Έναρξη: «Αδειούχοι» και με στολή εξόδου – Αύγουστο, πάντα, ξεκινούν αυτά τα ονείρατα
Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να “χαλάσει” τούτες τις πρώτες μέρες… Πληθωρισμός, ακρίβεια και ο χειμώνας που έρχεται μπαίνουν για λίγο στην άκρη.
Η ζωή μας επανέρχεται πάλι σε γνώριμους ρυθμούς και κοντά ή μακριά, για λίγο διάστημα ή περισσότερο, μακάρι όλοι να είμαστε παρόντες
Η επιλογή έγινε, η αναχώρηση ορίστηκε και απομένουν τα “συμπράγκαλα”… Ατομικά έγγραφα, βιβλιάρια σκύλων, τρόφιμα, φαρμακείο, πάγος, γεννήτρια, λίγα ρούχα, μπόλικο πορτοκαλί, άρβυλα, γαλότσες, δίκαννο και 3-4 κουτιά φυσίγγια. Όχι πως θα τα ρίξουμε δηλαδή, αλλά για να υπάρχουν…
Στις 20 του μήνα άρχισε η χρονιά για όλους εμάς τους κυνηγαραίους, και η “στολή εξόδου” πλυμένη και σιδερωμένη μας περίμενε…
Επιστροφή στα όνειρα…
Αποκτήσαμε πάλι το δικαίωμα στα όνειρα. Σε εκείνα τα μικρά και απλά που σε φέρνουν κοντά στη φύση, στα χρώματα και τα αρώματα της. Εκεί που νιώθεις ευλογημένος γιατί ανήκεις σε εκείνους τους λίγους που κληρονόμησαν το προνόμιο να περπατούν στα βουνά, να αφουγκράζονται τον αγέρα και να ανασαίνουν στην ομίχλη.
Αύγουστο πάντα ξεκινούν τούτα τα ονείρατα, κι από Σεπτέμβρη ομορφαίνουν κι άλλο, όμως σαν έρθει ο Οκτώβρης γίνονται μαγευτικά… Ίσως για αυτό βιάζομαι και τρέχει αλλού ο λογισμός μου… Για να ανέβω στο οροπέδιο με την μικρή λιμνούλα που πιάνουν οι πρώτες μπεκάτσες, να ξαναδώ την ξύλινη ποτίστρα στις χούνες του “Σουβλερού”, να ξαναβρώ καταφύγιο στην πρόχειρη καλύβα των ξυλοκόπων στη Μικροκλεισούρα, να βάλω για γούρι τις σαλαμάνδρες της βροχής στην χούφτα μου και να ανάψω φωτιά με τον χιονιά στο καρτέρι με τις φάσσες.
Να ξαναβρεθώ αξημέρωτα κάτω από τους χαλιάδες και να ακούσω τις πέρδικες να λαλούν. Να μαζέψω ραδίκια, σαλιγκάρια, μανιτάρια και να ξαναπάω όπου μπορώ, σε όσους τόπους νοσταλγώ. Έχοντας πάντα συντροφιά τα σκυλιά μου, να ξαναδώ τους κυνηγότοπους που τόσο πολύ αγάπησα και μαζί τους να κυνηγήσω όλα τα θηράματα.
Να γυρίσω σπίτι λασπωμένος, κουρασμένος και να ξαποστάσω ανάμεσα σε αγαπημένα πρόσωπα που λάμπουν από χαρά επειδή εγώ “ξαναβρήκα” τον χαμένο μου εαυτό.
Να παρακολουθώ από τον καναπέ εικόνες της τηλεόρασης, χαϊδεύοντας τα σκυλιά μου που εκείνες τις πρώτες ώρες της επιστροφής δικαιωματικά ξεκουράζονται καθαρά και χορτασμένα μέσα στο σπίτι.
Είχαμε κάνει τάμα…
Φέτος, με τον Βασίλη είχαμε κάνει τάμα η έναρξη να μας βρει με σκηνή σε κάποιο απομονωμένο κυνηγότοπο. Από τέλη Ιουλίου οι επιλογές προορισμού ήταν ανάμεσα σε Μαγνησία και Καρδίτσα, ωστόσο τον Αύγουστο με “δόλωμα” τις φάσσες προστέθηκε και η Κοζάνη.
Όπου κι αν καταλήγαμε πρώτο ζητούμενο και για τους δυό μας θα ήταν τα ορτύκια, καλοβλέπαμε όμως ενδιάμεσα το ενδεχόμενο να πάρουμε “μερτικό” και από τρυγόνια.
Τελικά όταν η λύση δόθηκε, η απομόνωση διατηρήθηκε και η σκηνή καταργήθηκε.
Ας είναι καλά λοιπόν ο παλιός φίλος και χρόνια γείτονας στο Ίλιον Τάκης Παππάς και η οικογένειά του, που μόνιμα εγκατεστημένοι πλέον στην Ιρλανδία, σε ανύποπτο χρόνο μας πρότειναν να μείνουμε στο σπίτι που είχαν λίγο μακρύτερα από το χωριό του.
Το είχαμε χρησιμοποιήσει και στο παρελθόν ως ορμητήριο, τότε που μαζί και με τον ιδιοκτήτη του κυνηγούσαμε από Δεκέμβρη και μετά μπεκάτσες στην περιοχή, αλλά και μια δυο φορές Σεπτέμβρη μήνα σε ορτυκοτρύγονα.
Ήδη πηγαίνοντας εκεί για το τελευταίο μας εκπαιδευτικό, τον περιφραγμένο χώρο ενός περίπου στρέμματος τον κάναμε “κούκλα”, κουβαλώντας μαζί μας χορτοκοπτικό και δουλεύοντας το για 2-3 ώρες ο καθένας. Νερό υπήρχε, ρεύμα όμως όχι, και η μικρή φορητή γεννήτρια “επιστρατεύτηκε” να δώσει λύση για ακόμη μια φορά.
Τα… διαβατήρια προς την ελευθερία
Ξερότοπος ουσιαστικά η τριγύρω περιοχή, μα το σπίτι που με τόσα όνειρα έστησε ο Τάκης, ήταν κυριολεκτικά κρυμμένο δίπλα στο ρέμα και μέσα σε καταπράσινο τοπίο. Αν έπρεπε καλά και ντε να του βρούμε κάποιο αρνητικό, αυτό ήταν ότι χτισμένο οριακά εντός της περιφέρειας Καρδίτσας, βρισκόταν σε περιοχή εκτός ζώνης, οπότε εκεί τριγύρω κυνήγι γιοκ μέχρι 14/9…
Είμαστε όμως “αδειούχοι”, έχουμε στα χέρια τις άδειες, τα “διαβατήρια” δηλαδή προς την ελευθερία, οπότε το μόνο που απέμενε είναι να ξαναβρεθούμε σε εκείνο τον “παράδεισο”, που τριγύρω από τα τρεχούμενα νερά του θα συναντούσαμε ορτύκια, τρυγόνια, μελισσουργούς, χαλκοκουρούνες, χελιδόνια, σπάνια συκοφάγους, βατράχια, κουνούπια και τζιτζίκια.
