Στο…περίμενε και στον Νότο για το μεγάλο πέρασμα
Τον Οκτώβριο κάθε μέρα ξεκινούσε με την ελπίδα και την προσδοκία του κυνηγού για ένα μεγάλο πέρασμα.
Ωστόσο, παρά τις μεγάλες προσδοκίες, τα άκαρπα πρωινά διαδέχονταν το ένα το άλλο και στα μέρη του Νότου, καθώς ίδια ήταν η κατάσταση και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Τι κι αν κάποιοι μιλούσαν για τις καλύτερες ημερομηνίες του Οκτώβρη για τα περάσματα, τι κι αν είχαν… στήσει καραούλι για το μεγάλο έμπα, τίποτα δεν επιβεβαιώθηκε.
Ερωτηματικό τα ορτύκια
Η ανασκόπηση των περασματιάρικων του μήνα έχει ήδη περάσει στην ιστορία, και οι όποιες ελπίδες υπάρχουν στρέφονται πλέον στις 2 – 3 τελευταίες μέρες του μήνα.
Μεγάλο ερωτηματικό φέτος αποτέλεσαν τα ορτύκια με τον ξακουστό κυνηγότοπο της Μάνης, μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, να μην έχει υποδεχτεί κανένα μεγάλο πέρασμα. Δεν έχει υπάρξει ποτέ στο παρελθόν μία τόσο κακή χρονιά.
Μία χρονιά που ενώ είχαμε τόσο πολλές ελπίδες από του αυξημένους αριθμούς των τοπιάρικων στα βόρεια, μας άφησε… σύξυλους με την μέχρι τώρα έκβασή της. Τα μηχανάκια, λένε όλοι ότι έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτή την κατάσταση.
Ναι, τα μηχανάκια κάνουν τεράστια ζημιά πέραν πάσης αμφισβήτησης, αλλά μηχανάκια δυστυχώς έπαιζαν και τα προηγούμενα χρόνια, δεν είναι φετινή μόδα, ούτε αυξήθηκε ξαφνικά ο αριθμός τους.
Κατάντια, μεγάλη κατάντια να βάζεις κασετόφωνο και να αποδεκατίζεις ένα τόσο όμορφο θήραμα. Ξεφτίλα. Τα ορτύκια, ωστόσο, δεν πέρασαν ποτέ από τον παραδοσιακό τους τόπο στη νότια εσχατιά της ηπειρωτικής χώρας.
Με τις μέρες να κυλούν λοιπόν χωρίς το πέρασμα των ορτυκιών, κάπου στις 16 ακούστηκαν τα πρώτα “τσιν” και χτυπήθηκαν οι πρώτες τσίχλες στη Μεσσηνία. Η έντονη σύγκριση με την περσινή εξαιρετική χρονιά στα μπασίματα και το πρώτο καλό πέρασμα που είχε γίνει στις 19/10, έβγαλε πολύ κόσμο στα καρτέρια από νωρίς.
Από τις 16 μέχρι και τις 23 τα περάσματα ήταν πενιχρά, ελάχιστα πουλιά ακούγονταν τη νύχτα και λίγα ήταν και τα κοπαδάκια που φαίνονταν στον ουρανό μετά τις 8 το πρωί.
Την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου
Η μοναδική μέρα με το λίγο μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το νότο ήταν η Τετάρτη 19 Οκτώβρη που φάνηκαν λίγο περισσότερα πουλιά και απλά οι περισσότεροι δεν γύρισαν ατουφέκιστοι.
Εντύπωση μου κάνει που δεν ακούω και τη νύχτα τις φωνές τους να ταξιδεύουν, σημάδι πως σίγουρα οι τσίχλες, ή τουλάχιστον ο κύριος όγκος τους, περνά από άλλους μεταναστευτικούς διαδρόμους ή έχουν μείνει πίσω.
Τις πρώτες φάσσες τις είδα την Κυριακή 16 Οκτώβρη, ένα μικρό κοπαδάκι 7 πουλιών ψηλά, και μετά από μία διακοπή τεσσάρων ημερών, την Πέμπτη στις 20 φάνηκαν πιο μαζικά και έπεσαν οι πρώτες τόσο σε κάποιους τυχερούς στα τσιχλοκάρτερα όσο και στα καλαμπόκια.
Μεμονωμένα πουλιά ή μικρά κοπάδια συνέχισαν να μπαίνουν αραιά και τις επόμενες μέρες, αλλά η σημαδιακή μέρα του “Αγιοδημητριού” για το νότο, δεν έχει προλάβει να συμπεριληφθεί σε αυτές τις γραμμές πριν δοθεί το φύλλο στο τυπογραφείο.
Προβληματίζει τους φασσάδες
Η απουσία τροφής στα ορεινά είναι κάτι που προβληματίζει αρκετούς φασσάδες για τη συνέχεια της χρονιάς και για ότι αφορά την παραμονή των πουλιών.
Αν κάτι αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη στο δεύτερο μισό του Οκτώβρη και βρήκε ελάχιστους “τυχερούς” να απολαμβάνουν τους καρπούς της θεάς του κυνηγιού, ήταν ένα πολύ καλό πέρασμα με παπιά στη δυτική Ελλάδα.
Τα κιρκίρια μετά την κακοκαιρία ακριβώς στα μισά του μήνα άρχισαν να πληθαίνουν μέρα με τη μέρα σε όλους τους υδροβιότοπους και τις δυτικές ακτές μέχρι την άκρη της Πελοποννήσου.
Νερά πολλά δεν υπήρχαν ακόμα στα χωράφια και έτσι μετά από ένα γρήγορο πέρασμα τα κιρκίρια συγκεντρώθηκαν στις λίμνες και τα καταφύγια αλλά έστω και για λίγο έγινε καλό “παιχνίδι”.
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία
Οι μέρες που ακολουθούν είναι καλές για τα μπασίματα, ας ελπίσουμε ο καιρός να μας κάνει τη χάρη και να μας χαρίσει μερικά χαμόγελα. Ο καιρός, άλλωστε, είναι αυτός που καθορίζει όλο το παιχνίδι και δεν μπαίνει σε καλούπια. Φέτος οι ψυχρές και οι θερμές αέριες μάζες ενδεχομένως δημιούργησαν ευνοϊκότερους μεταναστευτικούς διαδρόμους δυτικότερα και ανατολικότερα από τον δικό μας αφήνοντας μας στο παράπονο..
