Παράξενη ήταν η περίοδος αυτή. Από βροχές και καρπό γη και λιοστάσια ήταν έτοιμα από αρχές Οκτώβρη. Μπασίματα όμως έγιναν μέτρια σε όγκο και διάρκεια. Οι τσίχλες που ήρθαν λόγγοσαν, και δίχως πέτρες στις πυκνούρες και περπατητό στα ρουμάνια, ”λογαριασμός” δεν γινόταν. Ευτυχώς όμως, πριν την ολική απογοήτευση ήρθε ο ευλογημένος χιονιάς…
Του Χάρη Αρχοντάκη
Μια εβδομάδα νωρίτερα είχε προηγηθεί η Ζηνοβία, φέρνοντας ουσιαστικά μαζί της τις πρώτες πραγματικά χειμωνιάτικες ενδείξεις, ωστόσο στους τσιχλότοπους ελάχιστα άλλαξαν. Κυνηγούς με χαμόγελα, πουλιά να ανεμίζουν και σκηνές γνώριμες, με αυτοκίνητα σκορπισμένα σε κάθε γωνιά που έπεφταν τουφεκιές, είδαμε λίγο αργότερα.
Ο ερχομός του Ηφαιστίωνα, στις 7 του Γενάρη άλλαξε μονομιάς την αρνητική εικόνα. Κανείς για τότε δεν θα ισχυριστεί πως γνωρίσαμε την θεαματική αλλαγή, αλλά τουλάχιστον από την πλήρη απογοήτευση, μέσα σε λίγα 24ωρα, περάσαμε στην μερική ικανοποίηση…
Απ’ το ολότελα, καλή και η Παναγιώτενα, οπότε δόξα τον Θεό να λέμε, που μας λυπήθηκε.
Γνωρίζω συναδέλφους που έχουν ”εγκαταλείψει”, και τσιχλάδες που λόγω ανυπαρξίας θηραμάτων ήταν ένα βήμα πριν τα παρατήσουν οριστικά.
Αν συνεχιζόταν η ίδια κατάσταση, το μόνο βέβαιο είναι πως οι άδειες τον Αύγουστο του 2021 θα ήταν ακόμη λιγότερες και η κατρακύλα θα συνεχιζόταν. Είχε πέσει τέτοια απελπισία στο τσιχλέικο σινάφι, που μόνο οι μονίμως αισιόδοξοι ξεπόρτιζαν… Οι περισσότεροι ίσα με τα Δερβενοχώρια, το Καπανδρίτι και τα Μέγαρα. Διαδρομές των δυο τσιγάρων δηλαδή. Μα και που αλλού μακρύτερα να πήγαιναν, αφού από παντού ίδια ήταν η πίκρα. Από την Θεόπετρα ως την Νεμέα και από Αταλάντη μέχρι τους Κήπους, οι τσίχλες ήταν μετρημένες…
Δυό τρεις νυχτεριδάτες το χάραμα, πέντε έξι ακόμη με κάργα περπατητό και σκουντούφληδες όλοι στ’ αμάξι, για επιστροφή δίχως διάθεση για κουβέντα. Γι αυτό λέω πως ο Θεός μας λυπήθηκε. Δεν ξέρω αν οι τσίχλες είχαν παραμείνει στα βόρεια της χώρας ή σε σφιχτά ψηλώματα. Λίγο ενδιαφέρει από που ήρθαν, αφού καλοδεχούμενες ήταν απ’ όπου κι αν ροβόλησαν. Για να γίνει κατανοητή η αλλαγή, περιγράφω εικόνες από τον ίδιο κυνηγότοπο, με διαφορά 6 ημερών.
Σάββατο πρωί καρτέρι στις Κονίστρες, μεσημέρι στο Βίταλο, απόγευμα περπατητό στον Οξύλινθο, με συνολικό αποτέλεσμα 14 πουλιά για 3 άτομα….
Μια εβδομάδα μετά, ο καιρός ”έσφιξε”, με κρύο, ψιλόβροχο, αέρα, χιόνι και παγωνιά παντού. Από Δευτέρα απόγευμα μας ειδοποίησε ο Γιάννης Ντρέκης, βλέποντας τσίχλες να περνούν για κούρνια πάνω από το σπίτι του και απορούσε από που ήρθαν. Ήταν φανερό πως κάτι άλλαξε. Σάββατο, η ίδια παρέα, με τρεις ώρες καρτέρι και δίωρο περπατητό, βάλαμε στο χέρι 42 τσίχλες και 3 φάσσες, φεύγοντας μουσκεμένοι μέχρι το σώβρακο, αλλά χαμογελαστοί… Ως τότε, ”όμορφες” πουλιάστρες είχαμε να δούμε από ένα μπάσιμο στην επέτειο της 28ης…
Αρκετοί από τους διασημότερους τσιχλότοπους της Στερεάς, έστω και για λίγο, επανέκτησαν την αίγλη τους, και για ένα 10ήμερο περίπου το ενδιαφέρον επανήλθε σχεδόν παντού.
