spot_img
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΦτερωτάΤσίχλαΟι μεγάλες Τσίχλες

Οι μεγάλες Τσίχλες

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Στην Ευρυτανία, τα Γρεβενά και σε ολόκληρη την Μακεδονία, το κυνήγι της τσίχλας παραπέμπει στα δύο μεγαλύτερα σε μέγεθος  μέλη της οικογένειας των τσιχλίδων, την δενδρότσιχλα και την γερακότσιχλα.

Με τις τσίχλες αυτές, τις λιγότερο γνωστές στους κυνηγούς της Νότιας Ελλάδας, καθώς και με το πέμπτο μέλος, την κοκκινότσιχλα, oλοκληρώνεται ο κύκλος της παρουσίασης του δημοφιλέστερου θηράματος!

Δενδρότσιχλα (Τurdus viscivorus)

Κεδρότσιχλα, κυργιαρίνα, τσαρτσάρα, είναι μερικά από τα πιο συνηθισμένα προσωνύμια που της αποδίδονται, καθώς η μεγαλόσωμη τσίχλα απαντάται στη χώρα μας, όλο τον χρόνο, και αποτελεί στολίδι των δασών. Είναι η λιγότερο μεταναστευτική, από τις υπόλοιπες τσίχλες και σχηματίζει συνήθως μικρά κοπάδια, τόσο στην αποδημία, όσο και στη μόνιμη διαμονή, αλλά συχνά εμφανίζονται και μοναχικά άτομα. Ζει σε όλη την Ευρώπη, με τα πουλιά που αναπαράγονται στον βορρά να είναι μεταναστευτικά, ενώ ενδημεί με σημαντικά μικρότερους πληθυσμούς, στις νότιες Ευρωπαϊκές χώρες. Είναι πουλί του δάσους, προτιμά τους βιότοπους που κυμαίνονται στα υψόμετρα των 800 με 1.800 μέτρων και αποφεύγει τις γυμνές από δένδρα περιοχές. Πριν την μεγάλη φωτιά της Πάρνηθας, στο ελατοδάσος του Εθνικού Δρυμού, συναντούσες όλο το χρόνο το πανέμορφο αυτό πουλί με την χαρακτηριστική φωνή, που του χάρισε το προσωνύμιο τσαρτσάρα. Σήμερα στο ίδιο βουνό, συναντάς μόνο μικρά κοπαδάκια στα μπασίματα του Οκτώβρη, αλλά τα πουλιά δεν σταθμεύουν πλέον, απλά περνάνε.

Η τροφή της αποτελείται κυρίως από τους καρπούς των παρασιτικών φυτών της ελάτης, της βελανιδιάς και της καστανιάς. Δεν υποτιμά όμως τα ασπόνδυλα, τα σκουλήκια και τα διάφορα έντομα.

Το κυνήγι της είναι δυσκολότερο από τις άλλες τσίχλες, γιατί επιτηρεί από τις ψηλές κορυφές των δένδρων την κίνηση στην περιοχή και έτσι μετακινείται με ασφάλεια. Ένας τρόπος κυνηγιού, με απαραίτητη προϋπόθεση την γνώση της τουφεκιάς σε απομακρυνόμενο στόχο, είναι το «καραούλι» ακριβώς κάτω από το τελευταίο δένδρο του ξέφωτου που σκοπεύουν να διασχίσουν τα πουλιά. Οι δενδρότσιχλες μη βλέποντας κίνδυνο, θα πετάξουν για την απέναντι πλευρά και άθελά τους θα μας ειδοποιήσουν με το χαρακτηριστικό… τσαρ… τσαρ… τσαρ!

Το μεγαλύτερο μέγεθος του σώματος και των φτερών της δενδρότσιχλας, σε σχέση με την κοινή τσίχλα, δημιουργούν την λανθασμένη εντύπωση στον κυνηγό, ότι πετάει αργά. Μόνο όταν το πουλί μας προσπεράσει, θα φανεί ότι οι τουφεκιές έμειναν αρκετά πίσω και ότι ο στόχος είναι απίστευτα ταχύς! 

Γερακότσιχλα (Turdus pilaris)

Είναι αγελαίο είδος και την περίοδο της μετανάστευσης σχηματίζει μεγάλα κοπάδια, συχνά με μερικές χιλιάδες άτομα. Αναπαράγεται στην κεντρική και βόρειο Ευρώπη. Οι βόρειοι πληθυσμοί μεταναστεύουν στον ζεστό νότο, σε αντίθεση με αυτούς που διαμένουν μόνιμα στην κεντρική Ευρώπη.

Η ποικιλία της τροφής περιλαμβάνει ασπόνδυλα και σκουλήκια, αλλά το φθινόπωρο και τον χειμώνα προτιμά τους καρπούς και τα φρούτα. Μάλιστα η μεγάλη αδυναμία της γερακότσιχλας στα μήλα, έγινε η αιτία της απαγόρευσης του κυνηγίου στους οπωρώνες, λόγω του τραυματισμού των δένδρων από τις τουφεκιές στα… καθιστά πουλιά.

Η Αγιά στη Λάρισα, η Επισκοπή στην Ημαθία, η Παύλιανη στην ορεινή Φθιώτιδα, είναι μερικές μόνο από τις περιοχές, που το κυνήγι της αποτελεί… παρελθόν! Η γερακότσιχλα προτιμά να ζει, ειδικά τον χειμώνα, στα όρια των δασών και των χορτολιβαδικών εκτάσεων. Οι κάμποι της Μακεδονίας και ιδιαίτερα αυτοί του Νευροκοπίου στην Δράμα και της Αριδαίας στη Φλώρινα, φιλοξενούν τον χειμώνα μεγάλους πληθυσμούς πουλιών.

Η γερακότσιχλα πιθανόν να δανείστηκε το όνομά της, από την αγριωπή όψη και το ράμφος, που «φέρνουν» κάπως του γερακιού. Ας μου επιτραπεί όμως να διατυπώσω μια διαφορετική άποψη, σχετική με την ονομασία.

Αφορμή για το γεγονός που σας περιγράφω, στάθηκε η επίσκεψή μου, πριν αρκετά χρόνια, στην γεωργική έκθεση, της ΑGROTICA στην Θεσσαλονίκη, στα τέλη του Γενάρη. Φεύγοντας το σούρουπο από την έκθεση, που γειτνιάζει με το πάρκο της πόλης, πρόσεξα ένα μικρό κοπάδι από πουλιά, που πετούσαν σε… ατούφεκο ύψος, διαγράφοντας κύκλους πάνω από τον τεράστιο πλάτανο, που δέσποζε στο κέντρο του πάρκου. Ξαφνικά ένα πουλί έχασε απότομα ύψος, σαν το γεράκι που εφορμά στην λεία του και έπιασε στα ψηλά κλαδιά του γυμνού πλάτανου, Αμέσως ακολούθησε δεύτερο και τρίτο, μέχρι που όλες οι εφορμήσεις βρήκαν στόχο, δηλαδή τα πουλιά πήραν την θέση τους για κούρνιασμα. Όπως θα καταλάβατε, τα μικρόσωμα γεράκια δεν ήταν άλλο από… γερακότσιχλες!

Εκτός από τους Μακεδονίτικους κάμπους, πολλές γερακότσιχλες φιλοξενούσε ο κάμπος των Σπάτων και όλη η ευρύτερη περιοχή, που το μεγαλύτερο μέρος της καταλαμβάνει σήμερα το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος». Εκεί είδα για πρώτη φορά να διεξάγεται από κάποιους, κυνήγι με… δίκυκλο! Η προσέγγιση στο κοπάδι είναι εύκολη και ταχύτατη και στην απόσταση βολής, ο οπλοφόρος από το πίσω κάθισμα, αδειάζει την πολύσφαιρη «καραμπίνα». Τι άλλο θα δουν τα μάτια μας…

 

Κοκκινότσιχλα (Turdus iliacus)

Είναι το μικρότερο σε μέγεθος μέλος της οικογένειας των τσιχλίδων και η ονομασία της προέρχεται από το κόκκινο χρώμα στο μέσα μέρος των φτερών και λιγότερο στο σώμα. Αγελαίο είδος, αναπαράγεται στα υποαρκτικά και αρκτικά κλίματα. Αποκαλείται και «χιονότσιχλα», καθώς η παρουσία της είναι ταυτόσημη με την χιονοκάλυψη ενός τόπου.

Μεταναστευτικό υποχρεωτικά είδος, καλύπτει μεγάλες αποστάσεις, που συχνά φθάνουν τα 5-6.000 χιλιόμετρα. Έχει την ίδια περίπου μεταναστευτική περίοδο με τις υπόλοιπες τσίχλες, αλλά όσο ο καιρός το επιτρέπει, εγκαθίσταται σε υψόμετρα άνω των 1.000 μέτρων.

Τρέφεται κυρίως με ασπόνδυλα, φρούτα και καρπούς. Έχει εξαιρετικές ικανότητες στο να μιμείται όχι μόνο την φωνή, αλλά και τον τρόπο ζωής των άλλων τσιχλών και ιδίως της κοινής τσίχλας. Πολλές φορές στο κυνήγι, θα «κτυπηθεί» μοναχική κοκκινότσιχλα, που ακολουθεί τις κελαηδότσιχλες. Τα τρία μέλη της οικογένειας των τσιχλίδων που αναφέρθηκαν, έχουν κοινό χαρακτηριστικό την σταδιακή μετανάστευση. Στη χώρα μας μόνο μικροί αριθμοί πουλιών, θα παρατηρηθούν στα μπασίματα του φθινοπώρου, σε αντίθεση με την κοινή τσίχλα και τον κότσυφα που ολοκληρώνουν την μετανάστευση στα μέσα του Νοεμβρίου.

Φυσικά και αυτές οι τσίχλες, ειδικά οι δύο μεγαλύτερες, έχουν εγκαταλείψει τις βόρειες και αρκτικές περιοχές που αναπαράγονται, αλλά διακόπτουν την φθινοπωρινή μετανάστευση, έξω από τα βόρεια σύνορά μας. Θα παραμείνουν εκεί για όσο διάστημα υπάρχει τροφή και μόνο όταν αυτή καταστραφεί από παρατεταμένη κακοκαιρία, με πολικό ψύχος και ολικούς παγετούς, θα εμφανισθούν στη χώρα μας. Ειδικά η γερακότσιχλα είναι ικανή να διανύσει μέχρι και 1.500 χιλιόμετρα μονομιάς, όταν ενσκήψει μεγάλη και ξαφνική κακοκαιρία.

Ακριβώς αυτή την κακοκαιρία στην κεντρική Ευρώπη και τις βόρειες Βαλκανικές χώρες περιμένει ο Έλληνας κυνηγός. Επί ματαίω όμως κατά την τελευταία 5ετία!

Η αλλαγή των κλιματικών συνθηκών, με τους ηπιότερους χειμώνες και τις πάνω από τα φυσιολογικά επίπεδα θερμοκρασίες, επέφερε εκτός των άλλων και πρωτόγνωρες αλλαγές στις παραδοσιακές καλλιέργειες. Ο καρπός της ελιάς, που αποτελεί την κύρια τροφή των τσιχλών στην περίοδο του χειμώνα, έπαψε να μονοπωλείται από την χώρα μας. Σήμερα οι ελαιοφυτείες καλύπτουν ένα σημαντικό τμήμα της νότιας Βουλγαρίας και το αποτέλεσμα είναι να μονιμοποιείται προοδευτικά το ξεχειμώνιασμα των μεγάλων τσιχλών, που προ ολίγων ετών είχε προσωρινό χαρακτήρα.

Αυτή η μετατόπιση των τσιχλών ή αν προτιμάτε η συγκράτησή τους σε βορειότερα γεωγραφικά πλάτη, δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Μέχρι πριν τρείς δεκαετίες περίπου, η κοινή τσίχλα (κελαηδότσιχλα) αποτελούσε προνόμιο των κυνηγών από την Θεσσαλία και νοτιότερα, με μοναδικές εξαιρέσεις τα παράλια της Χαλκιδικής, της Ροδόπης και του Έβρου. Σε αυτές μόνο τις περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης ευδοκιμούσε τότε η ελιά, ακριβώς λόγω του πιο μαλακού χειμώνα. Σήμερα που τα διαχωριστικά κλιματικά και καλλιεργητικά όρια, έχουν σε μεγάλο βαθμό ισοπεδωθεί, οι κοινές τσίχλες κατακλύζουν όλο τον Ελλαδικό χώρο και φαινόμενα αυτού του τύπου θα απαντώνται όλο και συχνότερα. Σίγουρα ξενίζει και απογοητεύει τον κυνηγό η επιστροφή από το Νευροκόπι, χωρίς γεμάτη την «τσάντα» με γερακότσιχλες, ή ακόμα η επιστροφή από τους αμπελώνες της Μαγνησίας και της Κορινθίας χωρίς τις παρεξηγημένες, λόγω μεγέθους, αλλά πάντα καλοδεχούμενες κοκκινότσιχλες!

Κλείνοντας την αναφορά στις περιζήτητες μεγάλες τσίχλες και με την προϋπόθεση ότι θα επαληθευτούν τα μακροπρόθεσμα μετεωρολογικά μοντέλα, που μιλούν για «σκληρό» Ευρωπαϊκό και Βαλκανικό χειμώνα, εύχομαι οι «πουλιάστρες» των Ελλήνων κυνηγών να γεμίσουν με τα όμορφα αυτά πουλιά!

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Λύκοι καταβροχθίζουν ένα ελάφι σε χώρο στάθμευσης – Βίντεο

Λύκοι καταβροχθίζουν ένα ελάφι σε χώρο στάθμευσης Οι λύκοι έχουν αυξηθεί κατά πολύ σε πανευρωπαϊκό επίπεδο σε σημείο που αποτελεί και αντικείμενο συζήτησης της κομισιόν....
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ