Σε χαμηλούς τόπους αποφάσισαν αρκετά νωρίς να κατέβουν οι μπεκάτσες φέτος, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά ότι είναι από τα πιο απρόβλεπτα πουλιά. Συγκεκριμένα από το περασμένο Σαββατοκύριακο, 30 και 31 του Οκτώβρη, οι μπεκάτσες άρχισαν να κατηφορίζουν στο ντούσκο και το πουρνάρι, με ένα ελαφρύ σπρώξιμο του καιρού.
Τα δυο τελευταία πρωινά του Οκτώβρη και το πρώτο του Νοέμβρη (την περασμένη Δευτέρα), ο πάγος έβγαλε τα πουλιά έξω στ΄ ανοιχτά. Αυτό το μικρό ζόρισμα του καιρού είναι που πυροδότησε το πρώτο μπάσιμο σε πεδινότερους τόπους, χωρίς ίχνος χιόνι στα ψηλά ή παρατεταμένο κρύο.
Τα πουλιά έπιασαν ελαφριά και έδειξαν ανήσυχη συμπεριφορά στις φέρμες των σκύλων, αφήνοντας πίσω κουτσουλιές και ζεστές θέσεις. Μάλιστα, όσο περνούσαν οι μέρες αυτής της εβδομάδας γινόταν όλο και πιο δύσκολο να μπλοκάρεις κάποια μακρομύτα, μιας και ο καιρός καλοκαίριασε με ανέβασμα της θερμοκρασίας.
Αυτή τη στιγμή οι μπεκάτσες είναι τραβηγμένες και μόνο σε απόσκια ρέματα και σε πηχτές βορινές πλαγιές μπορείς να βρεις ντορούς και πουλιά που την κοπανάνε στην παραμικρή όχληση. Είναι όμως λογικό να συμβαίνει κάτι τέτοιο, μιας και τα φερσίματα αυτού του πουλιού συνδέονται πάντα με τις καιρικές μεταπτώσεις.
Ούτως ή άλλως είναι πολύ δύσκολο να κυνηγηθούν αυτή τη στιγμή στο δέντρο, γιατί η φυλλωσιά στέκεται ακόμη πάνω στα κλαριά και μέσα στο ντούσκο δε βλέπεις τίποτα. Ο τόπος και τα μονοπάτια δεν έχουν καμιά σχέση με ό,τι αφήσαμε τον περασμένο Φλεβάρη, καθώς είναι ακόμη φραγμένα από την πολύχρωμη φθινοπωρινή βλάστηση.
Πάντως το θετικό είναι ότι δήλωσαν παρουσία και, αν η αίσθησή μου δεν με απατά, φαίνεται ότι θα έχουμε αρκετές μπεκάτσες φέτος…
