Έκανε περιλαίμια για τα δικά του σκυλιά, αλλά όταν είδε το θαυμασμό των άλλων κυνηγών στο βουνό, άλλαξε… ρότα, κάνοντας το μεράκι του επάγγελμα.
Ο Λεωνίδας Τσομπάνης, από το Περιβολάκι Λαγκαδά, έγγαμος και πατέρας ενός κοριτσιού, αφιερώνει ατελείωτες ώρες δουλεύοντας στο εργαστήριό του, με το μαχαίρι, την τανάλια, το κατσαβίδι και τις μπογιές του. Μετράει, κόβει, υπολογίζει, κάνει τρύπες, περνάει χάντρες και στο τέλος καταφέρνει να κάνει ένα περιλαίμιο να φαίνεται σαν έργο… τέχνης!
Τον… κόλλησε ο πατέρας του
Το “μικρόβιο” το κόλλησε από τον πατέρα του, Κωνσταντίνο, που ήθελε να φτιάχνει τα περιλαίμια των λαγόσκυλών του με τα δικά του χέρια.
– “Τον έβλεπα με πόσο μεράκι τα δούλευε, έβλεπα τη χαρά του όταν τα τελείωνε και τα φορούσε στα σκυλιά του και άρχισα να τον αντιγράφω κι εγώ. Μόνο που τη δική του δουλειά, εγώ την πήγα ένα βήμα παραπέρα”, εξομολογείται ο Λεωνίδας.
Ο νεαρός τεχνίτης, κάθε φορά έβαζε όλο και περισσότερη λεπτοδουλειά στα περιλαίμιά του. Χρησιμοποιώντας δέρμα από τη ράχη μοσχαριού, που το επεξεργαζόταν έδινε στα λουριά ανθεκτικότητα. Διαχωρίζοντας, το δεύτερης διαλογής υλικό, το χρησιμοποιούσε απλώς για το στήριγμα των κουδουνιών. Μετά έβαλε και δύο σειρές χάντρες για να μην κινδυνεύει το καλό σκυλί από το… κακό μάτι! Οι χαλκάδες είναι ανοξείδωτοι, για ομορφιά αλλά και αντοχή. Ειδικά, στους γουρουνάδες, επειδή τραβάνε τα σκυλιά στις παγάνες και στις στάμπες, οι χαλκάδες μπαίνουν διπλοί. Τα λουριά έχουν φάρδος 2,7 εκατοστά, μήκος 58 εκατοστά και πάχος 5 χιλιοστά.
– “Το μήκος μπορεί να κοπεί ανάλογα με το λαιμό του σκυλιού, δίχως να χαθεί η εργονομία. Αν και συνήθως ζητάω από τους πελάτες, να μου δώσουν ακριβώς τα μέτρα που τα παίρνουν με μεζούρα: γιατί το μέγεθος του κάθε σκύλου διαφέρει από άτομο σε άτομο κι από φυλή σε φυλή”, εξηγεί ο Λεωνίδας.
Ο ίδιος τοποθετεί και ανοξείδωτες καδένες με τα στοιχεία του ιδιοκτήτη και το τηλέφωνο πάνω στο περιλαίμιο. Η μεταλλική ταυτότητα δεν σπάει, δεν σκουριάζει, ούτε και αλλοιώνονται τα στοιχεία που είναι πρεσαριστά.
Πειραματισμοί με τα κουδουνάκια
Η ιδιότητά του ως συντηρητής βιομηχανικών εγκαταστάσεων είχε άμεση σχέση με τη συγκόλληση μετάλλων. Από εκείνη τη δουλειά πήρε το ερέθισμα για να πειραματιστεί και με τα κουδουνάκια.
– “Άκουγα τον πατέρα μου που παραπονιόταν: δεν ακούγονται ρε παιδί μου και αφοσιώθηκα στο να βρω τον τέλειο ήχο!”, αναφέρει.
Έκανε δοκιμές με ανοξείδωτη λαμαρίνα, ρινίσματα σιδήρου και μπρούντζο και από ένα σημείο και έπειτα τα κατάφερε:
– “Τα κουδουνάκια μου ακούγονται σαν μελωδία!”, λέει τώρα με περηφάνια. Από στόμα σε στόμα, από παρέα σε παρέα, έγινε γνωστός κι άρχισαν οι παραγγελίες. Τώρα, μέρος της παραγωγής του πηγαίνει στο κατάστημα του ξάδερφού του, Στέργιου Νάκου, στον Λαγκαδά. Αλλά και αρκετά ταξιδεύουν σε όλη την Ελλάδα, με αγορές που γίνονται μέσα από το διαδίκτυο.
Πέρα από το υλικό, για να ακούγεται καλά το κουδουνάκι παίζει σημαντικό ρόλο και το ζύγι. Αυτό πρέπει να είναι ταιριασμένο ακριβώς κάτω από το λαιμό. Ούτε πιο δεξιά, ούτε πιο αριστερά. Διαφορετικά ο ήχος αλλοιώνεται. Ύστερα, το κουδουνάκι πρέπει να προσαρμόζεται με δέρμα πάνω στο περιλαίμιο, ώστε το λουρί να απορροφά τους κραδασμούς.
– “Μέταλλο με μέταλλο δεν κάνει, γιατί ο ήχος χάνεται”, είναι κάποιες από τις συμβουλές του.
Εργασία 3-4 ωρών
– “Ένα λουρί για να το φτιάξω από την αρχή ως το τέλος, μου παίρνει τρεις με τέσσερις ώρες. Είναι αρκετή δουλειά, για να βάλεις και τις χάντρες και την ταυτότητα. Θέλω αυτός που θα το πάρει να το ευχαριστηθεί και να καμαρώνει για την εμφάνιση του σκύλου του”, προσθέτει.
Σε ετήσια βάση τα χέρια του Λεωνίδα κατασκευάζουν γύρω στα 400 περιλαίμια με τα κουδουνάκια τους. Πόσο κοστίζουν αυτά τα αξεσουάρ;
– “Το απλό λουράκι πέντε ευρώ, με τις χάντρες δεκαπέντε, το κουδουνάκι, είτε μικρό είτε μεγάλο, επίσης πέντε, η ταυτότητα τρία, όλο το πακέτο 20 ευρώ. Εδώ και τέσσερα χρόνια οι τιμές είναι σταθερές. Τις κρατάω χαμηλά, για να μπορέσω να ανταγωνιστώ τα κινέζικα προϊόντα”, επισημαίνει.
Με αγκαθωτές ατσάλινες εξοχές
Τελευταία, όμως, εξαιτίας και του προβλήματος με τις επιθέσεις λύκων σε κυνηγόσκυλα, ο Λεωνίδας κατασκευάζει και περιλαίμια με αγκαθωτές ατσάλινες εξοχές προσαρμοσμένες πάνω στο δερμάτινο λουρί. Είναι σαν τα παλιά “τσαπράζια”, ώστε να προστατεύουν το λαιμό του κυνηγόσκυλου από τα δόντια του λύκου.
Το μεράκι, για τα περιλαίμια, ο Λεωνίδας το πήρε από τον πατέρα του. Τώρα, πια, αισθάνεται ότι το κουβαλάει σαν… κληρονομιά.
– “Δεν ξεχνώ την εικόνα του καθώς μαστόρευε, όπως δεν θα λησμονήσω ποτέ και το τελευταίο λαγοκυνήγι που κάναμε μαζί, πριν τον χάσω πέρυσι από καρδιά”, λέει συγκινημένος ο Λεωνίδας. Μέσα στο εργαστήρι του, δουλεύοντας με τα περιλαίμια και τα κουδουνάκια, νιώθει ότι κάθε ήχος είναι και μία νότα μνήμης στον πατέρα του που έχασε ξαφνικά.
Οι απαιτήσεις των μερακλήδων…
Υπάρχουν, όμως και κάποιοι άλλοι υπερβολικά μερακλήδες που ζητάνε πολλά περισσότερα, από ότι οι υπόλοιποι, κυνηγοί και μη.
Χαρακτηριστικές είναι οι κουβέντες του Λεωνίδα, που ακολουθούν:
– “Έκανα πιο φαρδιά λουριά, με διπλές σειρές χάντρες, με προσαρμοσμένο το GPS και το ηλεκτρικό κολάρο επανάκλησης, μαζί με το κουδουνάκι, ώστε να είναι και λειτουργικά και ασφαλή, δηλαδή να μην υπάρχει κίνδυνος κάποιο απ’ αυτά να πέσει. Μάλιστα, ορισμένοι ήθελαν και όλο αυτό το σύστημα να μην κουμπώνει. Έτσι, το προσάρμοσα με ένα κομμάτι σαμπρέλα, προκειμένου να περνάει στο λαιμό του σκύλου όπως ένα βραχιόλι στο χέρι μιας γυναίκας. Τέτοια έχω κάνει μόνο σε φίλους που μου παρήγγειλαν καμιά 30αριά”.
