Εδώ και δυόμιση χρόνια, η ομάδα της Κιου Σι, είναι η μοναδική ομάδα θηροφύλαξης και δασοφυλακής της Κίνας που αποτελείται αποκλειστικά από γυναίκες. Δύσκολοι ρόλοι, αναμφίβολα, που απαιτούν σκληρή δουλειά, γενναιότητα και αφοσίωση…
Το επάγγελμα του θηροφύλακα σε όλο τον κόσμο είναι κατά κύριο λόγο ανδροκρατούμενο. Μια έρευνα στον κλάδο, στο δημόσιο τομέα, σε 28 χώρες πέρυσι διαπίστωσε ότι μόλις το 7,5% των εργαζόμενων ήταν γυναίκες και μόνο οι μισές από τις γυναίκες θεωρούσαν ότι η δουλειά τους αμείβεται όπως των αντρών. Είναι σαφές, ότι οι κυβερνήσεις και η κοινωνία έχουν πολύ δρόμο να διανύσουν για να επιτύχουν την ισότητα σε αυτόν τον τομέα, αλλά υπάρχουν μερικές λάμψεις ελπίδας. Και η ομάδα θηροφυλάκων, αμιγώς αποτελούμενη από γυναίκες, στην Κίνα, είναι μία τέτοια.
Εδώ και δυόμιση χρόνια
Εδώ και δυόμιση χρόνια, η ομάδα της Κιου Σι, είναι η μοναδική ομάδα θηροφύλαξης και δασοφυλακής της Κίνας που αποτελείται αποκλειστικά από γυναίκες. Δύσκολοι ρόλοι, αναμφίβολα, που απαιτούν σκληρή δουλειά, γενναιότητα και αφοσίωση. Χαρακτηριστικά που μέχρι πρότινος οι αρχές θεωρούσαν πως διαθέτουν μόνο οι άνδρες.
Όμως κάτι φαίνεται να αλλάζει, αφού η Κιου και η ομάδα της, είναι όχι μόνο αποτελεσματικές αλλά και άψογες απ’ όλες τις απόψεις στη δουλειά τους.
Περπατώντας κατά μέσο όρο 8 χιλιόμετρα την ημέρα σε περιοχές κοντά στο δασικό αγρόκτημα Τσαογιανγκόου, τα κύρια καθήκοντα της ομάδας είναι να τοποθετούν και να διατηρούν σε καλή κατάσταση κάμερες υπέρυθρης ακτινοβολίας, για να μπορέσουν να βρουν και να καταγράψουν τα ίχνη των άγριων ζώων και ειδικά των απειλούμενων ειδών, καθώς και να καταστρέφουν τις παγίδες που έχουν τοποθετηθεί από λαθροθήρες για να πιάσουν τα ζώα που στη συνέχεια συνήθως μοσχοπωλούνται.
Η ομάδα, που αποτελείται από έξι γυναίκες θηροφύλακες ηλικίας 27 – 38 ετών, ιδρύθηκε τον Φεβρουάριο του 2019 ειδικά για εργασίες διατήρησης της άγριας ζωής σε περιοχή που είναι μέρος του Εθνικού Πάρκου Τίγρης και Λεοπάρδαλης της βορειοανατολικής Κίνας στις επαρχίες Τζιλίν και Χεϊλοτζιάνγκ, υπό την επίβλεψη του Δασικού Γραφείου Ντονγκνίνγκ.
Στους -20℃
Παρά το γεγονός πως περιγράφεται ως μια σκληρή δουλειά, οι έξι κυρίες βγαίνουν με το πρώτο φως και ξεκινούν την περιπολία τους, στην αφιλόξενη οροσειρά, με την ανάσα τους να θολώνει τον παγωμένο αέρα, τον περισσότερο καιρό με χιόνι κάτω απ’ τα πόδια τους.
«Οι περιοχές ευθύνης μας συνορεύουν με την περιοχή Πριμόρσκι της Ρωσίας και κατά τη διάρκεια του χειμώνα ακόμη και την ημέρα μπορεί να φτάσει κάτω από τους -20℃. Οι τίγρεις της Σιβηρίας και πολλές λεοπαρδάλεις ζουν εδώ και περιφέρονται μεταξύ Κίνας και Ρωσίας. Εμείς είμαστε εδώ για να προστατεύσουμε τόσο τα ζώα όσο και το σπίτι τους», εξηγεί η Κιου η οποία δηλώνει θηροφύλακας τρίτης γενιάς. «Το μεγαλύτερο μέρος της ομάδας εδώ είναι άνθρωποι που κάνουν αυτή τη δουλειά για δεύτερη ή τρίτη γενιά. Οι πατέρες και οι παππούδες μας περπάτησαν αυτά τα δάση πριν από εμάς. Ως παιδί δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ο πατέρας μου ήταν πάντα μακριά, πάντα απασχολημένος. Τώρα όμως τον καταλαβαίνω», λέει. «Είμαστε η νέα γενιά θηροφυλάκων που προστατεύουν την άγρια ζωή. Κι αυτός για εμάς είναι ένας σκοπός με βαθύ νόημα».
Γυναίκα δασοκόμος τρίτης γενιάς
Η Σιου Τσουνμέι, 31 ετών, που γεννήθηκε και αυτή σε ένα δασικό αγρόκτημα, λέει, «είμαι δασοκόμος τρίτης γενιάς και μεγάλωσα στα δάση. Μετά την αποφοίτησή μου από το γυμνάσιο το 2007, συνέχισα τις σπουδές μου στην Δασική Σχολή του Τσιτσιχάρ και μετά στην δευτεροβάθμια Τεχνική Σχολή του Τσιτσιχάρ». Μετά την αποφοίτησή της το 2010, επέστρεψε στη γενέτειρά της και έγινε δασοκόμος, ακολουθώντας κι αυτή τα βήματα του πατέρα και του παππού της.
«Αρχικά διορίστηκα να περιπολώ σε κοντινά δάση με κύριο αντικείμενο να σταματήσω τις παράνομες εργασίες ξυλείας και να αποτρέψω τις δασικές πυρκαγιές. Στο τέλος του 2018, όταν άκουσα ότι η ομάδα των θηροφύλακων για την προστασία της άγριας ζωής προσλάμβανε γυναίκες, αποφάσισα να δοκιμάσω. Ο πατέρας μου, με στήριξε πολύ και με προετοίμασε για τα δύσκολα λέγοντας ότι οι δασικοί φύλακες πρέπει να περπατούν βαθιά μέσα σε δύσβατα βουνά. Κι είναι αλήθεια, δεν είχα ποτέ ως τώρα την ευκαιρία να περπατήσω τόσο μακριά».
Ως δασοκόμος με πολυετή εμπειρία, έγινε αποδεκτή ως μέλος της ομάδας προστασίας αμέσως μετά την υποβολή της αίτησής της.
Από οικογένεια του… δάσους
Σε αντίθεση με την Σιου, η Γου Τονγκ προσχώρησε στην ομάδα αφότου δοκίμασε διάφορες δουλειές σε πόλεις όπως το Χαρμπίν, την πρωτεύουσα του Χεϊλοτζιάνγκ, και το Πεκίνο. Ως το νεότερο μέλος της ομάδας, η Γου, 27 ετών, γεννήθηκε επίσης σε οικογένεια που ασχολείται με δουλειές του δάσους.
Όταν αποφοίτησε από το γυμνάσιο το 2010, επέλεξε να σπουδάσει λογιστική στο Χαρμπίν. «Αποφοίτησα από το λύκειο το 2013 και δοκίμασα δουλειές ως πωλήτρια και λογίστρια στο Χαρμπίν και στο Πεκίνο. Μετά όμως από μερικά χρόνια μακριά, αποφάσισα να επιστρέψω στη γενέτειρά μου». Στις αρχές του 2019, η Γου άρχισε να εργάζεται στο Δασικό Γραφείο Ντονγκνίνγκ και μετά έγινε δεκτή στην γυναικεία ομάδα προστασίας.
Σύμφωνα με την Σιου, «συνήθως ξεκινάμε για το δάσος στις 8 το πρωί και επιστρέφουμε περίπου στις 4 το απόγευμα. Στα βορειοανατολικά, κάνει πολύ κρύο το χειμώνα και το χιόνι μπορεί μερικές φορές να φτάσει σε ύψος μέχρι τα γόνατά μας».
Αντίθετα το καλοκαίρι, η ομάδα ξεκινάει λίγο μετά τις 4 τα ξημερώματα προκειμένου να έχει επιστρέψει προτού ξεκινήσει το πιο ζεστό κομμάτι της ημέρας. Το καλοκαίρι έχει άλλες δυσκολίες, όμως καμία από τις έξι, σύμφωνα με τα δικά τους λόγια, δεν είναι διατεθειμένη να τα παρατήσει και να προσανατολιστεί προς μια άλλη καριέρα.
Παρακαταθήκη για το μέλλον
Κάποιες μέρες των κοριτσιών είναι εύκολες και κάποιες άλλες όχι και τόσο. «Όπως και να έχει προχωράμε μπροστά, κουβεντιάζουμε, τραγουδάμε και κάνουμε απολογισμό των όσων έχουμε πετύχει. Το τραγούδι των πουλιών και οι φωνές των άγριων ζώων μας κρατούν συντροφιά. Βοηθάμε η μία την άλλη και επίσης τραβάμε πολλές φωτογραφίες. Όσο και αν κρυώνουμε, ακόμα και αν τα πόδια μας είναι παγωμένα. Σε αυτά τα βουνά αφιέρωσαν τα νιάτα τους οι πατέρες μας. Αγαπούσαν τη φύση και τα ζώα και δεν φοβόντουσαν τις κακουχίες ή την κούραση. Πολλοί άνθρωποι που γεννήθηκαν στα βουνά λαχταρούν μια αστική ζωή, αλλά εμείς αγαπάμε τη φύση και έχουμε κληρονομήσει το πνεύμα των πατέρων μας. Τώρα είμαστε οι προστάτες της άγριας ζωής για τη νέα γενιά», συμφωνούν όλες.
