Ένα τριήμερο στην βόρεια Σερβία διανθισμένο με πανέμορφες εικόνες από κυνήγι με αετούς…
Μία διοργάνωση με κυνήγι τριχωτών και φτερωτών θηραμάτων στην βόρεια Σερβία, κοντά στα σύνορα με την Κροατία, έγινε η αφορμή στο παρελθόν να συγκεντρωθούν στην Πάνγκα Μπαλάνκα, γερακάρηδες από όλη την Ευρώπη. Την Ελλάδα είχε εκπροσωπήσει ο Σταύρος Αθανασίου, αυτή τη φορά με τον χρυσαετό που “ακούει” στο όνομα “Νέμεσις”. Μαζί του βρέθηκαν στην Σερβία ο συνεργάτης του Θοδωρής Μεγαλακάκης και στελέχη του δασαρχείου Αιγάλεω (Πρίαμος Παρισινός, Νίκος Βλάχος).
– “Ήταν μία ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις και να οριοθετήσουμε τους στόχους και τα βήματα της ιερακοθηρίας”, είπε ο Στ. Αθανασίου.
Ο Σταύρος Αθανασίου πήρε μέρος στη συνάντηση της Σερβίας με την “Νέμεση”. Στις μάχες που δόθηκαν στο κυνηγετικό πεδίο, αυτά που εντυπωσίασαν εκείνους που τις παρακολούθησαν για πρώτη φορά, ήταν: Πρώτον, ότι στη “μάχη” μεταξύ του τεράστιου χρυσαετού και των λαγών δεν ήταν πάντα προδιαγεγραμμένος ο νικητής, όπως πολλοί θα πίστευαν. Οι αυτιάδες είχαν τις ευκαιρίες τους και, στις περισσότερες περιπτώσεις, κατάφεραν να ξεφύγουν από το διώκτη τους. Δεύτερον, το γεγονός, ότι τόσο η “Νέμεση” όσο και οι άλλοι αετοί που βρέθηκαν στην Πάνγκα Μπαλάνκα, σε πολλές περιπτώσεις, όταν τους “στράβωνε” το κυνήγι, τα παρατούσαν και γύριζαν στους εκπαιδευτές τους. Στο Διεθνές Μίτινγκ Ιερακοθηρίας που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Σερβία, πήραν μέρος γερκάρηδες από την διοργανώτρια χώρα (Σερβία), την Τσεχία, την Ελλάδα, την Σλοβακία, την Ολλανδία, την Ιταλία και την Αυστρία.
H εφόρμηση στο θήραμα
Η εφόρμηση του χρυσαετού προς το θήραμά του γίνεται από “νεκρή” οπτική γωνία, με αποτέλεσμα πολλές φορές αυτό να μην μπορεί να τον δει, παρά μόνο την τελευταία στιγμή, όταν οι φτερούγες του ανοίγουν για να “φρενάρει” τη βουτιά του, και τα νύχια του κλείνουν γύρω του! Αυτό το είδος αετού που ζει και στη χώρα μας, μπορεί να πετύχει ταχύτητες 240 έως 320 χλμ. την ώρα, όταν κάνει κάθετη εφόρμηση προς το θήραμά του…
Τα νύχια του μπορούν να ασκήσουν πίεση μέχρι και… 380 κιλών ανά τετραγωνική ίντσα, δηλαδή περίπου 15 φορές μεγαλύτερη πίεση, από αυτήν που ασκεί το ανθρώπινο χέρι ενός δυνατού ανθρώπου!
Το κλείσιμο των νυχιών λειτουργεί σαν… μέγγενη πάνω στην σπονδυλική στήλη της αλεπούς, που την ακινητοποιεί και την παραλύει σε δευτερόλεπτα!
Σωστή διαχείριση και απίθανα κυνήγια
Το ταξίδι στην Σερβία αποτέλεσε μία πρώτης τάξεως εμπειρία για Πρίαμο Παρισινό και τον Νίκο Βλάχο, σε ότι αφορά τη σωστή διαχείριση της άγριας πανίδας.
– “Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που συνέβαινε μπροστά στα μάτια μου. Περπατούσαμε και πετάγονταν ο ένας λαγός πίσω από τον άλλο, όπως και τα ζαρκάδια. Πρώτη φορά στη ζωή μου είδα άγριους φασιανούς. Πετούσαν σαν σαΐτες και ούτε να τους δεις δεν προλάβαινες. Κι από πεδινές πέρδικες; Ότι και να πω είναι λίγο. Στην περιοχή που βρεθήκαμε υπήρχαν επίσης πολλά ορτύκια, που μάλλον είχαν ξεμείνει λόγω καλοκαιρίας. Πολλές και οι τσίχλες, αλλά οι Σέρβοι δεν ασχολούνται μαζί τους”, είπε ο Ν. Βλάχος. Η ελληνική αποστολή βρέθηκε σε μία περιοχή 200 στρεμμάτων με κομμένα καλαμπόκια, αλλά και αθέριστα κομμάτια για να φωλιάζουν τα ζαρκάδια. Οι αγρότες, που είναι ιδιοκτήτες των χωραφιών, είναι αυτοί που φροντίζουν για τα θηράματα, καθώς κερδίζουν από την πώλησή τους στους κυνηγούς που τα θηρεύουν.
Παράλληλα, είναι αυτοί που φροντίζουν, ώστε να μην υπάρχει η παραμικρή λαθροθηρία, καθώς αν συμβεί κάτι τέτοιο θα έχουν απώλεια εισοδήματος. Δεν υπάρχει, δηλαδή, θηροφυλακή, για τον απλούστατο λόγο πως δεν είναι απαραίτητη.
– “Να σκεφτείτε, ότι στην επαρχία της Βοϊβοντίνα, όπου βρίσκεται η περιοχή όπου έγινε το συγκεκριμένο event, όλα τα κυνηγοτόπια είναι κλεισμένα μέχρι την άνοιξη, κυρίως από ξένους κυνηγούς”, πρόσθεσε ο κ. Βλάχος. Η άδεια για να κυνηγήσει κάποιος μη Σέρβος στην περιοχή κοστίζει 50 ευρώ για όλο το χρόνο, ενώ συγχρόνως πληρώνει και τα θηράματα που θα κυνηγήσει. Ο τιμοκατάλογος είναι 100 ευρώ για το ζαρκάδι και 35 ευρώ για το λαγό. Η θήρα σε μία περιοχή διαρκεί όσο υπάρχει επάρκεια θηραμάτων. Όταν ο αριθμός των τριχωτών και των φτερωτών μειωθεί, η συγκεκριμένη περιοχή “κλείνει”.
– “Για να μην λέμε πολλά λόγια, αυτοί οι τόποι προσφέρονται, πραγματικά, για απίθανα κυνήγια”, κατέληξε ο Ν. Βλάχος.
