Για τον περδικοκυνηγό είναι κρίσιμο να μπορεί να… «διαβάζει» την ισορροπία του στα πέλματα των ποδιών του, διατηρώντας ένα ισόποσο ζύγισμα όταν ετοιμάζεται να επωμίσει και να τουφεκίσει.
κείμενο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΜΗΤΣΙΑΛΗΣ
Στις πέρδικες μπορεί να κυνηγήσεις με λάθος όπλο, λάθος τσοκ ή λάθος φυσίγγια, και να καταφέρεις να έχεις αποτέλεσμα. Αν τουφεκάς λάθος, όμως, τις κρίσιμες στιγμές, ελπίδα δεν έχεις!
Η θέση μετά τη φέρμα
Το πρώτο και σημαντικότερο για έναν περδικά, είναι η θέση που θα πάρει μετά τη φέρμα του σκύλου του. Εάν πρόκειται για κυνηγόσκυλο με σταθερή συμπεριφορά, που καθηλώνει τα πουλιά χωρίς να τα πιέζει, δεν έχει νόημα το… λαχανιασμένο τρεχαλητό για να βρεθείτε κοντά στη «φάση». Αν τα πνευμόνια σας βροντοχτυπάνε μέσα στο στήθος και το σώμα τρέμει από την υπερδιέγερση, το πιθανότερο είναι και οι τουφεκιές να πάνε στο… βρόντο.
Άνετη στάση προς την σωστή κατεύθυνση
Αυτές τις κρίσιμες στιγμές το σώμα πρέπει να είναι έτσι προσανατολισμένο, ώστε να εξασφαλίζει την όσο το δυνατόν πιο άνετη στάση, προς την κατεύθυνση που υπολογίζετε ότι θα σηκωθούν τα πουλιά…
Αν το κοπάδι σηκωθεί «βεντάλια» τη στιγμή που βρίσκεστε στο… λάθος «πόδι», δύσκολα θα κρατήσετε κάποιο από τα πουλιά που εκτοξεύονται στον κατήφορο! Σε αυτήν την περίπτωση κάντε ένα ακόμα βήμα, ώστε το σώμα σας να πάρει τη λοξή θέση που χρειάζεται για να τουφεκίσετε.
Ένα… «στραμπουλιγμένο» σώμα, με τα πόδια στην ανατολή και τα χέρια στη δύση, ποτέ δεν κατάφερε να οδηγήσει με ευκολία το όπλο εκεί που πρέπει!
Θέση ετοιμότητας
Σε αυτές τις φάσεις, ο περδικάς που ξέρει κρατάει το όπλο σε θέση ετοιμότητας, με τις κάννες παράλληλα προς το έδαφος, δείχνοντας προς την πιθανή θέση των πουλιών. Ούτε όρθιες ούτε προς το έδαφος…
Έτσι, είτε οι πέρδικες φύγουν κατηφορικά, είτε πετάξουν για λίγο προς τα πάνω πριν πάρουν την κατηφόρα, η επώμιση θα γίνει αβίαστα και πολύ πιο γρήγορα.
Ψυχραιμία..
Μέχρι να συμβεί το ξεπέταγμα των πουλιών, εκμεταλλευτείτε τον χρόνο για να ηρεμήσετε και να ξαναβρείτε την αναπνοή σας. Χαλαρώστε το σώμα σας και… υπενθυμίστε στον εαυτό σας να αντιδράσει με ήρεμες κινήσεις, όταν θα ξεσηκωθούν οι πέρδικες.
Πάνω στα κακοτράχαλα περδικοτόπια, η ισορροπία του κυνηγού είναι το παν (η κυνηγετική σκόπευση απαιτεί «δυναμική ισορροπία», η οποία ουδεμία σχέση δεν έχει με την στατική ισορροπία).
Περιστροφή γύρω από τον άξονα του σώματος
Το σώμα πρέπει να μπορεί να περιστραφεί στον άξονά του, σε μία στάση όπου τα πέλματα των ποδιών κρατούν απολύτως ισόποσα το βάρος του κυνηγού! Παραπάνω βάρος στο μπροστινό πόδι, απλά θα υποχρεώσει το σώμα να χάσει τη στήριξή του κατά την διάρκεια της περιστροφής του προς το θήραμα. Και υπό τον υποσυνείδητο φόβο της πτώσης, η περιστροφή σταματάει, το κεφάλι σηκώνεται από το κοντάκι και η κίνηση προς το στόχο συνεχίζει – αν συνεχίσει – με τα χέρια.
Το αποτέλεσμα είναι συνήθως η αστοχία (ή μια εύστοχη βολή καθαρά από τύχη).
Για τον περδικοκυνηγό, λοιπόν, είναι κρίσιμο να μπορεί να… «διαβάζει» την ισορροπία του στα πέλματα των ποδιών του, διατηρώντας αυτό το ισόποσο ζύγισμα όταν ετοιμάζεται να επωμίσει και να τουφεκίσει.
Κατανεμημένο το βάρος του σώματος
Το ίδιο ισχύει και αν η φάση εξελίσσεται σε ανωφέρεια ή κατωφέρεια, όπως είναι κανόνας να συμβαίνει στο κυνήγι της πέρδικας: για να πετύχετε αυτή τη στάση, αναγκαστικά το ένα πόδι θα είναι ίσιο και το άλλο λυγισμένο, αλλά πάντα θα δίνετε προσοχή ώστε τα πέλματά σας να μοιράζουν κατά 50/50 το βάρος σας…
Πρώτα στο πρόσωπο και ύστερα στον ώμο..
Όταν οι πέρδικες σηκωθούν, το χέρι που κρατάει την πάπια σπρώχνει τις κάννες προς την ουρά του πουλιού, ενώ το χέρι που κρατάει τη λαβή φέρνει το κοντάκι στο ζυγωματικό. Το κοντάκι πρέπει να είναι αυτό που έρχεται πρώτα στο πρόσωπο, και ύστερα στον ώμο (και όχι το αντίστροφο).
Οι κάννες σπρώχνονται… με το σώμα προς το κεφάλι του πουλιού, όχι με τα χέρια. Και η εστίαση γίνεται αποκλειστικά στην πέρδικα, όχι στα σκοπευτικά του όπλου.
Μην σας απασοχλεί η προσκόπευση
Όταν έρθει η στιγμή πατήστε αδίστακτα τη σκανδάλη, χωρίς να σταματήσετε την κίνηση. Η προσκόπευση δεν χρειάζεται να σας απασχολεί εκείνη τη στιγμή, ειδικά σε τουφεκιές των 30 – 35 μέτρων.
Η όποια προσκόπευση χρειάζεται θα … γίνει από μόνη της και εξ ενστίκτου! Το θαυμαστό «κομπιούτερ» που λέγεται υποσυνείδητο, θα λάβει υπ’ όψη του όλες τις παραμέτρους και θα δώσει αλάνθαστα την εντολή για να πατηθεί η σκανδάλη.
Εσείς το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να το εμπιστευτείτε και να υπακούσετε τυφλά και… «αδίστακτα στην εντολή!
Όχι στις κοντές κάννες
Έχοντας … μία «αλλεργία» για τα πολύ κοντόκαννα όπλα, δεν μπορώ να ανεχτώ με τίποτα ένα όπλο με πολύ κοντές κάννες στο κυνήγι.
Ειδικά για την πέρδικα, λοιπόν, ένα δίκαννο θα πρέπει να έχει – κατά την γνώμη μου – κάννες 71 εκατοστών , ενώ μία καραμπίνα κάννη τουλάχιστον 66 εκατοστών.
Ένα όπλο που είναι σωστά ζυγισμένο, ελαφρύ και με μακριά σκοπευτική γραμμή, προσφέρει σαφές πλεονέκτημα στη σκόπευση, χωρίς να θυσιάζει την πρακτικότητα του και σε άλλα κυνήγια…
