Συναυλίες στήνουν στους γιαννιώτικους κάμπους τα ορτύκια που έπιασαν στα μέρη μας. Τα κελαηδίσματά τους ακούγονται τόσο το πρωί όσο και λίγο πριν το νύχτωμα.
Λίγο καλύτερη είναι η εικόνα του πληθυσμού φέτος μου λέει ο Θωμάς Παππάς, γνωστός ποϊντεράς της περιοχής, που βγάζει το κουτάβι του βόλτα στον κάμπο. Κι αν τύχεις σε πουλιά που πρωτομπήκαν, θ’ απολαύσεις και ωραίες φέρμες.
Γιατί αυτά που έχουν τοπιάσει δε στριμώχνονται εύκολα. Ποδαρώνουν και κλέβονται, χώνονται σε χωράφια πηχτά, βατσινιές και όχτους πού δεν τρυπώνει ούτε κουνάβι. Ούτως ή άλλως τα Γιάννενα δεν φημίζονται για ορτυκότοπος.
Τα πουλιά είναι λίγα και δύσκολα, λόγω της ιδιομορφίας των κάμπων. Αυτή έχει να κάνει με την εναλλαγή των χορταριασμένων χερσότοπων με καλαμπόκια, όχτους και κανάλια με νερό. Αν επρόκειτο για ατέλειωτα σάδια με σταριές, τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα και για την κατανομή των πουλιών και για την πλούσια διατροφή τους. Εδώ όμως δεν είναι Μακεδονία.
Πετροβούνια έχουμε κι ανάμεσά τους που και που λίγα χωραφάκια. Αυτά τα χωραφάκια τα διαλέγουν όμως κάποια καμπίσια φτερωτά, βρίσκοντάς τα φιλόξενα μέχρι τα τέλη του Καλοκαιριού.
Έτσι, δίνουν την ευκαιρία και σε κάποιους φερματζήδες να παιδεύονται με τα κουτάβια τους. Δεν είναι και λίγο για ένα νεαρό σκυλί να καταφέρει σε αυτά τα ορτύκια τις πρώτες του φέρμες. Ακόμα κι αν χρειαστεί να λαχανιάζει πίσω από ένα πουλί όλο το απόγευμα και να το σηκώσει λίγο πριν σβήσει και το τελευταίο φως της μέρας…
Διαβάστε επίσης:
Ορτυκοκυνήγια με ένα αλληλεπίθετο 410 και μισή ουγκιά οχτάρια…
