Κυνήγι Τσίχλας – Μία χρονιά με ανάμεικτα συναισθήματα…
Χρονιά με πολλές τσίχλες, με παράδοξα και με συνεχείς ανατροπές ήταν η φετινή. Χρονιά που ξάφνιασε, ανησύχησε, προβλημάτισε και τελικά ικανοποίησε την πλειονότητα των κυνηγών…
Μετά από μία τετραετία που σημαδεύτηκε με «φτωχές» χρονιές και με εμπόδια στην άσκηση του κυνηγίου, που έφθασαν μέχρι την απαγόρευσή του, εκείνο που περίμεναν εναγωνίως οι κυνηγοί ήταν το «φως στο τούνελ». Φράση κοινή σε πολλούς τομείς της ζωής, πρωτόγνωρη όμως για την κυνηγετική δραστηριότητα.
Η «κανονικότητα» της χρονιάς
Το «φως» για το κυνήγι της τσίχλας ήρθε την κατάλληλη στιγμή, τον Οκτώβρη, με τα μεγαλειώδη μπασίματα να μην έχουν τελειωμό και να μετακυλίσουν μέχρι τις 20 του Νοέμβρη. Για να σημειωθεί έτσι η πρώτη από τις ανατροπές, καθώς μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι τα μπασίματα εξαντλούνται τις πρώτες μέρες του τελευταίου φθινοπωρινού μήνα.
Στη διάρκεια των μπασιμάτων σημειώθηκαν εξαιρετικές καρπώσεις, με πολλούς κυνηγούς να φθάνουν το ημερήσιο όριο των 25 πουλιών. Στο καλό και συνάμα ανέλπιστο αυτό γεγονός, συνετέλεσε ο ευνοϊκός καιρός με τους ούριους βόρειους ανέμους.
Η φυσιολογική εξέλιξη της περιόδου περιελάμβανε και την «κοιλιά», το κενό και συνήθως άκαρπο διάστημα που ακολουθεί μετά την εγκατάσταση των πουλιών στα δυσπρόσιτα ημιορεινά και ορεινά.
Έλλειµµα σε άδειες και θηράµατα
Η «κοιλιά» κράτησε περισσότερο από ό,τι συνήθως, με αποτέλεσμα να μειωθούν κατακόρυφα οι καρπώσεις και να επικρατήσει ανησυχία και αναβρασμός στην οικογένεια των τσιχλοκυνηγών. Μία κατάσταση που, εκτός των άλλων, δημιούργησε οικονομικό έλλειμμα στους κυνηγετικούς συλλόγους, καθώς ήταν αρκετοί οι κυνηγοί που δεν ανανέωσαν την άδεια Θήρας, φοβούμενοι την επανάληψη των κακών προηγούμενων χρόνων.
Απορίες και ερωτηματικά, δεν δημιούργησε μόνο η επιμήκυνση της «κοιλιάς» που έφθασε μέχρι τέλους του Δεκέμβρη, αλλά και η απουσία του κότσυφα, ακόμα και από τους παραδοσιακούς τόπους εγκατάστασής του, όπως είναι αυτοί της Ηπείρου (Κόνιτσα, Παρακάλαμος).
Απούσες ήταν και οι κοκκινότσιχλες, με την εικόνα να μην αλλάζει σε ολόκληρη τη διάρκεια της περιόδου κυνηγίου. Οι λίγες και περιστασιακές εμφανίσεις της, δεν ήταν ικανές να ανατρέψουν την έλλειψη, που παρατηρήθηκε ακόμα και τον Φεβρουάριο, τον μήνα που συνήθως «ζαλίζουν» τους κυνηγούς με το αδιάκοπο πήγαινε- έλα στις ρεματιές με τους κισσούς.
Η «µαύρη» & η «µουσική» βροχή
Ακριβώς το αντίθετο συνέβη με τον κότσυφα και την αιφνίδια παρουσία του.
Το γεγονός που ικανοποίησε τα μέγιστα τους «φαν» του κυνηγιού του, και όχι μόνο, ήρθε με τους χιονιάδες του Γενάρη. Οι «κερομύτηδες» εμφανίστηκαν μαζικά στην Θεσσαλία και στην Ήπειρο, αλλά και σε άλλες περιφέρειες της βόρειας χώρας. «Έβρεξε κοτσύφια» ήταν η συνήθης ατάκα των κυνηγών, που το 90% της κάρπωσης είχε φαιο-μαύρο χρώμα.
Οι καλές εκπλήξεις της χρονιάς συνεχίστηκαν με την μεγάλη επανεμφάνιση της κελαηδότσιχλας μέσα στο δεύτερο δεκαήμερο του Γενάρη, όχι όμως πανελλαδικά. Στη νησιωτική χώρα, ιδιαίτερα στα νησιά του κεντρικού Αιγαίου, αλλά και στην περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, δεν εμφανίστηκαν οι τσίχλες ακόμα και μετά τις κακοκαιρίες στην ηπειρωτική χώρα, όπως συνήθως συμβαίνει. Μία κατάσταση εντελώς παράδοξη, που ξάφνιασε τους πάντες και παρέμεινε αναλλοίωτη μέχρι το κλείσιμο της περιόδου.
Η επιλεκτική συµπεριφορά
Όμως και στην ηπειρωτική χώρα οι τσίχλες επέδειξαν μία αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, επιλέγοντας περιοχές που και ο πλέον ευφάνταστος κυνηγός δεν μπορούσε να διανοηθεί. Γιατί αλήθεια ποιος κυνηγός περίμενε να «αναστηθεί» η Εύβοια που από χρόνια ήταν ανενεργή και τη φετινή χρονιά ήρθε να θυμίσει το παλιό και ένδοξο παρελθόν της, τότε που οι μεγάλες καρπώσεις αποτελούσαν τη ρουτίνα του Σαββατοκύριακου. Και μάλιστα την φετινή περίοδο που το βόρειο τμήμα της έχει καταστραφεί ολοσχερώς από τις περυσινές αυγουστιάτικες πυρκαγιές.
Αλλά και ποιος κυνηγός της Μεσσηνίας, της Ηλείας και της Αχαΐας θα πίστευε ότι ακόμα και στο διάστημα των «επιστροφίων» θα συναντούσε στο περπατητό, όχι στο καρτεριτζήδικο στατικό κυνήγι, τόσο λίγες τσίχλες, όσες και τα δάχτυλα των χεριών του.
Αλλοιώθηκε ο θηραµατικός χάρτης
Μπορεί να υπέφεραν φέτος αρκετές περιφέρειες της νότιας χώρας, δεν συνέβη όμως το ίδιο με την Θεσσαλία, την Μακεδονία και την Θράκη, που κράτησαν έναν απίστευτα μεγάλο αριθμό τσιχλών. Με το αναπάντεχο γεγονός να μην αφορά τις «μεγάλες» τσίχλες των Μακεδόνων, τις γερακότσιχλες και τις δενδρότσιχλες, που σημειωτέον φέτος ήταν άφαντες.
Αλλά τις κελαηδότσιχλες, που πλημμύρισαν τις περισσότερες περιοχές της Θεσσαλίας και της κεντρικής Μακεδονίας. Γεγονός παράδοξο και συνάμα οξύμωρο να υπάρχουν πολλές τσίχλες εκεί που δεν τις κυνηγούν και να λείπουν από εκεί που τις περιμένουν σαν «μάννα εξ’ ουρανού».
-«Από τις μικρές τσίχλες έχει ένα σωρό, αλλά εμείς δεν τις κυνηγάμε», ήταν τα περιπαικτικά μαντάτα από την Πιερία, την Ημαθία, τις Σέρρες και την Κομοτηνή. Με το αξιοπερίεργο να μη μετακινούνται προς το νότο οι τσίχλες με τις κακοκαιρίες.
Νέα τάξη πραγµάτων;
Ένα γεγονός που πιθανότατα να εντάσσεται στις διογκούμενες αλλαγές του κλίματος, και να κρατά τις κελαηδότσιχλες σε βορειότερα γεωγραφικά πλάτη. Μία νέα τάξη πραγμάτων που έρχεται σε αντίθεση με τα μέχρι σήμερα δεδομένα και που ίσως να προδιαγράφει την μελλοντική πορεία του είδους.
Να ακολουθούν δηλαδή οι κελαηδότσιχλες μία τακτική όμοια με αυτή που έχουν οι εξαδέλφες της, γερακότσιχλες και δενδρότσιχλες, που με δυσκολία διαβαίνουν τα βόρεια σύνορα τις δύο τελευταίες δεκαετίες.
Δεν παύει όμως ο μεγάλος αριθμός με τις κελαηδότσιχλες και τα κοτσύφια που «αγγιστρώθηκαν» στα βόρεια της χώρας, να προσμετράται στο συνολικό αριθμό των τσιχλών που ήρθαν φέτος και να συμμετέχει στον χαρακτηρισμό της χρονιάς.
Η ανταπόδωση του χρέους
Η πλειονότητα όμως των κυνηγών της τσίχλας είναι συγκεντρωμένη στο νότο της χώρας, με έμφαση στην Αττική, η οποία ισαπέχει από τους κυνηγότοπους της Βοιωτίας, της Εύβοιας και της Αργολίδας και έχει σε βολική απόσταση τις πλούσιες, θηραματικά, περιοχές της Φθιώτιδας.
Περιοχές που φέτος, και μετά τις 20 του Γενάρη, γνώρισαν απίστευτα μεγάλες μέρες, με τις τσίχλες να εντυπωσιάζουν και τους πιο «γκρινιάρηδες» κυνηγούς. Η ανατολική Φθιώτιδα (Πελασγία, Γλύφα, Μώλος), η κεντρική Εύβοια (Μονόδρυ, Κήποι, Πύργος) και η Αργολίδα (Δήμαινα, Λυγουριό, Τραχειά) επανέφεραν στο νου μνήμες των καλών εποχών, χαρίζοντας σπουδαία πρωινά και απογευματινά κυνήγια.
Και είναι μεγάλη αλήθεια, ότι οι τσίχλες το… χρωστούσαν στους κυνηγούς, ιδιαίτερα σε αυτούς της Αττικής, που η «φτώχεια» της προηγούμενης 3ετίας, αλλά και η περυσινή απαγόρευση μετακίνησης, τους στέρησαν ένα κυνήγι…της προκοπής. Έτσι ώστε να έχουν πολλαπλές ευκαιρίες δράσης, αλλά και τη δυνατότητα να ονειρεύονται και να βιάζονται να φθάσει το επόμενο Σαββατοκύριακο
Το ανακουφιστικό τρίµηνο
Η μεγάλη φετινή παρουσία των τσιχλών, δεν έγινε μονομιάς, αλλά σε δύο φάσεις. Η πρώτη περιελάμβανε ένα 40ήμερο μεστού κυνηγίου στο ξεκίνημα της περιόδου (10 Οκτώβρη-20 Νοέμβρη) και ένα εξαιρετικό 40ήμερο (20 Γενάρη-28 Φλεβάρη) στο κλείσιμο της σεζόν.
Σε αυτό το συνολικά τρίμηνο διάστημα, κερδισμένοι δεν ήταν μόνο οι δεκάδες χιλιάδες κυνηγοί. Ήταν και οι επιχειρήσεις και οι επαγγελματίες του κλάδου, οι έχοντες άμεση ή έμμεση σχέση με το κυνήγι, που μετά το περυσινό «φιάσκο» είχαν κάθε λόγο να χαμογελούν.
Και θα ήταν ακόμα καλύτερα τα πράγματα, αν η ακρίβεια και οι συνεχείς ανατιμήσεις στα καύσιμα που συνέπεσαν στην «καρδιά» του χειμώνα και του κυνηγιού, δεν αποτελούσαν μερικό ανασταλτικό παράγοντα για τις εξορμήσεις των κυνηγών.
Κυνήγι Τσίχλας – Έκλεισε µία «πολύ καλή» χρονιά
Και αυτό όμως, το συχνά ανυπέρβλητο οικονομικό εμπόδιο, ξεπεράστηκε από την πλειονότητα των κυνηγών. Το θηραματικό κίνητρο ήταν μεγάλο και οι πολλές ευκαιρίες δεν έπρεπε να μείνουν ανεκμετάλλευτες. Και δεν έμειναν. Ο συνωστισμός στους κυνηγότοπους απέδειξε στην πράξη την υπέρβαση που έκαναν οι κυνηγοί για να υποστηρίξουν εύγλωττα τη δραστηριότητά τους, που αποτελεί ένα μοναδικό τρόπο ζωής. Και μάλιστα τη χρονιά που απερίφραστα μπορεί να λάβει τον χαρακτηρισμό «πολύ καλή» για τις τσίχλες και μακράν η καλύτερη της 10ετίας για το κυνήγι συνολικά.
Εύχομαι σε όλους καλή υγεία, λιγότερα δεινά, και καλά κυνήγια για την επόμενη περίοδο, που οσονούπω φθάνει.
