περισσότεροι κυνηγοί, αναφέρει ότι η φετινή περίοδος μετανάστευσης θα περάσει στην ιστορία ως η πλέον ζεστή, λόγω των θερμοκρασιών και ταυτόχρονα η περισσότερο “κρύα” λόγω έλλειψης σημαντικού αριθμού αποδημητικών θηραμάτων.
Προσωπικά δεν πιστεύω πως υπάρχει χρόνος ώστε να προκύψουν θεαματικές μεταβολές… Όσα πετούμενα ήταν να περάσουν τα σύνορα το έκαναν ήδη, και όσα ελάχιστα ακολουθούν δεν αρκούν για να βελτιώσουν ουσιαστικά το κλίμα…
Ωστόσο οι κυνηγοί περιμένουν με αγωνία να χειμωνιάσει και να πέσουν νερά, καιρικές συνθήκες που θα “κατεβάσουν” πουλιά. Και εννοώ τις τσίχλες που ως τώρα παραμένουν ερωτηματικό. Από φημισμένα καρτέρια το πρωί είναι ζήτημα αν περνούν 8-15, και στην ίδια περιοχή, αρκετά ψηλότερα όμως και στα πυκνά λογκομένα, να “κρύβονται” πολλαπλάσιες…
Η Εύα και το θαύμα
Κάποιοι περίμεναν ίσως η Εύα να κάνει το θαύμα της… αλλά τελικά οι ελπίδες αυτές δεν ευοδώθηκαν.
Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η εικόνα στους κυνηγότοπους οι τσιχλάδες θα γκρινιάζουν περισσότερο από όλους, και για να βγάλουν “μεροκάματο” θα χρειαστούν λίγο καρτέρι και πολύ περπατητό, ενώ οι φασσάδες σε κάμποσο καλύτερη μοίρα θα πρέπει επιλέγοντας τόπο να έχουν κάνει ίδια σκέψη με τις φάσσες…
Τελευταίους άφησα ορτυκάδες και μπεκατσοκυνηγούς. Για μεν τους πρώτους χαράς Ευαγγέλια όσο η καλοκαιρία συνεχίζεται.
Τριγύρω στα Βαλκάνια έχουν μείνει πίσω πουλιά, κάποια συνεχίζουν να έρχονται, και οι κάμποι εξακολουθούν να διατηρούν ενδιαφέρον. Όσο για τους μπεκατσάδες κανείς δεν ανησυχεί, τουλάχιστον δικαιολογημένα. Μπορεί με καιρό προ Εύας η έρευνα να περιοριζόταν σε χρόνο και αντοχές, ωστόσο πουλιά ήρθαν, έρχονται κι άλλα, και αφού ο καιρός αποφάσισε να “συνέλθει”, βαθύσκιωτοι ελατιάδες και αδιαπέραστα ρουμάνια θα πάψουν να τις “κρύβουν” και οι καλές μέρες θα είναι συχνότερες…
Είδος σε “ανεπάρκεια”
Αν και διαφωνώ με την άποψη κάποιων, ότι η καλοκαιρία στάθηκε η αφορμή ώστε τα κοπάδια που “μπήκαν” να “ξαναβγούν” από τη χώρα, θα συμφωνήσω ότι ειδικά φέτος είχαμε μία από τις μέτριες τσιχλοχρονιές περασμάτων, τουλάχιστον μέχρι τον ερχομό της Εύας. Η κακή μέρα είχε εμφανιστεί από τις 20-22 Οκτώβρη, με τα λιγοστά και περιορισμένα κατά τόπους μπασίματα να ελαχιστοποιούνται όσο ο μήνας τελείωνε.
Οι τσίχλες πλέον αποτελούν είδος σε “ανεπάρκεια”, όπως χαρακτηριστικά είπε ο 72χρονος Θωμάς Λαζαρίδης, που τον συναντήσαμε φεύγοντας στα καρτέρια του Μπράλου, ανάμεσα Καλλίδρομο και Οίτη.
Νύχτα ακόμη περνώντας από Ελευθεροχώρι, Σκαμνό, Μπράλο και μέχρι την Αποστολιά που ήταν ο προορισμός μας, σχεδόν μία ντουζίνα κυνηγούς τους ανταμώσαμε.
Στα αυτοκίνητα κάποιοι με πόρτες και πλαφονιέρες ανοικτές, δίπλα στην φωτιά κάποιοι άλλοι, όλοι με τα καρτέρια πιασμένα ώρες πριν, και την ελπίδα να φανούν τσίχλες και φάσσες.
Εγώ με τον Βασίλη για μπεκάτσα ερευνήσαμε, με το θερμόμετρο να δείχνει τους 10 βαθμούς στις 8 το πρωί, και να “σκαρφαλώνει” στους 19 τέσσερις ώρες αργότερα…
Δυo βελουδομάτες σηκώσαμε, μία τουφεκίσαμε, καμία δεν πήραμε, κι επειδή οι συνθήκες και για εμάς και για τα σκυλιά μόνο για συνέχιση της έρευνας δεν ήταν, αλλάξαμε τόπο και πιάσαμε στα καρτέρια που γνωρίζαμε στο Παλαιοχώρι.
Ανηφορίζοντας εμείς κατηφόριζαν οι πρωινοί… Κατέβαιναν από τα “πόστα” της Βάργιανης κι άλλοι της Γραβιάς και του Γερολέκκα, κι όπως μας είπαν τα αδέλφια Νίκος και Αντώνης Σταθάτος από τον Άγιο Κωνσταντίνο, έφευγαν με 1 φάσσα, (την μοναδική που είδαν), 2 τσίχλες και 1 κοτσύφι.
Υπόψιν πως ερευνώντας για μπεκάτσα εμείς θα πρέπει να βγάλαμε μπροστά μας από τα πυκνά ίσως και 30-40 τσίχλες, την ώρα που οι τσιχλάδες που συναντήσαμε κανείς!!! δεν έκανε περπατητό…
Θέλουν τύχη οι φασσάδες
Και οι φασσάδες όμως έχουν κάθε λόγο να γκρινιάζουν… Ευτυχώς όχι όλοι κι όχι παντού, ωστόσο για τους πολλούς οι προσδοκίες από περυσινές “ένδοξες” αναμνήσεις, αναμνήσεις θα μείνουν.
Όλοι συμφωνούν πως όπου φάνηκαν τα κοπάδια, παρ’ όλο που ήρθαν πολλά, οι καλοκαιρινές καιρικές συνθήκες τους επέτρεψαν να πιάσουν γρηγορότερα του συνηθισμένου κυρίως σε ψηλωμένους τόπους, να μετακινούνται λιγότερο από ότι συνήθως και να παραμένουν για ελάχιστο διάστημα σε κάμπους με καλαμποκιές…
Χαμόγελα οι ορτυκάδες
Στα ορτύκια τα καλά μαντάτα συνεχίζονται. Όσοι τα κυνήγησαν συστηματικά και πέρα από τα θεωρητικά διαστήματα των περασμάτων, ευνοήθηκαν από την παρατεταμένη καλοκαιρία. Τα πουλιά είναι άγνωστο αν και πότε ολοκλήρωσαν την μεταναστευτική τους αναχώρηση, αφού πολύ μεγάλος αριθμός, προφανώς λόγω ευνοϊκών συνθηκών, προτίμησε να παραμείνει τόσο στη χώρα μας, όσο και σε επιλεγμένους βαλκανικούς κάμπους.
Δεν εξηγείται διαφορετικά η συχνότητα με την οποία οι ορτυκάδες συναντούσαν πουλιά σε όλη την διάρκεια του υποτιθέμενου φθινοπώρου, όπως επίσης και το γεγονός ότι ποτέ στους κάμπους δεν ήταν τόσοι πολλοί!!!
Μανιώδεις ορτυκάδες, ντόπιοι και ξένοι, σπανίως έχουν να θυμηθούν κάποια παρόμοια πλούσια κυνηγετική περίοδο ως τις αρχές του Νοέμβρη.
Αναμονή για µμπεκάτσες
Για το σύνολο των μπεκατσάδων τι είναι άραγε πιο προβλέψιμο από το να περιμένουν πραγματικά χειμωνιάτικες συνθήκες από Νοέμβρη και μετά; Γιατί ως τώρα ποιος μπορούσε να φανταστεί πως θα φτάναμε στο σημείο να τις αναζητάμε ακόμη και με κοντομάνικο;
