Πάνε χρόνια πίσω που οι αντικυνηγοί – φιλόζωοι ή όπως αλλιώς θέλουν να αυτοχαρακτηρίζονται, προσπαθούσαν να παρουσιαστούν ως αρωγό μέτωπο που δίνει τις μάχες κυρίως ενάντια στο κυνήγι με σκοπό να επιβάλει τις ιδεοληψίες του.
Μια και μόνο αιτία στάθηκε αφορμή για να δουν το φως της δημοσιότητας κείμενα που περιγράφουν μια άλλη εντελώς διαφορετική κατάσταση από αυτή που προέβαλαν. Δημοσιεύματα που κάνουν αναφορά σε κόντρες, διαμάχες, έλλειψη δημοκρατίας και πολιτικές παρεμβάσεις.
Η ήττα δεν έχει πατέρα και για να μην χρεωθεί σε συγκεκριμένα άτομα, προτίμησαν να αποχωρήσουν αφήνοντας πίσω τους όλα αυτά, κάνοντας δήλωση για «φοίνικα που θα αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες». Οι δηλώσεις αυτές είναι βόμβα στα θεμέλια του αντικυνηγετικού κινήματος. Ενός κινήματος που ποτέ δεν κατάφερε να αποκτήσει ταυτότητα, ενώ το επιδίωκε διακαώς…
Η εναντίωση στο κυνήγι ήταν ο βασικός λόγος ύπαρξης τους. Αυτό που έλειπε πέραν της ιδεοληψίας ήταν τα στοιχεία για να καταφέρουν τους σκοπούς τους. Ο ανταρτοπόλεμος που έστησαν δεν θα μπορούσε να μην έχει ημερομηνία λήξης. Το γνώριζαν. Μπορεί οι γνωριμίες και οι παρεμβάσεις κάποιες φορές να λειτούργησαν, αλλά αυτό που αποδείχτηκε είναι το ότι δεν ήταν αποδοτικές, γιατί σκόνταφταν πάντα επάνω στην έλλειψη στοιχείων.
Συλλέχτηκαν μονάχα εκείνα που θεώρησαν αρκετά για να πλήξουν το κυνήγι και με βάση αυτά οι κυνηγοί βρεθήκαν κατηγορούμενη στο εδώλιο του συμβουλίου της επικρατείας. Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν καταπέλτης ενάντια στις επιδιώξεις τους. Το ποιες εξελίξεις θα δρομολογήσουν είναι άγνωστο. Όπως άγνωστος είναι και ο χρόνος που θα χρειαστούν για να κάνουν το οτιδήποτε. Πιθανώς να γίνουμε μάρτυρες μία περιόδου έντονων εσωτερικών διαταραχών και ίσως δούμε και προσπάθειες διάσπασης από πλευράς τους..
