Τρεις γενιές τρυγόνια στον Αλμυρό…
Η αλήθεια είναι πως μέχρι τώρα δεν είχαμε ασχοληθεί «σοβαρά με τα τρυγόνια, και γι΄ αυτή μας την επιλογή αιτία ήταν τα κουτάβια που είχαμε και τα ορτύκια που έπρεπε να βρουν στο ξεκίνημά τους. Έτσι, εκτός από κάποιες ευκαιριακές τουφεκιές, κανείς από την παρέα δεν έστησε καρτέρι στη ρότα τους
Μετά από τα Σκόπια και την δική μας έναρξη, μεσολαβούσε διάστημα “αποσυντονισμού” για την καλοκαιρινή παρέα. Την αποκαλούμε καλοκαιρινή γιατί κρατά για νόσο διάστημα το βουνό και η πέρδικα παραμένουν “κλειστά”… Μετά ο καθένας στον τόπο του. Ο Σπύρος λοιπόν είχε για δύο Σαββατοκύριακα γάμο και βάφτιση, ο Ηλίας προγραμματισμένες ιατρικές εξετάσεις, και ο Βασίλης παρέμενε καραντίνα ελέω κορονοιού…
Ακριβώς έτσι είχε η κατάσταση όταν μετά από το έντονο Αυγουστιάτικο βροχερό τριήμερο έφτασε τηλεφωνικά το “δόλωμα”.
Φάνηκαν στα καλώδια
Περνάω από θερισμένα σταροχώραφα κοντά στο χωριό, και κατά πως πάει η άσφαλτος δίπλα στο ρέμα, τα τρυγόνια που βλέπω πάνω στα καλώδια μαζί με μελισσουργούς είναι πολλά. Αυτά μου είπε ο Βολιώτης φίλος, και ο “συναγερμός” δόθηκε αστραπιαία. Εικόνα με τρυγόνια καθιστά και σε παράταξη σημαίνει αναχώρηση από ώρα σε ώρα, οπότε καθυστερήσεις δεν επιτρέπονται.
Ωστόσο, επειδή ο Νίκος συνήθως από ενθουσιασμό “φουσκώνει” λίγο τις περιγραφές του, επέμενα να διευκρινίσουμε εκείνο το “πολλά”, ώσπου το κάναμε “κάμποσα”…Απέμενε να βρεθεί ένας ακόμα κυνηγός συνεπιβάτης για να μοιραστούν τα έξοδα, κυρίως όμως ο τρόπος για να βρούμε φτάνοντας αξημέρωτα το σταροχώραφο και το ρέμα.
Μετά από τέσσερις άκαρπες προσπάθειες να βρω ταίρι, “εθελοντής” δήλωσε ο Γιάννης Μπίνης από τον Ασπρόπυργο, κι όσο για “οδηγός” στον κυνηγότοπο προσφέρθηκε να μας περιμένει ο ντόπιος φίλος μας.
Στο μέσον του σταροχώραφου
Σταθήκαμε τυχεροί σχετικά με τις θέσεις που διαλέξαμε για καρτέρια, αφού χωρίς να γνωρίζουμε την περιοχή και τις κινήσεις των πουλιών, απλά το μόνο που φροντίσαμε να αποφύγουμε ήταν να έχουμε τον ήλιο κατάφατσα…
Οι καλοφτιαγμένες φυλάχτρες μας αποδείχθηκαν ουσιαστικά περιττές, αφού ένας αριθμός από περίπου 20-25 τρυγόνια που υπήρχαν τριγύρω, έρχονταν στη μεγάλη σταριά από όλες τις κατευθύνσεις. Ο χώρος βοσκής, περιστοιχισμένος από μεγάλες καρυδιές τους έδινε την ευκαιρία να “κρύβονται” μετά από κάθε τουφεκιά, ο δε καιρός με τα μεγάλα σύννεφα στον ουρανό, φρόντισε να διατηρηθεί υποφερτή η θερμοκρασία.
Τα πουλιά έφευγαν ομαδικά αλλά επέστρεφαν μεμονωμένα στο χωράφι μετά από κάθε “ενόχληση”, δείχνοντας με τον τρόπο τους ότι αυτό που τα ενδιέφερε περισσότερο ήταν η τροφή. Δεν μπορώ να ξέρω αν η περιοχή από την άνοιξη είχε κάποιους πληθυσμούς, ή αν από τον θερισμό και μετά στον τόπο εκείνο “έπιαναν” για τροφή πουλιά, γεγονός όμως ήταν πως εκείνο το σιτάρι τα τραβούσε σαν “μαγνήτης”…
Το κακό ήταν ότι όλα προτιμούσαν για βοσκή το μέσον προς την κορυφή του χωραφιού, γεγονός που τα έφερνε εκτός βολής από τα καρτέρια μας. Είδα όμως και κάποιες θεαματικές και οριακές σε απόσταση τουφεκιές του Μπίνη, οπότε κατάλαβα γιατί έχει το παρατσούκλι “τσιχλοφονιάς”. Με τον καιρό να βοηθάει και τα τρυγόνια να πηγαινοέρχονται με αραιή πλέον συχνότητα μέχρι τις 10 περίπου, το ενδιαφέρον διατηρήθηκε ελάχιστα διαφοροποιημένο.
Η μεταβολή ήρθε πριν μεσημεριάσει, όταν τελείως ξαφνικά οι εμφανίσεις τους “κόπηκαν μαχαίρι”. Στις επόμενες δυο ώρες που μείναμε στις θέσεις μας τρυγόνι δεν είδαμε. Τα σηκώναμε όμως από τις γύρω καρυδιές όταν στη σκιά τους πήγαμε για διάλειμμα, και προς στιγμή σκεφθήκαμε την ιδέα του περπατητού…
Την απορρίψαμε όμως από τον φόβο να τα αναγκάσουμε να φύγουν μακρύτερα, ή και τελείως από την γύρω περιοχή, απόφαση που τελικά αποδείχθηκε λανθασμένη, γιατί όσο κι αν περιμέναμε το απόγευμα, μόνο δύο πουλιά ήρθαν. Κι αυτά πολύ ψηλωμένα και χωρίς να κατέβουν, πέρασαν, έστριψαν και χάθηκαν.
Από τρεις γενιές τρυγόνια
Εξελίχθηκε αρκετά καλά εκείνο το κυνήγι, και ας είναι καλό ο φίλος Νίκος, γιατί συνδυασμένο με εικόνες, παρατηρήσεις και λεπτομέρειες, ήρθε να επιβεβαιώσει με τον καλύτερο τρόπο αυτά που έμπειροι αρθρογράφοι και παλαιοί τρυγονάδες αναφέρουν επανειλημμένα.
Πως δηλαδή οι μετακινήσεις του Αυγούστου και μέρες αργότερα τα περάσματα του Σεπτέμβρη μπορούν να αποδειχθούν “πρώτος λαχνός” για όσους τυχερούς βρεθούν καλή μέρα σε καλό τόπο…
Επίσης πως τα τρυγόνια, όπως και τα ορτύκια, πριν διαβούν θάλασσα θα “στρώσουν για τροφή στα άσπρα”, που σημαίνει ότι θα κατέβουν για τροφή στα θερισμένα κάποιας περιοχής, που από ψηλά ξεχωρίζουν. Μεγαλύτερη απόδειξη από το ότι οι γούσες όλων ήταν γεμάτες σιτάρι δεν χρειάζεται…
Για τελευταίο κράτησα τις γέννες, που τους προηγούμενους μήνες από πολλούς αναφέρθηκε πως πήγαν καλά. Πράγματι στη Μαγνησία οι χρωματικές διαφορές των τρυγονιών που πήραμε έδειχναν ολοφάνερα πως εκτός από ενήλικα, υπήρχαν πιτσούνια πρώτης και δεύτερης γέννας.
