spot_img
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΚυνήγιΆνθρωποι και ΤόποιΟι Αμαζόνες της Νιγηρίας

Οι Αμαζόνες της Νιγηρίας

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Οι Αμαζόνες της Νιγηρίας – Γυναίκες κυνηγοί έχουν πάρει τα όπλα τους και δεν αστειεύονται

Κάτι ανάμεσα σε στρατό και πολιτοφυλακή που απαρτίζεται μόνο από γυναίκες, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι επιθέσεις τόσο από κοινούς κλέφτες όσο και από τους τζιχαντιστές της Μπόκο Χαράμ. Οι γυναίκες κυνηγοί της Νιγηρίας έχουν πάρει τα όπλα τους και δεν αστειεύονται.

Μία ομάδα που θα την χαρακτήριζε κανείς παράταιρη, κάτι ανάμεσα σε στρατό και κυνηγοομάδα με κάτι από “εκδικητές”, έχει αρχίσει να κάνει αίσθηση με τη δράση της “χτενίζοντας” τα δάση της πολιτείας Ταράμπα και Κουάρα.

Η αίσθηση ασφάλειας

Στόχος των ένοπλων γυναικών δεν αποτελούν αντιλόπες και άλλα άγρια ζώα αλλά απαγωγείς, ληστές και τρομοκράτες και αυτό που θέλουν είναι να αποκαταστήσουν την αίσθηση ασφάλειας και την εμπιστοσύνη των ντόπιων και των ταξιδιωτών.

Στην αρχή, πριν από λίγα μόλις χρόνια, οι πρώτες γυναίκες κυνηγοί αποφάσισαν δειλά να συμβάλλουν στον αγώνα αυτό για την ειρήνη στις περιοχές τους. Όμως σήμερα, πολλές παντρεμένες και ανύπαντρες γυναίκες είναι πλέον μέλη της ένωσης κυνηγών. Μία εξ αυτών, η Χαούγα Λαουάλ, δήλωσε ότι εντάχθηκε στην ομάδα μόνο για να βοηθήσει την κοινότητά της και να διασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά της.

Είπε πως πολλοί από τους άνδρες του χωριού της έχουν σκοτωθεί ήδη στις επιδρομές των τρομοκρατών και των ληστών και πως πολλά από τα παιδιά που έβλεπε να μεγαλώνουν στα σπίτια της γειτονιάς της, απήχθησαν από ομάδες ενόπλων. “Τα αγόρια τα παίρνουν, τα κορίτσια τα βιάζουν”, δήλωσε με λύπη αλλά και οργή και πρόσθεσε πως αν στην αρχή η εμπλοκή με την ομάδα ήταν θέμα επιλογής, τώρα είναι μονόδρομος αφού οι γυναίκες έχουν φτάσει να είναι περισσότερες στις κοινότητες αυτές.

– “Σε κάποιο βαθμό, τον μεγαλύτερο, είναι οι φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν κατά των γυναικών από τις συμμορίες, που ‘’ανάγκασαν’’ πολλές κυρίες να ενταχθούν στην ένωση κυνηγών. Κληρονομήσαμε το κυνήγι από τους πατέρες μας κι αυτή είναι ίσως η σπουδαιότερη κληρονομιά μας”.

«Ήθελα να εκδικηθώ»

Μία άλλη, η Χαμσάτ Χασάν, της οποίας η αδελφή απήχθη από την Μπόκο Χαράμ και δεν επέστρεψε ποτέ, μοιράστηκε τη δική της ιστορία. “Δεν μπορούσα ούτε να κρατήσω σωστά το όπλο όταν ζήτησα να γίνω μέλος της Ένωσης Κυνηγών σε μία πόλη που ονομάζεται (επίσης) Γκόμπι, αλλά το μόνο που ήξερα ήταν ότι ήθελα να εκδικηθώ τους ανθρώπους που απήγαγαν την αδερφή μου”, είπε. Τώρα, οι παππούδες και η γιαγιά της Χασάν φροντίζουν τα επτά παιδιά της, ώστε εκείνη να είναι διαθέσιμη να κυνηγήσει όποτε ζητούν τις υπηρεσίες της.

Επίσηµο σώµα στρατού

Κι ενώ κατά κύριο λόγο οι περισσότεροι στην ομάδα είναι εθελοντές που προσπαθούν να συνδυάσουν τις ζωές και τις δουλειές τους με τις εξορμήσεις κατά των συμμοριών, η ομάδα πλέον αριθμεί 228 άτομα, και άνδρες ανάμεσά τους, που έχουν αναγνωριστεί από την τοπική κυβέρνηση σαν πιο επίσημο σώμα του στρατού.

«Η Μπόκο Χαράµ µε ξέρει και µε φοβάται»

Καθώς επτά απαχθείσες γυναίκες και τέσσερα παιδιά μεταφέρονταν πιο βαθιά στο δάσος Σαμπίσα, η Αΐσα Μπακάρι Γκόμπι έλαβε μία κλήση. Η φωνή της ήταν γνώριμη: ένας διοικητής του στρατού της ζητούσε να συγκεντρώσει μία ομάδα κυνηγών με τους οποίους θα “χτένιζε” το δάσος για να εντοπίσει τα θύματα της απαγωγής.

Οι 11 είχαν εξαφανιστεί νωρίτερα εκείνη την ημέρα μετά την επίθεση μιας ομάδας μαχητών της Μπόκο Χαράμ στο χωριό τους, Νταγκού. Τρεις ντόπιοι πυροβολήθηκαν ενώ πυρπολήθηκαν αυτοκίνητα, σπίτια και καταστήματα τροφίμων.

Το Νταγκού απέχει μισή ώρα οδικώς από το Τσίμποκ, όπου περισσότερες από 200 μαθήτριες απήχθησαν το όχι και τόσο μακρινό τελικά, 2014. Από τότε μέχρι και σήμερα, δεν έχουν αλλάξει και πολλά για τους ντόπιους. Τα δύο χωριά έχουν δυστυχώς εξοικειωθεί πάρα πολύ με τέτοιες επιθέσεις.

Η Μπακάρι Γκόμπι μεγάλωσε πολύ κοντά στο δάσος Σαμπίσα, όπου οι εξτρεμιστές εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται παρά τις στρατιωτικές επιθέσεις.

Με τον παππού της, από μικρό παιδί κυνηγούσε αντιλόπες, μπαμπουίνους και φραγκόκοτες. Τώρα κυνηγάει την Μπόκο Χαράμ. Και από αυτήν, ξεκίνησαν όλα.

Η Αΐσα δεν πρωτοτύπησε στην πραγματικότητα. Κι αυτό γιατί πολλοί άνδρες κυνηγοί πριν από αυτήν κατατάχτηκαν στο στρατό για να δημιουργήσουν ένα ιδιόμορφο σώμα πολιτοφυλακής, επιφορτισμένο να αντιμετωπίζει τις επιθέσεις των εξτρεμιστών ισλαμιστών. Όμως ήταν η πρώτη, ανάμεσα στις ελάχιστες γυναίκες που μπήκαν στο σώμα. Περνώντας τα χρόνια η Μπακάρι κατάφερε να γίνει κάτι σαν τοπική ηρωίδα για τους ντόπιους, ενώ με τη γενναιότητά της κέρδισε τον τίτλο της “βασίλισσας κυνηγού”.

Η πρώτη αποστολή διάσωσης στο Νταγκού απέτυχε “επειδή η Μπόκο Χαράμ ήταν βαριά οπλισμένη. Αλλά είδαμε πού κρατούνται [τα κορίτσια]”, είπε μεταξύ άλλων η Αΐσα μετά την επιχείρηση εντοπισμού των 11.

– “Θα μπορούσαμε να τις ελευθερώσουμε αν ο στρατός μας έδινε καλύτερα όπλα”, πρόσθεσε, κοιτάζοντας το δίκαννο που κρατούσε στην αγκαλιά της, το ίδιο όπλο με το οποίο βγαίνει ακόμα για κυνήγι.

Η 42χρονη σήμερα κυνηγός, ξεκίνησε μετά τις διακρίσεις της, να διοικεί μία ομάδα ανδρών κυνηγών, μεταξύ 15-30 ετών ελλείψει άλλων γυναικών, με τους οποίους συνεννοείται στις επιχειρήσεις αναπαράγοντας ήχους ζώων και πουλιών ακόμα και με χειρονομίες.

– “Η Μπόκο Χαράμ με ξέρει και με φοβάται”, δήλωνε μιλώντας στον Guardian.

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ημέρα της Γυναίκας: «Χρόνια Πολλά» στις Ελληνίδες «Αρτέμιδες»

Ημέρα της Γυναίκας: «Χρόνια Πολλά» στις Ελληνίδες «Αρτέμιδες» Ημέρα της Γυναίκας σήμερα και ευχόμαστε «Χρόνια Πολλά». Ιδιαίτερα, ωστόσο, σε κείνες που λατρεύουν το κυνήγι, τις...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ