Ιδιαίτερα αυξημένα είναι φέτος τα ανοιξιάτικα παπιά στα μέρη μας. Όσες βροχερές μέρες βρέθηκα έξω, τα παρατηρούσα να κυκλοφορούν στους κάμπους και τα χωράφια όλη την ημέρα. Πρόκειται για ντόπια παπιά που γνωρίζουν καλά τα μέρη, γιατί πρόσεξα ότι έπεφταν «συστημένα» σε κάθε βαρκό και κάθε γούρα που κρατούσε έστω και λίγο νερό.
Μιλάμε για μεγάλα παπιά, γέσια και καναβές, που παραμένουν και αναπαράγονται στα νερά και τους καλαμιώνες των Ιωαννίνων. Τόσο η Παμβώτιδα, όσο και τα περιφερειακά της κανάλια, αποτελούν για τα υδρόβια ένα μοναδικό και φιλόξενο υδάτινο οικοσύστημα.
Ντόπια παπιά έχουμε κάθε χρονιά, άλλοτε λιγότερα κι άλλοτε πιο πολλά. Η φετινή πάντως είναι από τις καλές κι αυτό είναι εμφανές και στη λίμνη. Στις άκρες της κολυμπούν κάμποσα μεμονωμένα πουλιά και κοπαδάκια με αγριόπαπιες, που έχουν αποφασίσει να ξεκαλοκαιριάσουν εδώ.
Η αυτάρκεια της τροφής και η ησυχία δημιουργούν ιδανικές συνθήκες αναπαραγωγής της αγριόπαπιας, ο κύκλος της οποίας ξεκινά στις αρχές της Άνοιξης και μπορεί να διαρκέσει μέχρι και αργά το Καλοκαίρι. Μέσα σ’ αυτό το διάστημα μπορεί να γεννήσει μια ή δυο φορές, από οκτώ έως δεκατρία αυγά (τα πρασινοκέφαλα), τα οποία κλωσσά μόνη της η θηλυκιά.
Σε ηλικία 3 – 4 μηνών, τα μικρά μπορούν να αρχίσουν να πετάνε, διότι τα φτερά τους έχουν αναπτυχθεί πλήρως. Τα νεαρά πουλιά βγαίνουν και έξω από τη χωροκράτεια της λίμνης, στον κάμπο για φαγητό, πάντα με σημείο αναφοράς τα κανάλια που τον διατρέχουν. Τα κοπαδάκια κινούνται κυρίως το πρωί και το απομεσήμερο και αποτελούνται συνήθως από κανά δυο ενήλικα πουλιά και τα «φετινάρια», που ακολουθούν κανονικά. Αυτά είναι τα παπιά της «ζεστής εποχής»…
Διαβάστε επίσης:
Για παπιά στον χειμωνιάτικο κάμπο
Παπιόκαιρος στους κάμπους των Ιωαννίνων
