spot_img
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΚυνήγιΦτερωτάΚυνήγι Υδροβίων: Ταξίδι στο χρόνο με τα «Μαρτιάτικα» (pics)

Κυνήγι Υδροβίων: Ταξίδι στο χρόνο με τα «Μαρτιάτικα» (pics)

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

 

Είναι κάπου στα μέσα Μαρτίου του 1936… Οι κυνηγοί περιμένουν το αρμόδιο υπουργείο για το αν θα δώσει ειδική άδεια θήρας για ακόμα μια χρονιά, για το αν θα μπορέσουν να κάνουν μερικές τουφεκιές στις χιλιάδες των υδροβίων που καταφτάνουν στις ακτές αυτές τις μέρες κάνοντας τα μάτια και τις καρδιές των κυνηγών να φτερουγίζουν στη θέα των κοπαδιών που μαυρίζουν τον ουρανό.

Η ιδιαίτερη γεωγραφική θέση του Μεσσηνιακού κόλπου, σαν ¨ανοιχτή τανάλια¨ όπως χαρακτηριστικά αναφερόταν, ένα ημικύκλιο θάλασσας γεμάτο αμμουδερές παραλίες και βαλτοχώραφα περιτριγυρισμένο και ταμπουρωμένο από βουνά, αποτελούσε και αποτελεί πόλο έλξης για τα επιστρόφια των παπιών. Ψαλίδια, μαρτίνια και κάθε λογής παρυδάτια  γέμιζαν τις ακτογραμμές μήκους περίπου 20 χιλιομέτρων. Το κυνήγι αυτή την εποχή ήταν παράδοση για την περιοχή, ήταν γιορτή για κυνηγούς κάθε ηλικίας, για παιδιά που έκαναν τις πρώτες τους τουφεκιές με την τσάγκρα τους, για επισκέπτες με τις πρώτες αυτόματες καραμπίνες από το εξωτερικό ή για ηλικιωμένους που ευχαριστούσαν τον Κύριο που αξιώνονταν να ζήσουν για ακόμα μια χρονιά αυτό το μεγαλείο της φύσης. Οι φυλάχτρες στήνονταν στην άμμο, είτε με κλαδιά και χόρτα, είτε σκάβοντας μια τρύπα,ο κόσμος ήταν πολύς, πάρα πολύς. Φασαρίες, φωνές, εκνευρισμός και τσακωμοί δεν έλειπαν από την καθημερινότητα αυτής της εποχής στο ακροθαλάσσι του Μεσσηνιακού κόλπου αφού όλοι ήθελαν μερίδιο από αυτή την εμπειρία. Κλασσικά, τα καλύτερα καρτέρια βρίσκονταν εκεί που τα βρόχινα νερά μέσω κάποιου παραπόταμου χύνονταν στη θάλασσα, ήταν τα σημεία που τα τραβούσαν περισσότερο. Το όνειρο ξεκινούσε κάπου που άρχιζε να δύει ο ήλιος και για κάποια ώρα ο ουρανός γέμιζε φωνές και ζωή. Το σφύριγμα των ψαλιδιών ,το χαρακτηριστικό κροτάλισμα της εαρινής σαρσέλας σαν παιδικό παιχνίδι, και τα μακρόσυρτα σφυρίγματα από τα τουρλιά χαράζονταν στις καρδιές των κυνηγών. Ελάχιστα από τα πουλιά έμεναν την επόμενη μέρα, τα περισσότερα άφηναν τη θάλασσα και χάνονταν στην ηπειρωτική χώρα για να συνεχίσουν το ταξίδι τους στο βορρά γι αυτό και κάθε μέρα ήταν μοναδική.

 

 

Διαβάστε επίσης: «Το κυνήγι που μ’ έκανε κυνηγό: Για μπάλιζες στα κανάλια»

 

Οι τουφεκιές συνεχίζονταν μέχρι το βάθος του κάμπου, μέχρι τους πρόποδες του βουνού και όλα αυτά για λίγα λεπτά, για λίγες μέρες, με το άγχος και τη λαχτάρα της έκτακτης άδειας θήρας που εξέδιδε το αρμόδιο υπουργείο κάθε χρόνο, κατ΄εξαίρεση . Κάπως έτσι περιγράφεται το κυνήγι των ανοιξιάτικων θηραμάτων στο Μεσσηνιακό κόλπο, σε ένα τεύχος των ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΩΝ ΝΕΩΝ του μηνός Απριλίου του 1936 παρακαλώ, από τον Απόστολο Μιχ. Παπαδέα σε μερικά κιτρινισμένα φύλλα που μυρίζουν κάτι παλαιικό αλλά γεμάτο γοητεία, μυρίζουν νοτισμένο από την υγρασία χαρτί, όπως νοτισμένη από την υγρασία είναι και η ατμόσφαιρα σήμερα στα μισά του Μάρτη ακριβώς,που κάθομαι στο ακροθαλάσσι και χαζεύω την ίδια θάλασσα, τόσα χρόνια μετά, τόσος πολιτισμός που έκανε τις παραλίες και τα βαλτοχώραφα, οικόπεδα, ξενοδοχεία και καλλιέργειες, που η πόλη επεκτάθηκε σε όλη αυτή την ακτογραμμή, αλλά ακόμα και έτσι το ένστικτο της αποδημίας συνεχίζει να οδηγεί τα παπιά εδώ. Όσο ο ήλιος χάνεται αυτά πλησιάζουν την ακτή σαν μεγάλη υδάτινη στάμπα, ζεσταίνουν τα φτερά τους με μικρές πτήσεις, ¨μετρούν¨ τον άνεμο.

 

 

Τον ίδιο άνεμο μετρώ και εγώ, υπολογίζω πως θα τον κοντράρουν και στήνομαι με τον φωτογραφικό φακό στο χέρι. Σηκώνονται και πάλι, αυτή τη φορά κροταλίζει ο τόπος από τις φωνές τους, έρχονται κατευθείαν επάνω μου στην κοκκινίλα, όνειρο γι αυτούς που χτυπά η καρδιά τους για το υδρόβιο. Γυρνάς πίσω και δεν βλέπεις τίποτα από αυτά που περιγράφονται στο περιοδικό του 1936, ούτε βουρλιές, ούτε ποτάμια, μόνο πολυκατοικίες, ξενοδοχεία, ανθρώπους στα μπαλκόνια τους, φώτα. Βλέπεις τα πουλιά να γλύφουν τις πολυκατοικίες και να χάνονται στον βορρά το ένα πίσω από το άλλο, τόσα χρόνια, τόσες αλλαγές και αυτά επιμένουν κάθε Μάρτη να μας θυμίζουν κάτι από τα παλιά στις παραλίες της Καλαμάτας.

 

Διαβάστε επίσης: «Το κυνήγι που μ’ έκανε κυνηγό: Για μπάλιζες στα κανάλια»

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

To «SGKmarket.gr» στην έκθεση «Κυνηγεσία 2024»

To «SGKmarket.gr» στην έκθεση «Κυνηγεσία 2024» Άλλη μια επιχείρηση συνυφασμένη με τη φύση και το κυνήγι θα βρίσκεται και φέτος στη μεγάλη γιορτή των κυνηγών,...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ