spot_img
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΚυνήγιΦτερωτάΜπεκατσίνια και παπιά στα ρύζια της Ηµαθίας

Μπεκατσίνια και παπιά στα ρύζια της Ηµαθίας

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Μπεκατσίνια και παπιά στα ρύζια της Ηµαθίας

Το απόγευμα που γίναμε ενεργοί πρωταγωνιστές

Ο κάμπος της Ημαθίας σε ρυζοχώραφα, καλαμποκιές, κανάλια και γκιόλες συχνά “φιλοξενεί” παπιά και μπεκατσίνια. Έχει όμως τεράστια έκταση, κι επειδή τα υδρόβια απλώνονται παντού, αλλά δεν περνάνε από παντού, όλοι τα καλά σημεία ψάχνουν κι όποιος προλάβει.

Στριμωγμένοι και οι τρεις στο αγροτικό πήραμε το δρόμο προς τον κάμπο. Αν και βρεθήκαμε εκεί πριν το ρολόι δείξει 6, μπροστά μας υπήρχαν αυτοκίνητα με αναμμένα φώτα και όπως φάνηκε ίδιο προορισμό.

Τα καρτέρια στα κανάλια συνήθως είναι πιο “μόνιμα” και στήνονται σε επιλεγμένες θέσεις, αντίθετα με τα χωράφια που ο καιρός κανονίζει αν, πότε και πόσο θα πλημμυρίσουν.

Απαραίτητη προϋπόθεση τριγύρω να υπάρχει ξερική ή πράσινη βλάστηση από δέντρα ή καλαμιές, τα νερά να μην είναι βαθιά και κυρίως επικίνδυνα με βουρκαδιές. Τέτοια σημεία στον κάμπο συνήθως υπάρχουν αρκετά, όμως σε μέρη με ρύζια σπανίζουν και η φυλάχτρα γίνεται απαραίτητη.

Άδειο καρτέρι πουθενά

Με τον φίλο Βαγγέλη Κωνσταντινίδη για “οδηγό” και συντροφιά τον γιο του Δημήτρη, φορώντας φακούς κεφαλής πήγαμε διαδοχικά σε τρία καρτέρια, διαπιστώνοντας πως όλα ήταν ήδη πιασμένα. Άδειος τόπος σε καλά μέρη δεν υπήρχε.

– “Εικοσιέξι χρόνια κυνηγάω σε τούτα τα μέρη, έχω αναμνήσεις από τις εποχές που οι απαγορεύσεις ήταν ελάχιστες, όμως τόσο πολύ κόσμο σε ένα μόνο μέρος είναι αλήθεια πως δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε”, έλεγε μουρμουρίζοντας κάτω από τα μουστάκια του ο πανύψηλος Πόντιος.

Βέβαια για την καθυστερημένη μας άφιξη φαντάζομαι ότι πολλά θα είχε να πει και για εμάς που δεν είχαμε ξυπνημό από τα βραδινά τσίπουρα, όμως αυτά τα έλεγε από μέσα του…

Μέχρι και διπλοκάρτερα είδαμε, κυνηγούς που είχαν στηθεί πλάτη με πλάτη. Με όσα περιγράφω μην φανταστεί κανείς κοσμοσυρροή… Εφτά οκτώ είναι τα καλά σημεία, άντε να είμαστε τριγύρω μέχρι δέκα νοματαίοι.

Αναζητώντας δικαιολογίες

Αναζητώντας πλέον τύχη σε μέρη δεύτερης διαλογής, τελικά βρήκαμε ένα ενδιαφέρον σημείο με βλάστηση, πάνω από το οποίο είδαμε δυο φορές να περνούν παπιά, και απλωθήκαμε…

Πάτησα λίγο τα καλάμια περνώντας για να ανοίξω χώρο, έστησα και το καρεκλάκι και ξεκίνησε η αναμονή. Οι τουφεκιές άρχισαν στο μισοσκόταδο, και πύκνωσαν μισή ώρα μετά.

Σχεδόν πάντα ίδιο γίνεται το σκηνικό σε εκείνα τα μέρη. Ότι πάρεις, στην πρώτη ώρα μετά το χάραμα. Όταν τα παπιά γυρνάνε από τις χωραφιές με τις λούμπες και τα πλημμυρισμένα του κάμπου προς τις ασφαλείς καλαμιές.

Μετά, υπομονή για όσους την έχουν, ή περπατητό κι ότι προκύψει ψάχνοντας μπεκατσίνια στα χωράφια και παπιά στα παρόχθια. Οι ντόπιοι δεν την ακολουθούν αυτή την τακτική, κάποιες φορές όμως αποδίδει.

Από όταν έφεξε και ως τις 9, εκτός από τον “ψηλό” που κρέμασε τρία παπιά και φεύγοντας μας άφησε μόνους, ο γιος του και εγώ δεν είχαμε ευκαιρία.

Ίδιες “προκοπές” όμως κάναμε κι όταν είχαμε

Περιορισμένες βέβαια όσο περνούσε η ώρα, όμως δυο τουφεκιές αρχικά σε τρεις σαρσέλες και τρεις αργότερα σε πέντε πράσινα ανακατεμένα με καστανιές, ήταν τόσο άστοχες, που και οι δυο από ντροπή αναζητούσαμε δικαιολογία στα τσίπουρα…

Αυτά λέγαμε στον Βαγγέλη όταν ήρθε να μας πάρει, μιας και το μεσημεριανό τραπέζι στρωνόταν…

Δικός µας όλος ο τόπος

Το απόγευμα όλα ήταν διαφορετικά. Ψυχή δεν υπήρχε τριγύρω. Λίγες τουφεκιές που ακούστηκαν ήταν από μακριά. Όλος ο τόπος δικός μας. Χαλάλι το ξενύχτι του ταξιδιού και τα έξοδα, μπροστά στο μεγαλείο που νοιώθει η ψυχή κάθε κυνηγού, όταν είναι ήρεμος και ανασαίνει στον δικό του κόσμο…

Το πρώτο μισάωρο μόνο μπεκατσίνια βλέπαμε να γυροφέρνουν και μπάλιζες που ξεμάκραιναν από τις καλαμιές. Λίγο αργότερα άρχισαν να μετακινούνται και τα παπιά. Σούρουπο του δίνουν προς τα έξω για βοσκή. Μόνο με δυνατό ανεμοβρόχι και κρύο καταργούνται αυτές οι συνήθειες.

Οι καλύτερες ώρες είναι συνήθως λίγο πριν και λίγο μετά το δειλινό και το χάραμα αντίστοιχα, ενώ οι περισσότερο αποδοτικές μέρες εκείνες που ξεθαρρεμένα μετά από κάποιο διάστημα ησυχίας, περνούν σε χαμηλό ύψος και με πιο αργές ταχύτητες.

Πάντα οι καλύτερες επιδόσεις σημειώνονται σε μονά, διπλά και γενικά σε σπασμένα, μεμονωμένα πουλιά που ψάχνουν τόπο και ταίρια να σμίξουν, ενώ τα μπουλουκιασμένα έχοντας σχηματισμό και μπροστάρη, τραβούν προκαθορισμένο δρομολόγιο, περνάνε με μεγαλύτερη ταχύτητα και χάνονται γρήγορα.

Το απόγευμα γίναμε ενεργοί πρωταγωνιστές

Εντελώς μόνοι, δίχως άγχος και πίεση από διπλανούς, και με το κεφάλι “ανάλαφρο”, δεν κάναμε τα ίδια λάθη…

Η καλή αρχή έγινε με τα μπεκατσίνια, και συνεχίστηκε όσο εκείνα περνούσαν είτε κάθετα το κανάλι, είτε τραβούσαν προς τα ρύζια. Ικανοποιητικά πήγαμε και με τα παπιά.

Εγώ με τσοκάρισμα 2** και φυσίγγια, 5άρι μπροστά και 4άρια από πίσω, είχα και τις αστοχίες μου, αλλά ευτύχησα προς το χάσιμο της μέρας να πάρω μερικά παπιά με ονειρεμένες, τραβερσάτες τουφεκιές.

Καλή χρονιά σε όλους τους κυνηγοψαράδες και τις οικογένειές τους.

Γι’ αυτό ήρθαν πολλοί στον κάµπο

Οι αργίες των Χριστουγέννων από τη μία και οι λίγοι επιτρεπόμενοι υδροβιότοποι από την άλλη, έφεραν πολλούς στον κάμπο. Κάτι τέτοιες στιγμές θέλεις δεν θέλεις ταυτίζεσαι με την συλλογιστική του ντόπιου κυνηγού που αναθεματίζει τους πάντες και τα πάντα, αφού αισθάνεται πως δεν χωρά στον τόπο του, όμως κι από την άλλη τέτοιες μέρες, με απανωτές αργίες, γιορτάδες, και τα σχολειά κλειστά περιμένουν και οι “φυλακισμένοι” των μεγαλουπόλεων για να αποδράσουν.

 

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Κυνήγι για μπεκατσίνια στο βάλτο – Βίντεο

Κυνήγι για μπεκατσίνια στο βάλτο Η χαρακατηριστική φωνή του μπεκατσινιού, το φιλί του αποχαιρετισμού όπως το λέω εγώ, έχει ηχήσει στα αυτιά μου αμέτρητες φορές...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ