Περίμεναν την έναρξη με τη λαχτάρα εφήβων!
«Τι είναι αυτή η …τρέλα με το κυνήγι;» είναι η συχνή ερώτηση-κυρίως των σύγχρονων αστικοποιημένων Νεοελλήνων. Την απάντηση τη δίνουν ένας Τριπολιτσιώτης, 102 ετών και μια 86χρονη Ηπειρώτισσα.
Είναι ο Σωτήρης Παναγόπουλος, από τα Κουβέλια της Τρίπολης, ο υπεραιωνόβιος, που δεν χάνει τουφεκιά παρόλο που έχουν περάσει τα χρόνια, ο …Όλυμπος των λαγοκυνηγών και η Σοφία Ρίζου, η «κυρά των γουρουνάδων» της Ηπείρου, η «παγανιέρισσα» που ανεβοκατεβαίνει τα βουνά και τους λόγγους σαν …αγριοκάτσικο! Και οι δυο τους φαίνεται ότι έχουν νικήσει τους νόμους της φύσης. Ποιο είναι το μυστικό τους; «Το κυνήγι!», βγαίνει αυθόρμητα η ίδια απάντηση από τα χείλη τους!
Η τηλεφωνική επικοινωνία μαζί τους έγινε δυο βδομάδες πριν τις 15 Σεπτεμβρίου, ημερομηνία που ανοίγει το κυνήγι του λαγού και του αγριόχοιρου. «Εμπρός!» ακούστηκε αυστηρή η φωνή του μπαρπα-Σωτήρη, που στη στιγμή έγινε κεφάτη μόλις άκουσε την πρώτη ερώτηση.
«Θα βγεις για λαγό, φέτος; Είσαι έτοιμος; Έχεις αγωνία, καθώς πλησιάζει η πρεμιέρα;» τον …βομβάρδισα από το τηλέφωνο.
«Περιμένω πώς και πώς να ξημερώσει η …ευλογημένη μέρα! Να βγω στο βουνό, να αφήσω τα σκυλιά μας. Μπορεί να έχουν περάσει τα χρόνια, αλλά για μένα πάντα είναι σαν την πρώτη φορά!»
Σύμφωνα με τον ίδιο, το κυνήγι είναι μια μέθοδος …ψυχοθεραπείας!
«Στο βουνό, με τα σκυλιά σου, αφήνεις όλα όσα σε βαραίνουν πίσω! Επιστρέφεις στο σπίτι γεμάτος, ξαλαφρωμένος από τις έννοιες, γεμίζεις τις …μπαταρίες σου! Και τώρα, μετά και το θέμα με τον κορωνοϊό, θέλω να πάω κυνήγι για να ξεσκάσω! Να δω την ανατολή, να μυρίσω το βρεγμένο χώμα, να ακούσω το θρόισμα του ανέμου στα φύλλα των δέντρων. Είναι στιγμές μοναδικές! Δεν είναι μόνο για το κρέας!», είναι η φιλοσοφία του, που την απόκτησε μέσα στη φύση, ακολουθώντας τα λαγόσκυλά του, για περισσότερα από 83 χρόνια!
Η φετινή πρεμιέρα, για εκείνον, έγινε στην περιοχή της Βλαχοκερασιάς, που έχει «χαρτογραφηθεί» από τις εκπαιδευτικές εξορμήσεις που προηγήθηκαν παρέα με τον Τάκη. «Όμως, η επιλογή θα γίνει την τελευταία στιγμή! Θα εξαρτηθεί από τις καιρικές συνθήκες, ο τόπος που θα λύσουμε τα σκυλιά μας», είναι η απάντησή του μπαρμπα-Σωτήρη, σε σχετική ερώτηση.
Ο μπαρμπα-Σωτήρης, που στις 15 Νοεμβρίου πάτησε τα 102 (είναι γεννημένος το 1919), όχι μόνο συνεχίζει, αλλά κράτησε και νέα κουτάβια. Βγαίνει στο λαγό μαζί με το γιο του, τον Τάκη, και το βαπτιστήρι τους, τον Γιάννη, που είναι ο νεότερος «μαθητής του» στα μυστικά του «αφτιά».
«Κρατάμε εδώ και 70 χρόνια τα δικά μας παλιακά αίματα! Για το λαγό πρέπει να έχεις καλά σκυλιά. Τα δικά μας είναι δυνατά! Τον ξεκόβουν γρήγορα και δεν τον παρατάνε μέχρι να πέσει! Κυνηγάμε μέσα σε αλεπούδες και τσακάλια, αλλά δεν ξεστρατίζουν από τον ντορό του λαγού!», είχε πει σε προηγούμενη συνέντευξή του στο kynigesia.gr. Τότε είχε σταχυολογήσει τα χαρίσματα του κυνηγού σε τρεις λέξεις: υπομονή, επιμονή και παρατηρητικότητα, ιδιότητες που θα του επιτρέψουν με τον καιρό να ξεκλειδώνει βήμα-βήμα τα μυστικά του κυνηγιού, που είναι πολλά!
«Το κυνήγι είναι γούστο! Θα βγαίνω στο βουνό με τα σκυλιά μας και όσο… πάει! Δεν φαντάζομαι τη ζωή μου, δίχως κυνήγι…», ήταν η τελευταία του κουβέντα πριν αποχαιρετιστούμε και τον ευχαριστήσω ξανά για το κουτάβι, την Ήρα, που μου χάρισε.
Η κυρά Σοφία, ήταν βαριεστημένη όταν απάντησε στο τηλέφωνο. Τις προηγούμενες ημέρες είχε κάποια προβλήματα υγείας. «Είχα ίλιγγο παιδί μου και ξάπλωνα στο κρεβάτι. Αλλά τώρα καλυτερεύω σιγά-σιγά! Πέρασα μεγάλη στενοχώρια! Πριν έξι μήνες έχασα ένα γιο, από την κακιά αρρώστια. Ευτυχώς, σε λίγο αρχίζει το κυνήγι και θα ξεχαστώ στο βουνό. Θα σταματήσω -για λίγο- το μοιρολόι!».
Η 86χρονη, από το χωριό Γρανιτσοπούλα, που είναι θρύλος στα βουνά των Ιωαννίνων, η «κυρά της Ηπείρου», κυνηγάει αγριογούρουνα εδώ και 40 χρόνια!
Στα χέρια της κραδαίνει το αγαπημένο της δίκαννο και είναι αυτή που ξεκόβει τα ίχνη, πριν μπει στην παγάνα για να τα ξεσηκώσει. Όλα αυτά τα χρόνια, οι άνδρες κυνηγοί της παρέας, της έβγαζαν το …καπέλο! «Αφού τα ξέκοψε η Σοφία, τα γουρούνια είναι σίγουρα εδώ!», έλεγαν εκείνοι μετά την πρωινή ιχνηλασία.
Η κυρά Σοφία, έχει στις φλέβες της το κυνήγι! Μια ζωή μέσα στα βουνά, ξεκίνησε με λαγούς και πουλιά. Το …μπόλιασμα στο αγριογούρουνο το πήρε από τον αδελφό της, Λάμπρο Σερμπή, ξακουστός γουρουνοκυνηγός στην περιοχή τους, με φημισμένα σκυλιά.
Στο πλευρό του συζύγου της, Σωτήρη, αργότερα, συνέχισε να εμπλουτίζει τις γνώσεις της γύρω από το γουρουνοκυνήγι και με τον καιρό έφτασε να είναι η καλύτερη παγανιέρισσα, η «ψυχή» της παρέας.
«Καλός παγανιέρης είναι αυτός που θα βρει τα γουρούνια και θα κατορθώσει να τα στείλει στα καρτέρια!», λέει στο kynigesia.gr, η κυρά Σοφία, που δεν σταμάτησε να βγαίνει στα βουνά ούτε κι όταν τη «σούβλισε» με τα δόντια του ένας κάπρος. Ήταν πληγωμένος και η κυρά Σοφία πήγε να τον αποτελειώσει στη «στάμπα». Εκείνος τη χτύπησε στο δεξιό μηρό και την έστειλε για ράμματα στο νοσοκομείο. Όμως, αυτό το περιστατικό δεν την κράτησε μακριά από το κυνήγι ούτε για μια εβδομάδα!
«Τίποτε δεν με κρατούσε, όταν ήταν να βγω στο κυνήγι; Πάλι θα πας; μου έλεγε ο άνδρας μου κι εγώ του απαντούσα: Σωτήρη μου, καθάρισα το σπίτι, το φαϊ σου το ετοίμασα, τι να κάνω σπίτι; Θα βγω να ξεδώσω! Έπαιρνα το όπλο μου, τα σκυλιά και ακολουθούσα το γιο μου το Θεοχάρη και τη παρέα του. Το ίδιο κάνω και τώρα, αλλά με το παιδί του, τον εγγονό μου, Σωτήρη, που έρχεται τα Σαββατοκύριακα. Eίναι δάσκαλος στην Πλαγιά Αιτωλοακαρνανίας», μιλάει και η φωνή της είναι ολοένα και πιο χαρούμενη.
Η «κυρά της Ηπείρου» διατηρεί πέντε γουρουνόσκυλα, ενώ δίπλα στο κρεβάτι της κοιμάται ένα ακόμη: «Είναι ανάπηρο το καημένο! Πριν δυο χρόνια ένα καπρί του είχε κόψει τον τένοντα και τώρα τον έχω μέσα στο σπίτι…», εξηγεί.
Στον Κασιδιάρη, έκανε την πρώτη φετινή εξόρμηση, η κυρά-Σοφία, που πλέον μοιράζεται τις παγάνες μαζί με τον εγγονό της, το Σωτήρη, που του παρέδωσε την σκυτάλη στην αρχηγία της παρέας. «Θα μας πει ο καιρός πού να λύσουμε τα σκυλιά! Μετράω τις ώρες για αυτήν την ημέρα. Δεν θα μείνω σπίτι! Άμα μπορώ και περπατάω θα βγαίνω στο κυνήγι! Ακόμη και τώρα, μετά από 40 ολόκληρα χρόνια, την παραμονή δεν κλείνω μάτι, προσμένοντας το ξημέρωμα! Έχω πάντα την ίδια λαχτάρα και αγωνία!», ήταν η επωδός της κυρά-Σοφίας, που συνεχίζει και γράφει τη δική της ιστορία στα βουνά της Ηπείρου.
