Η εβδομάδα που πέρασε ήταν ουσιαστικά η πρώτη των περασμάτων και πήγε καλά.
Η τσίχλα που κρατήθηκε πίσω από τις βροχές ξεκίνησε να μπαίνει σε καλούς αριθμούς, ενώ έκαναν την εμφάνισή τους και οι φάσσες. Τα περασματιάρικα πουλιά ζωντάνεψαν αυτές τις μέρες τα καρτέρια, όπου οι κυνηγοί ξεστόκαραν τα περσινά τους φυσίγγια.
Πάντως, το εντυπωσιακότερο πέρασμα αυτών των ημερών ήταν το βραδινό! Από το Σάββατο στις 16 του μήνα που ο καιρός πήρε να ξεκαθαρίζει, τα κελαηδίσματα στον έναστρο ουρανό ήταν σκέτη συναυλία. Το ίδιο συνεχίστηκε και το βράδυ της Κυριακής, αλλά ξημερώματα Δευτέρας πουλιά δεν πέρασαν από το δικό μας καρτέρι, ούτε από την ευρύτερη περιοχή.
Να διευκρινίσουμε εδώ ότι προτιμήσαμε τούτες τις μέρες χαμηλά τόπια με πουρνάρι, κλασικά τσιχλοκάρτερα. Τα πουλιά δεν ξεκίνησαν να μπαίνουν στα πρωινά καρτέρια, πριν την Τρίτη το πρωί 19 Οκτώβρη, όταν έγινε και το γενικευμένο μπάσιμο σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Από φίλους πληροφορηθήκαμε ότι και το πέρασμα της Τετάρτης ήταν καλό, γιατί εμείς μπορέσαμε να ξαναβρεθούμε στις επάλξεις την Πέμπτη 21 του μήνα.
Εχθρός η ομίχλη…
Να σημειωθεί ότι παρόλο που το πρωινό μπάσιμο εντάθηκε, το βραδινό άρχισε να φθίνει, και μάλιστα το βράδυ της Τετάρτης που η νύχτα είχε γίνει μέρα από την πανσέληνο, δεν ακούγο
νταν κελαηδίσματα στον ουρανό. Με τα πουλιά δεν βγάζεις εύκολα άκρη, ενώ έχω παρατηρήσει κι άλλες χρονιές ότι το βραδινό πέρασμα, είτε είναι μεγάλο είτε μικρό, δεν προοιωνίζει τίποτα για το επόμενο πρωί.
Έτσι περιμέναμε να δούμε τι θα ξημερώσει η χθεσινή μέρα, παρόλο που φτάνοντας δαγκωθήκαμε, γιατί η πλαγιά ήταν χωμένη καλά μέσα στην ομίχλη. Ελπίζαμε να φυσήξει λίγο αργότερα και να καθαρίσει, γιατί γνωρίζουμε ότι τα καρτέρια αυτά δεν δουλεύουν με μειωμένη ορατότητα. Δυστυχώς όμως τα πράγματα στο κυνήγι δεν έρχονται όπως τα περιμένεις, κι έτσι ξοδέψαμε το πρωινό περιμένοντας άδικα.
Όσα καρτέρια όμως ήταν παραπάνω στη λιακάδα ξέμειναν από φυσίγγια, τουφεκίζοντας τσίχλες από τις εφτάμισι το πρωί, μέχρι και περασμένες έντεκα. Ρίξαμε κι εμείς κάμποσα τουφέκια στα διαλείμματα που τραβιόταν η ομίχλη, αλλά το κακό είναι ότι πηγαινοέρχονταν παίζοντας με τα νεύρα μας. Τα πουλιά δεν βουτάνε για κανένα λόγο μέσα της, όταν από πάνω ο καιρός είναι λαγαρισμένος και ταξιδεύουν άνετα.
Οι φάσσες…
Πέρασαν και 5 – 6 κοπαδάκια φάσσες, κάποια από τα οποία τα είδαμε ψηλά, ενώ άλλα μας καβάλησαν και μπορούσαμε να ακούμε μόνο το βουητό των φτερών τους (και να καταριόμαστε την τύχη μας). Έτσι είναι άλλοι να περνάνε καλά κι εμείς… δε βαριέσαι. Δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που τα ζούμε αυτά στα κυνήγια.
Σήμερα, Παρασκευή 22 του μήνα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι καρτεριτζήδες είδαν αρκετές φάσσες να περνάνε, μιας και ο καιρός ήταν καθαρός, διαψεύδοντας τις καιρικές προγνώσεις.
Πώς θα εξελιχθούν τα μπασίματα τις επόμενες μέρες δεν γνωρίζει κανείς, γι’ αυτό άλλωστε οι κυνηγοί ξενυχτούν στα καρτέρια περιμένοντας. Ωστόσο αυτό που θα παρατηρούσαμε για την ώρα είναι ότι τα φετινά περάσματα καθυστέρησαν, αφού λόγω καιρού ξεκίνησαν από το δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα. Αν όμως αποζημιώσουν τους κυνηγούς με τον όγκο και την έντασή τους τις επόμενες μέρες, ή παίρνοντας μέρες και από το Νοέμβρη, θα δείξει…
Τα φυσίγγια…
Παρόλο που οι συνθήκες ορατότητας με την πρωινή ομίχλη ήταν κουραστικές για τα μάτια, πήραμε τα πουλιά που πέρασαν από τα πόστα μας με τα φυσίγγια Navaro της εταιρίας Κύργιας, γεμισμένα με 34 γραμμάρια σκάγια σε συγκεντρωτήρα. Είναι λίγο πιο ενισχυμένο φυσίγγι και με τα παραπανίσια σκάγια του κρατά και τα πιο ψηλωμένα πουλιά…
