Εμείς πήγαμε, οι φάσσες δεν ήρθαν – Στα καρτέρια των μπασιμάτων
Στα μισά είχε πάει ο Νοέμβρης και τα πραγματικά μεγάλα κοπάδια λίγοι τα είδαν. Περάσματα έγιναν, περιορισμένα όμως και δίχως διάρκεια… Ισχυρισμοί, πως η καλοκαιρία “φρέναρε” τα πουλιά στα σύνορα δεν στέκουν, αφού οι φάσσες δεν είναι νταλίκες για να περιμένουν εκτελωνισμό.
Η κορύφωση των μπασιμάτων ολοκληρώνεται στο πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη και ασφαλώς τα όποια συμπεράσματα τις πρώτες μέρες του μήνα δεν είναι καθοριστικά για την συνέχεια. Όμως τα πουλιά που μπήκαν μέχρι τότε δεν δικαιολόγησαν τις προσδοκίες όλων αυτών που τα περίμεναν.
Περιφερειακά περάσματα
Με εξαίρεση κάποια περιφερειακά περάσματα μεταξύ 13-16 και 18-21 Οκτώβρη, όλο το ενδιάμεσο διάστημα η πλειοψηφία από φασσάδες απλώς ξεροστάλιαζαν στα καρτέρια.
Παράδειγμα η Αιτωλοακαρνανία, όπου ένας “αθεράπευτος” φασσάς, ο Μάνος Ξηρόκωστας από το Καινούργιο που πηγαίνει κάθε πρωί, αλλά και δεκάδες άλλοι, ακόμη τις περιμένουν στα καρτέρια του Παναιτωλικού…
Προφανώς το τελευταίο ίσως μεγάλο μπάσιμο στις 4/11 βοήθησε να αναπτερωθεί το ηθικό, όμως οι μέρες που ακολούθησαν δεν έφεραν τίποτα το σπουδαίο.
«Φάσκελα» στην αρχή
Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, και όπως αποδείχθηκε για εμάς δεν ξημέρωσαν πολλές τέτοιες.
Φέτος πρώτη “χυλόπιτα” φάγαμε ανεβασμένοι στα Καμβούνια όρη, σε γνωστά, διάσημα καρτέρια της Πιερίας. Εκεί που λίγες εβδομάδες νωρίτερα κυνηγήσαμε ντοπιάρες φάσσες, τώρα δεν υπήρχαν ούτε αυτές!!!
Πρωί δεν ρίξαμε τουφεκιά και το απόγευμα πήρε 2 ο Βασίλης. Το επόμενο χάραμα μας βρήκε σε γνωστά για την περίοδο των μπασιμάτων φασσοκάρτερα, αγναντεύοντας από ψηλά τον Αλιάκμονα.
Περίπου ίδιο το σκηνικό. Το πρωί ούτε «μπαμ» και το απόγευμα 17 ελατότσιχλες και 9 φάσσες ήταν η προκοπή της τριμελούς παρέας. Οι φάσσες φάνηκαν στις 14:30’ (!!!) και για διάστημα εικοσάλεπτου, μετά δεν κουνήθηκε φτερό.
Όταν λοιπόν “σπάς” τετρακίνητο και εν συνεχεία ποδάρια για να φτάσεις σε καρτέρια Α’ θέσης και εκεί δεν βλέπεις πουλιά, τότε μάλλον φασκελωμένο σε έχει η τύχη σου, γιατί για να πούμε πως το μέλλον με τις φάσσες προμηνύεται αβέβαιο είναι πολύ νωρίς…
Παρέλαση από τσίχλες
Χαμόγελα “με το στανιό” ήρθαν σε απόμερους κυνηγότοπους των Τρικάλων, λίγο ψηλότερα από το Ελάφι.
Εκείνη η μέρα που ξημέρωσε με ομίχλη, ήταν η καλύτερη ως τότε. Ήταν μπάσιμο που θα τα είχε όλα, αν όμως και οι φάσσες ήταν περισσότερες.
Σημειωτέον πως το πέρασμα ξεκίνησε μετά τις 10 και περιείχε τσίχλες, κοτσύφια, ελατότσιχλες, κοκκινότσιχλες και “μετρημένες” φάσσες, με κάποια είδη να εμφανίζονται πολύ χαμηλά.
Αν όλοι από την αρχή δεν αφήναμε τα κοπάδια να περνούν ανενόχλητα, τηρώντας “ σιωπητήριο” και περιμένοντας να φανούν οι φάσσες, ίσως να λέγαμε σήμερα πως κάναμε ένα από τα ωραιότερα κυνήγια, αφού το μεσημέρι και το απόγευμα το πέρασμα συνεχίστηκε με κοπάδια γερακότσιχλες.
Ιδίως στο απογευματινό μπάσιμο λεβεντιές, ήταν από εκείνα που λέμε, φυσίγγια να έχω, τσιγάρα, καφέ, κι αφήστε με εδώ…
Ήταν σε κοπαδάκια των 15-25 που το ένα διαδεχόταν στη χούνη το άλλο. Και όλα πολύ χαμηλά, σε αποστάσεις “σκότωσέ με”… Τρανή απόδειξη (δυστυχώς), το “μωσαϊκό” από άδειους κάλυκες που σχεδόν στο σύνολό τους ήταν όλοι διασποράς…
Στα πλαγιαρά του Κόζιακα
Τα βορειοανατολικά φασσοκάρτερα στους πρόποδες του Κόζιακα είναι πασίγνωστα ιδίως στους φασσοτσιχλάδες των δυτικών προαστείων της πρωτεύουσας, και φυσικά στους ντόπιους.
Φέτος για να πιάσεις καρτέρι εκεί στα μέσα Οκτώβρη έπρεπε να πας από τα μεσάνυχτα! Είναι τόπος που αν η ημέρα βάζει πουλιά κάνεις εκπληκτικό κυνήγι. Ωστόσο επειδή δεν είναι πολύ μακρινός πάνε αρκετοί, οπότε έχει δεν έχει θηράματα είναι πολλές οι πιθανότητες με κάποιον “πονηρό” να μανουριάσεις…
Θέλει επίσης απαραιτήτως αριστούχο στην επαναφορά σκύλο γιατί οι ατέλειωτες πυκνούρες κρατάνε μέσα τους πολλά χαμένα θηράματα. Εκείνο το πρωινό λοιπόν, μέρα που έγινε ίσως το μεγαλύτερο και σχεδόν πανελλαδικά μπάσιμο, βρεθήκαμε με θέα τις απέναντι κορυφές από τα Χάσια – Αντιχάσια.
Περιγράφω τον “αγώνα” για μία θέση στα καλά πόστα, γιατί έχει την σημασία του. Πήγαμε στις 05:30’ και ψάχνοντας με φακό κάποιο άδειο καρτέρι ήταν σαν να ψάχναμε Έλληνα στην Πλατεία Βικτωρίας…
Τελικά δικαιώθηκαν όσοι προνόησαν να πάνε τόσο νωρίς, αντέχοντας ταλαιπωρία και κρύο. Έγινε “πλούσιο” μπάσιμο και είχε διάρκεια.
Εμείς περιορισμένοι στις άκρες, αρκεστήκαμε να κοιτάμε παρακαλώντας να αστοχούν οι πρώτοι. Πάλι καλά δηλαδή που βάλαμε στην τσάντα συνολικά και οι τρεις 8 πουλιά, όταν οι καλύτεροι στα προνομιακά καρτέρια “γκρέμισαν” από 8-12 πουλιά.
Περιμένεις η επόμενη έξοδος να είναι καλύτερη
Έτσι όπως εξελίχθηκαν οι πρώτες “απόπειρες” που κουράγιο να ξαναπάς. Έλα όμως που το ρημάδι το σαράκι μας “τρώει” και μας οδηγεί ξανά στα καρτέρια, μήπως κι η επόμενη έξοδος είναι καλύτερη.
Και σαν να μην μας έφταναν αυτές οι κασκαρίκες, κάποιοι επιδειξίες του διαδικτύου βάλθηκαν να μας βγάλουν από τα ρούχα μας. Αρμαθιές οι πουλιάστρες με φάσσες στις φωτογραφίες και τα συνοδευτικά σχόλια να περιγράφουν φασσοκυνήγια με μπασίματα σε Καλομοίρα και Ματονέρι.
