Ο καιρός «ρυθμιστής» στα τρυγόνια
Όσα «έγραψε» ο φακός από την μεταβολή του καιρού
Το γεγονός ότι ο καιρός «ρυθμίζει» την δραστηριότητα ιδίως των φτερωτών θηραμάτων, δεν αποτελεί είδηση. Η αμεσότητα όμως προσαρμογής ειδικά των τρυγονιών σε αυτού του είδους τον άτυπο «περιορισμό», δεν είχε γίνει, ως τώρα τουλάχιστον, αντιληπτή…
Στην κεντρική Εύβοια, ο μεγάλος κάμπος που ευτυχώς διασώθηκε από τις αλλεπάλληλες πυρκαγιές και απλώνεται ανάμεσα σε Καθενούς, Πάλιουρα, Τριάδα και Κοντοδεσπότι, πολλά χρόνια τώρα είναι γνωστό ότι αποτελεί αγαπημένο τόπο για τα τρυγόνια που μένουν στο νησί.
Βιότοπος με ποικιλία
Πρόκειται για την περιοχή, που στην ευρύτερη έκταση ονομάζεται Ελαφόκαμπος και σε πολύ πιο περιορισμένη ως Έρια, συνθέτει ένα βιότοπο διαφόρων εποχιακών καλλιεργειών, που περιβάλλεται από πυκνά δάση πεύκων, πολλούς ελαιώνες και πλησιάζοντας προς Καθενούς, βαθύσκιωτα πλατανορέματα με νερά καθαρά, δροσερά και τρεχούμενα.
Γίνεται κατανοητό λοιπόν γιατί αποτελεί επιλεγμένη περιοχή για τα τρυγόνια, ιδίως μερικά χρόνια πριν που ήταν πολύ περισσότερα. Φέτος, όπως και σε πολλά άλλα μέρη, τα πουλιά καθυστέρησαν και να φανούν, αλλά και να δείξουν πως κάποια έμειναν.
Φτάσαμε στα μέσα του Μάη, κι όμως πάλι οι έως τότε δικές μας περιπλανήσεις, όπως και ο όποιες πληροφορίες από φίλους της περιοχής και θηροφύλακες έκαναν λόγο για ελάχιστα πουλιά.
Βέβαια τώρα, στις 14 Ιουλίου, μην φανταστείτε πως τα δεδομένα άλλαξαν τόσο θεαματικά οπότε και ανακαλύψαμε ένα πολύ κοντινό τρυγονότοπο με ενδιαφέρον, αλλά τουλάχιστον τα τρυγόνια πλέον δεν είναι τα ελάχιστα 3-4 που βλέπαμε πριν, ωστόσο όσα κι αν είναι πρέπει να ξέρετε πως αρκετοί ντόπιοι τα έχουν κατά νου…
Σημεία «κλειδιά»
Ένα σημείο που άλλες χρονιές παρουσίαζε κάποιες “ενδείξεις” αλλά φέτος άργησε πάρα πολύ για να τις “παρουσιάσει” είναι η περιοχή που βρίσκεται τριγύρω από το εγκαταλελειμμένο γήπεδο της Αμφιθέας. Ήταν αγαπημένος τόπος έναρξης του συχωρεμένου Γιάννη Περατικού, και περιλαμβάνει τα πευκοδάση που ανάμεσά τους μεσολαβούν διάσπαρτες θερισμένες σιταριές και ακολουθεί τις πλαγιές με τις διάφορες κηπευτικές καλλιέργειες από τα λοφάκια μέχρι και τις όχθες του Λήλα ποταμού.
Ο άλλος, που αποτελεί δικό μου αγαπημένο παρατηρητήριο και πολύ κοντινό από το εξοχικό μου τόπο εκπαίδευσης των σκύλων, βρίσκεται ανάμεσα σε Έρια και Ελαφόκαμπο. Εκεί, αν το καλοκαίρι δεν δεις να πετούν τρυγόνια ή τσίχλες να ανεμίζουν τον χειμώνα, πέρα από κάποιους σκόρπιους λαγούς, θηραματικό ενδιαφέρον η περιοχή δεν παρουσιάζει. Ολοχρονίς όμως η εικόνα στα Έρια αποζημιώνει τον κάθε επισκέπτη με τις ομορφιές της, και με την ευκαιρία να δώσω και τα συγχαρητήριά μου στους ντόπιους που την διατηρούν τόσο καθαρή από κάθε λογής σκουπίδια.
Τακτικό «σούρτα φέρτα»
Κάπου λίγο μακρύτερα από εκεί λοιπόν, τόσο από τις δικές μου συχνές επισκέψεις, όσο και με την κατατοπιστική ενημέρωση από ντόπιο φίλο, είχα εντοπίσει ένα σημείο του ρέματος πάνω από το οποίο η διέλευση τρυγονιών, αρχικά λίγο μετά το χάραμα, πάλι γύρω στις 12.30- 13.30 και ξανά κάπου μεταξύ 18.30-19.30 ήταν τακτική.
Ποτέ δεν έμεινα όλες αυτές τις ώρες εκεί. Τις αναφέρω ενδεικτικά για να διευκρινίσω ότι στις δύο φορές που πήγα χάραμα και απόγευμα, το “σούρτα φέρτα” των τρυγονιών ήταν σχεδόν ίδιο. Στο πρωινό μέτρησα σε διάστημα μιας ώρας πρώτα 5, μετά 2 και αργότερα 1 και ξανά 1 που πέρασαν όλα από και προς την ίδια κατεύθυνση, ενώ τρεις μέρες αργότερα στην απογευματινή μου “αυτοψία” πέρασαν αρχικά 3 και κάμποσο αργότερα 4 μαζί.
Αυτή την “κίνηση”, κάποιος που θα βρίσκεται μέσα στο ρέμα, ή στην ανατολική πλευρά μάλλον δεν θα την δει ποτέ λόγω της πυκνής φυλλωσιάς, ενώ αντίθετα η δυτική όχθη σε εκείνο το σημείο σηκώνεται αρκετά ψηλότερα και παρέχει ορατότητα…
Υπόψιν όμως ότι ακόμη και από το καλό “σημείο”, αν κάποια πουλιά για οποιοδήποτε λόγο κάνουν στροφή λίγο πριν το ρέμα, αυτά θα τα δει μόνο όποιος έχει αντοχές να μείνει καρτεράτος με τα μάτια κόντρα στον ήλιο…
Το σημείο αυτό μάλλον αδύνατο δείχνει για να εντοπιστεί από κάποιο ξενόφερτο στην περιοχή, και δικαιολογημένα θεωρείται “γκαραντί” καρτέρι, είπαμε όμως πως παντού κάθε ντόπιος ξέρει τον κυνηγότοπο όπως το σπίτι του…
Άφαντα…
Στην ίδια περιοχή ξαναπήγα αυτή τη φορά μεσημέρι στις 8 Ιουλίου. Ήθελα να διαπιστώσω την ενδεχόμενη αλλαγή συμπεριφοράς των τρυγονιών, επειδή με συνεχείς ανακοινώσεις στα δελτία ειδήσεων η ΕΜΥ έκανε λόγο για έντονη τριήμερη καιρική μεταβολή.
Το πρώτο συννεφάκι στα ως τότε καταγάλανο ουρανό εμφανίστηκε ακριβώς στις 12.21, ενώ για όσο διάστημα η παραμονή μου παρατάθηκε περιμένοντας και φωτογραφίζοντας από το ίδιο σημείο τον “φορτωμένο” πλέον ουρανό, τρυγόνι δεν πέρασε ούτε ένα!!!
Αδιάσειστη απόδειξη
Ακούμε, λέμε και κάποιοι γράφουμε διάφορα για το πόσο επηρεάζονται ειδικά τα τρυγόνια πριν και κατά την διάρκεια μιας επερχόμενης κακοκαιρίας, αλλά όσα διαπίστωσα εκεί αποτελούσαν την πλέον αδιάσειστη απόδειξη.
Κι αυτό γιατί την ώρα που αυτά είχαν “λουφάξει”, άλλα πουλιά όπως χελιδόνια, κίσσες, καρακάξες και μικροπούλια συνέχιζαν κανονικά τις συνήθειές τους, ώσπου ξέσπασε η καταιγίδα…
