Υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες θαμώνων των σκοπευτηρίων πήλινου στόχου.
κείμενο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΜΗΤΣΙΑΛΗΣ
Οι κυνηγοί, οι οποίοι χρησιμοποιούν το χώρο για να προπονηθούν με τα κυνηγετικά τους όπλα, να δοκιμάσουν τα φυσίγγια τους στο μεταλλικό πίνακα και να περάσουν ευχάριστες στιγμές απολαμβάνοντας τον καφέ τους με τους φίλους, και οι σκοπευτές, για τους οποίους το σκοπευτήριο αποτελεί αθλητική εγκατάσταση, όπου εξασκούν το άθλημά τους λαμβάνοντας μέρος σε προπονήσεις και αγώνες. Αυτή η συνύπαρξη συνοδεύεται από ένα χάσμα προτεραιοτήτων ανάμεσα στις δύο κατηγορίες, το οποίο με τη σειρά του οδηγεί συχνά σε αμοιβαίες παρεξηγήσεις.
Οι κυνηγοί που χρησιμοποιούν το χώρο για αναψυχή διαταράσσουν κάποιες φορές τη συγκέντρωση των αθλητών της σκοποβολής, ενώ ταυτόχρονα οι αντιδράσεις και η συμπεριφορά κάποιων σκοπευτών προς τους κυνηγούς, τους χαρακτηρίζουν ως σνομπ. Οι παρεξηγήσεις αυτές σαφώς δημιουργούνται μεν από τις συμπεριφορές αμφότερων των πλευρών, το πρόβλημα όμως είναι θεσμικό. Ο νόμος δεν προβλέπει τη χρήση των σκοπευτηρίων πήλινου στόχου από απλούς κυνηγούς, αλλά καθαρά από σκοπευτές που κατέχουν την αθλητική ιδιότητα, υπαγόμενοι στους κανονισμούς και την επιτήρηση της Σκοπευτικής Ομοσπονδίας Ελλάδος και της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού.
Αυτό ουσιαστικά σημαίνει δύο πράγματα: Ο κυνηγός που θέλει να χρησιμοποιήσει το χώρο για αναψυχή και κυνηγετική βελτίωση θα πρέπει πρώτον, να αποκτήσει ο ίδιος την αθλητική ιδιότητα εγγραφόμενος σε κάποιο αθλητικό σωματείο που καλλιεργεί τη σκοποβολή και δεύτερον, να σεβαστεί την θεσμική χρήση του σκοπευτηρίου, που είναι η αθλητική σκοποβολή. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μπορεί με μικρές υπαναχωρήσεις στα «θέλω» του να χαρεί το χώρο και να τον εκμεταλλευτεί στο μέγιστο.
Η εγγραφή σε σκοπευτικό σωματείο
Η εγγραφή σε κάποιο σκοπευτικό σωματείο δεν είναι δύσκολη διαδικασία. Απαιτούνται μία αίτηση, 3 φωτογραφίες, μία υπεύθυνη δήλωση περί προσωπικών δεδομένων και δελτίο υγείας αθλητή με γνωμάτευση από καρδιολόγο. Το κόστος εγγραφής και ετήσιας συνδρομής κυμαίνεται από 50 έως 80 ευρώ, ανάλογα με το σωματείο, το οποίο αν και διόλου ευκαταφρόνητο για πολλούς, είναι σαφώς χαμηλότερο από την έκδοση της γενικής άδειας κυνηγίου. Με την απόκτηση της αθλητικής ιδιότητας και την σκοπευτική ταυτότητα στα χέρια, νομιμοποιείστε ουσιαστικά για την εξάσκηση με το όπλο σας σε όλα τα σκοπευτήρια της επικράτειας και για τη μεταφορά του όπλου σας καθ’ όλη την διάρκεια του έτους.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι παίρνετε την απόφαση να ασχοληθείτε φέτος με τη σκοποβολή, για όποιους προσωπικούς λόγους έχει ο καθένας. Περιέργεια, αναψυχή, κυνηγετική βελτίωση. Εξάλλου δεν γνωρίζω κανέναν πρωταθλητή της σκοποβολής, που να ξεκίνησε με σκοπό να γίνει πρωταθλητής. Τέτοιες βλέψεις γεννιούνται στην πορεία, όταν η αθλητική πλευρά αρχίζει και γίνεται ελκυστικότερη της αναψυχής για κάποιους. Τι χρειάζεται λοιπόν ο νεοεισερχόμενος για να απολαύσει την εμπειρία και να την κάνει σωστά;
Ο βασικός εξοπλισμός
Από πλευράς εξοπλισμού τα πράγματα είναι σχετικά απλά. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το αγαπημένο σας κυνηγετικό όπλο, αρκεί να μην έχει κάννη ή κάννες κάτω των 66 εκατοστών και να μην είναι επαναληπτικό (χράπα χρούπα) ή κινητού ουραίου. Οι προδιαγραφές αυτές ορίζονται από τους διεθνείς κανονισμούς των αγωνισμάτων και δεν είναι απαραίτητο ότι επιβάλλονται σε όλα τα σκοπευτήρια. Απλά να τις γνωρίζετε ώστε να μην βρεθείτε προ εκπλήξεων. Πέραν του όπλου, θα χρειαστείτε προστασία της όρασης και της ακοής, η οποία είναι υποχρεωτική για όλους. Το κόστος για ένα ζευγάρι ωτοασπίδων μίας χρήσης είναι ένα ευρώ, για ωτοασπίδες σιλικόνης 5 – 10 ευρώ και για εξωτερικά ακουστικά ξεκινούν από 20 ευρώ. Εάν φοράτε γυαλιά οράσεως ή ηλίου είστε νομικά κατοχυρωμένοι, αν και προσφέρουν ανεπαρκή προστασία. Άθραυστα γυαλιά προστασίας με αντιβαλλιστική πιστοποίηση ξεκινούν από το κόστος των 10 ευρώ. Δεν χρειάζεστε ως αρχάριοι ακριβά γυαλιά και ακουστικά. Τον βασικό εξοπλισμό συμπληρώνουν ένα καπέλο τύπου «τζόκευ» για προστασία από τον ήλιο και τα θραύσματα των δίσκων και κάτι για να βάζετε τα φυσίγγια σας, όπως ένα γιλέκο ή ένα πουγκί ζώνης. Αποφύγετε αν μπορείτε τα χρώματα παραλλαγής στον εξοπλισμό σας, μιας και ο συνειρμός με την κυνηγετική δραστηριότητα είθισται να αποκρύπτεται. Σημαντικότεροι από τον εξοπλισμό όμως είναι οι κανόνες συμπεριφοράς και εθιμοτυπίας, ειδικά σε θέματα ασφάλειας.
Η ασφαλής χρήση του όπλου στο σκοπευτήριο είναι σχετικά απλή υπόθεση. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να σκέφτεστε διαρκώς, ότι η συμπεριφορά σας πρέπει να δείχνει στους γύρω σας ότι κάνετε κάθε πιθανή ενέργεια, ώστε να αποφύγετε ένα ατύχημα.
Κανόνες ασφαλείας και συμπεριφορά
Πιο συγκεκριμένα, το όπλο όταν δεν χρησιμοποιείται είναι πάντα στον οπλοβαστό, άδειο φυσικά και αν είναι καραμπίνα με το κλείστρο κλειδωμένο στην ανοικτή θέση. Από τον οπλοβαστό ως το σταντ (γήπεδο βολών) το όπλο μεταφέρεται άδειο φυσικά και αν είναι δίκαννο «σπασμένο», ενώ αν είναι καραμπίνα με ανοικτό το κλείστρο, την κάννη να δείχνει τον ουρανό και το δάκτυλο μακριά από τη σκανδάλη. Η συμπεριφορά μας πρέπει να δείχνει ότι μεταφέρουμε κάπου το όπλο και όχι ότι θα μπορούσαμε ανά πάσα στιγμή να το χρησιμοποιήσουμε.
Όταν βρισκόμαστε στο βατήρα (θέση βολής) εάν χρησιμοποιούμε δίκαννο, το έχουμε συνέχεια σπασμένο και προαιρετικά με φυσίγγια στις θαλάμες. Εάν είναι καραμπίνα παραμένει άδεια, με ανοικτό το κλείστρο και με την κάννη στραμμένη μπροστά, προς το πεδίο βολής.
Δεν στηρίζουμε το κοντάκι ή την κάννη στο έδαφος παρά το κρατάμε διαρκώς στα χέρια μας με την κάννη να δείχνει ευθεία μπροστά, παράλληλα με το έδαφος. Όταν έρθει η σειρά μας να ρίξουμε, τότε γεμίζουμε το όπλο με έως δύο φυσίγγια. Το κλείσιμο του δίκαννου γίνεται σηκώνοντας τις κάννες ευθεία μπροστά και το ίδιο και το άνοιγμά του.
Δεν γυρνάμε τις κάννες στα πλάγια για να κλείσουμε ή να ανοίξουμε το όπλο ακόμα και αν είναι άδειο. Το ίδιο ισχύει και για το γέμισμα και άδειασμα της καραμπίνας. Γίνεται με την κάννη στην θέση που την κρατάμε όση ώρα περιμένουμε τη σειρά μας. Ευθεία μπροστά. Όταν έρθει η σειρά μας να αλλάξουμε βατήρα, το όπλο μεταφέρεται ανοικτό και άδειο, άσχετα αν είναι δίκαννο ή καραμπίνα.
Η τήρηση αυτών των απλών κανόνων ασφαλείας είναι υποχρεωτική για όλους και έχει διασφαλίσει το μηδενικό ρεκόρ ατυχημάτων στα ελληνικά σκοπευτήρια τον τελευταίο αιώνα.
Αυτά είναι τα απαραίτητα για να είστε ασφαλείς εσείς και οι γύρω σας και για να αποφύγετε να τραβήξετε την προσοχή των συναδέλφων σας. Σ’ αυτό το σημείο να τονίσω ότι ασχέτως με το τι μπορεί να πιστεύει ο αρχάριος σκοπευτής, κανείς από τους γύρω σας δεν ενδιαφέρεται για το πώς ρίχνετε, εάν είστε εύστοχος ή όχι, για το σκορ που κάνατε, για το τι φοράτε ή αν το όπλο σας είναι ακριβό ή της σειράς.
Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να τηρείτε τους κανόνες ασφαλείας, ώστε να αισθάνονται ασφαλείς δίπλα σας να κοιτάξουν την δουλειά τους. Κατά μία έννοια ο αρχάριος σκοπευτής μοιάζει με το νεοσύλλεκτο φαντάρο: Δεν θέλει να τραβήξει την προσοχή κανενός, διότι αυτή η προσοχή είναι πάντα αρνητική.
Μία τελευταία συμβουλή
Η τελευταία σημαντική συμβουλή είναι να θυμάστε διαρκώς ότι βρίσκεστε σε μία εγκατάσταση όπου διεξάγεται ένα άθλημα με υψηλές απαιτήσεις συγκέντρωσης. Αποφύγετε φωνές, δυνατά γέλια και κάθε τι που μπορεί να ενοχλήσει τους αθλητές που προπονούνται. Συμπεριφερθείτε με ευγένεια και σεβασμό προς το χώρο και τους θαμώνες του και σιγά – σιγά θα μπείτε στο πνεύμα και σύντομα θα αισθανθείτε «σαν στο σπίτι σας».
