{module Kyrgias}
Για τα πρώτα κυνήγια της νέας περιόδου, τα άρβυλα του ορτυκοκυνηγού θα πρέπει να είναι ελαφριά, με χοντρή και ευλύγιστη σόλα, κατασκευασμένα από πορώδες δέρμα ή καραβόπανο.
του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΟΝΤΑ
Δεν υπάρχει χειρότερη … γκαντεμιά, για τον ορτυκοκυνηγό της έναρξης, από τα πόδια «νταούλια», επειδή από άγνοια ή κακή εκτίμηση τα άρβυλα που φόρεσε για την πρώτη του έξοδο (το ίδιο ισχύει και για κάθε κυνηγετική εξόρμηση του Αυγούστου και του Σεπτεμβρίου), δεν ανταποκρίνονται στις κλιματικές και εδαφολογικές συνθήκες που επικρατούν τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Στα κυνήγια που γίνονται αυτούς τους μήνες επιβάλλεται η χρήση ελαφριών άρβυλων, που διαθέτουν ύφασμα (ή δέρμα) που αναπνέει, η σόλα τους είναι χοντρή και εύκαμπτη και το ύψος τους φτάνει μέχρι τους αστραγάλους προστατεύοντας το πόδι από τα αγκάθια.
Αυτός είναι ένας γενικός κανόνας όμως, οι περισσότεροι κυνηγοί αν και δείχνουν ευλαβική προσήλωση στην επιλογή των κατάλληλων άρβυλων για τις σκληρές συνθήκες που επικρατούν στην ελληνική ύπαιθρο τον χειμώνα (κρύο, βροχές, χιόνια, λάσπες, κ.λπ.), εν τούτοις μάλλον αψηφούν το έδαφος που «καίγεται» στα τέλη Αυγούστου και τις αρχές του Σεπτέμβρη.
Η πρώτη, λοιπόν, θεμελιώδης αρχή, είναι ότι σε αυτές τις συνθήκες απαγορεύεται η χρήση χειμερινών άρβυλων και, όσοι αποτολμήσουν μια τέτοια αποκοτιά, πολύ γρήγορα θα καταλάβουν το λάθος που έχουν διαπράξει…
Το σωστό άρβυλο για τα πρώτα ορτυκοκυνήγια της νέας κυνηγετικής περιόδου, πρέπει να είναι κατασκευασμένο από καραβόπανο ή πορώδες δέρμα με πολλές τρύπες, ούτως ώστε το πόδι να «αναπνέει» και φυσικά να μην ιδρώνει.
Συγχρόνως, η σόλα του άρβυλου, θα πρέπει να είναι ελαφριά και εύκαμπτη. Σε μία μέρα κυνηγιού το πόδι θα κάνει καμιά 10αριά χιλιάδες κάμψεις και, στην περίπτωση που η σόλα είναι σκληρή και βαριά οι επιπτώσεις θα γίνουν αμέσως αντιληπτές στις κλειδώσεις οι οποίες θα κουραστούν και θα υποφέρουν. Ακόμη και στην περίπτωση που κυνηγός είναι καλά προετοιμασμένος διαθέτοντας την δέουσα φυσική κατάσταση.
Παράλληλα, στο θέμα της σόλας, υπάρχει και μία ακόμη παράμετρος την οποία θα πρέπει να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του ο κυνηγός. Η σόλα, εκτός από ελαφριά και εύκαμπτη, δεν θα πρέπει να είναι λεπτή, γιατί τότε θα μεταφέρει στο πέλμα όλες τις ανωμαλίες του εδάφους, ενώ θα εγκυμονεί ο κίνδυνος να προκληθούν τραυματισμοί στο πόδι.
Η χοντρή σόλα προστατεύει από όλα αυτά, ενώ συγχρόνως, κι αυτό είναι το σημαντικό, λειτουργεί ως μόνωση προστατεύοντας το πόδι από τις υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στο έδαφος τόσο τον Αύγουστο όσο και τον Σεπτέμβριο.
Άλλωστε, κάτι περισσότερο ξέρουν οι βιομηχανίες που ασχολούνται με την κατασκευή άρβυλων για στρατιωτική χρήση και οι οποίοι αναγκάσθηκαν στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, το 1992, να κατασκευάσουν τέτοιου είδους άρβυλα για τους στρατιώτες των ΗΠΑ. Δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά, καθώς τα μαύρα, κλασικά άρβυλα για στρατιωτική χρήση, ήταν αδύνατον να φορεθούν από τους στρατιώτες σε θερμοκρασίες που σε πολλές περιπτώσεις έφταναν (ή ξεπερνούσαν) τους 50 βαθμούς Κελσίου και η άμμος της ερήμου ήταν … πυρακτωμένη.
Από τότε μέχρι σήμερα, η τεχνολογία στην κατασκευή άρβυλων έχει προχωρήσει σημαντικά και πλέον στα εξειδικευμένα καταστήματα μπορεί κάποιος να βρει άρβυλα που να καλύπτουν όλες τις παραπάνω προϋποθέσεις και το βάρος τους να μην ξεπερνάει τα 450 – 500 γραμμάρια για το κάθε ένα. Πρόκειται για βάρος που σε γενικές γραμμές θεωρείται αποδεκτό για χρήση στο περπατητό κυνήγι. Βεβαίως, υπάρχουν και άρβυλα με μικρότερο βάρος (γύρω στα 350 γραμ. το κάθε ένα, ή και ακόμη πιο ελαφριά) αρκεί κάποιος να είναι αποφασισμένος να βάλει βαθιά το χέρι του στην τσέπη.
Με δεδομένο ότι καθώς ο κυνηγός περπατά (αλλά ακόμη και αν κάθεται όρθιος στο καρτέρι) το πόδι διογκώνεται, είναι σημαντικό τ΄ άρβυλα που χρησιμοποιεί κάποιος στα καλοκαιρινά κυνήγια να διαθέτουν κορδόνια, ούτως ώστε να μπορεί να τα λασκάρει αν νιώσει ότι το πόδι του πιέζεται μέσα σε αυτά.
Πολλοί είναι εκείνοι που έχοντας από την προηγούμενη κυνηγετική περίοδο ένα ζευγάρι άρβυλα με αδιάβροχες μεμβράνες τύπου «tex», εμφανίζονται βέβαιοι ότι αυτά θα μπορέσουν ν’ ανταποκριθούν στις κλιματικές συνθήκες που επικρατούν στο τέλος του Αυγούστου και τις αρχές του Σεπτέμβρη. Όμως, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Κι αυτό επειδή μπορεί το συγκεκριμένο υλικό να έχει στομώσει από τα χώματα και τις λάσπες στα οποία κινήθηκε ο κυνηγός την περασμένη περίοδο και τα άρβυλα να μην «αναπνέουν».
Τέλος, αν κάποιος αποφασίσει να αγοράσει αυτή τη χρονική περίοδο άρβυλα για τα πρώτα κυνήγια του ορτυκιού, καλό είναι να προσέξει το ανάγλυφο της σόλας, το οποίο θα πρέπει αφενός να εξασφαλίζει τη μέγιστη δυνατή πρόσφυση στο οργωμένο και αφετέρου να είναι αυτοκαθαριζόμενο ώστε να μην στομώνει από το χώμα ή τις λάσπες.
Απαραίτητες οι χοντρές βαμβακερές κάλτσες
Ακόμη και το καλύτερο άρβυλο θα είναι … άχρηστο χωρίς την κατάλληλη κάλτσα. Για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο ενδείκνυνται οι χοντρές βαμβακερές κάλτσες που απορροφούν τον ιδρώτα. Αν δεν τις βρείτε σε μαγαζιά με κυνηγετικά είδη, αρκεί μία επίσκεψη σ’ ένα κατάστημα αθλητικών ειδών.
