spot_img
Τρίτη, 19 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΚυνήγιΦτερωτάΑρκετά τα τρυγόνια στον Καρδιτσιώτικο κάµπο

Αρκετά τα τρυγόνια στον Καρδιτσιώτικο κάµπο

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Τρυγόνια στον Καρδιτσιώτικο κάµπο – Τα πουλιά είχαν ορμητήριο την μεγάλη ξερή λεύκα, κι από εκεί κατέβαιναν στο θερισμένο χωράφι. Νωρίτερα, το πρώτο που είδαμε πάνω σε ξεράδι δεν ήταν μόνο του. Πλησιάζοντας, οκτώ ακόμη άφηναν τα δέντρα όπου είχαν κλαρώσει και κατέβαιναν στον χώρο βοσκής.

Ευτυχώς που άλλοι συνάδελφοι, ο παλιός Λεωνίδας Καραμαούνας και ο νεότερος Άρις Χελάς, ο πρώτος με το έγκυρο και διευρυμένο δίκτυο πληροφοριών που διαθέτει, και ο δεύτερος με τις επιτόπιες αυτοψίες του, κρατούν ψηλά τον “πήχη” σχετικά με τα τρυγόνια…

Οι δικές µου παρατηρήσεις

Το αναφέρω, γιατί οι πρόσφατες παρατηρήσεις μου, μόνο ευχάριστες δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν. Κι αυτό, γιατί δεν ξέρω πως ο καθένας ερμηνεύει τις εκτιμήσεις του γύρω από τον ερχομό, την παραμονή και την φωλεοποίηση ειδικά των τρυγονιών, αλλά εγώ τουλάχιστον για να θεωρήσω μία εικόνα ικανοποιητική, θα πρέπει να ακούσω ή να δω αρκετά. Και η αλήθεια είναι, πως μέχρι τώρα το μόνο που με ικανοποιούσε ήταν τα ακούσματα των ορτυκιών, που δήλωναν ξεκάθαρα την παρουσία τους σε πολλούς κάμπους της χώρας. Ωστόσο, πέρασε ο Μάης και είχα μετρήσει μόνο 5-6 τρυγόνια σε Βοιωτία και Εύβοια, ενώ το αντίστοιχο περυσινό διάστημα στα ίδια μέρη ήταν τουλάχιστον τριπλάσια. Κανένα δεν είδα και στην Ευρυτανία που βρισκόμουν τέσσερις μέρες πριν.

Τρυγόνια στον Καρδιτσιώτικο κάµπο – “Μαγνήτης” το πρώτο θερισµένο χωράφι…

Τα ορτύκια έπαψαν πλέον να ακούγονται από τότε που τα θερμόμετρα πήραν τον ανήφορο, ωστόσο μετά την “πλούσια” βροχή που έπεσε προς τα τέλη του Μάη, τα τρυγόνια άρχισαν να “φαίνονται”…

Είχα την υπόσχεση πως θα βρούμε αρκετά πουλιά και έτσι ξεκίνησα ως το Ν. Μοναστήρι, όπου ο Βασίλης θα τακτοποιούσε τα περιουσιακά του και εγώ την περιέργειά μου… Κυνηγός ο ανιψιός του, ήξερε πολύ καλά την έκταση της αυτοψίας μας. Περιελάμβανε καμπίσιες περιοχές τριγύρω από Γεφύρια, Καππαδοκικό και Νέο Ικόνιο, τόπους και χωραφιές που συχνά κατέληγαν σε βαθύσκιωτα κανάλια με τρεχούμενα νερά που κατηφόριζαν από το Σμόκοβο.

Είχαμε προγκίξει ήδη με τα πόδια μας 3 ορτύκια, όταν πάνω σε ένα ξεράδι είδαμε το πρώτο τρυγόνι. Πλησιάζοντας σε απόσταση περίπου 30-40 μέτρων, κρυφτήκαμε πίσω από ένα αγροτικό μηχάνημα και παρακολουθούσαμε.

Λίγα λεπτά μετά, τα τρυγόνια άφηναν τα δέντρα που είχαν κλαρώσει, και από τους φτελιάδες με σύντομο πέταγμα κατέβαιναν στη θερισμένη χωραφιά κριθαριού, που σίγουρα ήταν από τις πρώτες.

Υποθέτω πως δεν έτρωγαν κριθάρι αλλά διάφορα σπόρια, ήταν όμως αδύνατον να τα μετρήσουμε και υποθέσαμε πως μάλλον θα ήταν περισσότερα από 10 πουλιά. Μετακινήθηκαν όλα μαζί, όταν κάποιο αγροτικό πέρασε με “τσίτα γκάζια” και σύννεφο σκόνη, επέστρεψαν όμως πάλι και σύντομα επανέλαβαν το ίδιο δρομολόγιο.

Στο ρέµα µε τις Φτελιές…

Δυό ώρες μετά, έχοντας σακίδιο στην πλάτη και στα χέρια φωτογραφική μηχανή και καρεκλάκι, ακολουθούσα τον Λάμπρο με κατεύθυνση σημεία που υπήρχαν συνεχόμενα ψηλά δέντρα, πλούσια βλάστηση και αρκετό νερό, καθαρό και δροσερό που στη θέα του τύφλα να έχουν οι παραλίες… Περπατήσαμε στις όχθες ένα ρέμα που ξεπέρναγε σε μήκος το χιλιόμετρο, και τα όσα είδα εκεί είναι όσα ακριβώς ψάχνει ο καθένας μας για να πειστεί σχετικά με την παρουσία τρυγονιών.

Ασφαλώς και αριθμητικά δεν ήταν όσα ονειρεύεται να συναντήσει ο καθένας τη μέρα της έναρξης, ωστόσο ανάμεσα στην “έρημο” που είχα συναντήσει έμοιαζε σαν “όαση”…
Τρυγόνια σε καλώδια, σε ξερά και στα τριγύρω δέντρα. Προφανώς ήταν περιοχές που τα πουλιά τρέφονταν μαζί και σύντομα θα ακολουθούσαν πίσω τους και τα πιτσούνια της πρώτης γέννας. Δεν μπόρεσα να υπολογίσω πόσα ήταν, επειδή άλλαζαν θέσεις ανάμεσα σε κλαριά και έδαφος, όμως ίσως και να ξεπερνούσαν τα 8-10 και εκεί. Ήταν φανερό πως σε κοντινή μεταξύ τους απόσταση υπήρχαν δύο χώροι βοσκής με θερισμένα χωράφια, το ένα κριθαριού και το άλλο μάλλον από ξερά αγριόχορτα, και ισάριθμα κοπαδάκια που βρήκαν αφθονία τροφής.

Ρέµα “prive” για ντόπιους…

Ορτύκια δεν περίμενα να ακούσω, όμως παρά την ζέστη που κορύφωνε, λίγα δήλωναν παρουσία και εκεί. Φτάνοντας ιδρωμένοι στο αυτοκίνητο και γυρνώντας πίσω τη ματιά μου, αναρωτιόμουν πόσο πράγματι προνομιούχοι στις κυνηγετικές επιλογές τους είναι οι ντόπιοι… Άντε τώρα να μου πείτε ποιος άλλος “ξένος” θα έβρισκε αυτό το ρέμα, αφού ο κοντινότερος χωματόδρομος απέχει 3 τουλάχιστον χιλιόμετρα…

Τρυγόνια στον Καρδιτσιώτικο κάµπο – Θα καλοέβλεπα ενδεχόµενη έναρξη εκεί…

Αυτός είναι ο δεύτερος τόπος που μου “έκατσε” για τα καλά, μοιάζει αρκετά με τόπο στον Χανδρά του Έβρου και πολύ θα καλοέβλεπα ενδεχόμενη έναρξη εκεί…
Πολλά χέρσα τριγύρω, στη μέση το ρέμα, πίσω μόνη της η θερισμένη χωραφιά,τα τρυγόνια εκεί και σίγουρα κάποια ορτύκια τριγύρω. Το τρεχούμενο νερό λεβεντιές το άφησα τελευταίο, για να τονίσω ιδιαίτερα την αξία της παρουσίας του εποχές καλοκαιριού. Για τα σκυλιά μας και εμάς, που σε τέτοιες ερημιές ξεβρακώνεσαι, βουτάς, και το απολαμβάνεις μαζί τους….

Δεν ξέρω αν αυτό το κανάλι θα έχει συνεχή τροφοδοσία ως τις μέρες έναρξης, έβλεπα όμως πόσο απαραίτητο ήταν το νερό για τα τριγύρω μικροπούλια, στα οποία υπερτερούσαν σπίνοι και φανέτα, ενώ ήρθαν ακόμη για να ξεδιψάσουν τρυγόνια, χελιδόνια, κίσσες και τσαλαπετεινοί.

Δεν ήταν περισσότερα από άλλες χρονιές τα τρυγόνια που είδαμε, είναι όμως πιο συγκεντρωμένα κατά τόπους και η θετική ολοκλήρωση της πρώτης γέννας δημιουργεί αισιοδοξία.

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Μάρτης: Μια φορά κι έναν καιρό…

Μάρτης: Μια φορά κι έναν καιρό... Ο Μάρτης μπαίνει και εκτός από τα χελιδόνια που δειλά - δειλά άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους ήρθε...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ