spot_img
Τρίτη, 19 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΚυνήγιΦτερωτάΚαρτέρια στα τελευταία τρυγόνια

Καρτέρια στα τελευταία τρυγόνια

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Καρτέρια στα τελευταία τρυγόνια – «Αποχαιρετισμός» στα μισά του Σεπτέμβρη

Ακούγεται πως φέτος η περίοδος εξελίχθηκε καλύτερα από κάθε άλλη του κοντινού παρελθόντος σχετικά με τα τρυγόνια. Μακάρι να είναι έτσι, ωστόσο, επειδή προσωπικά, αλλά και μαζί με τους υπόλοιπους της παρέας αποκομίσαμε διαφορετική εικόνα, οφείλω να ομολογήσω ότι όσα κι αν ήταν μας πρόσφεραν ικανοποίηση και χαμόγελα που τώρα θα γίνουν ανάμνηση και νοσταλγία.

Με θρησκευτική ευλάβεια τηρούνται οι κανόνες… και το τελετουργικό, ίδιο κι απαράλλαχτο, συνεχίζεται για χρόνια. Χαράς Ευαγγέλια αφού “ανοίγει” το βουνό, και στενοχώρια γιατί “κλείνει” ταυτόχρονα ο κύκλος των τρυγονιών. Κι εκείνο το Σαββατοκύριακο του Σεπτέμβρη ήταν η δική μας σειρά για να τους “κουνήσουμε μαντήλι”…

Στο τελευταίο μας κυνήγι τα βρήκαμε όλα πιασμένα σε ρέματα, δίχως φτεροκόπημα για τροφή και αγνάντι στα ξερικά κλαδιά. Η συμπεριφορά τους εκδήλωνε ανησυχία, με μέρες κι ώρες κατάλληλες για αναχώρηση… Εκείνα τα λίγα που βρήκαμε το Σάββατο πάνω στα ίδια λοφάκια με τα ατελείωτα χέρσα, τα αγκαθωτά και τις γκορτσιές, μόνο με περπατητό πλευρικά υπήρχε δυνατότητα να κυνηγηθούν. Τα περισσότερα μας αιφνιδίαζαν και ξεμάκραιναν ασκάγιαστα.

Κυνηγότοπος για ερημίτες

Καθοδηγούμενοι πήγαμε, κι ας είναι καλά οι Βολιώτες φίλοι που μας έστειλαν. Μετρημένα τα πουλιά, άφαντοι όμως κυριολεκτικά οι κυνηγοί, κι ο τόπος όλος δικός μας. Ένα μικρό ηλιόσπορο στο ρέμα είχε εκεί η περιοχή, ένα ακόμη κακοανεπτυγμένο, και ανάμεσα δυο αποσιταριές, με κάθε χωραφιά να μαζεύει τα τρυγόνια που την επέλεξαν. Ήταν περίεργο, αλλά ο καταλληλότερος οπτικά ηλιόσπορος και θεωρητικά ψημένος συγκέντρωνε τα λιγότερα. Η απορία λύθηκε όταν είδαμε πως οι περισσότεροι σπόροι ήταν κούφιοι…

Ο κυνηγότοπος ήταν ιδανικός για κυνηγούς “ερημίτες”… Εμείς οι δυο και κάμποσο μακρύτερα τρεις ακόμη με τροχόσπιτο. Φανταστείτε ότι από ντουφεκιές είναι ζήτημα αν στο σύνολο ακούσαμε κοντινές και μακρινές παραπάνω από 12-15.

Καρτέρια για σταυρόλεξο

Δεν υπήρχαν μεγάλες «ανοιχτοσιές» εκεί τριγύρω και τα πουλιά κατέβαιναν στουκαριστά από τα δασωμένα υψώματα. Δεν γνωρίζαμε καθόλου τον τόπο, κάναμε κάποιες υποθέσεις για τα καρτέρια του, ωστόσο οι προβλέψεις δεν μας βγήκαν.

Περνούσαν υψωμένα και με ταχύτητες που μας έδειχναν πως έβοσκαν αλλού. Έστριβαν όμως και γι’ αυτό μας ξεγέλασαν… Το παρατηρήσαμε την επομένη, όταν τα βρήκαμε να πέφτουν στην κατηφορική σταριά που τελείωνε στο ρέμα.

Εκεί μετρήσαμε τα περισσότερα απ’ όπου κι αν πήγαμε, όμως το μέρος δεν πιανόταν στα καίρια σημεία του. Ασυνήθιστο για τρυγόνια, όμως η πορεία τους ήταν από τις καραφλές ανοιχτοσιές και όχι από το ρέμα. Γυμνό τελείως το μέρος από πάνω, δεξιά και αριστερά, επέτρεπε καρτέρι μόνο στο δασωμένο χαμήλωμα της πλαγιάς προς την ρεματιά, ή καταμεσής της σταριάς με καλοφτιαγμένη φυλάχτρα. Διαλέξαμε αρχικά την δεύτερη επιλογή που αποδείχθηκε τελικά λάθος γιατί από τις 7.30 και μετά ο ήλιος πρώτα τύφλωνε και μετά έψηνε…

Εκεί που βρήκαμε τα περισσότερα και που ρίξαμε τα πιο πολλά φυσέκια, πήραμε δύσκολα πουλιά από πλευράς αποστάσεων. Δεν ξέρω αν οι συνάδελφοι που θα διαβάσουν τις αράδες μου έτυχε να βρεθούν σε τόπο που καρτεράτα δεν πιανόταν αλλά αυτό ακριβώς μας συνέβη.

«Μερτικό» στο τέλος…

Το απόγευμα με συννεφιά πήγαμε για καλύτερα στις δυό άκρες της κορυφής του ηλιόσπορου. Ήταν βέβαια ακατάλληλος ο χρόνος για επανεκτίμηση και νεότερα συμπεράσματα, όμως είδαμε τρυγόνια και εκεί, αλλά και πάλι σκόρπια. Μετακινηθήκαμε δυο τρεις φορές ώσπου τελικά να βρούμε τα σημεία της βασικής τους διέλευσης και όταν επιτέλους κάπου καταλήξαμε, παρ΄ όλο που η ώρα ήταν περασμένη καταφέραμε να πάρουμε το μερτικό μας…

Εκείνο το τελευταίο αποχαιρετιστήριο κυνήγι ξεκινήσαμε από Αθήνα γύρω στα μεσάνυχτα και ταξιδεύοντας όλη νύχτα κάπου στις 4 ανταμώσαμε στο Αερινό με τους φίλους που μας περίμεναν για να καταλήξουμε μια περίπου ώρα αργότερα στον τόπο που μας “κράτησαν”… Αυτοκίνητο δεν πέρασε και άλλος κυνηγός δεν φάνηκε. Τρυγόνια υπήρχαν, όπως υπήρχαν στην ευρύτερη περιοχή του κάμπου της Μαγνησίας από τα μπασίματα του Μάη, όμως τα ορτύκια που υπολογίζαμε να βρούμε μας απογοήτευσαν.

Γνωρίζω αρκετούς ακόμη φίλους που πήγαν πολύ καλά ως και εξαιρετικά καλύτερα φέτος με τα τρυγόνια. Ξέρω όμως και για περισσότερους που κυνήγησαν προς Πέλλα, Λαγκαδά, Κιλκίς και Σέρρες και επέστρεψαν με κατάρες και παράπονα. Όσο για τις κατάρες θυμηθείτε ότι οι ίδιοι που τις λένε πάλι του χρόνου πρώτοι θα είναι στα ίδια μέρη…

Οι τρυγονότοποι όμως της έναρξης που συγκεντρώνουν κόσμο, τουφέκια, φασαρία και εντάσεις για το ποιος θα κάτσει που, έχουν και τα επακόλουθά τους.

Ραντεβού στα μπασίματα τσίχλας και φάσσας

Ερημικά θα κινηθούμε του χρόνου στις πρώτες μέρες της κυνηγετικής περιόδου φιλαράκια. Ερημικά για ησυχία και απόλαυση. Αναζητείστε μόνοι σας ή με την βοήθεια ντόπιων φίλων και συγγενών μέρη αλάργα από τα πολυσύχναστα… Έχει άλλη μαγεία το κυνήγι εκεί, κι ας μην είναι μέρα έναρξης…

Ραντεβού τώρα για τους καρτερατζήδες στα μπασίματα για τσίχλες και φάσσες με την ευχή η συνέχεια της περιόδου να είναι καλύτερη από την αρχή της.

 

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Μάρτης: Μια φορά κι έναν καιρό…

Μάρτης: Μια φορά κι έναν καιρό... Ο Μάρτης μπαίνει και εκτός από τα χελιδόνια που δειλά - δειλά άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους ήρθε...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ