spot_img
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΚυνήγιΦτερωτάΟι μπεκάτσες φάνηκαν στα μισά του Οκτώβρη

Οι μπεκάτσες φάνηκαν στα μισά του Οκτώβρη

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Οι μπεκάτσες φάνηκαν στα μισά του Οκτώβρη – Τα πρώτα λιγοστά πουλιά επέλεξαν θέσεις με τρεχούμενα νερά στη Σέτα

Συνδυάζοντας ιδανικό βιότοπο και “ήσυχο” κυνηγότοπο, η Σέτα έβαλε και φέτος νωρίς μπεκάτσες, όμως λόγω ανομβρίας και υψηλών θερμοκρασιών δεν ακολούθησαν τις γνωστές συνήθειες

Τα πρώτα λιγοστά πουλιά που έβαλε η Σέτα διατηρήθηκαν, παραδόξως, έξω από ελατιάδες, επιλέγοντας θέσεις με τρεχούμενα νερά που διέσχιζαν απροσπέλαστες πυκνούρες.

Εκεί, μπορεί ο σκύλος να έμπαινε και το μπίπερ να ακουγόταν, όμως ο κυνηγός έμενε θεατής εκ του μακρόθεν…

Σε φτέρες η πρώτη

Πέμπτη κανονίσαμε το παρθενικό κυνήγι μπεκάτσας με τον Βασίλη, ώστε το Σαββατοκύριακο να είναι διαθέσιμο στις “καψούρες” που μας περίμεναν σε άλλα κορφοβούνια… Θα κυνηγούσα με τρία σκυλιά της ίδιας γενιάς, πατέρα, γιο και εγγονό.

Ο καιρός ήταν ιδανικός για κυνήγι, αφού η χαμηλή νέφωση ακουμπούσε τις κορφάδες από τα έλατα και η ψύχρα ήταν αισθητή.

Για παραπάνω από δυο ώρες συνέχισα στις παρυφές του ελατιά, γύρω από ανοίγματα, κοντά σε τρεχούμενα και μέσα σε φτεριάδες χωρίς κανένα σημάδι. Ο καθένας μας ξέρει τα σκυλιά του τόσο σε επίπεδο ικανοτήτων, όσο και ενεργειών.

Τα δικά μου όταν τρέχουν διαρκώς και ανοίγονται ολοένα περισσότερο, σημαίνει πως στον τόπο δεν βρήκαν κανένα ενδιαφέρον. Από πετούμενα μόνο μερικές ελατότσιχλες φάνηκαν. Στις 11, όταν ήδη είχα αποφασίσει να αλλάξω περιοχή, ήρθε μήνυμα από τον φίλο πως πήρε την πρώτη της χρονιάς.

Η αλήθεια είναι πως ζήλεψα από την στιγμή που άκουσα την τουφεκιά, κι επειδή στο δρόμο μου ήταν πήγα προς τα εκεί για “πειστήρια”. Μια σκουρόχρωμη βελουδομάτα, πουλί μεγάλο και καλοθρεμμένο κρατούσε, και όπως συμβαίνει πάντα ακολούθησε λεπτομερής περιγραφή όσων προηγήθηκαν…

Δύο ακόμη σηκώματα

Χωρίσαμε πάλι προς την πλευρά που βλέπει τα Κουτουρλιώτικα. Απέραντο δάσος με βελανιδιές, κουμαριές, ρίκια, μαυρόπευκα, κυρίως όμως καστανιές, και σε μερικά σημεία αδιαπέραστο.

Εκεί τα σκυλιά άλλαξαν τελείως συμπεριφορά, ωστόσο τα πυκνά φύλλα δεν άφηναν πολλά περιθώρια ορατότητας σε ενδεχόμενο σήκωμα.

Στάθηκα όμως τυχερός αφού η πρώτη που βρήκαν “έμεινε” εκεί που ήταν. Μπλοκαρισμένη σε ασυνήθιστα κοντινή απόσταση, με χρόνο προβλέψιμο στο σήκωμα, και ομαλή την πτώση της. Σε πλαγιαρό τόπο βρισκόταν, τελείως ανοιχτό όπως στα αλπικά.

Τον λες και τυχαίο γιατί ίσως στο ταξίδι της το χάραμα την “κατέβασε” εκεί, τον λες και επιλεγμένο όμως αφού η θέση της ήταν πίσω από σαπισμένο κορμό και ανάμεσα σε τούφα φτέρες.

Η δεύτερη μπεκάτσα αποδείχθηκε κάτοχος “διδακτορικού”… Τρεις φορές την σήκωσαν τα σκυλιά και κάθε φορά πήγαινε σε πολύ κοντινό σημείο για να ξαναπιάσει. Ήταν λες και είχε μάτια πάνω από τις πυκνούρες, ποτέ δεν άφησε τα σκυλιά να πλησιάσουν την θέση της.

Πάνω από κάθε ζεστή θέση ήταν χαρακτηριστικές οι κινήσεις του κούταβου. Ενώ οι μεγαλύτεροι μετά από δευτερόλεπτα απομακρύνονταν, αυτός έμενε επιμένοντας να ανακαλύψει την πηγή της αναθυμίασης και μανιασμένος αλώνιζε τον τόπο τριγύρω. Τέτοια “σημάδια” περιμένουμε από τα κουτάβια μας όλοι και του τα χρέωνα ως “προίκα”…

Δεν είχε νόημα να συνεχίσω μαζί της γιατί εκείνη μπορεί να είχε σκοπό να νυχτώσω πάνω από τα Βίταλα. Έ, ρε κι αν την έπαιρνα, σκεφτόμουν, θα του έκανα μεγάλη καζούρα του “ψηλού”…

Στην επιστροφή είχα ξεχάσει την “μαστόρισσα” και αναλογιζόμουν πόσο μεγάλη τελικά σημασία έχει η τύχη στο κυνήγι.

Γιατί η δική μου τουλάχιστον, τρία πουλιά στο σήκωμα και δύό στο χέρι στις 20 του Οκτώβρη, σπανίως μου προσφέρει.

Οι αναμνήσεις λένε

Οι αναμνήσεις “λένε” πως στο οροπέδιο της Σέτας, ο απέραντος δασωμένος κυνηγότοπος με την ξεχωριστή ομορφιά, λίγες φορές κινήθηκε πάνω από την μετριότητα στο διάστημα από το δεύτερο μισό του Οκτώβρη ως τα τέλη Νοέμβρη.

Πέρα όμως από τα συνήθη αναμενόμενα, ανάμεσα στην τελευταία 5ετία υπήρξαν και δυό χρονιές που ξεπερνώντας φιλοδοξίες και προβλέψεις, έκανε την αριθμητική διαφορά εντυπωσιακή και το θέαμα μαζί τους συχνότερο.

Το θετικό στον συγκεκριμένο μπεκατσότοπο είναι ότι βάζει πουλιά από πολύ νωρίς, διατηρώντας έτσι επίκαιρο και το γνωμικό των παλαιότερων, οι οποίοι έλεγαν πως οι πρώτες μπεκάτσες ερχόμενες από τα δάση της Ουκρανίας πιάνουν αρχικά σε υψόμετρα των Καλαβρύτων, ανάμεσα σε βουνοκορφές Αροάνιων και Ερύμανθου, στην Ευρυτανία, σε Δίρφυ και Σέττα της Εύβοιας και στον Κόζιακα των Τρικάλων.

Ωστόσο, το αρνητικό είναι ότι και τα πρώτα χιόνια “προτιμούν” από νωρίς το οροπέδιο, οπότε τα πουλιά εγκαταλείπουν σύντομα την περιοχή.

Στατιστικά στοιχεία

Διατηρώντας προσωπικό χειρόγραφο και ηλεκτρονικό αρχείο για ορτύκια, πέρδικες και μπεκάτσες από το 1980, έχω την δυνατότητα να ξέρω πόσα από κάθε είδος έχω “πάρει” μέχρι τώρα, επιπλέον για τα ορτύκια πότε έγιναν περάσματα Νοέμβρη και Δεκέμβρη, και ειδικότερα για τις μπεκάτσες πότε και που κράτησα την πρώτη κάθε χρονιάς.

Έτσι, για παράδειγμα προκύπτει ότι την πρώτη του 1980 την χτύπησα στις 23/10 στα Σκούρτα, την πρώτη και ταυτόχρονα συνολικά 100στή στις 5/11/1985 στο Ροβολιάρι, κ.ο.κ. Επίσης, από στοιχεία πρόσφατης 10ετίας προκύπτει ότι οι πρώτες “βιαστικές” βελουδομάτες που πήρα στο πρώτο μισό του Οκτώβρη, ήταν:

11/10/2014 στα Κόμνηνα του Καλλίδρομου.

11/10/2015 στον Αμάραντο του Κόζιακα.

16/10/2016 στο Μουζάκι Καρδίτσας, και

15/10/2017 στην Αβδέλλα Γρεβενών

 

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Τα ερωτικά παιχνίδια της μπεκάτσας

Τα ερωτικά παιχνίδια της μπεκάτσας Οι μέρες που διανύουμε είναι μέρες επιστροφής για τις μπεκάτσες που ξεχειμώνιασαν στην Ελλάδα, στα υπόλοιπα Βαλκάνια και τη Βόρεια...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ