spot_img
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΚυνήγιΦτερωτά«Κοτέτσια» στους µπεκατσότοπους - Εμπειρική παρακαταθήκη

«Κοτέτσια» στους µπεκατσότοπους – Εμπειρική παρακαταθήκη

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

«Κοτέτσια» στους µπεκατσότοπους – Εμπειρική παρακαταθήκη

Όσο οι υγρότοποι θα παραμένουν για τις μπεκάτσες οι πλέον ζωτικοί χώροι για την επιβίωσή τους, άλλο τόσο και τα “κοτέτσια” στους κυνηγότοπους θα αποτελούν την πολυτιμότερη ίσως εμπειρική παρακαταθήκη για τους μπεκατσάδες.

Το κυνήγι τέλειωσε, τα “ελευθέρας” έληξαν, και η νοσταλγία πήρε πάλι την θέση της στη ζωή μας.

Από τον Αύγουστο που έγινε αρχή, πέρασαν γρήγορα 193 μέρες “ελευθερίας”, τις οποίες ο καθένας μας αξιοποίησε με κυνηγετική δράση και θηραματικές επιλογές, όπου, όπως, κι όποτε μπορούσε. Μακρύς ο δρόμος που μεσολαβεί ώσπου να θεωρήσουμε πάλι τα “διαβατήρια”, όμως θα περάσει.

Στις 172 μέρες που μας χωρίζουν, οι ματιές στα σκυλιά μας αρκούν για να “γεννούν” την νοσταλγία για όσα ονειρευόμαστε, παράλληλα με τις αναμνήσεις που θα μας κρατούν συντροφιά για εκείνα που ζήσαμε…

Δεν έχεις δει χειρότερες

Βράδυ Κυριακής της Αποκριάς, λόγω συνωστισμού και προκειμένου να βολευτούμε όλοι καλύτερα, η παρέα μου βρέθηκε ενωμένη με την διπλανή. Εφτά εμείς, εννέα εκείνοι, ζωή νάχουμε όλοι μας, με μοιρασμένους αρσενικούς και θηλυκές, τακτοποιηθήκαμε, συστηθήκαμε και η πάρλα ξεκίνησε…

Για Survivor, Masterchef, My Style Rooks οι γυναίκες, για ποδόσφαιρο και εκλογολογία οι άντρες. Κι εκεί λοιπόν που σαν γνήσιος βάζελος, (ως όφειλα), προετοιμαζόμουν να υπερασπιστώ τον Πορτογάλο διαιτητή του ντέρμπι Zoao Pineiro, νάσου και “εκδηλώθηκε” από απέναντι ο Νότης…

Άγνωστος ως και λίγη ώρα πριν ο εφοριακός, έβαλε το φιτίλι, και αφού συμπτωματικά στη μάζωξη μετρηθήκαμε τέσσερις οι “άρρωστοι”, (σπουδαίο ποσοστό), αναμενόμενο ήταν πως και δίχως ούζο θα παίρναμε “φωτιά”.

Οι τρεις κυνηγούσαμε με σκυλιά, ο τέταρτος καρτέρι για τρυγονοφασσότσιχλες, όπως ο ίδιος έλεγε.

Πολλά ειπώθηκαν με τα πρώτα καραφάκια, περισσότερα μόλις απλώθηκαν τα μεζεκλίκια, και στο τέλος, όταν πια είχαν ανακατευτεί τσίπουρο και ούζο, όλοι “τουφεκούσαμε” βολή κατά ριπές. Εκτός από μία φράση, τίποτα το αξιόλογο δεν κράτησα για να σας μεταφέρω από εκείνο το βράδυ. Συγκράτησα όμως τα λόγια του Νάσου:

– ‘’Παιδιά, οι απόψεις συναδέλφων που με δυσκολία εξορμούν 2-3 φορές τον μήνα, και μάλιστα σε κοντινούς στην Αθήνα τόπους, δεν οδηγούν σε αξιόπιστα συμπεράσματα… Και σε τελική ανάλυση νομίζω πως όσοι κάνουν λόγο για κακή χρονιά, σίγουρα δεν έχουν δει χειρότερες…’’.

Επιµονή στο «τρίγωνο»

Σεττεράς ο εφοριακός, με υπερδεκαετή προϋπηρεσία στα πόιντερ, και συνηθισμένος από αριθμούς και προσθαφαιρέσεις, μου έλεγε πόσο δύσκολο είναι πλέον να συντηρηθούν με σωστή φροντίδα τρία σκυλιά. Είχε υπολογίσει πως αυξήσεις σε τροφές, αντιπαρασιτικά, φυσίγγια και καύσιμα, αντιστοιχούν σε έξοδα μετακίνησης σε απόσταση 650+ χιλιομέτρων!!!

Στο τραπεζομάντηλο έκανε λογαριασμό και με το άθροισμα πείστηκα. Ο τύπος, εκτός από λογιστικά, “κατέθεσε” κι άλλα διαπιστευτήρια εκείνο το βράδυ, γεωγραφικά… Ήξερε τόσο καλά τόπους πέρδικας και μπεκάτσας σε Τρίκαλα, Φθιώτιδα και Ευρυτανία, που ειδικά για τους δύο πρώτους νομούς που κι εγώ γνωρίζω καλά, με άφησε έκπληκτο…

Περιέγραφε με τόσο θαυμασμό και θέρμη αυτούς τους τόπους, που ήταν φυσικό να τον ρωτήσω για την σκούφια του… Δεν ήταν όμως από την Ρούμελη, Αρκάδας γεννήθηκε, μα όπως είπε πάνω από το αυλάκι τα βρήκε όλα βολικότερα.

– ‘’Από το 2001 που πρωτοπήγα φίλε Ροβολιάρι, μετά Κυριακοχώρι κι αργότερα Βράχα, αγάπησα την περιοχή, βρήκα πουλιά κι έδεσα… Πολλοί δεν συμφωνούν, όμως εγώ 23 χρόνια τριγύρω από το “τρίγωνο” εκείνο κυνηγώ. Εκεί υπάρχουν τα δικά μου “κοτέτσια”, εκεί εμένα και τα σκυλιά μας ξέρουν κι οι πέτρες’’.

Δεν ξέρω αν πράγματι τηρηθούν οι υποσχέσεις (του ποτηριού), και ξαναβρεθούμε με τον 53χρονο Αθανάσιο, όμως πράγματι με εντυπωσίασε, γιατί πέραν όλων των άλλων, δεν επιχείρησε να το κάνει με τον γνωστό τρόπο…, ούτε με φωτο από θηράματα στο κινητό, ούτε να μου αραδιάσει τόσα εδώ και τόσα εκεί… Περιγράφοντας όμως συνθήκες και “κοτέτσια”, έπειθε πως ήξερε πολύ πολύ καλά το “άθλημα”…

Συνθήκες και «κοτέτσια»

Στα Τρίκαλα οι επιλογές μας έτυχε να είναι κοντινές με του Νάσου, στην Φθιώτιδα κοντινότερες, ξεμακραίνουν πολύ όμως στην Ευρυτανία. Εκεί τριγύρω λοιπόν από τα κοντινά μεταξύ τους, κοινά σχεδόν μπεκατσοτόπια, έχουμε κι εγώ με τον Βασίλη τα δικά μας μέρη, ωστόσο δεν θα ισχυριστώ πως τα επισκεπτόμαστε με την ίδια συχνότητα όπως αυτός, αφού πολύ συχνά αλλαξοτοπίζουμε.

Πρέπει όμως να επισημάνω ότι υπάρχουν κάποια σημεία, που για τις μπεκάτσες καταλληλότερα μάλλον δεν υπάρχουν τριγύρω, και τα οποία φτάνοντας θα τα ερευνήσουμε πρώτα. Όλα αυτά βέβαια εφόσον οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, γιατί κατά πως λένε οι παλαιοί, ο καιρός ταΐζει τα “κοτέτσια”…

Χαρακτηριστικότερη εικόνα από μία πλαγιά της Φθιώτιδας που στην κορυφή ξεκινά με ελατιά και κατηφορίζοντας συνεχίζει με πλατανιά, μάλλον δεν έχω. Όσο κατηφορίζει σε αυλάκι το νερό ως το ρέμα, πάντα ψηλότερα ή χαμηλότερα μακρομύτες θα υπάρχουν. Εκεί, από μέσα Νοέμβρη και μετά, όσο κυλούσε νερό πάντα κάποιες τις βρίσκαμε. Ακριβοθώρητες γίνονται όσο στερεύει, ώσπου χάνονται, όπως φέτος τον Γενάρη που στέρεψε και τα σκυλιά αναζητούσαν λασπόλακκους να δροσιστούν…

Σημεία «βαρόμετρα»

Δεν είναι λίγοι οι μπεκατσάδες εκείνοι που γνωρίζω να παραμένουν σταθερά “κολλημένοι” με κυνηγότοπους κάποιας συγκεκριμένης περιφέρειας, ερευνώντας ανάλογα με τις κρατούσες συνθήκες, ξανά και ξανά τα ίδια πάντα “κοτέτσια”.

Κι αν όχι όλοι, σίγουρα οι περισσότεροι ξέρουν τόσο καλά τα σημεία “βαρόμετρα”, που ανάλογα εποχή και καιρό, πριν λύσουν σκυλιά ξέρουν αν υπάρχει μπεκάτσα τριγύρω..

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Τα ερωτικά παιχνίδια της μπεκάτσας

Τα ερωτικά παιχνίδια της μπεκάτσας Οι μέρες που διανύουμε είναι μέρες επιστροφής για τις μπεκάτσες που ξεχειμώνιασαν στην Ελλάδα, στα υπόλοιπα Βαλκάνια και τη Βόρεια...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ